Ben dönünce biraz zaman geçmeden eski huyları yine ortaya çıktı. Beni hiç takmıyordu. Bir şeyler sorunca bıktım hep hesap sormandan diyordu. Ne yapsam ne anlatsam ilgisini çekemiyordum, beni sürekli tersliyordu. Kötü davransam hem kıyamıyordum, hem de gözümü karartıp denesem bir adım geri atmıyordu. Sosyal medyayı daha aktif kullanıyordu üniversiteden tanımadığım bir sürü erkek arkadaşıyla tweetleri vardı sinirimden çatlıyordum. Bir iki tanesi çıksa karşıma vuracaktım. Ama uzakta elim kolum bağlıydı. Ama vazgeçmek yoktu ben bu kızı istiyorum ve alacam diyordum.

Bu sırada okuluma iyice alışmıştım amk yerinde hiçbir eğlence yoktu kasaba gibi şehirdi. Memleket işte napicaksin. Her şeye rağmen artık okulda hocalar olsun okuldakiler olsun beni baya baya tanıyordu. Çok üstün bi ders performansım vardı, hem de herkesle aramı yapmıştım. Bu sırada Ahmet de bizim üniversiteyi kazandığı için evimize üçüncü olarak o da gelmişti. Sanal bir dostluk gerçeğe taşınmıştı. Zeynep in de benim de arkadaşımdı. Şimdi birlikte kalıyorduk iyi çocuktu. Yabancılık çekmesin diye yardım ederdim bu şehirde. Vay be nereden nereye derdim içimden...

Yine bir gün üç kanka film kiraladık, abur cubur stoğu yapıp akşam eve geçtik. Keyifli bir film akşamı yapacaktık. Gecenin sessizliğini telefonumun zil sesi bozdu. Yabancı bir numara arıyordu. Arkadaşlarla göz göze gelip telefonu elime aldım, hayırdır inşallah dedim. Açtım, telefondaki ses :
Birader ben Zeynep'in erkek arkadaşıyım, utanmıyor musun bu kıza mesaj atmaya...

Ne diyorsun sen kimsin diyebildim şaşkınlıktan. Duydun ne dediğimi dedi. Kimsen çık karşıma, Zeynep'ten bu sözleri duymadan kimseyi dikkate almam, söyle çıksın kendisi desin karşıma yoksa kendin gelirsin karşıma elimi öper anlatırsın derdini hadi eyvallah dedim, bu konuşmaya devam etti. Bizim evin olduğu şehirde yaşıyormuş benim orda oturduğumu netten öğrenmiş, semtimi sorunca sesi iyice düştü. Bu kadar cesarete şaşırdı. Laf etmeye devam edince yüzüne kapattım. Zeynep i arayıp onlarca laf söyledim. Onun iddiasına göre öylesine bi çocukmuș okuldan Zeynep yokken telefonunu kurcalamis mesajları kıskanmış kendisi yüz vermiyormuș ona. Ama inanmadım buna.

Bu çocuğun bir barda çalıştığını öğrendim. Memlekete gidince ilk gün annem ve abimle geçirdim. ikinci gece gidip o barda bi yere oturdum. Baristalık yapıyordu çocuk. Bir kokteyl istedim hazırladı, önüme bıraktı. O an göz göze geldik. Tek kafada serdim yere bana yalvarmaya başladı, lütfen yapma diye sonra fotoğrafını çekip Zeynep e attım. Ben senin için ölürken her gece, gözlerinin hayaliyle yatarken sen beni her gece bu korkak için mi üzdün dedim..

Sonrasında Zeynep benden özür diledi bir daha yalan söylemeyeceğini söyledi. Affettim. O çocukla bir daha görüşmesine izin yoktu. Tatil gelmişti hazırlık sınıfı bitmiş birinci sınıf başlayacaktı, en başarılı öğrenci olarak ödül aldım. Malesef geçiş yapmak için birinci sınıfı da bitirmem gerekiyordu. Zeynep'e kavuşmak için yalnızca iki dönem kalmıştı. inancım günden güne geçiyor, allaha şükür planım işliyordu. Yaz tatili boyunca uzakta da olsak güzel zaman geçirdik eğlenceli sohbetlerimiz oldu onunla.

