hadi reyiz devam et.

Sonrasında içinde Ankaranın da olduğu beş tane tercih yaptım. Beklemeye başladım Zeynep sadece tercih olarak bi tek Ankara yazdı. Ailem Ankara istememişti çünkü çok pahalı olurdu bizim için orada beni okutmak... Şehirlerden biri de memleketimizdi, ailemin gönlü onu kazanamamdan yanaydı. Sonuçlar açıklandı. Başaramamıştım beyler, olmamıştı. Memleketimdeki okulu kazandım. Ailemle sonuçlara bakınca sevinip güldüm ama içimi bi huzursuzluk kapladı. Gizli gizli gözyaşları döktüm. Zeynep'i aramadım çoktan uyumuştur diye düşündüm, o kazanmıştır emindim.

Canım iyice sıkılmıştı. Amina kodumun dağ başına gidiyordum, saçma sapan akrabalarım da orada yaşıyordu. Uluslararası ilişkiler kazandım üstelik okul dandik olmasına rağmen ne tak yiyeceksem. Neymiş efendim ingilizceyi iyi öğrenmişim bilgisayar ve diziler sayesinde sözel derslerim de iyiymiş vs. ikna ettiler yazmıştım. Ankaraya gidemeyecektim. Onu öylesine görmek istiyordum ki, bir kez olsun göz göze gelebilme ihtimaliyle yatıp kalkıyordum. Bundan sonra kararımı verdim pes etmeyip onun okuluna geçiş yapmaya çalışacaktım.

Tekrar sınava girsem kazanamam, üniversitede geçiş yapabilirdim ama. Ama mutsuzdum, çünkü her birinci sınıf ben yatay geçiş yaparım diyerek gezer hiç biri yapamaz. Sözde kalır. Hem Zeynep kendini orada da sevdirir bana yeri kalacak mıydı sevebilmek için?

Kötü şeyler birbirini kovaladı, önce burs kazanamadım. Sonra da yurt çıkmadı. Nedenini ben de bilmiyorum, benim için zor geçecekti hayat para yok yer yurt yok... Zeynep beni tebrik etmiş çok sevindim demişti güzel sözler söyledi üzülme lütfen yine görüşürüz hem Ankara fazla uzak değil bakarsın gelirsin ara sıra görüşürüz demişti. inanmıyordum ona, orada picin birine takılırdı beni de pek takmazdı. Hep öyle olmaz mı bu işler zaten, bu beni biraz ondan uzaklaştırdı.

ilk başta yurtlar pahalı diye dedemin evine yerleştim. Dedem saçma sapan takıntılı bir adamdır. Onu hiç sevmezdim. Herkesle kavga etmiş itici bir insan. Hiçbir zararım olmamasına rağmen iki ay içinde bana çeşitli iftiralar attı, madde bağımlısı olduğum, kötü arkadaş edindiğim yalanını uydurup ailemle aramı bozdu. Sıkı bir tartışmadan sonra evden ayrıldım. Apart bulup orada kalacaktım, zor olsa da uygun bir yer bulmalıydım.

Rezzz pannpa rrzz

Okuyoruz panpa hadi sardi baya

Rastgele bir Aparta girdim, fiyat uygun gözüküyordu. Bana bir daire gösterdiler yanımda bir çocuk daha olacaktı. Daireye girdim çocukla tanıştım. Ankaralı olduğunu söyledi. ismi Mustafaydı. Tanıştık hoşbeș ettik derken yavaş yavaş eve yerleşmeye başladım. Apart nezih bir yere benzese de hiç öyle değilmiş sonradan anladım. Karşı komşumuz sürekli farklı kadınlarla birlikte olan sapığın birisiydi. Yan komşumuz Erkan abi madde kullanıyordu. Alt katta ise zaman zaman fuhuş yapıldığını duydum. Üst kattakiler sürekli gürültü yapardı parti hiç ekgib olmazdı. Huzurun olmadığı bir yere düşmüştüm. Burada mı hayallerime koşacaktım, neyse biraz bekle bakalım dedim kendime vardır bir hayır bunda da dedim.

