Yağmur bastırmıştı ve eve geç kalmıştım. Hemen önümde gördüğüm ilk taksiye işaret yaptım taksiye binmemle utancım başlamıştı heryerim ıslaktı sırım sıklak kalmıştım. Taksiciye adresi verdim fakat adamın koltuklarını çürütmek üzereydim adam bunun farkındaydı ama hiç tepki göstermedi.En sonda evime gelmiştim taksimetredeki parayı adama vermiş ve kapıyı açıp tekrardan yağmurla içli dışlı olmaya cıkıyordum taksiden indim evimin hemen karşısındaydım yürüyerek gidiyordum. Taksinin klimasi ile sıcaklayan ayaklarım tekrardan yağmura gelince kötü bir his oluşmasına neden olmuştu. Saat gecenin 11 i di hemen sitenin kapısını açtım içerisini yeni temizlenmişti temiz bir koku ve kaygan bir zemin vardı hemen asansörün düğmesine bastım.Şanssızlık beni burada da bulmuştu asansör en üst kattaydı asansör geldi. Içeri bindim asansör en üst kata çıkana kadar aklıma daha 1 saat önceki yaşadığım şeyler geliyordu. Asansör evimin bulunduğu kata geldi hemen kapımın önüne geldim anahtarı sokmamla birlikte cıkan iğrenć ses beni rahatsız etmesiyle kapı açıldı. içerisi rezil bir durumdaydî odama geçmek için yürüyordum duvarlara hayalim olan şeyi asmıştım sinirimle ve öfkemle o posterleri yırttım. Elime bant yapışmıştı onu cıkartarak odama geçtim. Hemen masama oturup sigara yaktım.Bu gün ne yaşamıştım bu yaşadıklarım intihar için yeterlimiydi.Ben bu şekilde düşünürken sokaktan gelen sesleri duyup hemen dışarı baktım. insanlar ne kadar mutluydu evet unutmuştum bugün noeldi. Buraya ilk geldiğimde hayallerim çok farklıydı hatta noeli şavşatlı kutlamaktı hayallerimden biriydi. Yıllar boyunca para biriktirmiştim üniversite de başlayan para biriktirme arzum bugün bitmişti sonunda hayallerim olan japonyaya seyehat edicektim. Fakat aynı gün bu haberi aldım ablam dı arayan beni oğlende kocası kendisini bırakmıştı çocuklarıyla birlikte zorluklar çekiyordu. Ağlayarak benden borç para istedi hiçbirşey diyemeden telefonu kapattım. Elimde sadece japonya için para kalmıştı ve ben ablamı arkada birakarak buraya seyehat etmiştim. Nutkum tutuluyordu hayatımın en güzel günleri olucaktı.Şu anda ne yapmalıydım elimde sadece burada harcamak için param kalmiştı. Uyumak için yatağa geçtim kafamı koydum ve zarzor uykuya daldım. Saat 4 civarı annem aradı hemen telefonu aldım elime açtım ve annem sinirli bir şekilde mutlumusun dedi
-Anne
-Mutlumusun ha?
-Anne benim suçum yok.
-Ablan sokakta kaldı kirayi veremediği için.Ama sen japonyalarda geziyorsun
-Benim suçummu anne?
-Artık sucun olsada olmasada umrumda değil.
-Ha?
-Sen artık benim oğulum değilsin
(Hemen gözüm yaşarmıştı fakat devam edicektim)
-Lanet olsun.Ben Üniversitede aç kalıp bu parayı biriktirirken ablam Para yiyordu.
-Kendini üste cıkartma hatta oradan asla geri dönme
-Sen bilirsin anne.

Hemen telefonu kapatıp uzerime mont aldım yağmur daha kuvvetli hale gelmişti ama umrumda değildi hemen dış kapıyı açıp dışarı cıktım. Sigaramı yakıp yürümeye başladım nereye gittiğimi bilmiyordum ama yüruyordum sadece...