Yazın sonuna doğru beni yanlış anladı ve bana küstü. Gönlünü almak için onun yanına gitmeliydim.Bir bahane uydurarak Ahmet'in yanına gittim Ahmet bana kendi oturduğu şehri gezdirecek demiştim,ama yalandı oraya Zeynep için gidiliyordu. Kırılmıştı bana ne yapsam konuşmuyordu. Ahmet beni sıcak karşıladı ailesiyle tanıştırıp evinde misafir etti, Zeynep'in şehrindeydim. Bana mesajlarda anlattığı şeyler gözümde canlanıyordu gezdikçe. Sonra ne mi oldu? Zeynep'i bir çay içmeye dahi ikna edemedim. Bakıcılık yapıyordu yazın, yorgunum diye bahane uydurdu. Görüşmek istemiyorum hep aynı şeylerinden bıktım dedi. Evinin önünde bir hafta bekledim hiç ayrılmadan inip konuşmadı benimle. Son gün otogardan ona mesaj attım. Gidiyorum bitanem, beni anlamaya çalış affet artık dedim. Yolun açık olsun dedi. Gözümün yaşıyla uykuya daldım uyandığımda memleketime varmıştım. Ama her şey burda bitmemişti. Pes etmek korkakların işiydi,ben aşkımın peşinden koşacak kadar güçlüydüm. Onun varlığı bile her engeli aşmam için yeterliydi.

Birinci sınıfın başında Ahmetle de iyice aram açıldı, bi kız bulmuştu kendine göre onun peşinden gitmesine lafım yoktu ama herkese borç takıp üstüne üstlük herkesle olan arkadaşlığını bozup bırakıp okulu gitmişti. Zeynep de ona küsmüştü. Bu beklenmeyen olay beni iyice sarstı. Aparttan ayrılıp devlet yurdu çıktığı için artık oraya geçebilirdim. Cebimde daha fazla para kalacaktı. Apartta parasızlık çektiğim oluyordu. Ankaraya gittiğimde bile kırk takla atmıştım parayı karşılamak için. Her neyse yurda çıktım, durum içler acısıydı.

Odada bir ülkücü,bir komünist,bir siyahi,bir eşcinsel bir şeriatçı bir de ben vardım. Hergün kavgadan gürültüden odadaki pislikten moralim son derece bozulmuştu. Zeynep saçma sapan arkadaş ortamlarına girmişti, kötü kötü kızlarla takılıyor bu kızlar onu da kendilerine benzetiyordu gitgide. Konserlere gidiyorlardı, ve hatta Zeynep bana içki içtiğini söylemişti. Nasihat etsem de bana karışma bişey olmaz deyip durdu, ses etmedim. Onun okuluna gidince her şeyi rayına koyabilirdim, idare etmeliydim.

Okulda inanılmaz bir performans gösterip kimsenin geçemediği hocaların derslerinde not rekorları kırmıştım. Okul tarihinin belki de en sağlam öğrencilerinden birisi oldum o dönem. Çoğu profesörle doçentle arkadaşlık bağı kurmuştum, onun yanısıra fakültede de pek çok sınıftan ve bölümden arkadaş edinmiştim. Artık popüler birisiydim o okulda. Başarı ödülleri üst üste geldikçe umudum iyice artıyordu. Yine doğumgünü gelmişti Zeynep'in iki ay sürem vardı hazırlık yapmak için yine gidebilirdim onun yanına.

Ona doğumgünü hediyesi alacak parayı bırakın okulda bile harçlığım yeterli gelmezdi, burs çıkmamıştı nerde amk bebesi varsa zengin onlara çıkmıştı burs denen el kiri.
Okula artık yürüyerek gidip gelmeye başladım, gidiş dönüş günde 8 kilometre yürüyordum. Okulda da öğle yemeği yememeye başladım. Arkadaşlarımı türlü bahanelerle geçiştiriyordum, Zeyneple yaşadığım geçen seneyi unutamadığım için o mutluluğunu yine görmek istiyordum. Bazen derste karnım acıkınca utanırdım, insanlar bana tuhaf davranıyorsun derlerdi belli etmezdim.

Okuyan arkadaşlar hikaye yarım kalmayacak, her fırsatta entry giriyorum. Uplarsanız sevinirim. Bazen bekletmem gerekiyor kusuruma bakmayın.

