Evet beyler ben 23 yaşında bir panpanızım. Lise yıllarımda başlayan ve hayatımın akışını değiştirmiş büyük ve imkansız bir aşkın sonunu anlatıcam.

Uzun soluklu bir hikaye olacak, yerlerinizi alın.

Anlatmak istedim çünkü bu tarz şeyleri hepimiz yaşıyoruz ama ne demişler söz uçar yazı kalır...

Belki birileri okur ve benimle aynı hataları yapmaz. Öyle olursa ne mutlu bana.

Seri şekilde anlatmaya çalışıcam başlıyorum.

Hemen ona mesaj gönderdim. Merak ettim neden haber vermiyorsun gibisinden şeyler. Pek keyfi yok gibi yazıyordu bana iyi davransa da. Kötü bir haberi olduğunu söyledi. Artık oyun oynamayı bıraktığını ve dershaneye gittiğini söyledi ondan girmemiş meğer. Zeyneple ben yaşıttık o da üniversite sınavı için hazırlanacaktı. Öylesine ve son kez geldim buraya dedi. Ben bunu duyunca numarasını aldım arada konuşuruz belki ben seni ararım telefonum düzelince dedim. Sonra gitti tabi. Ahmet'e gelince onun numarası da vardı bende ama o da ortalıktan kaybolmuştu arada bir hal hatır sorardı başka konuşmamız olmazdı.

Beyler hikaye yarım kalmayacak ama biraz ilgiyi artıralım, okunuyor mu bilmiyorum. Boşa yazmış olmayalım. Birkaç saat sonra seri şekilde partları giricem.Şuan dışarda işim var kusuruma bakmayın.

Beyler hikayenin başı biraz sıkıcı kaçmış olabilir biliyorum ama ilgi olmazsa anlatmayı sonlandırcam. Kimse okumuyor galiba.

Her şey 11.sınıfa gittiğim zaman başlamıştı. Fazla arkadaşı olan birisi değildim kendi halindeydim iki üç tane arkadaşım dışında kimsem yoktu. Okula geç geldiğim için kimse benimle kolay kolay arkadaşlık etmiyordu. Arkadaşlarımdan yalnızca Kadir ile ortak noktalarımız vardı, zaten başka okula da onunla gelip giderdim. Ergendik işte, bilgisayar oyunlarından futboldan başka bir şey konuşmaz etmezdik.

Yaz tatilinde oynadığımız sayısız oyundan sonra sıkılmıştık iyice takılmadığımız oyun ortamı kalmamıştı en son hiçbir şey bulamayınca uzun süre canımız sıkıldı.Bir gün kadir bana çok farklı bir oyun bulduğunu denemek istediğini söyledi hiç içime sinmedi karının kızın da oynadığı bir oyundu ismini vermek istemiyorum. Hiç içime sinmese de iki takılır bırakırız diye kadirin gönlü olsun diye kabul ettim. Sonrasında oyunu oynamaya başladık.

Artık kış ayları gelmişti sınava 4 ay falan kalmıştı YGS için. Zeyneple aramız iyi olduğundan arada şakasına da olsa mesajlarımızda aynı yerde okusak ne güzel olur der bir sürü hayal kurardık.O da benimle görüşmek istiyordu, benim hakkımda ne düşündüğünü bilemezdim elbette. Bakarsın olur umuduyla iyice ders işini sıkıya almaya başladım, kafama göre dersleri eken ben tüm derslere girip hocalardan etüt koparır olmuştum. Yeni arkadaş ortamım da dört dörtlüktü, devamlı takılırdık sohbet şaheneydi.Tek tesellim de bu dershanedeki sınıfın iyi olmasıydı. Okulda 12.sınıf başladı başlayalı okul bomboştu kimsenin geldiği yoktu, gelseler de beni oraya bağlayan kimse yoktu. Arada gider test çözerdim. Mezun oluyorduk artık, başka kaygılarımız olcaktı.Bi baltaya sap olamama korkusu çok kötüydü beyler. Kadirle de ayda bir telefonda konuşur olduk,her güzel şey bir gün bitmeye mahkum.

