al beni vur sana bende oyunda tanışıp ilk karı peşine ankaraya gitmiştim ama ben gibtim aq

Kısa sürede yorgunluktan uyudu, sımsıkı sarıldım ona. O uyurken ben uyuyamadım, yüzündeki her detayı ezberledim adeta. Kokusunu içime çektim. Belki de en masum hali buydu, en sessiz... Beni çok zorlayan ve yaralayan şeyler yapmıştı. Ama farklıydı benim için. ilkler unutulmazdır beyler hepiniz bilirsiniz az çok.

Gece çok geç saatte uykuya yeni dalmıştım ki biraz sonra gürültüye uyandım. Zeynep içerden geldi su içmek için kalkmıştı, aniden beni dudaklarımdan öptü. ilk öpücük.
Bunu seninle konuşmuştuk, sana zarar veren bir şey yapmak istemem dedim. Senin olmak istiyorum dedi ve ısrar etti. O gün, gün ağarana kadar seviştik. Hayatımda ilk defa ciks yapmıştım,ama bunu özel kılan sevdiğim hatunla olmasıydı. Onun için de ilk olduğu belliydi. Yorgun düşünce duşumuzu aldık, birkaç saat daha uyuduk.

Kahvaltıya giderek güne başlayacaktık.

Yine güneşli bir gündü. Zeynep'in elinden tuttum, güzel bir kafede kahvaltı yaptık. Bana karşı ilgiliydi ama devamlı telefonuna bakması neye baktığını sorunca da ağız burun kıvırması beni sinirlendirmişti. Biraz tartıştık sonrasında sessiz kalmayı tercih ettim.Ve sordum, bu gelip gitmelerinden bıktım, bana karşı bir iyi olmandan bir kötü olmandan yoruldum. Neden Zeynep ? dedim.

Bana baktı ve şöyle dedi. Biz imkansızız.Sen buraya gelemiyorsun,ve benim burda bir hayatım var telefondan birbirimizi kırıyoruz. Sürekli birileriyle tanışıyorum sen herkesten huylanıyorsun veya işim oluyor,ama bana güvenmiyorsun dedi.

Öyle olmadığını ve burada olacağımı söyledim, gelicem dedim. Ve yaptığı yanlışları yüzüne vurdum. Tüm bunlar araya ufak bir soğukluk getirmiş olsa da açık havada yürümek bize iyi gelmişti. Sakinleştik.

Tavlanın rövanşını 3-0 olarak aldım * Sonra bana akşam erken gideceğini kız arkadaşlarıyla da doğumgününü kutlayacağını söyledi. Sabah beni otogardan uğurlayacaktı. Uzatmadan kabul ettim ve onu akşam kendi haline bıraktım. Aparta gidip uyudum direk olarak.

mala iyi vuramamşsın demekki ertesi gece gelmediğine göre

Sabah uyandığımda yolculuğuma 3 saat vardı, dönüyordum.Telefonum çalmaya başladı Zeynep arıyor sanmıştım.O değildi, üniden ve lisemden de tanıdığım bi çocuktu. Bizim mahallede otururdu. Açtım,ve tek bir cümle duydum. Dünyam bir kez daha başıma yıkıldı.

Abim benim yanıma gelmek için evden çıkmış ama yolda kaza geçirmiş iki gündür hastanedeymiş,ben arkadaşların telefonunu hep meşgule atmıştım meğer bunun için aramışlar beni ama işe yaramamış. Abimi hastanede kaybetmişiz. Anamla ben kalmıştık dünyada bir başımıza... O gün yaşadığıma lanet ettim, ruhum beni terketti sanki.

Bir buçuk saat sonra Zeynep aradı.

Otogara geliyorum beni orda bekle dedim ve kapattım, ona söylemedim abimi. Belli etmeyecek daha sonra söyleyecektim. Onu gördüğümde gözyaşlarımı tutamadım o da aynı şekilde birbirimize sarılıp ağladık, seni özlerim diye ağlıyorum dedim. Ama beni tanıyordu hayır başka bir şey var çabuk söyle dedi. Yapamadım, söyledim. ikimiz de hüngür hüngür ağlıyorduk, otobüsler kalkıyordu bir bir, insanlar bize bakıyordu. Senin suçun değil bitanem, kader onu almak istedi bizden dedim yaşlarını sildim. Zaman yoktu son kez öptüm yanaklarından bindim otobüse.

Rez panpa yapıştır dıbınakoyim

Zeynep'i unutmuş otobüste kendimi sorgular olmuştum. Abim beni merak edip yanıma gelmek için çabalarken can vermişti. Ama ben orda değil, bir kız için buradaydım. Derin bi iç çektim, peki ya babam böyle olsun ister miydi? istemezdi elbet, ama ben kötü bir şey de yapmamıştım aşık olmuştum. Tüm bu düşüncelerle memleketime döndüm, ve abimin cenazesini kaldırdık.

ReZerveyşın sabah okurum

panpa bilerek mi ayarlıyon la hep ben okumadan 2 3 saat önce son part atmış oluyorsun :D neyse muhteşem yazıyorsun

Rezzers

Up up upp

Kısa sürede çok daha yakışıklı birisi olmuştum. Giyim zevkim olsun, sohbetim olsun daha iyiydi. Karakterim de özgüvenim de oldukça yerine gelmişti.