En sonunda elimde hatrı sayılır bir para olmuştu, sıkıntılı bir süreçti ama değecekti. Pek kaliteli giyinmezdim, giyim zevkim de yoktu ne yakıştırırsam ona göre alırdım.Ama şuanki paramla gidip sağlam bir markadan giyindim. Çok yakışmıştı Zeynep'in yanına böyle gidecektim. Hediyemi de almıştım çok güzel bir altın kolye almıştım, onun neyi sevdiğini bilirdim ben, kesin beğenecekti.

Biletimi 3 gün önceden almıştım ama, bir sorun vardı son gün abim arayıp koçum haftasonu senin ziyaretine geliyorum demişti.Şimdi ne yapacaktım? Abim bunu öğrenirse okulunu okuyacağın yerde nelerle uğraşıyorsun derdi. Kafaya koymuştum, giberim ben gidiyorum dedim kendi kendime. Beni bulamazsa da bi bahane bulurum, yakalansam bile sevdim diyecektim.

O gün çok güzel bir şey oldu. Oraya gidince kalacak bir yer kiralayıp 2 gün orda geçirecektim. Zeynep'e onunla daha çok zaman geçirmek istediğimi, beni tanıdığını ona zarar vermeyeceğimi söyledim. Benimle kalır mısın o gece diye önceden sordum. Kabul etmişti.Bu benim için inanılmaz bir şeydi. Onunla birlikte bir gece...

Arkadaşlarımı her şeye rağmen tembihledim, abimi oyalasınlar diye senaryolar oluşturdum. Ardından tüm hazırlıkları kontrol edip yola çıkmak üzere otogara gittim.

O gün Ankara'ya indiğimde şansıma güneşli bir gün vardı,bu kez bir Parkta buluştuk. Yine son derece şık giyinmişti. Sarıldım sıkıca. Gözlerinin içi gülüyordu. iyice Ankaralı oldun bakıyorum da dedi. Onun olduğu yerde yaşamamı isyeyip istemediğini sorduğumda kaçamak cevaplar veriyordu istiyor gibiydi daha çok ama evet gel demiyordu.

Bir taraftan da tedirgindim, abime yakalanmış mıydım acaba? Arada arkadaşlarımı arayıp bi gelişme var mı diye soruyordum.Her şey sorunsuz ilerliyordu. Tabi arkadaşlara da havamı attım, Yengeniz yanımda diye. Ulan çok mutluydum ileri geri konuşan binlere kapak olmuştu.

Fazla oyalanmadan bir yere gittik, burda Apart kiralayacaktık iki gün için. Zeynep hiç parayı sıkıntı yapmazdı, hatta bazen gelme ben bu ara fazla gezdim seni iyi ağırlayamazsam üzülürüm derdi.Ben bişeyler aldıkça içine dert olurdu. Apart kiralama paranı okulda harcarsın diyordu, yine de güzel bir yer bulduk adama parasını peşin ödedim. iki günlük de olsa Zeyneple bir evimiz olmuştu. Aşk nerden nereye ? Sonra çıktık sinemaya gittik. O zamanlar vizyonda Hadi inşallah diye bi film vardı Murat Boz'un filmi. Diğer filmler tak gibi olduğundan ona girdik en azından güleriz diye düşündük. Çok eğlendik, sonra birlikte bowling oynadık. Yenildim ona bir kez daha, oyunlarda çok iyiydi her zaman. Akşam üzeri Tunalı Caddesi'ne zütürdü beni, tabi o zamanlar bilmiyorum yeni öğrendiğim için. Yemeğimizi yedikten sonra evimize gittik.

Eve girdikten sonra içim kıpır kıpır oldu.O benim iyi niyetli biri olduğumu bildiği için kalma teklifini kabul etmişti, aramızda bir şey olmaması gerekiyordu.Hem ben ona zarar veremezdim. Kaldığı yurt uzak olduğu için pijamaları yanında yoktu. Benim eşofmanlarımı giydi. Birlikte televizyon izledik, öylesine güzeldi ki her şey...

