Günlerden perşembe, Her şey o gün izlediğim into the wild filminden sonra başladı. Film bittiğinde sanki beni uzaylılar gibmiş sonra da bilmediğim bir gezegene bırakmış gibi hissediyordum. Neden dedim, neden amk dünyasının kahrını çekiyorum? Gibeyim kapitalizmi, gibeyim bitmek bilmeyen savaşları, gibeyim her şeyin amk. Her şeyi bırakıp bu adam gibi doğada yaşacaktım. Aklıma koydum önce paramı çekip yakmam gerekiyordu. Ama bankada param yoktu. Her yatan geri ödemeli öğrenci kredimden başka gelirim yoktu. Amk nasıl gaza geldiysem kalktım pantolonun cebinden çıkardığım kartı ikiye böldüm. ilk işlem tamamdı. Hazırlıklara başladım. Aldım elime kağıt kalem aileme mektup yazacaktım.

Mektubu yazıp yatağımın üzerine bıraktım. Çantamı aldım çıktım. Bilerek haftasonuna denk getirmiştim. Zütüm yemezse dönebileyim diye. Çıktım yola otobüse binmek yok. Başladım çevre yolunda otostop çekmeye.

Teknolojik, dünyayla bağlantımı sağlayacak hiçbir şey almadım. Çantada doğada hayatta kalma adına bir kitap, üç beş roman, çakmak, çadır, çarşaf, biraz konserve, bisküvi ve su var. Doğaya alışma esnasında hayatta kalma amaçlı züte gelmemek için önlem. Neyse çevreyolunda yürüyorum kimse iplemiyor amk. Yürüyordum kenara geçtim, oturuyordum. O arada da geçen arabalara durmaları için işaret yapıyordum. En sonunda beyaz bir transit 15-20 adım ilerimde durdu. Koşarak gittim, ne oldu genç dedi orta yaşlı bir adam. içeriye baktım camdan kimse yoktu. Abi dedim işte beni şuraya kadar atar mısın dedim. Gel dedi ben oranın yakınlarında tarlam var oraya gidiyorum. Hay yaşa abim benim dedim atladım. işte sohbet muhabbet bu dedi hayırdır orada ne yapacaksın. Mevzuyu anlattım dayıya. Yav dedi amk siz gençler harbi uçmuşsunuz amk. Doğada yaşamak nedir oğlum, rahat batir? Kendi kendime dedim bu züte anlatsamda anlamaz yaşadığım duygularımı. sonra aklıma güzel bir şey geldi. Dayı dedim senin tarlada çalışabilir miyim? Ama ücret istemem, paraya karşıyım, karnımı doyurursun yeter dedim. Baktım zütün gözleri fal taşı gibi açıldı. Vallahğğh mı dedi. He dedim. Güldü, valla bana uyar dedi. Kendi kendime dedim tabi uyar amk buldun beleş ameleyi. Derken geldik bunun tarlaya