duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

rezerve lan

geldim beyler. burda mısınız ses edin. ona göre başlayayım.

başla burdayız

başlıyorum yavaştan..

Basla hadi lan züt güzel gidiyon

--spoiler--
.. kafede ben sandalyede o önümde çömelmiş vaziyette öpüşüyorduk. o güzel dudakları tahmin ettiğimden de yumuşaktı. öpüşmeyi kestik, bi daha böyle bi delilik yapma tamam mı deyip güldü. gamzeleri çıktı. gamzesinden öptüm. o an inanılmaz bi neşeyle doldu içim. 2 dakika önceki pgibolojiden eser yoktu...
--spoiler--

burda kalmıştık.

kalktık ordan. evine bıraktım, minibüse binip eve döndüm.

eve gittim. telefona baktım, 4 cevapsız arama. 3 özkan 1 pelin. hiç arayasım gelmedi, muhtemelen yanlarına çağıracaktı, onların süper çift triplerine katlanamazdım, gibtir et dedim. şaka maka büşrayla ilişkim ilerlediğinden beri özkanla pelinle de çok az görüşebiliyorduk, diğer arkadaşları saymıyorum bile.. geçtim bilgisayarın başına biraz takılmaya çalıştım olmuyor. saatler geçtikçe sırtım ağrımaya başlıyor, nasıl vurduysa huur çocukları. aile de evde yok. düğün dernek işlerine akrabaya yardım etmeye gitmişler. i̇laç sormak için annem aklıma gelince, dükkan da aklıma geldi. moralim bozuldu amk. artık babam gelene kadar dükkana bakmak zorunda kalacaktım. büşrayla son aylarda samimi olduğumdan beri okula da gitmiyorum adam gibi. babam dükkana çağırıyor boş olduğun zamanlar da gel lazım oluyorsun diye, okuldayım deyip kesip atıyorum. büşrayla takılıyorum. e akşam geliyorum eve kafa güzel, adam anlıyor bi şey demiyor ama hiçbi şey demiyor..

oyunuz kaydedildi. ":)"

annemi aradım o yüzden, çalıyor çalıyor açmıyor. en son babam açtı, belli kendi istemiş. alo dedi. baba diye şaşırdım.
başladı konuşmaya ben de seni arayacaktım, pazartesi dükkana gidiyorsun ona göre. dükkane erken git, asmak yok işe yara biraz, bilmem ne, yapılacakları anlatıyor, benim kafa dolmuş zaten, he baba he diye geçiştiriyorum. anneme verdi sonunda, ilaç sordum. söyledi. kapattık. evde hiç biri yok. asprin falan alıyorum dıbına koyim. akşam büşrayla konuştuk, güya ertesi gün annesiyle alışveriş yaparken yanına uğrayacaktım 1-2 saatliğine, 3 huur çocuğundan sebep o iş te yattı. sinir küpü olmuş bir halde yattım uyudum. sabah kalktım iyice ağrıyor her yerim. aynadan sırtıma bakıyorum yer yer morarıklıklar var. ağrı geçsin diye banyo yaptım. pc te falan takılıyorum rise of atıyorum. birden kapı çalmaya başladı, ama nasıl çalıyor… sanki peşinden atlı koruşturuyor dıbına koyim, susmuyor zil. ben sinirlendim kalktım, bi haışımla kapıyı açtım,

- noluy.. diyordum ki..

+ aaa ne haber sen de mi buradaydın? dedi

büşra..

ulan…

ulan.. bu kız insanı yorsa yorsa mutluluktan yorardı be…
ben şaşırdım buna bakıyorum bön bön. bu gülüyor karşımda. boynuma atladı, sarıldı. hiç alışık olmadığım şeyler… içeri geçtik. seni hiç beklemiyordum valla dedim.
- alışverişi biraz kısa kestim yaa dedi.
benim için alışverişi kısa tutmuş. şaşkınlıkla buna bakıyorum hala. i̇ki dakika önce başımın ağrısından duramıyorken o an suratımdaki aptal gülüşü bozamıyordum. yine ağrı mağrı kalmamıştı. evi gezinicem deyip ayağa kalktı, ben de üçlü koltuğa uzandım onu bekliyorum. salona geri geldi. yanıma, üçlü koltukta benden kalan daracık yere o da uzandı.

. yüzü bana doğru yan bir şekilde kolumun üstünde yatıyordu. her an düşecek gibi.. diğer elimle sıkıca belinden sarıldım, kendime doğru çektim. “beni hep böyle sıkıca sarmala, bırakma olur mu” dedi. güldüm. daha da sıkı sarılmaya başladım. aramızda yine mesafe yoktu. öpüşüyorduk. ben zaten daha önceki yalnızlık döneminden dolayı krizlerdeyim, öpüştükçe daha da tahrik oluyorum. o yumuşak dudaklarının tadını aldıkça, pamuk gibi teni hissettikçe, o güzel kokusunu soludukça, güzel vücuduna dokundukça kendimden geçiyordum. i̇lk gün aşıkları gibi heycanlı bir şekilde nefes nefese öpüşüyorduk. elimle ince belinden aşağıya doğru inip kalçalarını okşamaya başladım. gittikçe daha hızlı öpüşmeye başlıyorduk, doyamıyorduk birbirimize… biraz daha kendime doğru çektim, koltuktan yana doğru kalkmaya başlayıp, büşrayı altıma aldım. boynunu koklaya koklaya öptüm, dudaklarından son bir öpücük alıp geri çekildim. suratı kızarmış, saçları dağılmıştı. bana bakıp güldü, kızarmışsın dedi. sen kendine bak dedim. gülüştük..

