dumanlı 1 5 senenin ardından

reserve amk

dursun hele köşede

Bazen çok korkuyorum, gerçeklerimin hepsi yalansa, yanlışsa diye. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bir kitap satırında buluyorum kendimi.

Sallanan bir sandalye.

Ne var lan diyorum en fazla toprak olurum, daha fazla abartmam. Ama geriye bırakacaklarım ?

Düşüyorum, tutanamıyorum çocuk.

Kayboluyorum.

Etraftakileri izliyorum, kaybolmuşlar. Bazen kibirli olduğumu düşünüyorum, çok korkuyorum.

Takıntı haline gelmişçesine insanların kötü huylarını arıyorum, onlarda beni yanıltmıyorlar hemen veriyorlar falsolarını zaten.

Bu yüzdendir güven denilen duyguyu yitirdim ben. Çocuk kimseye güvenemezsin bu hayatta. Seversin, sonsuz seversin. Ama herkesin bi nefsi var.

Güvenemezsin. Tek başınasın, bunu kabullenmesi o kadar zaman alıyor ki.

Çocuk aç bi bak gazetelere, karısı kanser olunca sakat kalınca vesaire.. Yarı yolda bırakıp giden insanlarla dolu, tonla bunlar.

Anlatabiliyor muyum ? Aynı yatağa yattığın insan gün gelir yarı yolda bırakıp gider seni.

Çocukluğumdan beri hep aşırı şeylere karşı uzak kaldım, radikal biriydim. Radikala bir yaşam.

inançlarına bağlı olmalı bir insan. illa bunu islamla bağdaştırmayın, dinime inanmayıp kendine benzeyen kurallara koyan insanlar tanıyorum.

Zamanın insanları ne yapmaya çalışıyor? Niye sapkınlıkları modern yaşam diyerek bize normal gibi lanse ediyorlar, düşündünüz mü ?

Kendi yanlışlarını daha rahat yapabilmek için.

Kayboluyorsun..

Dost mu ? Bir insanın en büyük dostu yalnızlığı.

Aynaya bakıyorum ve diyorum ki sanırım değişmişim.

Zaman geçiyor çocuk, kimselerin dayatmasına bağlı yaşamak zorunda değilsin.

Ara en azından, başaramasan bile ara.

Gerçekler çok uzak değil, belki çok yakın.

Bakın bi ringte iki kişi varsa ikiside orada darbeler alacak, kaçarı yok.

Hem sokak olsun hem ringte olsun darbeler yedim, ama en azından ayağa kalkmasını bildim.

Olum gün gelir arkadan bir bıçak darbesi yersiniz, hala kimin yaptığını bulamazsınız. Öyle işte bazı şeyler.

Ölüm çok yakın, o beyaz ışık yaklaştığında anlıyorsunuz bazı şeyleri.

En kötü ihtimal ölmek çocuk, ölümü buluruz belki Onu, doğruyu aradığımız yerde.

Belki en iyi..

dünyamı gibtin okumayanı gibsinler

Geleceğe yönelik birkaç adım atarız, sayfalar bekler, divit elimde. Anlatayım mı olayın tüm mahremini ?

Yok mu sonbaharı merak eden ?

son anda gördüm panpa anlat sen ben bir kıyı okuyorum

buralardamısın panpa

yaz panpa

Bulutlara gelin, burası çok güzel.

Çok istersek eskiye dönebilir miyiz sahi ?

Reserved

reserved

hadi yaz be başgan

Kelimeler yakıyorum yavaş yavaş, vertigoya karşı hazırlayın bünyeninizi. Ağır olucak bu sefer.

Ölmemiş olabilirim belki sebebidir daha doğmamam.

Saçlarda hafiften aklar, sıratı hatırlatır.

Ben hala bi bankın sepya tonundayım.

Günler hızla geçiyordu, yürüyordum bulvarda karşı karşıya geldik onla.

Yüz hatları değişmemişti.

