Sonrasında yine mesajlaşmalarımız sürdü, gerçekten korktuğum gibi olmamıştı beni reddetmiş olsa da gitgide daha samimi konuşuyorduk.Bu beni mutlu etmeye yetiyordu.Ama neden hayır demişti, Hayatında birisi olmalı demiştim kendime işte o gece eve geç gittim. Hayatımda ilk defa kendi başıma bu kadar derin düşüncelere daldım, ilk defa bir parkta oturup bira içtim tüm olanları Kadir'e anlattım... Diğer ihtimal ise "mesafe" konusuydu. Kim sevgilisinin tenine dokunmak gözlerine bakmak istemez ki, hem ben öyle yakışıklı da değildim güzel bir fiziğim de yoktu.Öyle ya, belki de beni hiç beğenmemişti, donuk bir hale düşmüştüm.Ne mutlu ne de büsbütün mutsuz...

Aradan bir hafta kadar geçmişti, moralimin bozukluğundan dışarı da çıkmıyordum arkadaşlarla. O akşam Zeynep'in attığı tweetlerden anlamıştım ki birisinden hoşlanıyordu veya görüştüğü birisi vardı. Canım sıkıldı ama arayıp sormadım, küçük düşemezdim. Kendi söylemeliydi bunu... Ertesi gün sırf bu dalgınlık kaza geçirmeme neden olacaktı, dalgınlık yüzünden Anayolda arabayı farkedememiștim. Feci şekilde canım yanmıştı, gözlerimi hastanede açtım. Bu benim ciddi anlamda ders anlamında gerilememe de neden olacaktı elbette.

Hastaneden çıkmam iki haftayı buldu, o sırada Zeynep ile birkaç kısa sohbetimiz olsa da onu iyiden iyiye özlemiştim. Ancak hastaneden çıktığım gün bana telefonda hayatında birisi olduğunu Fatih diye birisiyle görüştüğünü söyledi. O an lanet ettim, benim hayaliyle yaşadığıma ne idugu belirsiz birisinin rahatça sahip olabilmesine. Ne yapacaktım onu seviyordum işte, gülüşü falan o kadar güzeldi ki en kral hatunlar bile standart geliyordu onun fotoğraftaki halleri karşısında. Ama bu bağlılık bitmeliydi yapamıyordum...

Günler çabucak geçmiş sınav zamanı gelip çatmıștı. Sınava gireceğim sabah uyandım, kendime güvenim yerindeydi. Allaha şükür elden geldiği kadar çalışmıştım, matematikte çok yetersiz de olsam anlamsız bi güven vardı üzerimde. Zeynep için de başarılar dileyip kahvaltı yaptım, abdestimi alıp evden çıktım. Minibusle yarım saatte sınavın olduğu okula geldim. Sınavda çok heyecanlansam da heyecanı atınca seri şekilde çözmeye başladım. Sıralar çok ufak olduğundan moralim bozuldu bacaklarım zor sığıyordu. Sınav bitmişti, hiçbir şey hissetmiyordum. Ne iyi ne kötüydü bilmiyordum. Ama bi rahatlama oldu. Sonra Zeynep'i aradım sınavı harika geçmişti, kız arkadaşlarıyla eğleniyordu. Çok sevindim canım senin adına deyip uzatmadan bitirdim konuşmayı. Eve gidip ertesi güne kadar uyudum, uzun uzadıya bundan sonra ne olacağını düşündüm.

Dershanenin yapacağı belliydi, ygs'den iyi alanlara yönelip kötü alanları gibtir edeceklerdi. Sınav sonuçları açıklanınca ölecek gibi oldum hemen sisteme girdim. Beklediğimden iyi almıştım, ama onunla aynı şehirde olmaya yetmezdi. O Ankara'da olmak istiyordu, benim netlerim ancak Anadolu şehirleri seviyesindeydi.

Ahmetle de bu sırada telefonda görüşüyorduk, bazen Zeynep hakkında onun fikrini alırdım. Onlar aynı şehirde olduğu için arada görüşüp çay kahve içiyorlar bana fotoğraf gönderiyorlardı. Çok efendi çocuktu Kadirden sonra beni en iyi anlayan kişilerdendi. O iki yıllık bir şey kazansam yeter diye düşünürdü hep, sağda solda garsonluk yapardı.

Bu sırada Zeynep zaman zaman beni üzüyordu, çok geç cevap vermek gibi huyları ortaya çıktı. Bazen de terslerdi, bazen ne hakla bana hesap soruyorsun deyip her şeyimi hesap sormak olarak düşürdü.