. aç mısın diye sordu, valla açım dedim. dur ben sana yemek yapıyim dedi. işte o anda canevimden vurmuştu. yemek yapan, güzel kız…

mutfağa girdi, makarna yapıcak. makarnayı, tencereyi vs kullanacağı aletlerin yerini gösterdim. dolaba yaslandım büşrayı izliyorum…
kendimi garipsiyordum, ilk defa bi kızla o denli öpüşürken içimden onunla yatmak gelmemişti. i̇lk defa bir kız için sırf mutlu olsun diye soytarısı olmayı düşünebilcek durumdaydım. daha önceden kızları aldırmamayı öğütlediğim, “seven gibilir giben sevilir” mantığını aşılamaya çalıştığım, hayattan alabilceği en büyük zevkin ciks olabilceğini anlattığım insanlar gibi oluyordum. ve bunları düşünürken bazı noktaralarda yanıldığımı da görüyordum. hayattan alabilceğim en büyük zevk ciksten ibaret değildi. onun bir lafıydı, kokusuydu, ona sarılmaktı, gamzelerinden öpmekti, onu izlemekti. i̇lk defa bir kadını ciks objesi gözüyle değil de bir sanat eseriymişcesine izliyordum. o benim mutluluğumun tablosuydu

devammmm

reserved

salona geçtim, babamın şaraplarından birini dışarıya çıkardım. kendime bi bira açıp sigara yaktım. onu görmeye devam ettim. her baktığım da yeni bir şey farkediyordum…

yemeği hazırladı, masayı kurduk. doğrusunu söylemek gerekirse yemek oldukça dandikti. artık az mı ısıtmış, az su mu koymuş ben anlamam yemek işlerinden ama makarnalar diriydi azcık. olsun en azından karnımız doydu. bizde kal dedim bugün, aradı annesine bi şeyler sıktı ayaküstü izni kopardı bir şekilde, o gün annesine göre adım aysuydu… akşam oldu, ben babamın şarabını açtım. üçlüğe koltuğa oturduk ikimiz karşılıklı şarap içiyoruz. alışık olmadığım şekilde muhabbet ediyoruz. ve benim içimden hiçbir şekilde ona bi atak yapmak gelmiyor, insan gibi muhabbet ediyoruz sadece. belki de normal olanı buydu bilmiyorum. arkada inceden morphine çalıyor. gayet keyifli bir muhabbet. alkol aldıkça muhabbette kayıyor git gide. büşra iyice kafa olmaya başladı. konu istemesekte cinselliğe geliyor. bana sordu, anlatabilceğim en minimum şekilde geçmişimden bahsettim biraz. konu ona geldi, bakire olmadığını söyledi. ben durdum.

http://fizy.com/#s/1lsubq

bunla yapalım siftahı.

aklıma yazının başında da bahsettiğim, geçmişteki o kızlar geldi. bi an o kadar canımı acıtmıştı ki. kalbim sızlamıştı resmen öyle söyleyince. “hadi beee” dedim içimden. hadi bee… tribe girdim o an. durgunlaşmaya başladım. halbuki ne güzel konşuyorduk. ne bileyim, belki yatakta öğrensem bakire olmadığını o kadar koymayacaktı ama bu gerçeğin bu denli sevdiğim bir kızın o güzel ağzından dökülmesi oldukça moralimi bozmuştu. o da anladı. çaktırmamak için “sorun değil ya, önemli değil vs” gibisinden uyduruk bir açıklamayla geçiştirdim ama tadım kaçmıştı bi kere. i̇çtikçe daha da durgunlaşıyordum. daha çok düşünüyordum. konuşacak bir muhabbette açmıyordum, susuyorduk sadece. elini omzuma atıp, başını omzuma yasladı. ben de onun omzuna elimi attım. oturduk bir süre o şekilde. sigaramı söndürdüm. büşra dedim, ses gelmedi. saçlarını aralayıp baktım, uyuyordu. kucağıma alıp yatağıma zütürdüm, özenle yatırdım, üstünü örttüm. i̇çimden öpmek geldi öpemedim. işığı kapadım, odadan çıktım...

kimse yok mu lan?

burdayız devam et

. şarabın geriye kalanını bitirdim, viski koydum kendime karanlık salonda oturdum öylece. sigara içip içki içiyorum ama kafamdan bir düşünce geçmiyor. düşünmek için oturuyorum ama kafam bomboş. kendime dair hiçbir düşünce yok, sadece kafamda, “bakire değilim” lafı yankılanıyor. sıkıntıdan içim daralıyordu düşündükçe. yatmaya karar verdim. diğer odaya gidip yatağa uzandım. yine düşünme adı altında tavana boşboş bakıyordum. saatler geçiyor gözüme uyku girmiyor. i̇çimde inanılmaz bir huzursuzluk. “ah bee diyorum ah bee” keşke hiç açıklamasaydı diyorum, bi türlü yediremiyorum. ama yedirmek zorundayım, deli gibi seviyorum... tavana bakarken, taş zeminden yükselen çıplak ayak sesleri dikkatimi dağıttı. büşra geliyordu. ne diyeceğimi, nasıl davranacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. uykudan gözlerini fazla açamıyordu. sadece bakıyordum ona. konuşmasını bekliyordum.
”hani ben hep sıkıca sarmalayacaktın, gözünden düşerken koltukta olduğu gibi tutmadın” dedi.
bi şey diyemedim. o da başını öne eğdi.
yatağın ucuna kıvrılıp yattı, düşecek gibi duruyordu. yine ne yapacağımı bilmiyordum, mantığım durumu idrak edemiyordu. kalbimin sesini dinledim, sıkıca sarılıp kendime doğru çektim..

şimdi geldim okuyorum panpa.