Durdu, durduk. Baktık öylece, sanki çok şey söylemek ister gibi.

Söyleyemediklerine üzülmüştü belki.

Biz olmak ne zor şey ?

Susup baktık bir süre birbirimize, bazen söylenmeyenler daha çok anlam ifade eder söylenenlerden.

Konuşursam bir şeyler ateşlenirdi, ateşlenecek tek şey ciğerlerdir.

• Bir daha göz yaşının aktığını duymak istemiyorum, olurda duyarsam farklı olur.

- Sen, nerden bil... Doğruya sen bilirsin..

Varla yok arası bir gülümseme belirdi.

• Bazen bazı şeyler dökülmüyor dile, ama kelimeler hep orda, sadece saklı. Kendime değil, ona buna. Dışarı vurması zor oluyor bazı şeyleri.

Hafiften yağmur başladı..

- Neler olduğunu biliyorum, sebeplerinide. Çok mu geç kaldık ?

Elim sargılıydı, hafiften gözüm oraya gitti. Anlamıştı..

- Eve bırakmanı rica etsem peki ?

Kıramazdım, ama. Amaları bi kenara koymak gerek bazen.

Yürüyorduk, konuşmadık. Söylemekten korktuk belki.

Yağmur hızlanıyordu, şimşeklerin çakmasından korkup koluma girdi bir anlık.

Yıllar sonra, güzel geldi be çocuk.

- Pardon, gerçekten. Bir anda oldu, korktum sanırım.

Evine gelmiştik

• Dikkat et kendine, bir şey olursa buralardayım.

- Sen de dikkat et.

Eve girmek üzereyken döndü geri

- Sorsam bile anlatmıyacaksın değil mi, elime baktı.

• Cevabını bildiğin bir soru bu.

- Artık buraya dön, yeter artık bu kadar şey, bunca badire bunca olay. Onlarca kişi seni bekliyor.

- Dediklerimin bir şey ifade etmeyeceğini biliyorum ama, belki. Lütfen..

Öksürmeye başlamıştı.

• Hasta olmadan içeri geçiyosun.

- Biraz düşün. Görüşürüz, umarım..

Çocukluğumdan kalmış birkaç hatıradan birindeyim, babamın omuzlarının üstündeyim, en tepede.

Hatıralar değerlidir. Evin bahçesinde turluyoruz, sıkı sıkı tutuyor. Şimdi bakıyorumda hep bir şekilde yanımda olmaya çalışmış.

Kendisi babasından böyle gördüğü için büyüdükten sonra çok yaklaşamadı belki bana, ama bu yanımda olmadığı anldıbına gelmiyormuş.

Yere indiğimde düşüyorum, hatıra hep böyle bir noktada tekrarlıyor sanki. Düşüyorum, düşüyorum defalarca. Babam izliyor.

Düştüğümde kalkmasını öğretiyor bana hayata karşı, yalnız başınasın bu hayatta.

Çocukluğumdan kalma yara izleri, hayatın aslında.

Çocuk üzerler, inanın gözünüzün yaşına bakmaz üzerler. Duvarları, kum torbalarını döversiniz hırsızını alamazsınız.

Sıra gelir ciğerlere, hırsınız biter mi ? Bitmez. Başkalarını üzersiniz o hırsla.

Ateşin canını yakan o çocuklara ne oldu diye soranları aydınlatayım şimdi.

Çocukları beraber yakalamak için sakince bekledik, doğru zamanın gelmesi için.

Beklediğimiz haber günler sonra geldi. Ortalıktan kaybolup il dışına çıkan çocuklar dönmüşlerdi, yanlış yapmışlardı.

4 kişiydik, yanaştık bulundukları mekanın yakınlarına. Tek gidecektim önce, bizimkiler ne kadar kabullenmese bile öyle olacaktı.

Kaçma ihtimallerine karşı bu şarttı.

Bizim gibi yüreklerin cinneti olmalı birileri bazen, o kişi bendim bu gece.