Ben onu hiç üzmemek için ses etmezdim, şeker hastalığı vardı ona verirdim bu sinirli hareketlerini hep. Hastadır olur öyle şeyler diye geçirirdim içimden. Görüştüğü çocukla sürekli kavga ediyor bazen benim fikrimi alıyordu, içten içe bu duruma sevinirdim. Başkası benim kadar başka sevemezdi onu, hak yerini bulacak diye sevinirdim. Dua ederdim allahım bir kez olsun görmek nasip et diye...

Beklediğim gibi oldu dershane taka sardı, hocalar bizi takmamaya başladı. Çoğu kişi de bunaldım ayağına devamsızlık yapıyordu. Yapacak bir şey yoktu, kendi çabamla kitap kurcalayıp aynı hırsla çalışmak zorundaydım. Kötü şeyler olacaksa da hayatım boyunca pişman olmamak için sevdamın peşinden gidecektim.

O sırada beni derinden sarsan bir olay meydana geldi. Aslan babam da benimle aynı talihsizliğe uğramış annemin siparişlerini marketten almış eve dönerken araba kazası geçirmişti. Ve malesef ambulans kaza yerine gelene kadar babam hayatını kaybetmişti.
Hayatımda hiç böyle bir şok yaşamamıştım. Babamı defnettikten ve taziyeleri kabul ettikten sonra, hiçbir şey yapamadım uzun süre sessiz kaldım. Zeyneple de konuşmadım ona söylemedim, dershaneye de gitmiyordum pek. Kıt kanaat geçinirdik belki ama annemin üzüntüsü beni bitiriyordu, teselli olmuyordu. Oysa hayatta olsa anneme hep hayalini kurduğu yazlığı alacaktı birkaç yıl içinde...

Biraz kendimi toparlayınca kalan son bir ay Lys için zorladım kendimi, moral falan kalmasa da güçlü durmak istiyordum. Annem için gülümsüyordum, bazen gözlerim dolardı test çözerken. Zeynep de üzüldü bu duruma ama ona hiç güçsüz gözükmek istemedim geçiştirdim bu konuları, o da görüştüğü çocuğu bırakmıştı tamamen. Bir sürü teklif eden olsa da istemiyordu. Bana destek oluyordu kendince, belki de daha da yıpranırım diye söylemiyordu bilemiyorum...

Lys günü de anamın elini öptüm çıktım evden, Zeynep'e de başarılar diledim. O sabah öylesine enerjisi yüksekti ki, bana ilk kez o sabah Aşkım demişti. Şaşırdım. Ama renk vermedim. Telefonu kapatınca sırıta sırıta sınavın olduğu okula gittim. Amk sırası yine got kadardı, diğer oturumlar güzel geçmişti. Bu matematik geometri oturumuydu. Her şey buna bağlıydı. Sınav başlayınca hiçbir şey yapamadım stresten, saçma sapan işlemlerle boğuşup durdum. Okuldan çıktığımda gözlerim dolu doluydu. 6-7 doğrum ya vardır ya yoktur diyordum. O gün gerçekten yıkıldım. Her şeye rağmen hayırlısı neyse o olsun deyip eve gittim. Tercih zamanı gelecekti ama puanım Zeynep'le yaşamaya yetmezdi, biliyordum.

Sonuçlar açıklanınca bittim beyler. Matematik-Geometri oturumundan 5 net yapmıştım, gerisi 15-16 yanlış ve boşlarla doluydu. Neyse ki coğrafya edebiyat türkçe gibi sınavları full e yakın çözmüştüm, bi umutla doldu içim belki ucundan kıyısından yakalarım iyi kötü bi bölüm diye düşündüm. Zeyneple aramız soğuktu, ama sonuçlarına bakınca heyecandan olsa gerek hemen beni aradı bitanem nasıl sonuçların dedi. Hep bu döngü böyle sürüyordu, beni üzüp haksızlık yapıp giderdi. Bir gülüşüne bir sözüne tav olur affederdim her hareketini. Onun sonuçları dört dörtlüktü kutlamaya erkenden başlamış kızlarla geziyordu. Güzel aldığımı söyledi, tercihleri birlikte yapalım her şey güzel olacak dedi. Ama yine de mutlu olamadım, kötü olduğu acıktı beni teselli için öyle diyordu.

Tercih zamanı gelmişti. Her kafadan ses çıkıyor herkes listeler hazırlıyordu kendi kafasına göre. Ic Anadoludaki iktisat, Tarih, Edebiyat, Uluslararası ilişkiler, gibi bölümler tutuyordu, bazı ücra yerlerde Coğrafya Öğretmenligi, Sınıf Öğretmenliği geliyordu. Çoğu kıytırık anlayacağınız.. Amcamlar karıştı, teyzemler karıştı, konu komşu, hocalar karıştı derken iyice strese girdim. O dönem ilk defa sigara aldım ağzıma. Bana bir keyif vermese de içiyordum.

