dram dolu bir yaşantı

bu arada şarkı bittiğinde http://www.youtube.com/watch?v=OHKqrFXa63k

daha sonralarda liseye ilk okul çantasıyla giden çocukta bendim. artık iki çift ayakkabım vardı tabi, birisi yırtıktı, top oynarken giyerdim 3 sene sürekli giydim o ayakkabıyı ayağımı sıkmasına aldırış etmeden. ailesini kaybeden yine bendim, hemde çok acı bir biçimde. beni fakirlik hayatta tuttu biliyormusunuz. ertesi gün odun alabilmek için bir gece işine gitmiştim. o gece evde sobadan zehirlenmişti ailem. sabah eve dönünce farketmiştim. fakirlik 2 hayat alırken 1 hayatı kurtarmıştı. 1 sene yuvada kalan o çocuk bendim, en kötüsü de neydi biliyormusunuz yuvada çekilen ana baba özlemi. yuvadaki o yabancı insanlara zorla söylenilen anne baba lafı. söylemeyene atılan keyfi dayaklar..

http://www.youtube.com/watch?v=ARTs7KWbOXg

yuvadan kurtulduktan sonra iş arayan , haftalarca sokaklarda yatan da yine bendim. bir sürü tinerci arkadaş edinen.. biliyor musunuz hayat çok acımasız arkadaşlar, ben hep zengin insanlara imrendim. onların yaşantılarına, rahatlıklarına, imkanlarına. hep istedim, zengin olmayı rahat yaşamayı. benim ailemi fakirlik yok etti. hayat bize acımadı. bize şevkatli bakmadı hayat, fakirlik yazılmıştı bizim kaderimize.

anlat panpa ben dinliyorum

sokakta yattığım haftalar sonunda iş bulan, ilk başlarda otel odasında kalıp sonrasında tek odalı bir eve başını sokan bendim. her gece rüyalarında annesinin gülümsemesini, babasının 'oğlumm' deyişini gören bendim. artık hayatta imreneceğim bir şey daha vardı. o şefkatli anne sevgisi ve baba özlemi. inanın arkadaşlar onların yerini hiç birşey tutamıyor. zenginlik mi ailen mi deseler ailem derdim ama fakirlik yine alıcaktı onları benim elimden biliyordum.

devam edicen mi küfür edip eksilemeye başlıyım mı

up uupupupupupu

http://www.youtube.com/watch?v=egHMbVrlu7E

aylar sonrasında çalıştığım ekmek teknemden ayrılmak zorunda kalan da bendim evet. iş olmadığı için beni çıkartması gerekiyordu patronun. ve hayat bir kez daha yüz üstü bırakmıştı beni.

babamın, o koskoca yürekli insanın bana verdiği nasihatler sayesinde birazcık birikimim vardı kenarda. iş bulana kadar beni idare edecekti . işten ayrılalı henüz 2 gün olmuşken lise arkadaşım merveyle karşılaşmıştım ki hayatımın belli başlı noktalarından biri olmuştu o an. ben , o hep ezilen , hor görülen , saf çocuk, aşk nedir sevgi nedir öğrenememişken o an herşey durmuştu nasıl oldu ne zaman oldu aklım resetlenmişti. şimdi tekrar düşünüyorumda ben gerçekten çok sevmişim be .

http://www.youtube.com/watch?v=OD2o9IOLY-k

ona hiç söyleyemedim hislerimi, ben buydum çünkü , hep ezilmeye , hor görülmeye , değersiz görülmeye , hatta görmemezlikten gelinmeye alışkın o çocuktum ben. ama merve beni görmemezlikten gelmemişti, ertesi gün için bir plan yapmamı istemişti. daha önce hiç böyle muhabbetler bilmeyen ben çok zor durumda kalmıştım ne diyeceğimi bilmiyordum. söyleyebildiğim tek şey 'yarın xx parkında buluşalım sen planı hazırla' demek oldu.

