Hastaneden çıkmam iki haftayı buldu, o sırada Zeynep ile birkaç kısa sohbetimiz olsa da onu iyiden iyiye özlemiştim. Ancak hastaneden çıktığım gün bana telefonda hayatında birisi olduğunu Fatih diye birisiyle görüştüğünü söyledi. O an lanet ettim, benim hayaliyle yaşadığıma ne idugu belirsiz birisinin rahatça sahip olabilmesine. Ne yapacaktım onu seviyordum işte, gülüşü falan o kadar güzeldi ki en kral hatunlar bile standart geliyordu onun fotoğraftaki halleri karşısında. Ama bu bağlılık bitmeliydi yapamıyordum...

Temiz sevmişsin bro... Benimde ilişkim mesafe yüzünden bitmişti. Takipteyim

Günler çabucak geçmiş sınav zamanı gelip çatmıștı. Sınava gireceğim sabah uyandım, kendime güvenim yerindeydi. Allaha şükür elden geldiği kadar çalışmıştım, matematikte çok yetersiz de olsam anlamsız bi güven vardı üzerimde. Zeynep için de başarılar dileyip kahvaltı yaptım, abdestimi alıp evden çıktım. Minibusle yarım saatte sınavın olduğu okula geldim. Sınavda çok heyecanlansam da heyecanı atınca seri şekilde çözmeye başladım. Sıralar çok ufak olduğundan moralim bozuldu bacaklarım zor sığıyordu. Sınav bitmişti, hiçbir şey hissetmiyordum. Ne iyi ne kötüydü bilmiyordum. Ama bi rahatlama oldu. Sonra Zeynep'i aradım sınavı harika geçmişti, kız arkadaşlarıyla eğleniyordu. Çok sevindim canım senin adına deyip uzatmadan bitirdim konuşmayı. Eve gidip ertesi güne kadar uyudum, uzun uzadıya bundan sonra ne olacağını düşündüm.

Dershanenin yapacağı belliydi, ygs'den iyi alanlara yönelip kötü alanları gibtir edeceklerdi. Sınav sonuçları açıklanınca ölecek gibi oldum hemen sisteme girdim. Beklediğimden iyi almıştım, ama onunla aynı şehirde olmaya yetmezdi. O Ankara'da olmak istiyordu, benim netlerim ancak Anadolu şehirleri seviyesindeydi.

Ahmetle de bu sırada telefonda görüşüyorduk, bazen Zeynep hakkında onun fikrini alırdım. Onlar aynı şehirde olduğu için arada görüşüp çay kahve içiyorlar bana fotoğraf gönderiyorlardı. Çok efendi çocuktu Kadirden sonra beni en iyi anlayan kişilerdendi. O iki yıllık bir şey kazansam yeter diye düşünürdü hep, sağda solda garsonluk yapardı.

Bu sırada Zeynep zaman zaman beni üzüyordu, çok geç cevap vermek gibi huyları ortaya çıktı. Bazen de terslerdi, bazen ne hakla bana hesap soruyorsun deyip her şeyimi hesap sormak olarak düşürdü.

Ben onu hiç üzmemek için ses etmezdim, şeker hastalığı vardı ona verirdim bu sinirli hareketlerini hep. Hastadır olur öyle şeyler diye geçirirdim içimden. Görüştüğü çocukla sürekli kavga ediyor bazen benim fikrimi alıyordu, içten içe bu duruma sevinirdim. Başkası benim kadar başka sevemezdi onu, hak yerini bulacak diye sevinirdim. Dua ederdim allahım bir kez olsun görmek nasip et diye...

Beklediğim gibi oldu dershane taka sardı, hocalar bizi takmamaya başladı. Çoğu kişi de bunaldım ayağına devamsızlık yapıyordu. Yapacak bir şey yoktu, kendi çabamla kitap kurcalayıp aynı hırsla çalışmak zorundaydım. Kötü şeyler olacaksa da hayatım boyunca pişman olmamak için sevdamın peşinden gidecektim.