Yürüyordum, yavaş yavaş. Sağ elime bakıyorum, dikiş izlerine. Her birinin anısı derin.

Her adımda daha fazla delirmek, tüm kinlerin, hırsların. Kavga öncesi hepsi gelir aklına, hesaplaşma öncesi.

Söylediklerin, söyleyemediklerin. Ölürsem bile merak etmeyin, bir yıla gelirim kesin.

Kalabalıktı, her şey olabilirdi.

Bir adım, bir adım daha.Şimdi..

-Her hesap bir gün kapanmalı, bu gece bu hesap kapanacak çocuk.

Çevreme toplandılar.

• Tek başına mı yıkıcaksın bizi, hepimizi ?

- Ben yerine biz diyorsun, sence kazanan kim ?

Cevap verememişti.

Kumar oynuyordum, her ihtimal vardı masada. Ya onlara gereken cezayı vermek için risk alacaktım, ya da..

- Sen çocuk, sen. Gel, başlasın bu hesap.

içlerinde bu lafı gururuna yediremeyecek çocuğu seçmiştim, tahminim doğruydu.

Kalabalık açılmıştı, ortadaydık.

- Gel çocuk, gel.

Gard almamıştım, amatör sanmalıydı. 1-2 yumruk salladı, izin vermiştim. Kan olmadan hesaplaşma olmaz çocuk.

Siz siz olun kavgada ilk hamlenizi dirsekle yapmayın, risk taşır.

Doğru tahmin ettin çocuk, bir dirsek darbesi.

Burundan kanlar boşalıyordu.

Pes etmedi hemen, hırsın etkisiyle saçma yumruklar savuruyordu.

Bir iki adım geri atmak yeterliydi.

Çeneye sağlam bi yumruk anında bayıltabilir rakibi, ama bayılması için daha erken.

Sağ, sol direk. Maksat biraz eğlenelim.

Boşa yumruklar sallamaya devam ederken, sendeliyordu.

Uzatmanın manası yoktu. Bir sağ kroşe yeterliydi yıkmak için.

Biri atıldı öne, yiğit delikanlı.

- Gel kardeş, gel.

Kurşun sesi kulaklarımda, dönüyorum o güne. Kızıyorum, sinirleniyorum. Gidiyorum, geliyorum.

Hafif bi sol direk ardına sağ kroşe. Solla devam. Çeneyi bırakıp burna bir iki tane sallamadan olmaz.

Antrenmanlara tekrar başlamamın etkisi rahatça belli oluyordu, normal bir antrenman maçından çok daha kolaydı.

En son karaciğere dairesel bir tekme atmak yetmişti.

Kafamda siren sesleri, bir ekip arabasındayım sanki.

Diğerlerine göre biraz daha cılız kalan biri çıkmıştı.

Her bir nefes için pişman olucaklar o gün yaptıklarından.

Gözlerinde nefret beliriyordu, durumlar iyiye gitmiyordu, karışacaktı ortalık.

Düşüncelere akarken, boyun hizasına kadar bir tekme sallamıştı çocuk, şaşırmıştım.

Beklemiyordum. Reflekslerin iyi olması bi artıydı.

Arkadaşlarının öcünü almak istiyordu, gözlerime baktı, ben ona.

Gel diyordum, gel.

Bizimkileri gördüm, ilerdeydiler, gelmeleri yanlış olurdu. Ben kapatıcaktım bu hesabı, her şey yolunda gidiyordu.

Çocuk yoruyordu hafiften, ama eldiven yok burda aslan. Sağlam bir darbe kalıcı hasar bırakır, göster tüm gücünü.

Açık veriyordum bilerek, seviyordum bunu.

Direk salladığında hızlıca sağa doğru daire çizmiştim, mideye iki darbe. Eğleniyordum, gerçekten.

Sağlam bi tekme çıkardı son kalan kuvvetiyle.

- Gel