Sonra uyku vakti gelince odamıza geçtik.
Onca zamanın ardından aptal bir bilgisayar oyununda başlayan bu aşk buralara gelmişti, sevdiğim kadını bulmuştum. Beni yeniden yaratmıştı, hayata bakışım değişmişti. Düşününce insan hayret ediyor, kader işte.

Kısa sürede yorgunluktan uyudu, sımsıkı sarıldım ona. O uyurken ben uyuyamadım, yüzündeki her detayı ezberledim adeta. Kokusunu içime çektim. Belki de en masum hali buydu, en sessiz... Beni çok zorlayan ve yaralayan şeyler yapmıştı. Ama farklıydı benim için. ilkler unutulmazdır beyler hepiniz bilirsiniz az çok.

Gece çok geç saatte uykuya yeni dalmıştım ki biraz sonra gürültüye uyandım. Zeynep içerden geldi su içmek için kalkmıştı, aniden beni dudaklarımdan öptü. ilk öpücük.
Bunu seninle konuşmuştuk, sana zarar veren bir şey yapmak istemem dedim. Senin olmak istiyorum dedi ve ısrar etti. O gün, gün ağarana kadar seviştik. Hayatımda ilk defa ciks yapmıştım,ama bunu özel kılan sevdiğim hatunla olmasıydı. Onun için de ilk olduğu belliydi. Yorgun düşünce duşumuzu aldık, birkaç saat daha uyuduk.

Kahvaltıya giderek güne başlayacaktık.

Yine güneşli bir gündü. Zeynep'in elinden tuttum, güzel bir kafede kahvaltı yaptık. Bana karşı ilgiliydi ama devamlı telefonuna bakması neye baktığını sorunca da ağız burun kıvırması beni sinirlendirmişti. Biraz tartıştık sonrasında sessiz kalmayı tercih ettim.Ve sordum, bu gelip gitmelerinden bıktım, bana karşı bir iyi olmandan bir kötü olmandan yoruldum. Neden Zeynep ? dedim.

Bana baktı ve şöyle dedi. Biz imkansızız.Sen buraya gelemiyorsun,ve benim burda bir hayatım var telefondan birbirimizi kırıyoruz. Sürekli birileriyle tanışıyorum sen herkesten huylanıyorsun veya işim oluyor,ama bana güvenmiyorsun dedi.

Öyle olmadığını ve burada olacağımı söyledim, gelicem dedim. Ve yaptığı yanlışları yüzüne vurdum. Tüm bunlar araya ufak bir soğukluk getirmiş olsa da açık havada yürümek bize iyi gelmişti. Sakinleştik.

Tavlanın rövanşını 3-0 olarak aldım * Sonra bana akşam erken gideceğini kız arkadaşlarıyla da doğumgününü kutlayacağını söyledi. Sabah beni otogardan uğurlayacaktı. Uzatmadan kabul ettim ve onu akşam kendi haline bıraktım. Aparta gidip uyudum direk olarak.

Sabah uyandığımda yolculuğuma 3 saat vardı, dönüyordum.Telefonum çalmaya başladı Zeynep arıyor sanmıştım.O değildi, üniden ve lisemden de tanıdığım bi çocuktu. Bizim mahallede otururdu. Açtım,ve tek bir cümle duydum. Dünyam bir kez daha başıma yıkıldı.

Abim benim yanıma gelmek için evden çıkmış ama yolda kaza geçirmiş iki gündür hastanedeymiş,ben arkadaşların telefonunu hep meşgule atmıştım meğer bunun için aramışlar beni ama işe yaramamış. Abimi hastanede kaybetmişiz. Anamla ben kalmıştık dünyada bir başımıza... O gün yaşadığıma lanet ettim, ruhum beni terketti sanki.

Bir buçuk saat sonra Zeynep aradı.

Otogara geliyorum beni orda bekle dedim ve kapattım, ona söylemedim abimi. Belli etmeyecek daha sonra söyleyecektim. Onu gördüğümde gözyaşlarımı tutamadım o da aynı şekilde birbirimize sarılıp ağladık, seni özlerim diye ağlıyorum dedim. Ama beni tanıyordu hayır başka bir şey var çabuk söyle dedi. Yapamadım, söyledim. ikimiz de hüngür hüngür ağlıyorduk, otobüsler kalkıyordu bir bir, insanlar bize bakıyordu. Senin suçun değil bitanem, kader onu almak istedi bizden dedim yaşlarını sildim. Zaman yoktu son kez öptüm yanaklarından bindim otobüse.

