duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

@171 burda artı ve eksi oy un bi katkısı olmuyor gerçi ama ben de bitirdikten sonra okuyanlara bi şuku atarım.

o günden sonra tek hakim olduğumu düşündüğüm, ilişkinin kontrolünü kaybediyorum korkusuyla bende saman alevi şeklinde agresiflikler başladı. büşrayla yavaştan kavga etmeye başlıyorduk. bazen anlam veremiyordu aşırı tepkilerime ama uysal yapısından dolayı fazla sesini çıkartmıyordu, sen nasıl istersen diyordu. bu süre boyunca büşraya bir sürü kısıtlamalar getirdim, burak biniyle uzun yıllardır devam eden arkadaşlığı vardı, aileler arası toplanma olmadığı müddetçe görüşmesini istemediğimi söyledim. tamam dedi. kıyafetlerine daha çok karıştım, arkadaşlarıyla ilişkisine karıştım. i̇lişkide tatmin olmak için salak salak, otorite adı altında kısıtlama getirdim. hepsine tamam dedi. konuşma sırasında da bazen çıkışlarım oluyordu. arada o da sinirlenirdi, tartışırdık. tartışma çıktığında beni köşeye sıkıştaracak gibi olduğunda hep sorardım,
”mutlu mu olmak istersin haklı mı?” diye. haklı olmayı seçer, yani tartışmayı seçerse; sen mutluluğumuzu istemiyor musun, kavgayı devam ettiriyorsun gibisinden karşı çıkıp, üste geçme şansım oluyordu, büşra hiçbir zaman böyle bir tepki vermeme izin vermezdi.
bi şey demezdi, konuyu değiştirir, eğlenceli başka şeylerden bahsederdi. o hep mutluluğu seçerdi…

sen üzme kendini bin. bırak ona da kızma, onun için de kolay değildir elbet. yaptığını aklamıyor bu sonuçta evet ama sen kızıp kendini gibme. başka kız arama, senin adına aramalarına da izin verme. akışına bırak abi, nasıl büşrayla karşılaşman beklenmedik tesadüfi olduysa bundan sonra da öyle olacak.
inciden kopma bizleri de unutma. o kadar güzel ve içten yazdın ki yüreğine eline gibine taşaklarına sağlık.
he bir de karşına çıkan karılarda büşrayı aramayı bırak dıbına koyayım nasıl büşrada gördüğün özel güzellikler varsa yine aramadan irdelemeden tesadüf eseri karşılaştığın, bırak diğerlerinin de bu şansı olsun. bak dediğim çıkmazsa gel ağzımı gib

anlattım tek tek, hedeflerimden, yapacaklarımdan, prensiplerimden… okuldan da bahsettim sorusu üzerine.
ama kızınızla takılcam ayağına 3-4 dersten kalıp okulu uzatma ihtimalimden bahsetmedim. okul durumu açılınca babasının ifadesi değişti, memnuniyetsizlikti bu. haklılardı da evlenme çağına gelmiş, okulu bitmekte olan kızlarının mesleğini eline alıp, evlenmesini bekliyorlardı artık. damat adayı ise, daha okulu kaç senede bitirceği meşhul. elinde sadece “-ecek, -acak” kipinde hayalleri olan, askerliğini yapmamış, elinde bi garantisi olmayan, evlenmek için kafadan 5 yılı olan bir tip!
e haklılar tabi.. babası, “önünde uzun yıllar varmış” dedi. bi şey diyemedim.
ben anlatmayı bitirip, babası konuşmaya başladığından beri kafamı öne eğmiş, sol elimdeki siyah mürekkep izlerini diğer elimle ovuşturarak silmeye çalışıyordum…büşra aşktan sevgiden bahsediyor, ulan hadi ailesinin aşkla yoğrulmuş bir evliğini olsa bile bu devrin zorluklarını biliyorlar, eskisi gibi aşkın meşkin evliliği kurtaramayacağını biliyorlardır... bi süre daha konuştuk. annesi hadi bey kalkalım biz artık dedi. kalktılar. vedalaştık ailesiyle, babası, “tanıştığıma memnun oldum” dedi. tabi ya eminim öyleydi. gittiler. moralim alt üst olmuştu… tek yapabildiğim elimle sol elimdeki mürekkep izlerini silmeye çalışmaktı. kafamı kaldırdım, büşra üzgün bir şekilde bana bakıyordu.