Aradan geçen birkaç ay içinde, Zeyneple çok sıkı dost olduk, onun hakkında bir sürü şey öğrendim konuşarak sayısız mesaj atıyorduk birbirimize. Hayatımın belki de en masum dönemiydi, ilk kez bi kızla uzaktan da olsa içinden geldiği gibi konuşuyordum konu sıkıntım da olmuyordu. Mutluydum içim içime sığmıyordu. Ama sadece arkadaşım olduğunu biliyordum ve mesafeler vardı arada, o yüzden umut bağlamak istemiyordum. Dershanede de işler az da olsa yoluna girdi. Sonraki deneme sınavında daha iyi bir sınıfa çıktım, ordaki insanlar daha samimiydi hiç yabancılık hissetmedim. Hepsi zengin bebesi de olsa ilginç şekilde beni hemen aralarına aldılar. Artık yorgun da olsam ferahtım yanımda üç beş insan vardı hiç yoktan. Evdekiler de bu durumdan memnundu, netlerim arttı diye en sevdiğim yemekler yapılıyordu ilgi alaka güzeldi amk babam hiçbir şeye sinirlenmiyordu. Tabi her şey böyle devam etmeyecekti...

Sonra mesajlaşmaya başladık ama hep ben bir şeyler yazıyordum ve soruyordum bu durum sıkıcı gelmişti, üstelik geç cevap yazardı. Dershanede de işler taka sardı en kötü sınıfa düştüm 70 neti zor yapıyordum kör koklayarak çözse daha yüksek puan alır amk. Evdekilerin derslerine çalış derslerine çalış türküsünden bıkmıştım, arada bir Kadirle karşılaşınca takılırdık yalnızca o zaman kafam dağılırdı. Zamanında abim çok büyük hatalar yaptığı için benim üstümde baskı vardı, hemen işimi gücümü bulayım istiyorlardı. Zaten babam emekli de olmuştu, o yüzden devamlı kavga etsek de babamı severdim eline geçen üç kuruşa da beni en kral dershaneye göndermişti.

Yeni Okulumun ilk günleriydi. Onunla her an karşılaşma ihtimalim vardı. Çok özenli giyinmiştim, arabamla okula gelmiş derslere giriyordum. Başta öylesine uluslararası ilişkiler yazsam da bölümünü çok seviyordum. Benim gibi bir adam diplomat olacak değil ya diyordum, şuan bambaşkaydı. Başta soğuk olsalar da bana kısa sürede alıştılar. Kalite üst düzeydi. Bu birkaç hafta böyle sürdü. Zeynep'i özellikle aramıyordum illaki karşıma çıkacaktı.

Bir gün yine okuldan çıktım, öğleden sonraki ders için bekliyordum. Bir banka oturdum, sigaramı yaktım gelip giden öğrencileri izliyordum, havanın tadını çıkarıyordum. Arada Kadirle konuşuyordum. Can dostum yazılım mühendisliği okuyordu, sağolsun irtibatı koparmadık ona kendi paramdan vermiş eğitimine destek olmuştum.

O sırada başımı sağa doğru çevirince o tanıdık yürüyüş, o bildik gülüş ile karşılaştım. 20 metre öteden geliyordu. Beni görmemişti ama bana doğru geldiğine göre karşılaşma zamanı gelmişti. Yanında iki kız arkadaşıyla sohbet ediyordu.

Beni görünce yüzünün ifadesi değişti, birkaç saniye dona kaldı. Giyimimi kuşamımı inceledi. Şok olmuştu. Bu kısa şoku atlattıktan sonra onca metreden topuklu ayakkabılarıyla bana doğru koştu. Ben hiç oralı olmadım bankta oturmuş sigaramı içiyordum. Hemen yanıma gelip sordu. Aaaa zoeyzoey seni görmek ne güzel, buraya mı geçtin demek? Dedi. Soğuk bir sesle. Evet öyle oldu hanımefendi dedim. Nasılsın, sorusuna iyiyim sağol sen dedim. Nerede kalıyorsun dedi, kendime ait bir dairem olduğunu söyledim. Bugün çok şıksın dedi ve elini omzuma attı, o sırada cebimden anahtarı çıkarıp arabamın otomatik kilidini açtım. Gitmeliyim Zeynep dedim, bir şok daha yaşamıştı. O beni eski sünepe, ve köylü olarak hatırlıyordu ama işin rengi değişmişti. Çok bozuldu onu ilk kez bu kadar mutsuz gördüm.

