1. 29.
    0
    devam etmemi isteyen olursa devam edeceğim. azcık film kültürünüz olsaydı tutardı lan bu başlık. bence, yani, sanıyorum.
    ···
  2. 28.
    0
    motorda giderken kafatasım iskelet haline geliyor ve alevler içinde yanmaya başlıyor. birden motor da alevler içinde kalıyor. "aha patlayacak simdi dıbına koyim" diyip koşarak ortamdan uzaklaşıyorum. ve o sırada fark ediyorum ki ben aslında hayalet sürücüyüm..
    ···
  3. 27.
    0
    kanlı pençelerimi temizleyip yoluma devam ediyorum. fakat hala çıplağım. penisim ereksiyon halinde. yoldan bir motoru durdurup içindeki adamı gasp ediyorum ve kıyafetleriyle beraber motorunu çalıyorum. nereye gittiğimi bilmiyorum. tek bildiğim şey wolverine olduğum..
    ···
  4. 26.
    0
    uyandım. başımda şiddetli bir ağrı var. karşımda kel bir adam dikiliyor."ben profesör x" diyor. fakat ağzını oynatamadan?! beynimin içinde olduğunu fark ediyorum ve "şeytan dıbınakoyimm" diyerek aniden pençemi kel kafasına geçiriyorum ve yerinden koparıyorum..
    ···
  5. 25.
    0
    kafa derim kendini iyileştirdi. ama acısı hala aklımda. kabloları koparıp çırılçıplak koşarak mermiler eşliğinde arka kapıdan şelaleye atlıyorum..
    ···
  6. 24.
    0
    yeniden güçlü hissetmeye başladım. kalp atışlarımı hissedebiliyorum. gözümü açıp birden ayağa kalkıyorum ve bağırarak "orrrrrospuu çocuklarıı!!!" diyorum. kollarım, bacaklarım tüm kemiklerim sızlıyor. bu sırada sıktığım yumruklarımdan metal pençeler çıktığını görüyorum. tam o anda kafama bir mermi geliyor. fakat aynı metalin kafatasımda da olduğunu fark ediyorum ve bana ne yaptıklarını anlıyorum..
    ···
  7. 23.
    0
    beni yeniden uyutuyorlar. gözümü cam bir küvetin içinde açıyorum. her yerime kablolar bağlı. yukarıda bir sürü bilim adamı tipli insan bana dönmüş bakıyor. birden kemiklerime bir şeylerin girdiğini hissediyorum. "ananıı gibiiyiiiiiiimmmmmm!!!" diye bağırıyorum fakat hareket edemediğimden buna engel de olamıyorum. yavaş yavaş nefesim kesiliyor, gözlerim kapanıyor...
    ···
  8. 22.
    0
    gözümü hastanede açıyorum. doktor ani şok nedeniyle hafızamın artık sağlam olacağını söylüyor. fakat bunun yan etkisi olarak şu ana kadar bildiğim herşeyin sıfırlandığını söylüyor. "ben kimim" derken gözüm boynumdaki asker armasına gözüp takılıyor; -james logan, wolverine- ..
    ···
  9. 21.
    0
    karşımda bir adam duruyor. yüzü gözü kan içinde. "beni hatırlamadın mı?" diyor. "ben senim dostunum, kardeşinim" falan diyor. "bunu bana ghajini yaptı, yardım et bak orada" diyor. ben hic bir gib anlaşmamış vaziyette gösterdiği tarafa doğru bakıyorum. tam o sırada vücuduma metal bir borunun girdiğini hissediyorum. bu huur çocuğu benim vücuduma sokmuş arkadan muallak. dönüp vücudumdan çıkarıyorum ve adama geçirip öldürüyorum. vücudumdaki yara nedeniyle de baygın bir biçimde oraya yığılıyorum..
    ···
  10. 20.
    0
    okuyan varsa devam edeyim?
    ···
  11. 19.
    0
    ghajini isimli bir adamı öldürmem gerektiğini yazıyor. karımı öldürmüş!! peki karım kimdi? neyse giberim deyip ghajini'yi kovaladığım için burada oldugumu anlıyorum. onu bir duvarın arkasında saklanırken yara bere içinde görüyorum. yanına yaklaşıyorum...
    ···
  12. 18.