Zeynep çoktan Ankarayı yazmış beni de yazmam için teşvik etmişti. Ama oraya gidersem gelecekte ne olacaktım, anneme nasıl sahip çıkacaktım bi baltaya sap olmalıydım. Hayatın tek gerçeği Zeynep değildi. Abim de vardı elbette ama birimiz bile kötü olsak annem üzülürdüm kıyamazdım. Bir sene daha çalışırsam amcam dershaneye göndereceğini söyledi. Bu ikilemi reddettim, bir sene daha demek Zeynep'i kaybetmek olurdu. Bana yeterince şans tanımıştı, kendimi göstermem lazımdı.

Sonrasında içinde Ankaranın da olduğu beş tane tercih yaptım. Beklemeye başladım Zeynep sadece tercih olarak bi tek Ankara yazdı. Ailem Ankara istememişti çünkü çok pahalı olurdu bizim için orada beni okutmak... Şehirlerden biri de memleketimizdi, ailemin gönlü onu kazanamamdan yanaydı. Sonuçlar açıklandı. Başaramamıştım beyler, olmamıştı. Memleketimdeki okulu kazandım. Ailemle sonuçlara bakınca sevinip güldüm ama içimi bi huzursuzluk kapladı. Gizli gizli gözyaşları döktüm. Zeynep'i aramadım çoktan uyumuştur diye düşündüm, o kazanmıştır emindim.

Canım iyice sıkılmıştı. Amina kodumun dağ başına gidiyordum, saçma sapan akrabalarım da orada yaşıyordu. Uluslararası ilişkiler kazandım üstelik okul dandik olmasına rağmen ne tak yiyeceksem. Neymiş efendim ingilizceyi iyi öğrenmişim bilgisayar ve diziler sayesinde sözel derslerim de iyiymiş vs. ikna ettiler yazmıştım. Ankaraya gidemeyecektim. Onu öylesine görmek istiyordum ki, bir kez olsun göz göze gelebilme ihtimaliyle yatıp kalkıyordum. Bundan sonra kararımı verdim pes etmeyip onun okuluna geçiş yapmaya çalışacaktım.

Tekrar sınava girsem kazanamam, üniversitede geçiş yapabilirdim ama. Ama mutsuzdum, çünkü her birinci sınıf ben yatay geçiş yaparım diyerek gezer hiç biri yapamaz. Sözde kalır. Hem Zeynep kendini orada da sevdirir bana yeri kalacak mıydı sevebilmek için?

Kötü şeyler birbirini kovaladı, önce burs kazanamadım. Sonra da yurt çıkmadı. Nedenini ben de bilmiyorum, benim için zor geçecekti hayat para yok yer yurt yok... Zeynep beni tebrik etmiş çok sevindim demişti güzel sözler söyledi üzülme lütfen yine görüşürüz hem Ankara fazla uzak değil bakarsın gelirsin ara sıra görüşürüz demişti. inanmıyordum ona, orada picin birine takılırdı beni de pek takmazdı. Hep öyle olmaz mı bu işler zaten, bu beni biraz ondan uzaklaştırdı.

ilk başta yurtlar pahalı diye dedemin evine yerleştim. Dedem saçma sapan takıntılı bir adamdır. Onu hiç sevmezdim. Herkesle kavga etmiş itici bir insan. Hiçbir zararım olmamasına rağmen iki ay içinde bana çeşitli iftiralar attı, madde bağımlısı olduğum, kötü arkadaş edindiğim yalanını uydurup ailemle aramı bozdu. Sıkı bir tartışmadan sonra evden ayrıldım. Apart bulup orada kalacaktım, zor olsa da uygun bir yer bulmalıydım.

Rastgele bir Aparta girdim, fiyat uygun gözüküyordu. Bana bir daire gösterdiler yanımda bir çocuk daha olacaktı. Daireye girdim çocukla tanıştım. Ankaralı olduğunu söyledi. ismi Mustafaydı. Tanıştık hoşbeș ettik derken yavaş yavaş eve yerleşmeye başladım. Apart nezih bir yere benzese de hiç öyle değilmiş sonradan anladım. Karşı komşumuz sürekli farklı kadınlarla birlikte olan sapığın birisiydi. Yan komşumuz Erkan abi madde kullanıyordu. Alt katta ise zaman zaman fuhuş yapıldığını duydum. Üst kattakiler sürekli gürültü yapardı parti hiç ekgib olmazdı. Huzurun olmadığı bir yere düşmüştüm. Burada mı hayallerime koşacaktım, neyse biraz bekle bakalım dedim kendime vardır bir hayır bunda da dedim.