Zeynep hayatından memnundu ailesiyle Ankaraya gitmiş birlikte Aparta yerleşmiş yeni kız arkadaşlarıyla geziyor, yemek yapıyor, bana bazen fotoğraflar atıyordu. Yine de eskisi kadar ilgi alaka yoktu. Soğuktu bana, arayınca meşgule atardı sürekli. Ortama biraz olsun alışmaya başladım haydut gibi çocuklarla kanka olmuştum, esnafla olsun falan hep tanışmıştım. Kafamı dağıtmak istediğimden telefonuma da az bakar oldum bilerek.

Rez aga devam

Rez panpa

Duygularim darmadağın anlayamazsın bende ki kalp sende olsa taşıyamazsın

Panpa rezzz

O günden sonra hiçbir şey normal olmayacaktı. Zeyneple aramız tamamen kopacak noktaya geldi hiçbir mesajıma cevap vermiyordu. Sürekli birileriyle geziyordu. Ne yaptığını bilmiyordum. Ben de bu zorlu ortamda bir şekilde üniversitedeki derslerime çalışmaya başladım. Hazırlık sınıfındaydım, ingilizcem çok sağlam olduğu için sorun yaşamadım. En yüksek ortalamaları alıyordum her şey yolundaydı. Beni hayata bağlayan tek şey arkadaş ortamımdı. Kötü bi ortam olsa da bazen adam gibi adamdı hepsi de. Oturur sohbet eder, kafamıza eseni yapardık bazen de mangala giderdik. Güzel günlerdi, sevildiğimi hissederdim o ortamda.

Ve artık bir şeyler yapmalıydım. Karar verilmişti. ilk kez Zeynep in yanına gidecektim doğumgününde onunla yüz yüze görüşecektim. Bunun için onu ikna ettim, o da biraz olsun pişman olup bana daha iyi davrandı bu dönemde. Üniversitenin ilk yılı bitmek üzereyken heyecan sarmıştı içimi. Onu görmek nasip olacaktı...

yazsana lan rezzz

Güzelce hazırlandım, arkadaşlarım geyiğini bile yaptılar. Traș oldum güzel kıyafetler alındı. Güzel şık bir saat aldım hediye olarak iyi bir markadan, bir de onun için yazdığım doğumgünü mesajı ve bizi anlatan güzel bir kitap bulup paketledim. Çok seveceğine emindim. Sonrasında internetten biletimi aldım Ankaraya. Daha önce hiç gitmemiştim. Benim için ilkti. Bi yandan da tuhaf hissediyordum kimsenin beni tanımadığı bir şehirde olacaktım. Zeynep de gelmemi bekliyor olmalı ki bana daha samimi davranıyordu. O haftasonu rahatça gidebilirdim çünkü abim beni yoklamak için okuduğum şehire gelmezdi, evimizin olduğu şehire yakın olduğu için yakalanma korkum vardı. Abim işine gücüne bak karıdan kızdan hayır gelmez diyecekti çünkü.. Her neyse o sabah geldiğinde otobüse bindim ve benim için güzel bir yolculuk başladı...

Beyler anlatıyorum seri olmaya çalışıyorum ama kimse dinlemiyor doğru dürüst. iki kişiyiz aq

Birlikte güzel bir yemek yedik, benimle hesabı ödedim diye kavga edip bir saat trip attı. Ufak bir doğum günü kutlaması yaptık. Hediyeni ben giderken alacaksın dediğim için ikinci tribimi yedim. Sonra bana Kızılayı gezdirdi. Okulda neler yaptığını anlattı, sonra bu yürüyüşün ardından tavla oynadık ben bilmediğim için 3-0 yenildim. Harika bir gün geçirdik, hayatımın en güzel günüydü. Beni gezdirse de aklımda ankaraya dair pek bir şey yoktu gözümü onun gülüşünden alamamıştım bile. Değil yolda erkekler, kızlar bile imrenerek bakıyordu Zeynep'e. Mutluydum. Ama bu güzel saatlerin sonu gelmişti günübirlik geldiğim için dönecektim. Beraber otogara geldik, kendimi tutamadım ağlamaklı oldum, sadece iyiki varsın diyebildim bana sarıldı sen tanıdığım en temiz kalpli erkeksin hep yanındayım dedi. Sonra otobüse bindim Zeynep gözden kayboldu. Bir daha gelicem Ankara bu sefer daha farklı olacak dedim.

