dolmuşta gördüğüm kızı nasıl tavladım

aa biliyorum lan, dıbına koyayım ben kızla aynı üniversitede aynı sınıfta okuyorum o gün de kızla gibiştik bindik tramvaya neyse benim durağa geldik ben inerken baktım kız biriyle konusuyo dalyarraan tekiyle konusuyo ama apacinin teki yani, antepli amk ne beklersin ki gavattan.
ben indim demek sen oydun, neyse amk

ahh o tramvay... çok anım var amk

risörv

Hay mk yarim saat bosa mi okuduk la yazsana sunun devamini

rez

dururumu mu acıkladım. içimden inş. başka kopya yoktur dedim. adam zaten cinsin biriydi. okulun öğrencisi olmadıgımı, kendi okulumda ise kitabın bulunmadıgını soyledim. laf kalabalığı yapsada gibe gibe alacaktım prosedür netti. (öğrenin beyler bu arada kitabı vermek zorundalar ogrencileri olmam sart degil bu durumda) neyse bu bini kafalayabilirsem kızın ismini kapabilirdim. kitabın benim için önemli olduğunu kimde oldugunu sordum.
o an resmi kurumda olmasaydım masada oturan gavata girişirdim beyler.

-arkadaşım amacın kitap mı yoksa başka bir seyi mi sorguluyorsun?

diye bir cevap geldi. huur cocuklugunun tanımıdır. boyle afra tafralı memurlar yok mu kendini bi tak sanarlar. ama alttan almak zorundaydım, gülerek başka ne olabilirki amacım abi dedim. neyse kolay gelsin deyip dısarı attım kendimi. binin arabasını bilsem boydan çizik atardım amk.

mimarlık binasının önünde banklar vardı. su an icin elimden gelen tek sey oturmak ve beklemekti. telefonla ilgilenirmiş gibi yaparken giren çıkanların listesini yapıyordu gözlerim. ama boştu, bizim ikiliden eser yoktu. şu numarasını aldıgım malı aramak aklıma geldi ama ilk günden o kozu oynamak istemedim. 1 saatten fazla oturdum bi gibim yoktu. yollar boşalınca derslerin bittigini farkettim. belki otobuste sansım döner diye agır agır ilerledim.

eve vardıgımda ilk gün elim bomboştu beyler. kütüphane0 fakülte binası0 otobüs0 çekmişti.

biraz moralim çökse de öyle ilk denememde pes edecek biri degildim. umudumu korudum. günün degerlendirmesini yaptıgımda keske kütüphaneciyle muhabbet yerine ilk ödünç dediğinde isim sorsaydım dedim. böyle mallıklara yer yoktu planımda. her şey tıkırında olmalıydı. yakaladıgım en ufak fırsatı ise anında degerlendirmeliydim.

plan zamanıydı beyler. gerçekçi bir kılavuza ihtiyacım vardı ve hemen işe koyulmalıydım. daha fazla bekleyemezdim.

aslında kafamda bir şeyler şekillenmişti. detayları düşünmem gerekiyordu. saate baktım 12 ye geliyordu. hemen yola cıkarsam 1i geçe kampüse varabilirdim. duşumu aldum, parfümümü sıktım ve hazırdım. dışarı çıktım, önce tramvaya binmem gerekiyordu sonrası kalyoncunun otobusleri ile gidiliyordu galiba. tramvaydayken inecegim yeri arkadaşlardan teyit ettim smsle. gibiş başlamıştı beyler. gaza gelmiştim. bi kere.

gibtigim yol 1 bucuk saat sürdü. otobusu beklerken az kalsın vazgececektim yarım saatten fazla bekledim. vardıgımda burdaki ögrencilere sabır diliyordum. dagı oyup ünv. yapmışlardı sanki. girer girmez bir yokuş. güvenlik ise meclisle yarışıyordu. 50 kişilik otobusten inerken tek tek kimlikleri kontrol ettiler. boş duran güvenlikçilerden kütüphanenin yerini öğrendim. iyi ki yokuşun ortasıydı . tepede olsaydı vazgeçip geri dönecektim amk yamaç paraşütü bile yapılabilirdi en tepeden. kütüphanenin girişi zemin kattaydı. hemen çaprazındaki bina ise gülümsememe neden oldu:

güzel sanatlar ve mimarlık fakültesi.