Arabamı alıp onunla ilk yemek yediğimiz yere gittim ve öğle yemeği yedim , o masada oturdum. Akşamki derse girmedim, eve gidip uyudum. Bu ilk karşılaşma beni memnun etmişti.

Her şeye rağmen tatilimden memnundum.Her asosyal genç gibi öğlene kadar yatıyor elimde telefonumla saçma sapan pinekliyor ve aralıksız oyun oynuyordum.O zamana kadar hep böyle olmuştu muhafazakar memur bi ailenin çocuğuydum, babam bizi pek tatile gönderemezdi kendisi de gitmezdi zaten o yüzden bu durumu kafaya takmıyordum. Bazen keşke ben de biraz ortam yapsam kendime göre, gitsem bi yerlere falan derdim yine de alışmıştım yalnız başıma takılmaya.

Tercih zamanı gelmişti. Her kafadan ses çıkıyor herkes listeler hazırlıyordu kendi kafasına göre. Ic Anadoludaki iktisat, Tarih, Edebiyat, Uluslararası ilişkiler, gibi bölümler tutuyordu, bazı ücra yerlerde Coğrafya Öğretmenligi, Sınıf Öğretmenliği geliyordu. Çoğu kıytırık anlayacağınız.. Amcamlar karıştı, teyzemler karıştı, konu komşu, hocalar karıştı derken iyice strese girdim. O dönem ilk defa sigara aldım ağzıma. Bana bir keyif vermese de içiyordum.

Zeynep çoktan Ankarayı yazmış beni de yazmam için teşvik etmişti. Ama oraya gidersem gelecekte ne olacaktım, anneme nasıl sahip çıkacaktım bi baltaya sap olmalıydım. Hayatın tek gerçeği Zeynep değildi. Abim de vardı elbette ama birimiz bile kötü olsak annem üzülürdüm kıyamazdım. Bir sene daha çalışırsam amcam dershaneye göndereceğini söyledi. Bu ikilemi reddettim, bir sene daha demek Zeynep'i kaybetmek olurdu. Bana yeterince şans tanımıştı, kendimi göstermem lazımdı.

En sonunda elimde hatrı sayılır bir para olmuştu, sıkıntılı bir süreçti ama değecekti. Pek kaliteli giyinmezdim, giyim zevkim de yoktu ne yakıştırırsam ona göre alırdım.Ama şuanki paramla gidip sağlam bir markadan giyindim. Çok yakışmıştı Zeynep'in yanına böyle gidecektim. Hediyemi de almıştım çok güzel bir altın kolye almıştım, onun neyi sevdiğini bilirdim ben, kesin beğenecekti.

Biletimi 3 gün önceden almıştım ama, bir sorun vardı son gün abim arayıp koçum haftasonu senin ziyaretine geliyorum demişti.Şimdi ne yapacaktım? Abim bunu öğrenirse okulunu okuyacağın yerde nelerle uğraşıyorsun derdi. Kafaya koymuştum, giberim ben gidiyorum dedim kendi kendime. Beni bulamazsa da bi bahane bulurum, yakalansam bile sevdim diyecektim.

O gün çok güzel bir şey oldu. Oraya gidince kalacak bir yer kiralayıp 2 gün orda geçirecektim. Zeynep'e onunla daha çok zaman geçirmek istediğimi, beni tanıdığını ona zarar vermeyeceğimi söyledim. Benimle kalır mısın o gece diye önceden sordum. Kabul etmişti.Bu benim için inanılmaz bir şeydi. Onunla birlikte bir gece...

