dumanlı 1 5 senenin ardından

https://www.youtube.com/watch?v=c4RO9QiwvTM

Bir siren sesiyle uyandım demin.

Senin anlayacağın şekilde değil, aslında gerçeklikteyim şu an.

O mezarlıktayım yine fakat bu sefer yer değişik, biraz altta.

Bir tabutlayım, yumrukluyorum. Sinirliyim, kinli ama bir o kadar sakin.

'Nasıl ? ' diye sorma.

Sorma dedim di mi ?

Yandan geliyor bir beyaz, şşş diyor sakin. Tutuyor elimden, kalkıyoruz yukarı.

Hafif koyu bi kalabalık.

Siyah niye giymiş bunca kişi ?

Anlaması güç.

Bakıyorum estikçe, estikçe..

Annem son zamanlarda o kadar ağlamıştı ki artık mecali kalmamış, ruh gibi.

Ruh mu dedim ? Burada bolca..

Herkes bekliyormuş gibi bunu aslında, ama yediremiyorlar.

'Daha gencecikti' diyor içlerinden biri, kim çıkaramıyorum.

Kulaklarıma yankılar geliyor.

Çok gürültülü burası, kaçmak istiyorum.

Gidebilir miyim diyorum dur diyor.

-Lütfen

• Dur çocuk.

Bu lafı bir yerden hatırlıyorum.. Garip

• En çok sevdiklerin onlar değil mi ?

- Evet

• Aslında sevmediklerin.

• Hepsi kızıyor şu an sana.

Etrafımdaki tüm mezarların taşları var, içlerinde en yeni benim anlayacağın.

Arkamı dönüyorum tekrar kazıyorlar, kaç kere gömeceksiniz beni ?

Tekrar bir çukur.

Bir şey ekgib sanki.

Bir ritüelin bir parçası ekgib yapılmış gibi.

Alet olmak istemiyorum..

Kasvetli bir hava var.

Niye ?

Bilmiyorum, bakıyorum öylece. Dalıyorum.

O geceye gidiyor aklım, bir bıçak darbesi..

Kollarımda sevdiklerimin ölümlerine gidiyorum.

Sonra bu kadarı fazla diyip Sidelyama gidiyorum.

Sonra kararıyor gözlerim, yok artık.

Yokum ben de yokum.

Ölümü mü bulmuştum ?

• Çok konuşuyorsun..

Ne diyor bu ? Anlamıyorum..

' Kim bu sahi ?

" Gelmiş mi ?

: Bizimle mi artık ?

/ Bitti mi sonunda ?

Susun diyorum.

Ateşe bakıyorum öylece

Siyahlar giymiş, ölüme bakıyor.

Gerçekten.

Bitti diyor artık, bitti.

Bizim çocuklara bakıyorum öylece.

Ne olacak şimdi ?

Yağmur yağmaya başlıyor hafif hafif.

Belliydi zaten.

Siyah şemsiyeler açılıyor hep beraber.

Çok garip.

Unutucaklar mı beni gittiklerinde ?

Annem düşüyor.

Koşmaya çalışıyorum, gidemiyorum.

Bağırıyorum tutun onu diye, tutun.

Elinden tutuyorlar, çok güçsüz.

Tek güvendiği insanda yok artık.

Naptım ben ?

Sonra beni tutuyorlar, durun diyorum, yapmayın.

Tutuyorlar öyle işte. Bırakıyorlar toprağa.

Ateş bakıyor öylece beyaza, neyzer..

Gözlerinden yaş akıyor, çok saçma.

Sonra üzerime toprak atmaya başlıyorlar, bizim çocuklardan biri dayanamıyor.

Yapmayın diyor, yapmayın.

Gözlerim bulanıyor toprak geldikçe, göremiyorum, kim o ?

Şşş diyor yanımdaki.

Bitiyor..

Yavaş yavaş, görülmemiş hesaplarım..

Gerçek mi bu ?

Sidelyamla olan fotoğrafım, yanımda. Ateş tutuyor sözünü.

Çok yalnızım, hatta korkuyorum sanırım.

Napıcam ?

Bir şimşek sesi geliyor.inceden yağmur. Sonra gitmeye başlıyorlar yavaş yavaş.

Nereye ? Mezar taşım bile yok, nereye ?

Nasıl tanıycaksınız beni, neden gidiyorsunuz ?

Ya bulamazsanız beni ?

Şşş diyor.

Gidiyorlar diyorum.

-Öyle.

diyor.

Amcam orda, uzakta, görüyorum.

Ağlıyosun amca, neden ?

Aslanını yalnız bırakmamışsın, gelmişsin amca.

Saçmalık bu.

Böyle anlatmadılar bana.

Bir hırkam bile yok burada.

Üşüyorum biraz.

Islanıyorum.

Herkes gidiyor, o bile.

Sonra ateş geliyor yanıma.

Herkesi yolcu ettim kardeşim.

Bak burdayım diyor.

' ilk gecende yalnız bırakır mıyım sandın ?

' Sen beni bırakmazdın.

' Nereden biliyorsun deme, biliyorum işte.

' Ordasın di mi ?

Burdayım. Duyar mı sesleri mi ?

' Buluştun mu artık hayalinle, sahi mutlu musun şimdi ?

Susuyor.

' Ben mutlu muyum bilmiyorum, çok garip bu.

' Oğlum affetmiycem lan seni, neden ?

Yapma bunu.

' Neden lan neden ?

Üşüme kardeşim benim için. Git, yaralama hem.

' Konuşsana, bak en azından. Her zamanki gibi, konuşmazdın bakardın ya hani, gel bak öyle.

' Ama gel olum çok saçma bu.

Gözlerim kapanıyor.. Nereye ?

Hayırdır ?

Işıklar var.

Şşh diyorlar.

Sus çocuk.

Sana demedim, benim bu.

Sidelyam geliyor uzaktan.

Gözlerimde herkesin gidişi.

Bir şimşek, biraz yağmur. Karanlık, yalnızım.

Bu çok çılgınca.

Garip hem.

Ellerini dudaklarıma zütürüyor, anlıyor musun diyor ?

Gözlerimde bin bir tane ışık var, seçemiyorum.

Suçlu kim çocuk ?

Boşver.

Ayrılığın hangisi daha zor seçemiyorum, ölmek mi yaşamak mı ?

Gözlerim bir iki saniyeliğine geri geliyor karanlıktayım çakmağım var taşı yok.

Parlıyor, bir zamanlar gözlerimin parladığı gibi.

Olmayan gücümün son raddesiyle bir yumruk sallıyorum, o tahta parçaları kaplıyor üzerimi bırakmıyorlar.

Gidiyorum tekrar. Çekiyor kendine.

Anladın mı beni diyor ?

Araf gibi. Geliyorum geri karanlığa.

Kaldıramıyorum ellerimi.

Ve tekrar.

Ölüm ne zor şey sahi ?

Sonra sesler geliyor.

Ağlıyorlar, annem. Birkaç kare geliyor gözlerime, yatağımda kokumu içine çekiyor.

Ateşin sesi, Hayır.

Hayır diyor.

Hatta o bank. Yaklaşıyorum yanına, Sidelyam da orda.

Ben gelince gidiyor, nereye ?

Anlıyorum artık.

Günahlarımın kefaretini ödeme vakti.