dumanlı 1 5 senenin ardından

Açıkçası olayı dumanında etkisiyle parça parça hatırlıyorum. Neyzerin attığı kafayla
cepteki muştayı çıkarmam bir olmuştu.. Hatta karşıma ilk baya uzun ve kalıplı bi eleman gelmişti
Burnuna ilk darbeyle yıkamasamda elmacık kemiğine ikinci darbe yetmişti, kendinden geçmişti.
Serken kalıplı bir çocuktu iki üç kişi mücadele ediyordu, Neyzer çocukların arasında kalmıştı
boğuşuyordu. Ama kolay kolay yıkılacak çocuk değildi, bilek güreşinde zorlayan biriydi beni.
Kullandıysanız bilirsiniz bir müddet sonra muşta elinizi acıtmaya başlar, çıkartmayı düşündüm bi ara
O gecenin sonunda çok beddua alıcaktım zaten, bari beddualar değsin..
Bırakmadım.
Kolay kolay yüze karşı kullanmasamda bu meleti, o gün başkaydı..

Bir adrese gittik beklemeye başladık, tahmini 12-13 kişi gelmişti.
Neyzer çocukla konuşmaya başladı,ama boş laflardı bunlar. Klagib olay öncesi rituellerdi.
Sevmezdim ben kelimeleri gereksiz kullanmayı, kavga etmeyide sevmem gerçi.
Gelen çocuklardan bazıları kim olduğumu biliyordu çekinmişlerdi bu yüzden, ama ya diğerleri ?
Zaten en hakiki kavga karşıdakinin vasfını bilmediğinde olur. Yazın bunu bir kenera

herkeste bir aforizmalar bir hikayeler

Ahmet ve serkan dı iki çocuğun adı. Ahmeti azda olsa tanırdım kendi halinde kimseye
bulaşmayan ama hakkının savunan biriydi.
Serkanı tanımıyordum pek.
Neyzerin nişanlısı ayfer içinmiş birazdan yaşanacaklar, bende sonradan öğrendim.
Ayferi tanırdım eskiden beri düzgün bir kızdı.

devam et kardeş

Bir şeye bağımlı olmak delirtiyordu beni, gerçi zamanında tek bağımlı olduğum şey bu taktan şeyler değildi.
O güzel kokardı be birader, Sidelyam dı lan kolay mı ? Artık kimseye seslenemiyorum öyle.
Rehberi açıp Sidelyam'ı arıyorum arada, ulaşılamıyormuş. Yalan, kandırmayın beni.
Oysa sek gibiydi bu gençliğim düştüğünde buz taşına.
Siz nerden bileceksiniz birader kaç şişeyle konuştuğumu ? Kaç şişeyle sustuğumu ?

"Yapma, söz vermemişmiydin ?"
Bunu söylemeye hakkın yok
"istemezdim."
Gitmezdin.
"Her şey bu kadar basit değil, hayatta senden daha önemli şeyler var "
Bencil miydim ben ?
"Kim bilir .."
Kalkıp yürüyebilir miyim peki yanına ?
"Bulabilirsen belki, yakında bir yerlerdeyim."

Telefon çalıyordu, yavaşça kendime geldim. Neyzer diye bi arkadaş arıyordu
Sormamıştım neden niye nereye diye. Nerde olduğunu biliyordum uzatmadan gittik yanına.
Gereksiz kelimeler kullanmayı sevmeyen biriydim halada öyle .. Ateş diye bir arkadaş vardı yanımda.
isminin koyulma hikayesini hala kendi bile tam bilmiyor. Ama bir gün söz bunuda yazıcam burda.
Gittik neyzerin yanına,iki kişi daha vardı yanında. 5 kişiydik toplamda. Olayı bilmiyordum
Sadece tek istediğim kendi derdimi unutmaktı.

devam et panpa dinlemedeyim

Yine arkadaş ortdıbına uyup bulutlara uçmuştum gece. işe geç kaldım ertesi gün, bir şey derlerse napıcaktım ?
Öfkemi kontrol edemezsem ya ? Hiç gitmiyim en iyisi. Olmaz yenilmiycektim. Gittim. Hafiften bir uyarı.
Haksızdım ama birisinin lafına katlanamıyordum.. iş yerinde gelen müşterilerden biri bizim elemanın tekine diklendi o gün
Bizimki haklısınız efendim dedikçe üzerine gidiyorlar,3-4 kişiler elemanlar.
Olay ne birader ?
Öyleydi böyleydi derken, yollamıştım elemanları
iş yerinde birkaç kişi tarafından haz edilmemiştim. kimsenin bana bir şey diyememesi zorlarına gitmişti
Ve beklenen son, şikayet etmişler, müşterilerle iletişim sıkıntım çok büyükmüş. Ulan arkadaşınızın gururu içindi..
Gece şüphelendiğim elemanı tek yakaladım,gel dedim depoya gidiyoruz. Korkmuştu.Gözlerinden belliydi onun söylediği.
Zar zor zütürdüm depoya kapadım kapıyı.
Zorun neydi şerefsiz ?
"Ne diyosun abi sen ya"
Utanmadın mı lan ? Olurda yarından itibaren görürsem seni bir daha, sen beni göremezsin, demiştim.
Konuşup yalan dinliycek takaatim yoktu. Fiziksel anlamda zarar vermeden kimseye çözmüştüm sorunu.
Yarın gelmemişti ve ertesi gün.iş çıkışı istifa etmiş o gün ,diğerlerinin söylediğine göre. Ders çalışması lazımmış..

