durumum bitik

aralık.28 de 20 yaşına bascam ve halen babaocağındayım, anlatcam öncellikle
:hergun sabahın köründe kalkmaktan, dişlerimi düzenli olarak fırçalamaktan, bitip tükenmeyen yannanım yüzünden hergun sobada su ısıtıp gusul abdesti almaktan, kulaklıgımı takıp sağa sola araba var mı diye bakmaktan, yatmaktan,yemek yemekten, basit insanların basit esprılerine kalplerini kırmamak için gulmekten, hayallerimin kadını bulamamaktan, düşmanlarımı görünce kaslarımın gerılmesınden ellerimin sinirden titremesinden adranalimin yükselmesinden,bu şarkıdan hiç bir zaman bıkmıcam deyıp her açtıgımda ilk kez kulagıma gelmesını bekleyıpte gelmeyen şarkıdan, nefes almaktan, düşünmekten,kekelemekten, giblenmemekten,saçımı 3e verıp tıpsız olmamın hoşuma gıtmesınden, kabul olmıyan dualarımı got korkusuyla tekrar tekrar söylemekten, bıktım...

aşık olamamaktan, hatırlayıp huzunlenecegım bir yüz olmamasından bıktım

içimdeki küçük atlıyla kalbime siyah batırılmış bir koltugun üstünde yazmaktan bıktım

istanbulun en guzel semtınde dogup istanbul bebesi gibi konuşamamaktan, kırmızı pantolon gıyememekten, insanların bakışlarından, gözlerimi kacırtmamdan
tüylerimin diken diken olmasından, bıktım

gözlüğümün camındaki lekeleri silmekten, tuvalette her gırdıgım de peceteyle gotumu pırıl pırıl etmekten, yannanıma su dökmekten, bıktım

insanlara kendimi sevdirmek için aptalca yaptıgım mimiklerimden, kaslı görunmek için kendımı kasmaktan,ne yazıcagımı düşünmekten bıktım

zeki olamamaktan, insanların bana saygı göstermesi için onların canını yakmaktan, hunharca soktukları lafları kaldıramamaktan bıktım

sakallarımı her kestiğimde hayvanca canımın yanmasından, kaşlarımı duzeltmekten, dışarı cıkmadan önce göguslerımı şışırmek için şınav cekmekten, bürünmek zorunda oldugum sert maskemden .bıktım

ne buralık ne de diğer taraflık olamadıgımdan,her başıma gelen kötü şeyde allaha isyan etmekten, boynumu dikleştirmeye mecali olmıyan kaslarım yorgunlugundan, bıktım

bir daha hiç bir zaman kalkamıcagım uykunun gelmemesinden,her sabah bakkala gitmekten, odun getırmekten, kömür getırmekten, külü dökmekten, bıktım

got korkusuyla yarattıklarıyla dalga gecememekten, ayıplarını hunharca anlatmak isterken içimde kendımı yıyıp anlatamamaktan, özgürce sövememekten, hiç bir şeyden tat alamamaktan .bıktım

hayatlarına imrendığim insanların mutlu anlarını hunharca kıskanıp catlamaktan eriyip bitmekten. onların mutluluklarını görup hatırlamamak. için gözlerımı kapatmaktan bıktım ulan bıktımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm bıktımmmmm bıktımmm

yaşamayı korktugum hayatı yaşıyan insanları gördügümde utancımdan yüzümü çevirmekten bıktım

dışarda hayvan gıbı duşmanlarım varken evde kendımı ailemle tatmın etmemek için babamın laflarına karşılık verememekten bıktım

benden daha erkeksi kızlar görmekten, kapalı olup fahişeden daha cok dikkat çekenlerden bıktım

boyumun uzun görunmesı için Lordozumu olabildigince kastmaktan,40cm yarrağa sahıp olamamaktan, doguştan sakat kuşumu bacaklarını duzeltememekten, bıktım

insanların vucutlarını süzerken birileri tarafından farkedılmenın korkusuyla tedirgin olmaktan bıktım

annemin hadi yat olm demesinden, ifşalarda kıllı got görmekten bıktım

diğer taraftakilere anlatacagım hikayemin olamamasından bıktım

arzuladığım hayallerimin olamamasından, hayvan gibi ugraşsam da başarılı olamamaktan,bir amlının gotune bakınca beni hissedip utanmamdan, yardım etmeleri için hayvanca kendımı acındırmamdan, bıktım