Zeynep'i unutmuş otobüste kendimi sorgular olmuştum. Abim beni merak edip yanıma gelmek için çabalarken can vermişti. Ama ben orda değil, bir kız için buradaydım. Derin bi iç çektim, peki ya babam böyle olsun ister miydi? istemezdi elbet, ama ben kötü bir şey de yapmamıştım aşık olmuştum. Tüm bu düşüncelerle memleketime döndüm, ve abimin cenazesini kaldırdık.

Kısa sürede çok daha yakışıklı birisi olmuştum. Giyim zevkim olsun, sohbetim olsun daha iyiydi. Karakterim de özgüvenim de oldukça yerine gelmişti.

Bilgisayar başından kalkmayan asosyal birisiyken şuan Türkiyenin siyasetçi fabrikası olan bi okulda okuyordum, spor bi arabam ve çiftliğim vardı. Açlıktan ağzı kokan birisiyken tüm bunlara ne kadar şükür etsem azdı.

Yeni Okulumun ilk günleriydi. Onunla her an karşılaşma ihtimalim vardı. Çok özenli giyinmiştim, arabamla okula gelmiş derslere giriyordum. Başta öylesine uluslararası ilişkiler yazsam da bölümünü çok seviyordum. Benim gibi bir adam diplomat olacak değil ya diyordum, şuan bambaşkaydı. Başta soğuk olsalar da bana kısa sürede alıştılar. Kalite üst düzeydi. Bu birkaç hafta böyle sürdü. Zeynep'i özellikle aramıyordum illaki karşıma çıkacaktı.

Bir gün yine okuldan çıktım, öğleden sonraki ders için bekliyordum. Bir banka oturdum, sigaramı yaktım gelip giden öğrencileri izliyordum, havanın tadını çıkarıyordum. Arada Kadirle konuşuyordum. Can dostum yazılım mühendisliği okuyordu, sağolsun irtibatı koparmadık ona kendi paramdan vermiş eğitimine destek olmuştum.

O sırada başımı sağa doğru çevirince o tanıdık yürüyüş, o bildik gülüş ile karşılaştım. 20 metre öteden geliyordu. Beni görmemişti ama bana doğru geldiğine göre karşılaşma zamanı gelmişti. Yanında iki kız arkadaşıyla sohbet ediyordu.

Beni görünce yüzünün ifadesi değişti, birkaç saniye dona kaldı. Giyimimi kuşamımı inceledi. Şok olmuştu. Bu kısa şoku atlattıktan sonra onca metreden topuklu ayakkabılarıyla bana doğru koştu. Ben hiç oralı olmadım bankta oturmuş sigaramı içiyordum. Hemen yanıma gelip sordu. Aaaa zoeyzoey seni görmek ne güzel, buraya mı geçtin demek? Dedi. Soğuk bir sesle. Evet öyle oldu hanımefendi dedim. Nasılsın, sorusuna iyiyim sağol sen dedim. Nerede kalıyorsun dedi, kendime ait bir dairem olduğunu söyledim. Bugün çok şıksın dedi ve elini omzuma attı, o sırada cebimden anahtarı çıkarıp arabamın otomatik kilidini açtım. Gitmeliyim Zeynep dedim, bir şok daha yaşamıştı. O beni eski sünepe, ve köylü olarak hatırlıyordu ama işin rengi değişmişti. Çok bozuldu onu ilk kez bu kadar mutsuz gördüm.

Arabamı alıp onunla ilk yemek yediğimiz yere gittim ve öğle yemeği yedim , o masada oturdum. Akşamki derse girmedim, eve gidip uyudum. Bu ilk karşılaşma beni memnun etmişti.

Bir hafta sonra Kadir Ankaraya yanıma geldi. Gittim aldım dostumu yanıma çıktık Ankarayı geziyoruz altımızda araba da vardı bir güzel eğlendik. Akşam üstü de güzel bir film izlemeye sinemaya gitcektik. Eskiden internetten indirirdik bize gelirdi annem bize mısır patlatırdı beraber izlerdik, şimdi yine benimleydi. Adam gibi adamdı. O da asosyal birisi olmaktan çıkmış Google'ın Türkiyedeki konferanslarına katılıyordu öğrenci olmasına rağmen, önemli yazılım şirketleriyle bağ kurmuştu. ikimiz de yoluna koymuştuk hayatımızı. Derken Kızılay Avm'nin oraya geldik Ankaralılar bilirler. Burası aynı zamanda Zeynep 'i ilk gördüğüm yerdi.

