dumanlı 1 5 senenin ardından

okuyoruz panpa

takipteyiz panpa

Açıldığında bi ambulansta ötüyordum bulvar yolunda delicesine
Bilinç gidiyordu.. Birazdan bir telefon çalıcaktı sabaha karşı 5 suları
Annem hayırdır inşAllah diyip bakıcaktı telefona. Korkucaktı, bakmak istemiycekti ilk başta.
Sonra bir ses hastaneye gelmesini söylüycekti. Oğlunuz..
Kolay mı lan ?

Sidelyam..
"Söz vermiştin. Yalnız bırakmıycaktın, yalan mıydı ? Konuşsana, susacak zaman mı ?"
"Bir şey söyle, hani her canım acıdığında yanımda olurdun ? Hani korurdun ?"
Gücüm yoktu konuşamıyordum, konuşmak istiyordum çıkmıyordu kelimeler, dinlemekle
yetiniyordum sadece.
"Seni affetmem. Bırakırsan gelmezsen seni affetmem.Ömrümün sonuna kadar hemde."
"Ömrüm dedimde olurda bırakısan yalnız, ömrüm çok uzamıycak.Bir şey söyle niye susuyosuun?"
"Seni ço... "
Duyamıyordum gerisini, yine gidiyordum.

"Kim yaptı sana bunu kim ? Kalk ayağa be kardeşim, yıkılcak adam mısın
Hemde bir bıçak darbesiyle ha ? Sözün var be olum."
Konuşamıyordum ama seslerin kimin olduğunu ayırt edebiliyordum Ateş'ti bu.
Sahi ya söz vermemişmiydik birbirimize ?

Bilincim yerine geldiğinde 2gün geçmiş, felç geçirmekten kurtulmuşum
Doktorların dediklerine göre.
ilk annemi görmek istedim, şaşkındım
bir o kadar kızgın bir o kadar nefretli bir o kadar güçsüz.
Kim yapmıştı ? Polislerde geldiklerinde ilk bunu sormuştu
Bilmiyordum..
Zoruma en çok giden şeylerden biriyse sonradan öğrendim bunu gerçi..
Babamın sadece ilk gün beş dakika uğrayıp doktordan bilgi alması olmuştu
Sidelyam'ın ailesi benim boş gezen, faydasız bir serseri olduğumu
düşünüyorlardı. Haksızda değillerdi belki de ? Sidelyam olayın sabahında
haber alamayınca benden, öğrenmiş bir şekilde.. Evde ağlamaya başlayınca
olayda duyulmuş haliyle, ailesi izin vermemiş gelmesine. Ama sonra kaçmış
bir şekilde..

Yürüyorduk, yanımda veysel. Semt ortamında yetişmiş dediğim.
Kullandığım tüm maddeleri bırakmıştım, O hariç.
Sinirliydim.
Bazen sakin.
Bazen tebessüm ediyordum.
Vücudumun verdiği farklı reaksiyonlar.
Tek düşündüğüm rahatlamaktı.
Durdum bi an Ay'a bakıyordum.
-Buluşuruz belki..
-Belki bu gece ?

ilerde yaklaşık 8 kişi vardı. Artık göz göze gelmiştik, geri dönüşü yoktu.
Ben tamamda ya veysel ? Her ne kadar olay onun için olsada ya ona bir şey olursa ?
Daha adam akıllı tanımıyordum bile lan, ne derdim annesinin yüzüne bakıp ?
"Evine git, gerisini ben hallederim."
Ne demek bu gibisinden bi bakış atmıştı, şaşkındı.
Genelde insanlar içmediğim halde sarhoş olduğumu düşünürlerdi, anlamıştım
öyle düşünüyordu. Aslında ayıktım, belkide değil ? Müptezelin teki miydim lan ben ?
"Hafif bi gülümseme eşliğinde, beraber, her şey beraber kardeşim" demişti
Ne yalan söylüyüm sevmeye başlıyordum Veysel'i.