    0
    tam boşalacakken gözümü açıyorum ve kendimi bir kavganın ortasında buluyorum. sağıma soluma bakmaya fırsat bulamadan gözümün önünden bir tekme geçiyor. yakaladığım gibi yere vuruyorum ve bacağı kırıyorum. o sırada başka bir adam elinde sopayla bana doğru koşuyor onu da yakalayıp havalı bir şekilde havada döndürüp yere vuruyorum ve kafasını kırıyorum. soluk soluğayım. yandaki vitrinden görünüşüme bakıyorum. üçgen vücutlu, yapılı, dazlak kafalı bir adamım ben. kafamda büyük bir çizik var. nasıl bu hale geldim? deftere bakıyorum...
    ···
  13. 17.
    0
    hayal ederken kendimi yatakta "ismimi söyle!!!" diye bağırırken buluyorum. ben neredeyim? üstümdeki kadın "neden durdun?" diye yarım bir türkçe ile soruyor. defter! diyecekken "giberim defterini" diyip bu yabancı kadını gibmeye devam ediyorum.
    ···
  14. 16.
    0
    diye düşünürken kendimi bir yemek masasında buluyorum. ben ne düsünüyordum? defter! deftere bakmalıyım! gerekli şeyleri okuduktan sonra karşımdaki afet dikkatimi çekiyor. aynı masada oturuyoruz. demek ki karım bu! "of bunu ben ne biçim giberim" diye hayal ediyorum..
    ···
  15. 15.
    0
    derken kendimi hindistanda buluyorum. buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum. aklımda olan tek şey... defter! deftere bakmalıyım. " yuh dıbına koyim " diyorum. hindistanda evlenmişim ve eşimin operatör şirketi olan hintcell'in başına geçmişim. şu an ofisimde oturuyormuşum ve akşam karımı yemeğe cıkaracakmışım. unutmamam gerekiyormuş...
    ···
  16. 14.
    0
    bugün sonunda taburcu oldum. fakat doktor'un söylediğine beynimde kısa süreli bir hafıza kaybı olmuş. her 15 dakikada bir hafızam sıfırlanacakmış. bunu öğrendiğim anda çaresizce ne yapacağımı düşünmeye başlıyorum. acele etmeliyim çünkü 12 dakikam kaldı.
    aklıma parlak bir fikir geliyor. tüm yapacaklarımı yazmak! evet, herşeyi yazacağım. böylece unuttukça oradan bakıp hayatıma devam edebilirim..
    ···
  17. 13.
    0
    sopa adamın kafasında parçalanıyor fakat herif hiç etkilenmemiş görünüyor. dördüncü şokun üstüne yüzüme gelen bir yumruk hatırlıyorum.
    hastanedeyim. başım sarılı ve hareket edemiyorum. etrafı gözlemlemeye çalışıyorum. sanırım yoğun bakım ünitesindeyim. gözlerim tekrar ağırlaşıyor..
    ···
  18. 12.
    0
    kapıyı yavaşça açıyorum. garip siyah elbiseli göğsünde s simgesi olan orta yaşlı bir adam karşımda duruyor.
    "merhaba, ben jor-el. çoçuğumuzu, kal-el'i smallville/amerika civarına postalamıştık fakat sanıyorum ki planlamadığımız bir meteor yağmuru sebebi ile sizin ülkenize düşmüş. ben onun babasıyım. lütfen bebeğimi bana verin." diyor.
    "nerden bileyim lan dıbına kodumun çocuğu" diyip kapının her zaman arkasında tuttuğum baseball sopasını adamın kafasına geçiriyorum..
    ···
  19. 11.
    0
    bu bir bebek! peki o kutuya nasıl sığmıştı! üçüncü bir şokun ardından şaşkınlıkla tökezliyorum ve yere düşüyorum. olduğum yerde yarım saat duruyorum. bebeğin ağlama sesi beni kendime getiriyor! evet, kutuda canlı bir erkek çocuğu var! bebek açlıktan ölüp başıma kalmasın diye korkup hemen dolaptan günlük sütümü getiriyorum ve ağzına tıkıyorum. bebek daha cok ağlamaya başlıyor. kutunun içinden çıkarıp gömleklerimden birini çocuğa sarıyorum. elimde bebek, ne yapacagımı bilmez vaziyetteyken kapı çalıyor..
    ···
  20. 10.
    0
    kutu kapağı açık vaziyette yere düşüyor. bir yandan korkum kutudan uzak durmamı söylerken bir yandan merak duygum içine bakmamı söylüyor. kutuya temkinli bir şekilde yaklaşıyorum ve içinde henüz gözleri bile açılmamış bir erkek çoçuğu buluyorum!.
    ···