doğu da bedelliye dair bir isyan yok

komutanlarımın hepsi evli, çocukları var. kimisi üni okuyor, kimisi babası gibi asker olmak istiyor. arada ziyarete geliyorlar birliğe. çogunun ailesi zaten başka şehirde. kimse getirmiyor ailesini buraya dostlarım. ben olsam bende getirmem. ama bu pgibolojiyi anlamak için işin içinde olmak gerekli. birde komutana sormak lazım, 20 30 yıl öncesine gitse evlenir miydi acaba?

başlık takip

şırnak askerlik anısını anlatan biri vardı o da geldi aklıma

doğu ne kadar kendi başına iş görsede hala halk askerden korkar durumda, mesela şu ülkemizin karıştığı dönemlerde polisin gücü yetmedi burada halka. asker müdahale etti bazı noktalarda. hepsi darmaduman oldu. çünkü polise devlet vur yetkisi verir, ama askere bir komutanı bile vur yetkisi verebilir. o yüzden asker polis farklılığı derler. buradan da şunu çıkarabiliriz, bayrağımızı indirdiklerinde oranın komutanı istese vur emri verebilirdi çok rahat bir biçimde. polis iç işlerine bağlıdır. ama tsk doğrudan genelkurmay başkanlığına bağlıdır. başbakanı bağlamaz. her ne kadar durum şuan böyle olmasada.

karşınızda 30 35 yıllık rütbeliler oluyor arkadaşlar, sizin ağzınızdan çıkan bir kelimeyle dahi sizden asker olur mu, bu cocuk askerliği seviyor mu nefret ediyor mu her takunuzu anlıyorlar merak etmeyin. çünkü bu adamlar her telden insan görmüş geçirmiş yıllarca. sana komutanın senden bir tak olmaz diyorsa harbi olmuyor. çoğu komutan boş konuşmaz.

RESERVED

kendini zorla dağa çıkarttıran bir rdm gördüm ben. beni intikale zütürmezseniz firar ederim diyede tehdit etti üstüne. he o dağa çıktı indi yatarak askerlik yaptı. başka dava. ama her komutan tarafından sevildi, sayıldı.

bizim üst bölgede personel açığı vardı, bilirsiniz askerliğini yapmış arkadaşlar bir karakolda genelde en üst rütbeli üsteğmendir. daha üssü yoktur.

dediğim bu tim komutanımız kıdemli astsubay geçiçi olarak idare ediyordu. bizim üst bölgeye batıdan manisadan bir teğmen tahsis ettiler. kendisi görevinde ki 2. yılı idi. daha üsteğmen olamamış.

bu geldi timle tanıştı, oturduk konuştuk. ama bir görseniz sanki ap ayrı bir asker vardı karşımda, sanki türk askeri değilde, böyle karşımda düşmanım varmış gibi hissediyordum. bi havalar, bir artistlikler, ben ne dersem o olur havaları beyfendi batıdan geldi ya, oysa ki karşısında 15 20 yılı meslekte devirmiş bir kıdemli astsubay var. beni geç, ben sıradan bir uzman çavuşum. sorun bu değil. her neyse 1-2 hafta geçti, bu timle intikallere çıkmaya başladı, görevden dönüyoruz herkesin yüz asık, çantasını çıkaran sövüyor içten içe. yani o km'lerce yol yürüyen, yüzünü bi kere bile asık görmediğim tim 2-3 hafta içinde nefret dolu bir gruba dönüştü. bizim astsubayda karakolda bekliyor yanında 5-6 asker ile. bu teğmenle bir süre intikallere çıktık. sonra bu daire başkanlığına dilekçe yazdı, merkeze 3 günlüğüne inmek için. tabi kabul ettiler geçerli bir sebebin olunca sıkıntı olmuyor bu konular. gene kaldık aynı kadro.

reservuar

ben askeriyede bir adam tanıdım oda hala komutanım olan kıdemli astsubayım. daha ötesi yok benim için.

kendisi acayip vatansever, kafası esince gece çıkar karakol etrafında tek başına devriye atardı. o kadar yürekliydi. işte olay burada başlıyor. bu bizim teğmen gittikten 2 gün sonra, bizim komutanı karakolun 300 metre uzaklığında 2 kişi çapraz ateşe alıyor devriyedeyken. o gece karakolda ki en üst rütbeli bendim. saat tamı tdıbına gecenin 00:47 siydi iyi hatırlıyorum. sesler doğal olarak direk geldi, zaten nöbettekiler felan direk ortalığı ayağa kaldırdı. bizim astsubayda müdahale fişeğini havaya patlatınca benim elim ayağım dolandı, ilk defa bu kadar korktum elimde ki silahtan, kamuflajdan.
zaten nöbetler 2şer saat arayla değişimliydi. askerlerimize uyku haramdı bi nevi. direk koğuşa girip uyuyan askerleri de uyandırdım, belki inanmayacaksınız ama koğuşta söylediğim tek cümle 'komutana taciz ateşi var, 2 dk içinde 5 kişi istiyorum yanımda.' dedim. zaten hepsi hücum yelekleriyle uyurdu. nöbetten gelince çıkar, giy zaten yarım saat gidiyordu. ve inanır mısınız 7/7 nöbet değişimi yapan askerlerden 7 si de yanımdaydı. astsubayı gittik çıkardık olduğu yerden. zor olmadı. 2 dingil gelmiş aklı sıra vakit geçiriyor işte. zaman geçsin diye devriyede ki komutanımıza takılmışlar.