Yakın zaman.

işte ilk günümdü, zor geçiyordu birader harbi zor. ilk defa bir yerde çalışıyordum, her türlü şeyi yaşadım sanardım.
Ama en zoru nefsini yenmekmiş, ihtiyacın mı var çık git durma diyordu içim.
Bu kadar basit değildi.. Gözaltlarım mosmordu ve feci halde şiş. Çalışanlar biraz çekinmişti benden.
Ayaklarım şişmişti, acıya dayanıklıydım hani ? 13-14 çalışan vardı benle beraber, full dü herkes iş yoğunluğundan.
Herkesi görme tanıma imkanım olmuştu.1 tane semt tarzı ortamlarda yetişmiş, bir tanesi efendi bi çocuk.
işini iyi yapan ama biraz kaypak bir müdür. Yorumluyordum yavaş yavaş etraftakileri.
Kendimi düzeltmek için girmiştim buraya, ama nerden bilirdim yeni yeni sıkıntılar çıkacağını karşıma.
2-3-4 derken yavaş yavaş geçiyordu günler.
Çok huur bi ortam be birader, çalışmışsanız eğer siz bilirsiniz bu iş ortamlarını. Herkes birbirinin
kuyusunu kazmaya çalışan tiplerdir.Çok garipsedim,ama rahattım yorgunluğum dışında.
Kendi halimde takılıp kimseye zarar vermemeye çalışıyordum.

devam panpa okuyorum

memurlara dikattttttttt panpa

okuyacagim

reserved

Geçmiş..

Başımız tatlı tatlı dönüyordu.O'nun yanında kendim oluyordum, eksiğimi tamamlıyordum.

Eylül ayındaki yağmur gibisin.
"iyi bir şey mi yani ?"
Sence ? Ay'a bak . ikimiz için parlıyor.
"Bizim için mi sence ?"
Tabi ki sidelyam.
"Bir hiçsem ben peki ya ?"
Körmüş derim, göremeyen.
"Bu yüzden sen"
Ne demek bu ?
" Benim söylediklerimi anlayabilen bir tek sen varsın, beni benden iyi tanıdığını düşünüyorum bazen."
Bir sağıra kelimeler ne ifade edebilir ki ?
Sarıldık sadece. Ürkek ürkek bakıyordu, niye ? diye soramadım. Cesaret edemedim.

@9 gibtir git huur çocuğu.
devam et panpa dinliyom

Bir araba belirdi. Beyaz x3. Plakayı okumaya fırsat kalmadan, indi içinden peder
Hiç konuşmadı, tuttu kolumdan arabaya doğru gidiyorduk. Sesimi çıkartamadım
Gücüm yoktu.. Hatırlamıyorum gerisini.
Sabah olmuştu.

Cepte para yoktu, eski zamanın cömertliğinin getirsini alıyordum. Evden para almayı bırakmıştım.
Ama daha fazla sürmezdi bu, işe girmem lazımdı. iş aramaya başladım, bir iki üç. Yok yok yok.
Şekilli giyinmekle olmuyordu, tecrübe istiyorlardı. Günler geçti bir telefon geldi. Umudu kesmiştim artık aslında
Son başvurduğum yer arıyordu. Konuşmalardan sonra o söz hayırlı olsun. 2 gün sonra başladım işe.
Hiç emir almamıştım, hiç çalışmamıştım gerçek anlamda ? Nolucaktı ? Yapabilcek miydim ?

geberip gitmen en iyisi olurmuş aslında

hop as yap

Önümden geçen 4 kişilik bir grup, üçü tanıdık. Selamladılar. Ya diğeri ? Niye gülümsemedi ?
Bana mıydı tavrı ?
"Kime bakıyon lan sen ? Gel gel."
Şaşırmışlardı. Yaklaştım kafa atmamla çocuğun düşmesi bir oldu, bende sendeliyordum.
Çok az gücüm vardı. Diğer elemanlar bir şey yapamadı, tanıyorlardı beni. Korkuyorlardı da.
Her ne kadar şekilli takılsalarda, çekindikleri birileri olurdu bu tiplerin, bendim o.
Çocuk karşılık veremedi zaten.
Çocuğu hastaneye zütürmek için gittiler hızlıca, olayın büyüceğinden korkmuşlardı zaten.
Yalnız kalmıştım. Napıyordum lan ben ? Eşkiya mı olmuştum, neydi bu tavırlar ?
insanları kendimden korkutarak mı kavuşacaktım gerçeğe. Gerçekten uzaklaşmak mı istiyordum yoksa ?
Neydi amacım ? Belki yalnız kalmaktı.

Bankın orda bayılmışım, kalktım oturdum. Bank gittikçe soğuyordu, tavrı bana mıydı ? Belki O'na ? Bize mi ?
Niye beni unuttunuz dedi, ben değil dedim. Deliriyor muydum ? Telefon çaldı .. 1,2,3 . Durmadan.
"Nerdesin ?"
Ne farkeder? - Ne zaman yanımda oldun ki ? O elindekini bırakıp yanımda mıydın ?
"Söyle geliyorum, alıcam seni."
Öksürüyordum çok fena sesim çıkmadı bi süre. "iyiyim ben, yalnız bırak." telefonu kapadım..

Nerde kalmıştık ? "O nerde" dedi
Bilmiyorum. -Sahi bulamir miydim ? Gidebilir miydim yanına ?
Neden burdasın ?
Sorma daha fazla yanıyorum ve sonu yok bunun. Üzerime gelme.