sen planı hazırla ne amk bankamı soyucaksınız

http://www.youtube.com/watch?v=E_pO92lrwN4

ertesi gün ne olur ne olmaz diye bütün paramı cüzdanıma alıp buluşacağımız yere gitmiştim merve önceden gitmiş beni bekliyordu. selamlaşma faslından sonra bana çok güzel planlar yaptığını söylemişti. ne diyeceğimi ne konuşacağımı bilmiyordum. merve de beni liseden az çok tanıyordu suskun birisi oldugumu falan biliyordu. ben sadece merveye uyucaktım o gün. ilk olarak bir restorant kafe tarzı bir yere zütürdü bizi birşeyler söyledi bana da aynılarından söyledi. çok utanıyordum ve korkuyordum. ne olacağını bilmiyordum çekiniyordum. tam kalkacakken o hazırlanıp direk çıkmıştı ben geride kalmıştım böylece hesabın tamdıbını ben ödeyecektim. seslenemedim bile merveye seslenemezdim zaten gelip hesabın kendisine ait kısmını ödemesini nasıl söyleyecektim ki daha doğru düzgün konuşamıyorken.
söylediğim gibi ben hep o suskun ezilen cocuk oldum.

http://www.youtube.com/watch?v=pknp4J0zzpc

sonrasında sinemaya gitmeyi teklif etti olur anlamında başımı salladım. aksini yapamazdım , zayıftım , suskundum . sinemada mısır ve içecekte almıştım. gün sonunda birikimimin yarısına yakınını harcamıştım. verdiğim borç para da vardı elbette. ama söylüyorum size ben çok sevmiştim be .

http://www.youtube.com/watch?v=E682Nl6NaH4

o gün son görüşüm olduğunu bilseydim , son kez kokusunu hissedebildiğimi , yanımda son kez oluşunu bilseydim, hiç eve gitmek için fırsat kollarmıydım, utangaçlıktan soramadığım soruları sormazmıydım. o günün sonrasında bu kadar pişman olacağımı bilseydim daha fazla vakit geçirmek için , sokakta yatmayı göze alıp onu gezdirmez miydim..

sonraki günler hep ona ulaşmayı denedim, bulustugumuz parkta saatlerce bekledım gunlerce. para suyunu iyice çekiyordu zaten , iş te bulamamıştım . hayat yine yüz üstü bırakıyordu beni. kendimi daha çok yalnız, daha çok muhtaç hissediyordum. daha çok özlüyordum artık ailemi. özlediğim şey aslında şefkatti, sevgiydi. sıcacık bir histi.

kendimi umutsuzluğa itmiştim , uzayan saçlarım şekilsiz biçimsiz çıkan sakallarım, kirli elbiselerim. evden de ayrılmak zorundaydım , kiramı ödeyememiştim zaten ufacık bir odaydı bir tuvalet ve ufak bir mutfağı saymazsak.

http://www.youtube.com/watch?v=5WNn3fdW-Xs

iş bulmuştum o ara kendime, güzel sayılacak türden bir işti, bir otelde bulaşık yıkıyordum günlük 50 tl civarı bir para alıyordum. ilk önce geceliği 20 liradan başlayan otellerde konaklamaya başladım. her gece yalnızca 1 saat sıcak su çıkan otellerde. 1 aya yakın süre sonunda yeniden bir eve başımı sokmuştum tabi ev denilirse. eskisi gibi 1 odadan oluşan sanki sadece ismi mutfak olan bir dar yer ve tuvaletten ibaret bir evdi. bu sefer herşeye yeniden başlayacağımı düşünüyordum. saat akşam 9 dan sonra bulaşık çıkmıyordu. işimi bitirip çıkıyordum

http://www.youtube.com/watch?v=e_po92lrwn4

akşamları ek iş aramaya başlamıştım , bir ek gelir olması daha iyi olacaktı. hamallık işi buldum fakat iş zamanları belli olmuyordu ve iş olacağı da kesin değildi. yani belki bir hafta iki hafta hiç iş olmicaktı hamallıkta. yinede bu işe başladım artık akşamları bulaşık işinden çıktıktan sonra hamallığa gidiyordum. söyledim ya hayat çok acımasız. sabahları 3 yıldızlı bir otelde bulaşık yıkarken akşamları hammallık yaparken geceleriyse kenar kuytu köşelerden ufak bir odada kalıyordum.

@18 ağlıyorum. yaşadıklarımı düşündükçe ağlıyorum. hayatın bu acımasızlığı karşısında ağlıyorum. elimden birtek bu geliyor çünkü. ağlıyorum evet. sen de kahkaha atıyorsun. çünkü sen benim yaşadıklarımı yaşamadın. benim yaşadıklarımı anlayamazsın , anlamanı da beklemiyorum. ben hayatın acımasız davrandıklarındanım. sen sen ol elindekilerin kıymetını bil. herşey gelip geçici, ailende gidecek bir gün işinde eşinde. yalnız kalacaksın. bunu bil.