Burdayız devam et

Hadi be abicim

O sırada beni derinden sarsan bir olay meydana geldi. Aslan babam da benimle aynı talihsizliğe uğramış annemin siparişlerini marketten almış eve dönerken araba kazası geçirmişti. Ve malesef ambulans kaza yerine gelene kadar babam hayatını kaybetmişti.
Hayatımda hiç böyle bir şok yaşamamıştım. Babamı defnettikten ve taziyeleri kabul ettikten sonra, hiçbir şey yapamadım uzun süre sessiz kaldım. Zeyneple de konuşmadım ona söylemedim, dershaneye de gitmiyordum pek. Kıt kanaat geçinirdik belki ama annemin üzüntüsü beni bitiriyordu, teselli olmuyordu. Oysa hayatta olsa anneme hep hayalini kurduğu yazlığı alacaktı birkaç yıl içinde...

mekanı cennet olsun.rez

Biraz kendimi toparlayınca kalan son bir ay Lys için zorladım kendimi, moral falan kalmasa da güçlü durmak istiyordum. Annem için gülümsüyordum, bazen gözlerim dolardı test çözerken. Zeynep de üzüldü bu duruma ama ona hiç güçsüz gözükmek istemedim geçiştirdim bu konuları, o da görüştüğü çocuğu bırakmıştı tamamen. Bir sürü teklif eden olsa da istemiyordu. Bana destek oluyordu kendince, belki de daha da yıpranırım diye söylemiyordu bilemiyorum...

Lys günü de anamın elini öptüm çıktım evden, Zeynep'e de başarılar diledim. O sabah öylesine enerjisi yüksekti ki, bana ilk kez o sabah Aşkım demişti. Şaşırdım. Ama renk vermedim. Telefonu kapatınca sırıta sırıta sınavın olduğu okula gittim. Amk sırası yine got kadardı, diğer oturumlar güzel geçmişti. Bu matematik geometri oturumuydu. Her şey buna bağlıydı. Sınav başlayınca hiçbir şey yapamadım stresten, saçma sapan işlemlerle boğuşup durdum. Okuldan çıktığımda gözlerim dolu doluydu. 6-7 doğrum ya vardır ya yoktur diyordum. O gün gerçekten yıkıldım. Her şeye rağmen hayırlısı neyse o olsun deyip eve gittim. Tercih zamanı gelecekti ama puanım Zeynep'le yaşamaya yetmezdi, biliyordum.

Reserved

Sonuçlar açıklanınca bittim beyler. Matematik-Geometri oturumundan 5 net yapmıştım, gerisi 15-16 yanlış ve boşlarla doluydu. Neyse ki coğrafya edebiyat türkçe gibi sınavları full e yakın çözmüştüm, bi umutla doldu içim belki ucundan kıyısından yakalarım iyi kötü bi bölüm diye düşündüm. Zeyneple aramız soğuktu, ama sonuçlarına bakınca heyecandan olsa gerek hemen beni aradı bitanem nasıl sonuçların dedi. Hep bu döngü böyle sürüyordu, beni üzüp haksızlık yapıp giderdi. Bir gülüşüne bir sözüne tav olur affederdim her hareketini. Onun sonuçları dört dörtlüktü kutlamaya erkenden başlamış kızlarla geziyordu. Güzel aldığımı söyledi, tercihleri birlikte yapalım her şey güzel olacak dedi. Ama yine de mutlu olamadım, kötü olduğu acıktı beni teselli için öyle diyordu.

Tercih zamanı gelmişti. Her kafadan ses çıkıyor herkes listeler hazırlıyordu kendi kafasına göre. Ic Anadoludaki iktisat, Tarih, Edebiyat, Uluslararası ilişkiler, gibi bölümler tutuyordu, bazı ücra yerlerde Coğrafya Öğretmenligi, Sınıf Öğretmenliği geliyordu. Çoğu kıytırık anlayacağınız.. Amcamlar karıştı, teyzemler karıştı, konu komşu, hocalar karıştı derken iyice strese girdim. O dönem ilk defa sigara aldım ağzıma. Bana bir keyif vermese de içiyordum.

Zeynep çoktan Ankarayı yazmış beni de yazmam için teşvik etmişti. Ama oraya gidersem gelecekte ne olacaktım, anneme nasıl sahip çıkacaktım bi baltaya sap olmalıydım. Hayatın tek gerçeği Zeynep değildi. Abim de vardı elbette ama birimiz bile kötü olsak annem üzülürdüm kıyamazdım. Bir sene daha çalışırsam amcam dershaneye göndereceğini söyledi. Bu ikilemi reddettim, bir sene daha demek Zeynep'i kaybetmek olurdu. Bana yeterince şans tanımıştı, kendimi göstermem lazımdı.

Rezercations

Ee kardes sonra

devam pnp

Rezervasyon

Rezervasyon