Rezerved

Birazdan Ay'a bir tren kalkardı, ölürüm belki ulan ?
iki şeyin farkındaydım burda iki kişi ya bin gibi dayak yicektik, ya da dayak yesek bile hırsımızı alıcaktık.
Demiştimya konuşmayı sevmezdim.. içlerinde sözü en çok geçen tipi kestirmiştim gözüme
• ilk çocuğa kafa atıp şansım varsa burnunu kırıcaktım, ardından diğeri onuda bi hamleyle düşürebilirsem diğeri."
Şans.

Konuşucaz sanıyorlardı,tek yaptığım ilk çocuğa bi kafa atmaktı
Şansım yaver gitmişti..
Diğer çocuk.. O kadar kolay değildi. Dışardan gözüktüğü gibi değildi, daha güçlü çıkmıştı.
Ama bir o kadar şaşkındılar, nolduğunu anlamamışlardı. Tek yaptığım kör etmek istercesine
vurmaktı gözlerine. Tutamıyordum kendimi, ama darbe almaya başlamıştım bende.O çocukta tamamdı.
Kalmamıştı mecali.
2 çocuk veyselde,2 çocuk perte çıkmıştı,4 çocuk bendeydi.
Aslında çok bir şansım kalmamıştı artık,ya sırtımı duvara yaslayıp öyle kapışıcaktım
ya da sokak rajonuna uyucaktım. Tuttum birini,tek yaptığım vurmaktı, yere yatırana dek.
Darbeleri hissetmiyordum, adrenalin denilen şeyin gözünü seviyim.

Elimde ki çocuğun hali hal değildi, ama kendimden geçmiştim.
Veysel napıyordu ? Yanıma gelmişti, yanımdaki çocuklarla uğraşmaya başlamıştı
Ayağa kalktım kendime gelip elimdeki çocuğu bırakmıştım.
Elimi dudağıma atmıştım, kan vardı.
Çevrede ki insanlar her geçen saniye artıyordu, ayırmaya çalışan nerdeyse yok gibiydi.
Gücümüz tükenmişti.
Hala yarı tebessümle hatırlarım, yoldan geçen bir minibüs şoförü arabayı durdurup
gelip yanımıza el atmıştı olaya, delikanlı adamdı vesselam. Onlarca kişi korkarken, o gelmişti.
Sonra mı ? Hastanelik ettiğim 3 çocuk, tahminen birisinin burnunda ömür boyu problem olacak
Birisi geçici körlük, diğeri tahminen uzun bir süre dışarı çıkamıycaktı ..
Ya ben ?

Aynaya ilk baktığımda kötüydüm gerçekten, farkında olmasamda çok darbe almıştım.
1 haftada anca geçerdi tamamen, Veysel desen ondanda bi 5-6 gün. Umrumuzda mıydı lan ?
Çıkartıp cigara sarmıştı, banada uzattı ? Ya ben ?

reserved burdayım okuyorum panpa

http://www.youtube.com/watch?v=gkwQXDEPvYc

-Yaklaş
Sidelyam ?
-Bilmiyor musun gerçekten
Rüya mı bu ?
- Öyle mi sence ? Olsa bile ne farkeder sevgilim ?
Niye saklanıyorsun ?
• Delirmiş miydim yoksa
Konuş.
-Hatırlıyor musun
Neyi
-Beni ilk gördüğün günü şapşal.
• Gülüyordu,ruhum asırlardır aç kaldığı gıdasına kavuşmuştu sanki.
• Hep aynı tonda söylerdi o lafı, yine aynıydı. Ama tavırlı mıydı sanki biraz bana ?
Pembe kazağın, siyah pantalonun,fazla önemsemeden yapıldığı belli olan topuzun.
Makyaj yapmamıştın,ama pürüzsüzdün ve masum.
-Arkanı dön
-Dön dedim şapşal.
• Ordaydım ilk günkü onu gördüğüm yerde
• Ve görüyordum, ilk günkü elbiseleriyleydi.