Zeynep hayatından memnundu ailesiyle Ankaraya gitmiş birlikte Aparta yerleşmiş yeni kız arkadaşlarıyla geziyor, yemek yapıyor, bana bazen fotoğraflar atıyordu. Yine de eskisi kadar ilgi alaka yoktu. Soğuktu bana, arayınca meşgule atardı sürekli. Ortama biraz olsun alışmaya başladım haydut gibi çocuklarla kanka olmuştum, esnafla olsun falan hep tanışmıştım. Kafamı dağıtmak istediğimden telefonuma da az bakar oldum bilerek.

O günden sonra hiçbir şey normal olmayacaktı. Zeyneple aramız tamamen kopacak noktaya geldi hiçbir mesajıma cevap vermiyordu. Sürekli birileriyle geziyordu. Ne yaptığını bilmiyordum. Ben de bu zorlu ortamda bir şekilde üniversitedeki derslerime çalışmaya başladım. Hazırlık sınıfındaydım, ingilizcem çok sağlam olduğu için sorun yaşamadım. En yüksek ortalamaları alıyordum her şey yolundaydı. Beni hayata bağlayan tek şey arkadaş ortamımdı. Kötü bi ortam olsa da bazen adam gibi adamdı hepsi de. Oturur sohbet eder, kafamıza eseni yapardık bazen de mangala giderdik. Güzel günlerdi, sevildiğimi hissederdim o ortamda.

Ve artık bir şeyler yapmalıydım. Karar verilmişti. ilk kez Zeynep in yanına gidecektim doğumgününde onunla yüz yüze görüşecektim. Bunun için onu ikna ettim, o da biraz olsun pişman olup bana daha iyi davrandı bu dönemde. Üniversitenin ilk yılı bitmek üzereyken heyecan sarmıştı içimi. Onu görmek nasip olacaktı...

Güzelce hazırlandım, arkadaşlarım geyiğini bile yaptılar. Traș oldum güzel kıyafetler alındı. Güzel şık bir saat aldım hediye olarak iyi bir markadan, bir de onun için yazdığım doğumgünü mesajı ve bizi anlatan güzel bir kitap bulup paketledim. Çok seveceğine emindim. Sonrasında internetten biletimi aldım Ankaraya. Daha önce hiç gitmemiştim. Benim için ilkti. Bi yandan da tuhaf hissediyordum kimsenin beni tanımadığı bir şehirde olacaktım. Zeynep de gelmemi bekliyor olmalı ki bana daha samimi davranıyordu. O haftasonu rahatça gidebilirdim çünkü abim beni yoklamak için okuduğum şehire gelmezdi, evimizin olduğu şehire yakın olduğu için yakalanma korkum vardı. Abim işine gücüne bak karıdan kızdan hayır gelmez diyecekti çünkü.. Her neyse o sabah geldiğinde otobüse bindim ve benim için güzel bir yolculuk başladı...

Beyler anlatıyorum seri olmaya çalışıyorum ama kimse dinlemiyor doğru dürüst. iki kişiyiz aq

Birlikte güzel bir yemek yedik, benimle hesabı ödedim diye kavga edip bir saat trip attı. Ufak bir doğum günü kutlaması yaptık. Hediyeni ben giderken alacaksın dediğim için ikinci tribimi yedim. Sonra bana Kızılayı gezdirdi. Okulda neler yaptığını anlattı, sonra bu yürüyüşün ardından tavla oynadık ben bilmediğim için 3-0 yenildim. Harika bir gün geçirdik, hayatımın en güzel günüydü. Beni gezdirse de aklımda ankaraya dair pek bir şey yoktu gözümü onun gülüşünden alamamıştım bile. Değil yolda erkekler, kızlar bile imrenerek bakıyordu Zeynep'e. Mutluydum. Ama bu güzel saatlerin sonu gelmişti günübirlik geldiğim için dönecektim. Beraber otogara geldik, kendimi tutamadım ağlamaklı oldum, sadece iyiki varsın diyebildim bana sarıldı sen tanıdığım en temiz kalpli erkeksin hep yanındayım dedi. Sonra otobüse bindim Zeynep gözden kayboldu. Bir daha gelicem Ankara bu sefer daha farklı olacak dedim.

Bir saat sonra telefonum çaldı. Hediyesini çok beğenmiş duygulanıp ağlamış beni aramıştı. Gidince haber ver diyordu. Ben bu kızı seviyordum ama bir yandan da şaşırıyordum. Bu kadar güzel bir kız beni neden sevsin diyordum şaşkınlığım bi kat daha artmıştı, özgüvenim de artık daha yerindeydi.