duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

@364 hay amk ya üzüldm lan

Donma durumunu atalım üstümüzden devam.

darmadağın olmuş bir şekilde kapattım çıktım dükkanı. hiçbir şey düşünemiyorum, idrak edemiyorum. büşra arıyor. açmadım. özkan’ı aradım, yanına gittim. darmaduman olmuştu çocuk. sarıldık bi 10 dakika ağladık. trafik kazası, karşıdan karşıya geçerken minibüs çarpıyor…
ikimiz de kabullenemiyoruz. ben ona nasıl ya diyorum o bana nasıl ya diyor..
”abi ben seviyordum ya, niye böyle oldu ki” diyordu sürekli.. bi şey diyemiyordum, aptallaşmıştım.

@364 panpa ölümde hayatın bi parçası

dolmuşçuların ben aq sana bişi olmasın panpa

kuzeni aradım, durumu izah ettim. o da tanırdı, özkan’ı pelin’i o da şok oldu, ben dükkana gelemeyebilirim ara ara dedim. tamam dedi sen rahat ol. babamı aradım, durumu açıkladım böyle böyle, o da çok üzüldü, tamam dedi. büşra tekrar aradı, telefonu açtım, bi yandan ağlıyor bi yandan bana bağırıyor niye açmadın telefonu diye, sinirleri bozulmuş… yarın yanınıza geliyorum dedi. gelme dedim, bir süre sen özkan’a görünme sevgilisini kaybetmiş bi de senle ben deşmeyelim adamı iyice dedim. ve peşinen söyledim, bir süre görüşemeyebiliriz, özkanın yanında olmam lazım. cenaze, defin vs işlemleri yapıldı. özkan her gün çöküyor. mütevazı, fazla şımarmayan adamdı, asıl iyi durumdayken eğik durulmalı ki, diklik kötü günlere kalsın derdi hep. ama bu tahmin edemiceği derecede ağır bir durumdu. hayatı boyunca, sevgilisi varken, kendi hayatına da aynı özeni gösterebilmiş, hayatı hiçbir alanda ıskalamamış adamı, bu sefer de hayat ıskalamamıştı…

rezerved fon müzigi gibti attı belamı aglıcam simdi

@362, @363, güzel.

günlerce sahilde oturduk özkanla. sürekli içiyorduk, alkol normalde olduğundan daha da kolay hükmediyordu vücuda. zaten bu alkol çok içmekten değil çok dertten, bahaneden sarhoş ederdi insanı. çok geçerli derdimiz vardı bizim de.. sarhoş olmadığımız gün olmadı. tam her şey düzeliyor derken, bu çok ağır olmuştu. 3 kişi güzel bir gruptuk, pelin özkan ben.. eğleniyorduk, gülüyorduk, sevinçlerimiz acılarımız bir oluyordu, şimdi grup yine 3 kişiydi ama bu sefer pelin yoktu…büşrayla 2-3 haftadır düzgün görüşmüyordum, özkan bu durumdayken büşrayı düşünmek, özkana ihanet ediyor gibi hissediyordum...

her sahile indiğimizde, bir süre sonra dinlemekten sakındığımız bu şarkıyı dinliyorduk,

http://fizy.com/#s/1ls7hd

@374 vay dıbına koyim ya.

benden bu kadar çalışmam lazm,, sen devam et panpa bitirebilirsen bitir,, bitmezse de yarın devam ederiz.

haydi sağlıcakla kal.

ulan alkol-şarkılar falan derken yannanı yuttum iyice devam bin

bi gün yine büşra aradı, nerdesin dedi. özkandayım sen nerdesin dedim, kapının önündeyim dedi. evde bekliyordu. büşrayı da özlemiştim. özkanla vedalaşıp eve gittim, büşra merdivenlere oturmuş beni bekliyordu, beni görünce ayaklandı, sıkıca sarıldık birbirimize, kokusunu içine çektim, yanaklarından öptüm, tenine dokundum.. vardı.. yanımdaydı…

kapıyı açtım içeri geçtik. ikimiz de de moraller sıfır. oturduk öyle sadece bir süre. sonra sessizliği bozdu, benim çok iyi bir insan olduğumdan bahsetti, en yakın arkadaşımın yanında olmama hak verdiğini, bu sinirlerin yıprandığı ortamda agresifliğimi anlayışla karşıladığını söyledi… bunları ben söyleyecektim, bana söyleyecek bi şey bırakmamıştı… bununla beraber ben arkadaşımla acımı paylaşırken onun, benim zamanında getirdiğim arkadaş sınırlamasından dolayı yalnız kalabildiğini söyledi. bu konuda anlayış göstermemi istedi, diyecek bi şeyim yoktu. haklıydı, tamam dedim

olaylar başlıyor galiba dıbına koyim

burak demi la burakla bişi yapıcak

başımı küçük dizine yaslayıp uzandım, konuşamıyorduk. eliyle saçlarımı okşuyordu.. bi süre sonra mayıştım, uyumuşum…

gözümü açtığımda etraf karanlıktı, büşranın saçları suratıma düşmüştü, saçları aralayıp büşraya baktım, benim uykumu bozmamak için o da kafasını koltuğun yanına yaslayıp uyumuştu…

bi süre onu izledim, ellerini tuttum. sanki ilk defa el görüyormuşcasına inceledim, güzel ellerini okşadım.

kalktım büşrayı yatağa zütürdüm, gözlerini açtı o sırada gülümsedi, gamzesinden öpüp üstünü ötüp yanına kıvrıldım…

http://fizy.com/#s/1ahlhr (bkz: )

izninle panpa ben de bunu koymak istedim

buraktan bende kıllandım panpa hadi bakalım

artık rotasını kaybetmiş gemi gibiydim. bu gidişin nereye gideceğine dair hiçbir fikrim yoktu, ortada ona buna koşturan biri olmuştum iyice, babaya yaranmak için dükkana koştur, , özkan’a yardıma koştur , büşrayı mutlu etmek için uğraş didin tek hedefin haline getir, pelin olayında gergin olduğum dönemlerde keyif kaçırmamak için iyiymiş rolü yap… hep kendimden veriyordum, bununla beraber hedeflerimden de uzaklaşıyordum, artık o takıntı haline getirdiğim gelecekle ilgili mesleki vs hedefler falan kalmamıştı kafamda, aklıma geldikçe, amaaan deyip geçitridiğim sıradan can sıkıntısı haline gelmişlerdi… halbuki büşranın yaş mevzusundan kaynaklı problemler yaşayan, ailesinin tasvip etmediği, benim konumumda bir insanın en çok önem vermesi gerektiği konu olmasına rağmen… diyorum ya özkan gibi olamamıştım hiçbir zaman. bir şeyi tutarken diğerini kaçırıyordum, bi şeyleri ıskalıyordum… bununla beraber bunca hengamenin arasında oraya buraya koşturmaktan asıl üzülmem gereken kişi, pelin’e bile o kadar üzülememiştim, sahiden asıl kayıp oydu, gencecik, güzel, her zaman yanımda olmuş beni düşünmüş pelin ölmüştü, ben ise bunları düşünüyordum, bir kere daha kendimden nefret ettim…

http://fizy.com/#s/116eq2

Kime vermiş büşra bacımız