Bir saat sonra telefonum çaldı. Hediyesini çok beğenmiş duygulanıp ağlamış beni aramıştı. Gidince haber ver diyordu. Ben bu kızı seviyordum ama bir yandan da şaşırıyordum. Bu kadar güzel bir kız beni neden sevsin diyordum şaşkınlığım bi kat daha artmıştı, özgüvenim de artık daha yerindeydi.

Ben dönünce biraz zaman geçmeden eski huyları yine ortaya çıktı. Beni hiç takmıyordu. Bir şeyler sorunca bıktım hep hesap sormandan diyordu. Ne yapsam ne anlatsam ilgisini çekemiyordum, beni sürekli tersliyordu. Kötü davransam hem kıyamıyordum, hem de gözümü karartıp denesem bir adım geri atmıyordu. Sosyal medyayı daha aktif kullanıyordu üniversiteden tanımadığım bir sürü erkek arkadaşıyla tweetleri vardı sinirimden çatlıyordum. Bir iki tanesi çıksa karşıma vuracaktım. Ama uzakta elim kolum bağlıydı. Ama vazgeçmek yoktu ben bu kızı istiyorum ve alacam diyordum.

Bu sırada okuluma iyice alışmıştım amk yerinde hiçbir eğlence yoktu kasaba gibi şehirdi. Memleket işte napicaksin. Her şeye rağmen artık okulda hocalar olsun okuldakiler olsun beni baya baya tanıyordu. Çok üstün bi ders performansım vardı, hem de herkesle aramı yapmıştım. Bu sırada Ahmet de bizim üniversiteyi kazandığı için evimize üçüncü olarak o da gelmişti. Sanal bir dostluk gerçeğe taşınmıştı. Zeynep in de benim de arkadaşımdı. Şimdi birlikte kalıyorduk iyi çocuktu. Yabancılık çekmesin diye yardım ederdim bu şehirde. Vay be nereden nereye derdim içimden...

Yine bir gün üç kanka film kiraladık, abur cubur stoğu yapıp akşam eve geçtik. Keyifli bir film akşamı yapacaktık. Gecenin sessizliğini telefonumun zil sesi bozdu. Yabancı bir numara arıyordu. Arkadaşlarla göz göze gelip telefonu elime aldım, hayırdır inşallah dedim. Açtım, telefondaki ses :
Birader ben Zeynep'in erkek arkadaşıyım, utanmıyor musun bu kıza mesaj atmaya...

Suraya yerleseyim

Ne diyorsun sen kimsin diyebildim şaşkınlıktan. Duydun ne dediğimi dedi. Kimsen çık karşıma, Zeynep'ten bu sözleri duymadan kimseyi dikkate almam, söyle çıksın kendisi desin karşıma yoksa kendin gelirsin karşıma elimi öper anlatırsın derdini hadi eyvallah dedim, bu konuşmaya devam etti. Bizim evin olduğu şehirde yaşıyormuş benim orda oturduğumu netten öğrenmiş, semtimi sorunca sesi iyice düştü. Bu kadar cesarete şaşırdı. Laf etmeye devam edince yüzüne kapattım. Zeynep i arayıp onlarca laf söyledim. Onun iddiasına göre öylesine bi çocukmuș okuldan Zeynep yokken telefonunu kurcalamis mesajları kıskanmış kendisi yüz vermiyormuș ona. Ama inanmadım buna.