- güldüm.

mürekkep izi de bi çıkmıyor ya. dedim.

dükkana geri döndüm babam anladı bende bi taklar olduğunu fazla bulaşmadı. kapattık dükkanı, eve giderken özkanı aradım, buluşalım. o beni aradığında, “ ne oldu” diye geri dönmezken, işim düştüğünde onu arıyordum. sadece bu bile benim ne kadar değiştiğimin en ufak örneklerinden biriydi. özkanla buluştuk sahile indik, durumlardan, bendeki bozulmalardan bahsettim. önceden de bahsederdim ama artık bunun ufaktan rahatsızlık vermeye başladığını söyledim. özkan da benim gibi arsız adamdır, o kadar takmaz, sorun etmez bu tip arama muhabbetlerini. sorun değil seni anlayabiliyorum, aynı dönemden ben de geçtim dedi. yalan söylüyordu. kendisi 4 yıllık ilişkisi boyunca, ne okulunu ne ailesini ne arkadaşlarını ne beni ne de sevgilisini aksattı. hep imrendiğim bir adamdı bu konuda. ben, daha bu ilişkiye yeni başlarken fazla üstüne düşme, senden değerli değil kendinden fazla değer verme derdim. o da o gün aynılarını bana söyledi gülerek. burada bi hatırlatma vardı aslında, bu hatırlatma da benim görüş olarak ta ne kadar değiştiğimin bi örneğiydi. kendime şaşıp kalıyordum, o gün aynaya baktığımda, soğuk bir ifadesi olan, kendini beğenmiş bir yapısı, hayata elinden geldiğince gerçekçi bir şekilde bakan onur değil de, büşra’yı nasıl mutlu etsem’i düşünen, büşrayla harcayacağı para azalmasın diye en yakın arkadaşıyla bile buluşmayan, telefonlarına bile çıkmayan, okulu sekteye uğratmış, ailesinden yabancı, zayıf bir onur vardı. bu beni sinirlendiriyordu.

vedalaştık ayrıldık, el ele yürüyoruz özgürlük parkında, minibüs yoluna çıkıcaz. bilen bilir, oraya göztepeden fikirtepeden falan halı sahaya gelirler, serseri bol olur genellikle. şu dakika gidin bi köşesinde kavga dönüyordur. benim tek temennim bu apaçilerin denk gelmemesi. bomboştu park o gün şansımıza, kapıdan çıktık sağa dönücez, bi baktım 3 tane apaçi duvara yaslanmışlar sağa sola bakınıyorlar. tipleri görüceksin, üç tane 1.70 boylarda esmer, kara kuru tipler. hele birinin bere takışı var, adam bereyi takmamış sadece kafasının üstüne koymuş amıına koyim. ben ne olur ne olmaz güzergahı değiştireyim diyorum ama mecbur ordan geçicez. neyse geliyoruz bunların yanına. i̇yi dedim zararsız çıktılar, tam hizalarına geldik. bu binlerden biri başladı,
”of of of” diye.
hay dıbına koyim...

bunlar yavaştan üstüme geliyor. konuyu değiştirdiler vurcak yer arıyorlar, aynı laflar, okul anca şu kadar sürede biter şunda takılırsan bana gelirsin öğretirim, daha çok gençsin yaparsın. şimdi normal bi muhabbette gayet olağan bir dialog olmasına rağmen adamın içindeki nefret, o kadar konuşmasına yansıyor ki anlayabiliyorsun bu adamın bela olduğunu. ben bi şey demiyorum, bunlar öyle dedikçe haa evet, tamam gelirim diyorum, iyice küçük rolü yapıp iyice kızdırıyorum binleri. neyse büşra benim tarafıma geldi, “ya takıldığı olsa sana niye gelsin, aksine o sana öğretir. sen yaşına bakma” gibisinden bi şeyler dedi. bu iyice sustu. ben zütüm kalktıkça kalkıyor, büşra ya gittikçe hayran kalıyorum. bu amcıkların muhabbeti de sarmıyor zaten. büşra ya kaş göz ettim hadi gidelim yeter artık diye. o da sıkılmış heralde tamam dedi. kalktık tokalaşıyoruz burakla, kardeşimli falan samimi konuşuyor ama tokalaşırken elini öyle bir hızlı getiriyor ki sanki yumruk atıyor adam. omzuna elimi koydum, görüşürüz dedim. bir daha görüşmek gerekiyordu çünkü halinden anlaşıldığı üzere.

insanlar başlamış birbirini dış görünüşe göre seçmeye markasına göre seçmeye... o ne giyiyor bu ne giyiyor. hepimiz mallaşmışız haberimiz yok, bu toplum bizi eşya haline getirmiş, üzerindekilerin fiyatı kadar ilgi çekersin, paran kadar adamsın... insanlığına değil, etiketine bakarlar. gerizekalı boş beleş adamlar sırf cebinde 3 kuruş fazla para var diye kızla takılır, hayatını yaşar, diğer tarafta zehir gibi zeki adam sırf gözü renki değil diye, yakışıklı değil diye, parası 3 kuruş az diye gibtir edilir. artık bu devir böyle, değiştiremezsinizde, halbuki uzun vadede herkes çirkindir bu gibtiğimin dünyasında...

takılmayın detaylara..