Arkadaşlarımı her şeye rağmen tembihledim, abimi oyalasınlar diye senaryolar oluşturdum. Ardından tüm hazırlıkları kontrol edip yola çıkmak üzere otogara gittim.

Birlikte güzel bir yemek yedik, benimle hesabı ödedim diye kavga edip bir saat trip attı. Ufak bir doğum günü kutlaması yaptık. Hediyeni ben giderken alacaksın dediğim için ikinci tribimi yedim. Sonra bana Kızılayı gezdirdi. Okulda neler yaptığını anlattı, sonra bu yürüyüşün ardından tavla oynadık ben bilmediğim için 3-0 yenildim. Harika bir gün geçirdik, hayatımın en güzel günüydü. Beni gezdirse de aklımda ankaraya dair pek bir şey yoktu gözümü onun gülüşünden alamamıştım bile. Değil yolda erkekler, kızlar bile imrenerek bakıyordu Zeynep'e. Mutluydum. Ama bu güzel saatlerin sonu gelmişti günübirlik geldiğim için dönecektim. Beraber otogara geldik, kendimi tutamadım ağlamaklı oldum, sadece iyiki varsın diyebildim bana sarıldı sen tanıdığım en temiz kalpli erkeksin hep yanındayım dedi. Sonra otobüse bindim Zeynep gözden kayboldu. Bir daha gelicem Ankara bu sefer daha farklı olacak dedim.

Bir saat sonra telefonum çaldı. Hediyesini çok beğenmiş duygulanıp ağlamış beni aramıştı. Gidince haber ver diyordu. Ben bu kızı seviyordum ama bir yandan da şaşırıyordum. Bu kadar güzel bir kız beni neden sevsin diyordum şaşkınlığım bi kat daha artmıştı, özgüvenim de artık daha yerindeydi.

Zeyneple konuşa konuşa ona karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım, çünkü onunla rahatça konuşurdum her zaman iyi zaman geçirirdik mesajlaşırken.Ama kendimi durdurmaya çalıştım, onu ben asla göremezdim. Ayrıca onun dersleri çok güzeldi, bana hep çalıştığından bahsederdi. Muhtemelen Türkiye'deki iyi ünilerden birini kazanacaktı. Kaldı ki açılsam bile belli oluyordu bana arkadaşça yaklaştığı... Kendi benliğimi de sorguladım."Kanka ayağı züt ayağı" olayına dönmüştü ama inanın ben böyle olsun istememiştim. Benim başka muallaklerden ne farkım kalcaktı böyle yapınca. Devamlı içimdeki hisleri söndürmeye çalıştım o asla bilmesin daha iyi deyip durdum kendime.

Onun nelerden hoşlandığını,en sevdiği şeyleri, nasıl bir hayatı olduğunu ailesinin nasıl olduğunu,ve daha birçok şeyi biliyordum.Bu işin sonu nereye varacaktı. insan hiç görmeyeceği biriyle daha ne kadar tutunabilir ki ? Burdan kalkıp yanına gitmeyi bırak ailem internetten birisini bulduğumu öğrense elli tane laf işitirdim boş şeylerle uğraşma derlerdi.

Birinci sınıfın başında Ahmetle de iyice aram açıldı, bi kız bulmuştu kendine göre onun peşinden gitmesine lafım yoktu ama herkese borç takıp üstüne üstlük herkesle olan arkadaşlığını bozup bırakıp okulu gitmişti. Zeynep de ona küsmüştü. Bu beklenmeyen olay beni iyice sarstı. Aparttan ayrılıp devlet yurdu çıktığı için artık oraya geçebilirdim. Cebimde daha fazla para kalacaktı. Apartta parasızlık çektiğim oluyordu. Ankaraya gittiğimde bile kırk takla atmıştım parayı karşılamak için. Her neyse yurda çıktım, durum içler acısıydı.