Anlat be kardeşim, anlat da dağılsın şu 3 kuruşluk dertlerimize yanan kafamız.

Dinle çocuk - http://www.youtube.com/watch?v=gkwQXDEPvYc

• Ve görüyordum, ilk günkü elbiseleriyleydi.
• Yürüyordu bana doğru, tekrar aşık oluyordum. inanın bana ruhumun her zerresinde farklı duygular
vardı,aklınıza gelebilecek her duygu karışmıştı.Bu an ya biterse korkusu sarıyordu yavaş yavaş.
• Geldi,ilk günkü yerdeydik ama beni yıllardır tanıyıp,asırlardır hasret kalan biri gibi sarıldı.
• Bende sarılıyordum,az sonra biticekti,onu göremediğim günlerin,göremiyceğim günlerin acısını çıkartıyordum.
• Hani bahsetmiştimya o güzel saçlarının kokusundan, onu bile çekebiliyordum içime.
• Dur bi dakka ? Ölmüş müydüm ben ? Neyse ne, anı yaşa be adamım.
• Hatırlıyorum, hastane odasındayken ben yine böyle sarılmıştı bana. Sidelyam..
Çok özledim seni, gitme desem de işe yaramıycak değil mi ?
-Sarıl sadece sevgilim, bir saniye sonra ölücekmişcesine, delicesine.
• Çektim bir an kendimi yüzüne baktım,çok özlemiştim. Doyamıyordum.
Sana söz veriyorum hiç ayrılmıycaz, söz veriyorum.. Delicesine..
• Niye yapıyordum bunu ? Niye ikimizinde bildiği bir yalanı haykırıyordum ? Buna ihtiyacımız vardı be çocuk.
-Unutma sevgilim olur mu ?
Hiçbir şeyi unutmadım,en ufak detayları bile. Her anımız aklımda.
-Unutma sevgilim.
Sidelyam ne demek bu ?
-Unut...
• Devam edemedi, edemedi ulan. O silah sesi.
• Aynı ses,hatırlıyorum.
• Düşüyordu kollarımdan yavaşça
Sidelyam ? Konuş benle ? Bu kadar erken değil, lütfen. Lütfen.
• Biraz daha lan biraz daha, lütfen.Bu kadar erken olmak zorunda mıydı ?
• Ellerime kan bulaşmıştı
-Sevgilim un
-unutma lütfen
Neyi sevgilim, lütfen söyle, neyi ?
Neyi unutmuyum ?
• Son gücüyle bir öpücük kondurmuştu

Gözlerim açılıp kapanıyordu yavaş yavaş, tam açıcak kudretim yoktu.
Burnumdan akan kanlar kurumuştu, üstüm nerdeyse tamamen kan içinde kalmıştı
Bilmediğim bir sokaktaydım, kalkamıyordum ayağa, etrafa bakıyordum
Nerdeydim ? Çok dardı, sokağın başındaydım. Yağmur yağıyordu.
Gece bitmeden sabah olmuştu, ezan sesi yankılanıyordu kulaklarımda.
Cebimden son gücümle sidelyamın fotoğrafını çıkartmak için uğraşıyordum
Ve.. Gözden akan yaş durmuyordu. Çok özlemiştim
Dondurucu bir soğuk olsada, rüyanın etkisindeydim aldırmıyordum.
Neyi unutmuycaktım ? Kafayı yemek üzereydim.
Rüyanın gerçekliğindeydim hala, noluyordu ? Uyandığımda duyduğum ezan sesi ?
Kafamda deli sorular..

Bu gecelik bu kadar yeter, özel mesaj atıp destek olan herkese teşekkür ediyorum.
Ama benim tek ihtiyacım olan yalnızlık ve bir şeyleri paylaşmak. Niye mi paylaşıyorum ?
Bilmiyorum be çocuk, rahatlıyorum belkide.
Seviyorumsizlericanımsınız.

reserved