dumanlı 1 5 senenin ardından

Bir sabah çocuk, bir sabah.

Uyanırsın ve her şey değişir.

Herkes sana düşmandır, rüyalarında göremeyeceklerin gerçektir.

Günaha bulanmışsındır.

Kader gülüyordur. Bak, artık oyunumda sıranı savdın der gibi, 'elde ettim istediğimi..'

'Şimdi sen beni değil ben seni yazıcam..'

Hissettiklerimi hissedebiliyor musun sende çocuk ? Çünkü amacım bu, istediğim.

Elinde biraz kan, biraz mavi.

Kafan karışıktır, bilmiyorsun.

Bir yanda hayatın sana sunduğu kareler.

Bir urgan, ondan kalan gömlekte kan izleri, mermi kovanları.

Bababan kalan bir kol saati.

Ölümden mi korkuyorlar yoksa dirimden mi ?

Anlamıyorum, niye böyle ?

Biraz daha kan, yerlerde, parkelerin arası falan.

Bir tablo başındasın, bakıyorsun. Saatlerce

Çamaşır makinesini izleyen o çocuk gibi hani, aynen öyle.

Bir akvaryuma karşı..

Gidiyorlar, bakıyorsun.

Tebrikler, sen de bizdensin.

Sar başa sar sar sar.

Anladın sen.

Çeek.

Kahramanın değilim lan artık senin, başını belalardan kurtaramam artık.

Yokum ben, bıraktım.

Bir sokak ortasındayım. Karşımda o.

Yürüyorum, belki kan bulaşır ellerime, birazda günah.

Görüyor musun ?

Ayaz var. Gecenin karanlığı, güzel.

Yanına gidiyorum kayboluyor. Gel dercesine, biraz daha ileride.

Koşuyorum.

Bitsin artık.

Kabullen lan artık çocuk, kimse kimseyi sevmiyor. Bak yok öyle bir şey.

Herkes için önce kendisi gelir, kabullen.

Kahmaranın kendinsin.

Hayat basit olduğu kadar gariptir. Zorlaştıran bizleriz, yalanlara inanıyoruz mutlu olmak için.

Aslında her şeyin doğrularını biliyoruz.

Alınma, alınma.

Bir lan de bağır içinden geldiğince.

Doğruyu bul şimdi.

Karşılaşalım mı bir gün ?

Doğruları kabullendiğinde.

Anlatıcam dinle.

Cebinde paran varken senin için ölen o kız hani elini tuttuğun.

Kaybolacak, ne zaman mı ? Senden daha zenginini bulduğunda.

Çocuk salağa yatmak işine geliyor insanların değil mi ?

Öyle mutlu çünkü ademoğlu.

Bir insan kaç farklı maske takabilir.

Giderken bugün yolda baktım öyle, suriyeli ufak çocuklar dolanıyordu etrafımda.

Günahlardan habersiz, genç kızların onlardan korktuğundan da.

Onlar günahsız be abla, suçları ne ?

içlerinde bulundukları durum hakkında en ufak bir fikirleri yoktu, oyun oynuyorlardı kendilerince.

Tuttum birini, asık bir bakışla baktım suratına. Korktu hemen.

Onun gözünde oyununu sevmemiş bir yabancıyım belki.

Bir şey yapıcağımı sandı, sonra sıktım yanaklarını hafif bir tebessümle.

Yandaki bakkala girdik, aldım bolca bir şeyler.

Neye yarar be çocuk, hayatını değiştirebilir miyim ?

Umarım arada beni hatırlayıp insanlara kin beslemezsin ufaklık.

Ben hepimizin yerine yeterince besledim son senelerde, bir faydasını göremiyorum.

Hazırlan, çakmak, ateş.

Bir fırt.

Bir sır, sadece gerçek aşıkların bildiği, onların arasında olan.

Sizin öğrenmenizde bir mahsur yok, artık hayatımın bir parçasısınız.

Yaklaş.

iki..

Milyonlarca yıl önce Rab kainatı yaratırken o eşsizliğiyle, tüm güzelliğini yansatırken ruhlar hazır beklermiş cennet bahçesinde.