@450 dur lan dur

okuyan herkesin gözlerine sağlık arkadaşlar, teşekkürler hepinize dinlediğiniz için, kendinizi üzmeyin.

hepinize iyi geceler...

bekarlık iyi ne rahatımı bozucam diye düşünsem de bunla her konuştuktan sonra darmadağın oluyordum. yalnızlık zaten gözün karanlığa alışması gibidir, bir süre sonra içinde bulunduğunuz durumu yadırgamazsınız, alışırsınız. en ufak bi ışık huzmesinde, hayatınıza giren hareketlilikte gözleriniz rahatsız olur, tekrar karanlığa, yalnızlığa dönmek için gözlerinizi kaparsınız. büşra gelene kadar aynı durumdaydım. ihtiyaç duymuyordum. ama öyle bir hayatıma girmişti ki gözlerimi kapatıp karanlığa dönmeye çalışsam da ışığı gözlerime işlemişti

diğer kız şaşkın şaşkın bakıyor. burak tabi alışmış yalakalığa benim kıza tavrıma görünce şaşırdı kaldı…

zütürdüm odaya, yapıştım dudaklarına… hızlıca kıyafetlerini, pantalonunu vs çıkardım, biraz vajinasını yaladım, ben de pantalonu indirdim. lak diye içine girdim, büşra şaşırmış bir şekilde bana bakıp acıdan hafiften bağırıyor. ben iyice altıma alıp, bacaklarını omzuma aldım, kızı yatağa gömercesine çalışıyorum, çığlık çığlığa büşra…bi gayret üstümden kalktı, penisimi yalamaya başladı, sonra üstüme çıkıp öpmeye başladı,
nasıl iyisin di mi biraz daha dedi, gülerek

lan düşünme beni… ben seni düşünmüyorum.

. bu bir de bi kız arkadaşı daha. 112 ile dönücez işte. neyse bindik otobüse, ben de karşılarına oturdum. kıza rol kesiyorum. cool davranmaya falan çalışıyorum. arada muhabbet ediyoruz ben konuyu çaktırmadan daha çok bilgili olduğum konulara geçiyorum, anlatıyorum da anlatıyorum. sonra ilişkilerden açılnca ukalaca kızların aslında o kadar da zor olmadığından, erkeğin zorlaştırdığını falan baya baya bi şeyler söylüyorum, 2-3 tespit yapıyorum. bunlara laf falan sokuyorum derken iyice muhabbete bağladım bunları. otobüsten ineceğe yakın vedalaştık, ben bundan küçük olmamın avantajını kullanarak, takıldığım bi ders olursa yardım isterim bahanesiyle, msn adresini aldım. akşam msn e eklemeden, ilk face te arattım. hesabı bu mail üzerineydi, direk ekledim. bu şekilde bağlantıyı kurmuştum…

@580 heh di mi kardeşim. ölen öldüğüyle kalıyor, ateş düştüğü yeri yakıyor...

herkes sevgilisinden geç gelen bir mesaja, asık suratına üzülüyor. hayatı adam gibi yaşamak varken bazı tabular(bekaret vs) uğruna, birbirlerini kırıyorlar. kızlar adam gibi anlatmak yerine trip atıp işi daha da zorlaştırıyorlar, kendilerini kraliçe sanıp kendini göklerde gören kızlar daha büyük bir düşüşe itiyorlar kendilerini haberleri yok...

ne kadar taktan şeyler di mi? şimdi şurda yazdıklarım...

o yüzden kıymetini bilin, salak salak şeyler yüzünden birbirinizi üzmeyin, ben isterdim ki şurda bi kız olsun da kız gözüyle yorumlasın, her neyse..

kırdığınız hayaller, kurduğunuz hayaller olabilir...

bunun bilincinde olup yaşayın..

pek muhabbet olmadı ilk başlarda, ara ara bi şey yazardım muhabbet ederdik kısa sürerdi. öyle duruyordu işte face te msn de.

bu arada ben yalnızlığa demir atmış bir vaziyetteyim. kızı eklemişiz ama bi faaliyet yok o kadar.

özkan adında bir dostum var. zaten öyle fazla arkadaşım olsun taraftarı bir insan değilim. işte 2 tane aramdan su sızmayan dostum bir de işte normal samimi arkadaşlar. öyle çevrem pek geniş değildir. huyumu bilirim çünkü, dertleştiğimiz zaman ben de derdimi anlatırım. daha sonra da keşke anlatmasaydım derim. o yüzden fazla dağılmayı sevmem, anlatma konusunda bilicekse 2-3 kişi bilsin işte. fazlası zarar. her şeyin fazlası zarardı..

arkadaşlar şunu da belirteyim, eğer halihazırda ilişkiniz varsa bunu okurken fazla empati yapmamanızı öneririm. ilk yazdığımda gaza gelip sevgilisinden ayrılan oldu. aman diyim. sadece aklınızı başınıza alın yeter.

şimdilik burda keselim beyler. devam edicek, yine bu başlıktan.

@iki top bi tüfek valla sözlüğün yarısının iflahı gibildi sol taşakta hala görüyorum başlığı tekrar bir bakayım dedim.
lan aklıma geldi amımıza koydun ama aklıma kazınan bir hikaye oldu tekrar şuku

hiç belli olmaz reyiz, 7-8 civarı olur heralde.

okuyan herkesin gözlerine sağlık. devam edicek, yarın asıl olaya giricem.

haydi cümleten iyi geceler.