Bilgisayar başından kalkmayan asosyal birisiyken şuan Türkiyenin siyasetçi fabrikası olan bi okulda okuyordum, spor bi arabam ve çiftliğim vardı. Açlıktan ağzı kokan birisiyken tüm bunlara ne kadar şükür etsem azdı.

Rezzzzzz

devam rezzzzz

Yeni Okulumun ilk günleriydi. Onunla her an karşılaşma ihtimalim vardı. Çok özenli giyinmiştim, arabamla okula gelmiş derslere giriyordum. Başta öylesine uluslararası ilişkiler yazsam da bölümünü çok seviyordum. Benim gibi bir adam diplomat olacak değil ya diyordum, şuan bambaşkaydı. Başta soğuk olsalar da bana kısa sürede alıştılar. Kalite üst düzeydi. Bu birkaç hafta böyle sürdü. Zeynep'i özellikle aramıyordum illaki karşıma çıkacaktı.

Bir gün yine okuldan çıktım, öğleden sonraki ders için bekliyordum. Bir banka oturdum, sigaramı yaktım gelip giden öğrencileri izliyordum, havanın tadını çıkarıyordum. Arada Kadirle konuşuyordum. Can dostum yazılım mühendisliği okuyordu, sağolsun irtibatı koparmadık ona kendi paramdan vermiş eğitimine destek olmuştum.

O sırada başımı sağa doğru çevirince o tanıdık yürüyüş, o bildik gülüş ile karşılaştım. 20 metre öteden geliyordu. Beni görmemişti ama bana doğru geldiğine göre karşılaşma zamanı gelmişti. Yanında iki kız arkadaşıyla sohbet ediyordu.

Beni görünce yüzünün ifadesi değişti, birkaç saniye dona kaldı. Giyimimi kuşamımı inceledi. Şok olmuştu. Bu kısa şoku atlattıktan sonra onca metreden topuklu ayakkabılarıyla bana doğru koştu. Ben hiç oralı olmadım bankta oturmuş sigaramı içiyordum. Hemen yanıma gelip sordu. Aaaa zoeyzoey seni görmek ne güzel, buraya mı geçtin demek? Dedi. Soğuk bir sesle. Evet öyle oldu hanımefendi dedim. Nasılsın, sorusuna iyiyim sağol sen dedim. Nerede kalıyorsun dedi, kendime ait bir dairem olduğunu söyledim. Bugün çok şıksın dedi ve elini omzuma attı, o sırada cebimden anahtarı çıkarıp arabamın otomatik kilidini açtım. Gitmeliyim Zeynep dedim, bir şok daha yaşamıştı. O beni eski sünepe, ve köylü olarak hatırlıyordu ama işin rengi değişmişti. Çok bozuldu onu ilk kez bu kadar mutsuz gördüm.

Arabamı alıp onunla ilk yemek yediğimiz yere gittim ve öğle yemeği yedim , o masada oturdum. Akşamki derse girmedim, eve gidip uyudum. Bu ilk karşılaşma beni memnun etmişti.

Hadi la yaz

Hadi be panpa

tsigialko reyisin hikayesinden sonra ilk defa bir hikayeyi bu kadar beğendim eline sağlık ama biraz seri

Bir hafta sonra Kadir Ankaraya yanıma geldi. Gittim aldım dostumu yanıma çıktık Ankarayı geziyoruz altımızda araba da vardı bir güzel eğlendik. Akşam üstü de güzel bir film izlemeye sinemaya gitcektik. Eskiden internetten indirirdik bize gelirdi annem bize mısır patlatırdı beraber izlerdik, şimdi yine benimleydi. Adam gibi adamdı. O da asosyal birisi olmaktan çıkmış Google'ın Türkiyedeki konferanslarına katılıyordu öğrenci olmasına rağmen, önemli yazılım şirketleriyle bağ kurmuştu. ikimiz de yoluna koymuştuk hayatımızı. Derken Kızılay Avm'nin oraya geldik Ankaralılar bilirler. Burası aynı zamanda Zeynep 'i ilk gördüğüm yerdi.

Beynimden vurulmuşa döndüm. Skor artık 1-1'di.Barda dövdüğüm soytarı ile Zeynep kolkola dikiliyorlardı kapının girişinde. Zeynep beni görünce tanımazlıktan geldi tedirgin oldu, oğlan ise beni görmemişti. Korkmasının sebebi olay çıkarabilirim diye düşünüyor olmasıydı. Sorun çıkarmadım kalabalığın arasından ciddi bir ifadeyle sıyrılıp içeriye girdim. Köşeyi dönünce gözlerim dolu dolu oldu. isyan edemiyordum bu hayatı ben seçmiştim. Ama onu çok özlemiştim, yanında olmayı hak eden ben iken ne geriye dönebiliyor ne de önüme bakıp başka kızlarla birlikte olabiliyordum. ikinci darbeyi o vurmuştu, durum berabereydi...