içeri girdim. hemen girişte memurların birleşik masası bulunuyordu. hemen bizim kitabı sordum. tipinden ben müdürüm lan havasıyla kütüphane müdürü olduğuna kanaat getirdigim adam 1 dk. dedi. yazıp aradı ve kitabın su an ödünç olduğunu söyledi.

dersten cıktım kantine indim belki bişey görürüm diye ama yok. eve döndüm aksam oldu derken düzenli olarak kızıl saclı amlıya takılmıştı kafam. ismini bile bilmemem ise ayrı bi meseleydi. c.tesi boş geçti. pazar akşama yataga kafamı koydugumda halen düşünceliydim. en son kendi kendime dedim bu kız kafam 2-3 gündür kurcalıyor mu evet! yapacak bir şey var mı hayır! orda durdum. madem ilk defa bi kız bu kadar kafama yattı son dönemde, elimden gelen her şeyi düşünmeliydim. ilkokulda problem çözer gibi verilen istenilen tablosu yaptım kafamda.

1. kız kalyoncu da okuyor. orası ise allahın dagıydı beyler yol gözüme gelebilirdi. (bu arada antepte 3 ünv. var beyler)
2. mimarlık mühendislikvari bi arkadası vardı gerekirse okulda cetvelle gezen herkesi sorgulardım. ama tahminimce bizim kızda aynı bölüm degildi cünkü yanında malzeme yoktu.

duruma baktım, kendimi ezik hissediyordum. samanlıkta igneden beterdim.

bir dayanak lazımdı bana. erkek dişiyi elde ederken belirli süreclerden gececekti. benimki aşırı olabilirdi fakat madem tutulduk amk elden bir şey gelmezdi. ayrıca biraz heyecan istiyordum. akrep bile dişiyi dansıyla cezp ediyordu. izledigim belgeseller ilk defa bi taka yaramştı. kararlıydım artık. pes etmek yoktu.

hasan kalyoncu benim artifactım olabilirdi (assassins creed çilere selam). hiç gitmişliğim yoktu amk. tek bildigim uzak olduğuydu. saat 2yi devirdigimde bi an önce sabah olmasını bekliyordum. aceleyle uyudum.

p.tesi ogleden sonra bostu. sabah okuldayken kütüphaneye ugradım, malum kitabı sorgulattım. bingo! bizim okulda yoktu. artık bu bir bahane olabilirdi. koşturarak eve döndüm, heyecandan yakama bi gül takmadıgım kalmıştı şaban gibi. aslında bi tak oldugu da yoktu ya neyse.

reserved lan du bakıyım merak ettim

reserved

ses verin gavatlar. şukulayıp susuyorsunuz. biraz gaza getirin adamı *

sigara molası 5 dk

adamın nosunu aldım. arayıp hemen kapattım son arananlarda cıksın diye. haso bıyık altından gülmeye devam ediyordu. ilk defa beni ciddi gordu galiba haklıydı. çünkü kızlar gram gibimde degildi. cok seciciyimdir beyler iyi bir şeymiş gibi yazdım ama siz siz olun adam gibi bakın millete yoksa böyle zütünüz açılır neyse. biri benim yanımda ufak bi hata yaptı mı o kız benim için biterdi. konuşma, tanışma işinde fena sayılmazdım, en azından çekinmezdim amlılardan. cok samimi oldugum kız yoktu bu aralar.

ertesi sabah gibindirik bir ders vardı. küfür ede ede uyandım, sürünerek okula vardım. sınıfa girdim. ders gibimde degildi, uyukluyordum. 2. blokta hafif ayıldım. kalemimle oynarken bi anda aklıma dünkü mesele geldi. kalemin kırmızı olmasından kaynaklı olabilirdi. etrafa baktım, sınıfın kız ortalaması fena degildi ama bi türlü benim kafamdaki kızı bulamamıştım uzun zamandır. her zamanki o olmaz bu olmaz şunu ele derken elde bi tak kalmadıgını fark ettim.

eve girdiğimde ilk işim google a silmarillion yazmaktı. kitap yüzüklerin efendisiyle alakalıymış amk kafam kadardı nerdeyse. sağlam irade isterdi okuması çünkü ekşiciler çok ağır diye yazmıştı. bende bununla kendimi avutuyordum kız aptal degil kültürlü falan filan.