Nefsten uzak. Temiz, beyaz.

Biraz mavi..

Sınav başlamadan önce hazır bırakmış ruhları Tanrı, son bir gün.

Sonsuzlukta milyarlarca ruh, özgürler.

Sadece 1 gün.

Şelaleler, dağlar, ovalar, ağaçlar, çınar ağaçları. Hepsini hayal edip gerçekmiş gibi yaşayabileceklermiş.

Bir rüya gibi.

24 saatlik bir rüya.

içlerinden erkek olan bekliyormuş bir köşede, rüyasına onu ortak edecek biri çıkar diye.

Yalnızmış..

Bir gülüş sesi, bir daha.

Başkasının rüyasına dahil olduğunun farkında olmadan.

Gökkuşağında kayan o kız. izlemiş, dakikalarca.

Ya biterse, en güzel anında ? Ne yaparım demiş kendi kendine.

Bilirsin çocuk, rüya en güzel anında ya biterse ?

Var mıdır dönüşü ?

Aşk yüz hizasındadır unutma çocuk, bu dünyalık bir tavsiye.

Bir şelale hayal etmiş çocuk, yanına çınar ağaçları, bizimki gibi değil sonsuzluğa uzanan.

içinden kelimeler, şiirler akan bir şelale. Kıza hangi kelimeyi söylerse söylesin yetmeyeceğini, yeterli olmayacağını düşünüp duruyormuş.

O hangisini beğenir ?

Bir kelebek gibi uçuyormuş kız, kelebeğin özgürlüğünden ne olur ?

Uçmuşlar beraber, nehirlerden akmışlar, şiirlerin içinden geçmişler.

Ve sonra konuşabilmiş çocuk, gel demiş. Ağzından akıyormuş artık kelimeler.

-Gel.

Kız izlemiş, takip etmiş. Nehirlerden akmışlar Dünya diye bir yere. 24 saat sonunda bir gün gidecekleri yere.

Saatlerce..

Dünyanın en güzel yerlerine uçmuşlar, belki istanbul belki Paris. Ne önemi var adının ? Onlar için neydi belki adları ?

Bir şelalenin yanındaki çınar ağacındadır belki.

insanlar bilmesede, nefslerini yenenlerin içinde ulaşabilecekleri saf ve temizliğin olduğu bir parça varmış.

Yoksa nefs olmadan bu iki can nasıl bir olabilirler ? Duyguları birleştiren bir parça..

Çocuk burada buluşalım demiş, güçlükle.

Tam burada.

Korkmuş kız, bunu başaramazlar diye.

Zaman bitiyormuş.

• Nasıl ?

- Bilmiyorum ama başarabiliriz.

• Lütfen doğru olabileceğini söyle

Yalan söylemeyi bilmezlermiş ki, ne yapsınlar ?

Yaratıcılarının onları izlediğinden habersiz, düşünürlerken.

Yaratıcılarından bir dilek dilemenin son çare olacağını düşünmüşler.

-Tanrım bize sonsuzluğu bir günlüğünede olsa vermenin bir sebebi olmalı.

Beklemiş çocuk.

- Biliyorum oradasın, senden tek isteğimiz aynı zaman diliminde var etmen bizi.

- Birbirimizi bulacağımıza söz veriyorum, veriyoruz. Başarıcaz bunu.

- Lütfen bizi yoklukla sınama, bizi var etmen için yalvarıyorum sana.

Bu iki ruhun bir günlük aşkı etkilemiş Tanrılarını.

izin vermiş aynı zamanda yaratılmalarına.

Çocuk elini tutmuş kızın. Tam burada demiş, birbirimizi bulucağımız yer, tam burada.

Rab belkide nefs olmadan birbirine aşık olan bu iki özgür ruhtan etkilenmişti, kim bilir ?

Neredelerdir şimdi, hala bekliyorlar mıdır ? Yoksa çoktan kavuşmuşlar mıdır sonsuzluğa.

Sevdiğinizi bir daha görememe ihtimali nasıl bir şey ?

Anlayabiliyor musun çocuk ?