Ki çoğumuz aynı zihin düzeyindeyiz. Yankılar çok fazla istanbul için. Minimum 7.2 gibi. Fayların gerilmesi aşikar. Ummadığımız bir yer idi elazığ. Ölmekten korkmuyorum ahkamı kesiyorum. Ama korkuyorum. Ödüm kopuyor ama, yemin ederim ki gaziosmanpaşa da yaşayan bir panpanız olarak, kızımı düşünüyorum. Olurda gece vakit denk gelir ise diye,onu nasıl kavrayıp yatağın yaşam üçgeni denilen kısmına çekebileceğimi düşünüyorum. Kızımı seviyorum... Ve bir baba olarak sizlerle bu düşüncemi paylaşmam dahi hata bilirim. Gücüm yok gitmeye burdan... Maddiyatım yetmiyor... Lütfen, planldıbınızı yapın. Aileniz, sizin zihniniz ile bir değil. Onlar, idrak edemese dahi, sizin vazifeniz tedbiri mümkün mertebe almaktır. Dikkate alınız dostlarım...