günün ilerleyen saatlerinde bi tak olmadı ev arkadasım hasan geldi. kendisine haso diyordu arkadasları. bende oyle alışmıştım. yemekten başka bi tak düşündüğü yoktu. yemege dışarı çıkmış, eve girdiğinde ise ilk lafı: evde bir şeyler var mı?

ayı gibi yerdi ama saf cocuktu, iyi niyetliydi. yoksa eve cıkmazdım amk. etraf bin dolu beyler. haso hukuk okuyordu. bir keresinde kalyoncu da okuyan bi arkadası vardı yanında kafede. direk onu sordum -hass senin şu elemanın adı neydi kalyoncu daki?

pezo şaşırdı hemen ne yapcan dedi gülümseyerek. -sen boyle sorular sormazsın hayırdır inş.? dedi.

muallak ayıktıysa da geçiştirdim ben. cocugun ismini söyledi filan. tabi herif malın biriydi. bıyıklı, kumaş pantolon-beyaz gömlekle üniversiteye giden bi tipti. ama köprüyü gecene kadar ayıya dayı. işime yarayabilirdi bu eleman.

tam inerlerken arkalarına yetiştim. kız elindeki kitabı göğüslerin altına dayayıp kucagına almıştı. -tipik kız tutuşu- o anda bi ayrıntı dikkatimi cekti ve dine imana olan inancım beşe ona katlandı birden. belkide son sansım buydu beyler. kitabın üst tarafında, sayfaların dışında kaşe vardı. hasan kalyoncu üniversitesi kütüphanesi kitabın ismi ise silmarillion du beyaz kapaklı bir şey. aha bu:
http://www.dr.com.tr/pima...a38-a059-bb6a0b9f7298.jpg

yalnız kitap entel işiydi belli amk. herkesin okuyabileceği bir kitap olmadıgını eve gidip arastırınca anladım. kız ekşici olabilirdi.

ben ana yoldan takip ederken onlar bir araya saptı ve böylelikle takip işinden de bi tak cıkmadı zaten kızın dönüp
-sen tramvayda karsımızda oturan malsın, bu da numaram beni ara.
diyecegi yoktu bosuna inmiştim ama bi umut işte.

iyimser tarafım küçük emrahlık yaparken, bi yandan kendimi gibesim vardı. kızı kaçırmıştım ama. söve söve eve vardım cok uzak degildi zaten ünv. duragıyla güneykent duragı arası.

pardon panpalar. işte devamı geliyor:

elimden tek gelen kızı ve yanında oturanı -muhtemelen arkadaşı- incelemekti bu durumda amk. tabi benim içim kız çok tatlı diye diye patlayacak amk o derece
http://www.sozluk.org/uploads/photos/199089_2183.jpg

yanındaki kız telefonundan bir şey gösterdiğinde arkadaş oldukları kesinleşmişti. bense belki bi tak çıkar diye incelemeye devam ediyordum caktırmadan, cünkü muhabbet acamıyordum. sagdaki -arkadası olan- dizlerini ortaya toplamıştı sanki gibecem ya ayak üstü neyse. dumur oluyorum boyle kahpelere amk. işte kelebek etkisi burda başlıyor beyler. kız omzumdan koldugun dibine malzeme cantası asmıştı beyler. t cetveli fırlamıstı cantadan ( bizim okuldakilerden biliyorum cizimle alakalı biriydi) ilk bakışta önemsiz gelmişti.

bizim asıl hatunun ise cantası ve elinde tuttugu ders kitabı türü bir şey vardı. kız sanki gökten inmişti amk aklıma gelseydi o anda bu diyarlardan mısınız diye sorardım. saclar uzun, düzleştirilmiş ve en önemlisi kızıldııı!!!bir11! boya olduğu açıktı ama kızıldı sonucta. ayrıca belliydi sacların kesimi, boyası filan; bakıyordu sacına.

görünen köy kılavuz istemez ya benim duraga varmadan 1 önceki duraga yakın bunlar ayaklandı. bense elimden ucacak fırsatı düşünüyordum. komplekse girdim o anda cünkü bir daha karsılasmama ihtimalimiz yüksekti sonucta 1 milyondan fazla insan var amk sehrinde. tramvay stop dediginde ya allah dedim sanki bi tak cıkacak ya erken ineyim bende belki takip eder giberim amk. kafamı gibim diyordum icimden.

Reservuar

reserve

gecen dolmusta stoya tenli tayt giyen kiz vardi amk aklima o geldi pic

rezerved

reserved