rezervasyon

şimdi bir silah patlasa bile, bunu merkeze bildirmen gerekli. merkezde ankaraya bildirir. ankarada bölgenin en üst sorumlusuyla irtibata geçer.

olayı fazla büyütmeyin bu arada arkadaslar, ben ortalama derecede anlatıyorum. olağanüstü bir durum değil bu anlattığım. her karakolda olabilen normal olaylar.

normal olaraktan bu olaydan bizim teğmenimizin haberi oldu, gece yarısı merkezden karakola getirdiler bunu kobrayla. olay hakkında tutanak tutmak inceleme yapmak için.

anlat pampa dinliyoruz

işte saftirik bir tutanak tuttu bastı imzayı yolladı faso fiso askeriye işleri işte. sabahın 5'i tüm tim ayakta, normal olarak.

biz teğmenimizi hiç sevmezdik, ne timdekiler ne ben sevmedik yani. yalan yok. hala da sevmem gerçi kurtulduk allah bidaha yüzünü göstermesin. birlik nedir, güven nedir hiç bi tak bilmezdi afedersiniz. işi gücü askeri ezmek, artistlik yapmak rütbesini konuşturmaktı batının çocuğuya kendisi.. neyse o gece beni odasına çağırdı, olayı anlatmamı istedi. anlattım tüm detaylarıyla. bana son bir soru sordu beyler.

eğer xxxxx astsubayımızın yerinde ben olsaydım benide çıkarır mıydınız oradan? diye sordu. tabi ki komutanım, siz bir türk askerisiniz bize xxxxx komutanımız birbirimizin kuyusunu kazmayı değil, birbirimizin etrafına duvar örmeyi öğretti. dedim ve çıktım odasından.

ardından astsubayımızı çağırmış, astsubayımız bizden hiç bişi saklamazdı. herşeyini bilirdik. ertesi gün bizi toplayıp konuştu. dün komutanımız beni odasına çağırdı sizlerle bi kez daha gurur duydum dedikten sonra ben anladım teğmenin yola geldiğini. teğmen buna demiş ki 'xxxxx astsubayım bana bu çocukları anlat' komutanımızda anlatmış hepimizi teker teker usanmadan. komutanım demiş siz batıdan geldiniz, burası askeri ezme, askerden üstün olma yeri değil. burada güven yoksa yaşamak yok, nefes almak yok. askerleri ellerinde ki silaha küstürdüğünüz vakit ne siz bu karakolun içinden çıkabilirsiniz nede bu karakol dimdik durur. bunların hepsi benim evladım gibi, bu cocuklara babalık yapamayacaksınız, bırakın ben yapmaya devam edeyim.' demiş kısaca.

rizörvıd

ulan şükür bedelli çıktı lan giberim askerlik anısnını

@16 bedellin hayırlı olsun bu arada.

he ben neden bu mesleği seçtim derseniz, ekmek parası derim. birazda gönül işi koyalım ona. severek yapmazsanız 3 ayda sıkılırsınız o vakit. seçtiğime pişman mıyım. hayır değilim. mesleğim olarak görüyorum. sevdim, seviyorum. sizleri bu mesleğe yakınlaştırmak, güzelmiş gibi göstermek değil amacım. herkesin kendi fikri. neyi istiyorsanız onu olun. ekmeğinizi nerede kazanacağınıza inanıyorsanız orada olun.

eğer bir rütbenin üstü askerini seven bir rütbeliyse hiç sıkıntı olmuyor. ben yeri geldi asteklere rest çektim askerin hakkını yedirmem diye. sonra noldu üsteğmen yanına çekti anlattım. tamam çık dediğiyle kaldı olay. başka işe yaramaz bir rütbeli olsaydı teperi dayardı bana, askeri mahkemeye çıkardım. rütbelilerin arasında karı kılıklı çok, bakmayın öyle sert baktıklarına otoriter olduklarına. öyle karıdırlar ki görevlerden kaçmak için binbir sebep sunarlar.