Odada bir ülkücü,bir komünist,bir siyahi,bir eşcinsel bir şeriatçı bir de ben vardım. Hergün kavgadan gürültüden odadaki pislikten moralim son derece bozulmuştu. Zeynep saçma sapan arkadaş ortamlarına girmişti, kötü kötü kızlarla takılıyor bu kızlar onu da kendilerine benzetiyordu gitgide. Konserlere gidiyorlardı, ve hatta Zeynep bana içki içtiğini söylemişti. Nasihat etsem de bana karışma bişey olmaz deyip durdu, ses etmedim. Onun okuluna gidince her şeyi rayına koyabilirdim, idare etmeliydim.

Hastaneden çıkmam iki haftayı buldu, o sırada Zeynep ile birkaç kısa sohbetimiz olsa da onu iyiden iyiye özlemiştim. Ancak hastaneden çıktığım gün bana telefonda hayatında birisi olduğunu Fatih diye birisiyle görüştüğünü söyledi. O an lanet ettim, benim hayaliyle yaşadığıma ne idugu belirsiz birisinin rahatça sahip olabilmesine. Ne yapacaktım onu seviyordum işte, gülüşü falan o kadar güzeldi ki en kral hatunlar bile standart geliyordu onun fotoğraftaki halleri karşısında. Ama bu bağlılık bitmeliydi yapamıyordum...

O günden sonra hiçbir şey normal olmayacaktı. Zeyneple aramız tamamen kopacak noktaya geldi hiçbir mesajıma cevap vermiyordu. Sürekli birileriyle geziyordu. Ne yaptığını bilmiyordum. Ben de bu zorlu ortamda bir şekilde üniversitedeki derslerime çalışmaya başladım. Hazırlık sınıfındaydım, ingilizcem çok sağlam olduğu için sorun yaşamadım. En yüksek ortalamaları alıyordum her şey yolundaydı. Beni hayata bağlayan tek şey arkadaş ortamımdı. Kötü bi ortam olsa da bazen adam gibi adamdı hepsi de. Oturur sohbet eder, kafamıza eseni yapardık bazen de mangala giderdik. Güzel günlerdi, sevildiğimi hissederdim o ortamda.

Ve artık bir şeyler yapmalıydım. Karar verilmişti. ilk kez Zeynep in yanına gidecektim doğumgününde onunla yüz yüze görüşecektim. Bunun için onu ikna ettim, o da biraz olsun pişman olup bana daha iyi davrandı bu dönemde. Üniversitenin ilk yılı bitmek üzereyken heyecan sarmıştı içimi. Onu görmek nasip olacaktı...

Tatilimin bu son günlerinde çok dikkat çeken bir şey oldu. Zeynep uzun süredir internette gözükmüyordu onun için endişelendim acaba başına bir şey mi gelmişti? Veya selamsız sabahsız bırakıp gitmiş miydi her şeyi?
Bende yalnızca Msn adresi vardı (hey gidi günler ne programdı olsa yine kullanırım.) Onun dışında oyuna girerse görebilirdim. Telefon numarasını almamıştım, çünkü o zaman telefonumu abime vermek zorunda kalmıştım ve telefonum bir süreliğine yoktu. Yeni telefon parası bulana kadar benim telefonumu kullanacaktı.Bu yüzden hep bu konuyu geçiştirdim tamirde, yeni hat aldığımda veririm gibi şeyler söylemiştim.Şimdi aptal gibi boş ekrana bakıyordum.

O sırada beni derinden sarsan bir olay meydana geldi. Aslan babam da benimle aynı talihsizliğe uğramış annemin siparişlerini marketten almış eve dönerken araba kazası geçirmişti. Ve malesef ambulans kaza yerine gelene kadar babam hayatını kaybetmişti.
Hayatımda hiç böyle bir şok yaşamamıştım. Babamı defnettikten ve taziyeleri kabul ettikten sonra, hiçbir şey yapamadım uzun süre sessiz kaldım. Zeyneple de konuşmadım ona söylemedim, dershaneye de gitmiyordum pek. Kıt kanaat geçinirdik belki ama annemin üzüntüsü beni bitiriyordu, teselli olmuyordu. Oysa hayatta olsa anneme hep hayalini kurduğu yazlığı alacaktı birkaç yıl içinde...