Selam beyler. Bugün size yıllardır düşündüğüm ve sonunda en azından aramızdakilerin uyanmasını istediğim bir tespiti paylaşıcam. Beyler hiç düşündünüzmü. Her insan farklıdır. Her insanın düşüncesi farklıdır. Fakat farkındaysanız ev herkes için evdir. Köpek herkes için köpektir. Aşk herkes için aşktır. Nasıl oluyor lan bu ? Mesela ben aşkı aldatma, aldatmayı aşk olarak düşünüyorum. Bunu kime söylesem de sixtir oradan diyorlar. Kavramlar neden herkese göre aynı ? Ya da şöyle diyeyim neden insan tek başına yaşayamıyor ? Neden evlenmemiz lazım sevmemiz lazım neden normal olan bu ? Beyler ben doğumumuzdan bu yana hipnoz edildiğimizi düşünüyorum. Doğumun hastanede olması, doktorun kıçımıza şaplak atması, hatta hastanenin örtüsünün yeşil rengi bile hipnozun bir parçası. Hipnozun amacıda düzeni sağlamak. Büyü, oku, sev, evlen, üre, bak, öl. Amaç bu. Düzeni sağlamak. Düşününki eğer ben herhangi bir şeyi o öyle değildir desem bana deli derler. Ortalık karışır. Mesela desemki niye evde yaşıyoruz ahırda yaşayalım. Deli insanlarında bu hipnozdan yavaş yavaş uyandıklarını ve asıl normalin onlar olduklarını düşünüyorum.

edit: beyler hepiniz diyorsunuzki böyle olursan dışlanırsın olum dışlanın yalnızlıktan korkmayın ruhumu düşüncelerimi satmak yerine yalnız kalırım çokta gibimde lan çıkın şu kabuklardan koyun olmayın