tam koridorun ortasında, minibüsün kapısı her açıldığında biraz daha yana kayılan bölümde yolculuğumu yapıyorum. tutunduğum koltukta oturan kadının alttan alttan bana baktığını hissettim. kadın diyorum da kadınlığı falan kalmamış. torunları gibilecek yaşa gelmiş bir doğa kalıntısı. millet tedirgin ölecek diye, o derece yaşlı. ama saçları boyatmış sarıya, göğüs! dekoltesini vermiş, boynuna zütüne sopa sokulmuş melek kolyesini takmış tam bir ege üniversitesi iibf öğrencisi yani.

dedim kördür artık bu, öyle gözleri oynuyordur kendi kendine. pek giblemedim.
ama gel zaman git zaman bunun bakışları ciddi ciddi beni rahatsız etmeye başladı. ufaktan bana doğru zütüm zütüm kaymaya başladı. vücut temasımız gerçekleşti. aksi gibi şoför de yoldaki bütün puanları toplayarak sarsıntıyı fırsat bilen old fahişenin bana sürtünmesini kolaylaştırıyordu.

bir de bu penis denilen organın yaş ayırt etme özelliği yok. başka bir cisim düzenli hareketlerle temas ederse hemen dikeliveriyor. e bu durum da benim tüm pgibolojimi gibip atmaya yetiyor tabii. içimden 'ulan babaannenin abla diyeceği kadına gib kaldırdın, yazıklar olsun!' diye kendime kızıyorum. bir anda bir ses duydum. yok lan değildir diye sağa sola baktım biraz ama galiba doğru duymuştum. nene hafif hafif inliyordu. kalbim deli gibi atmaya başladı. düştüğüm durum akıl alacak gibi değildi. hemen olay yerinden uzaklaşmalıyım diye düşünürken kokuşmuş huurnun elinin hareketlendiğini gördüm. yavaş yavaş elini bacaklarının arasına zütürdü ve kadınlığıyla oynamaya başladı.

inleme seslerinin düzeyi artıyordu. hatta şoförle dikiz aynasından göz göze geldik bir an. bu arada mezarına köpek sıçasıca karının diğer eli benim alete doğru yönlendi. aha dedim taku yedik bu sefer. o elini arzuladığı yere ulaştırmadan bir şeyler yapmalıydım. iq seviyemi normal insan seviyesinden öss'de son 5 dakikası kalmış türk öğrencisi seviyesine yükselttim. saniyeler içinde çözüm yolu tüm açıklığıyla karşımda duruyordu...

şoföre dönüp bu yaşlı karı benim gibime dokunmaya çalışıyor abi! diye bağırdım. acı bir frenle durdu minibüs. herkes bana ve gibime uzanırken eli havada kalmış çakma sarışına bakıyordu. hafifçe alt tarafımı eline doğru ittirdim ve ''görüyorsunuz işte, kahrolasıca bir sapık bu kadın! hem de izmir'li! ve ramazan ayındayız! tövbe tövbe.dedim. halkı etkilemiştim. olacak iş değiller, pis gavurlar, allah belasını versinler, midem bulandı muratlar havalarda uçuşuyordu. yavaş yavaş geriye çekildim veyaşatmayın böyle pislikleri! din elden gidiyor! allaaaaaaaaaaaahhuuuu akbaaaarrr!'' diye bağırdım ve kapıyı açıp minibüsten atladım.

ertesi gün gazetelerde 'yaşlı kadın minibüste kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti.' haberini okudum. hay sevdiğimin yandaş medyası:)