Beynimden vurulmuşa döndüm. Skor artık 1-1'di.Barda dövdüğüm soytarı ile Zeynep kolkola dikiliyorlardı kapının girişinde. Zeynep beni görünce tanımazlıktan geldi tedirgin oldu, oğlan ise beni görmemişti. Korkmasının sebebi olay çıkarabilirim diye düşünüyor olmasıydı. Sorun çıkarmadım kalabalığın arasından ciddi bir ifadeyle sıyrılıp içeriye girdim. Köşeyi dönünce gözlerim dolu dolu oldu. isyan edemiyordum bu hayatı ben seçmiştim. Ama onu çok özlemiştim, yanında olmayı hak eden ben iken ne geriye dönebiliyor ne de önüme bakıp başka kızlarla birlikte olabiliyordum. ikinci darbeyi o vurmuştu, durum berabereydi...

Kendimi barlara attım, dersleri çalışmadan bile birikimimle geçecek seviyeye geldiğim için önemsemiyordum. Epey kitap okumuştum geçiş yapmak için.

Bu dönemde birçok kızla takıldığım oldu, ama hiçbirini yürekten sevemedim. Elini de tutmak istemedim. Bir çoğuna arkadaşça yaklaştım ama onlar beni hep okulun yakışıklı ve paralı çocuğu olarak gördüler, aşık oldular. Ben onların hayalindeki oğlan değildim. Benim ne hikayemi ne de temizliğimi bilirlerdi onlar. Az takılıp yolu verirdim hepsine

Zeynep ile geçmişte arkadaşlık yapmış kızlarla konuştum arkadaşlık yaptım ama bilerek değil tesadüfen. Zeynep'in yanımdan erken ayrıldığı gece bile o bardaki çocuğun Ankaradaki evine gittiği böylece ortaya çıktı. inanılmaz şaşkına dönmüştüm. Üstelik kimseyle birlikte olmasa da sayısız erkekle gönül eğlendirmiș, ve hatta arkamdan alay etmiş kızlara mesajlar atarak. içimi koca bir karanlık kapladı.

Uyuşturucu ve fuhuş batağında, pisliğin içinde, parasız pulsuz uğruna sabahlara kadar ders çalıştığım kız çok ucuz birisiymiș meğer... Nice yalanlar söylemiş benim gibi temiz birisine.

Üniversiteyi kazanmadan bir melek olan kız, üniversiteden sonra bu hale gelmişti...

Annecimle aram çok güzeldi. Mutlu mesut yaşıyordu çiftlikte çiçek ekiyor, hayvanlarla ilgileniyordu. Güzel komşular edinmişti bizim memlekette.

Özellikle o çocukla birlikte olmasının nedeni ona karşı bi zaafı olmasından olsa gerek. Elim kolum bağlıydı. Benden yüz bulamayınca onu koluna takıp nispet yapmıştı.

Zeynep'in annesi ve oğlan kardeşiyle zaman zaman görüşürdüm telefonda. ikisi de beni çok severdi ailelerinden görürlerdi. Zeynep'in çok asi davranıp kendilerini mahcup ettiğini söylerlerdi. Saygı duyuyordum o insanlara ama kızlarının tavrı hiç hoş değildi. Zeynep babasını ufak yaşta kaybetmiş bir kızdı, o yüzden erkeklere karşı bir güvensizlik olduğu kesindi. Babam bizi erkenden bıraktı deyip üzülürdü zaman zaman. Pgibolojik sorunları vardı açıkçası. Her neyse, okuluma baktım ve hatta ufak tefek emlak işleriyle uğraştım.

Genç yaşta kazandığım onca para eriyordu ama önlemimi almış birtakım yatırımlar yapmıştım. Çok şükür allah bana bu yaşta zenginlik nasip etti. Sıkıntıyı verdi isyan ettirmedi hamdolsun.