gun gectikce globallesen dunyada, ırkcılıgın hic bi ulkede egemen olmadıgı (evet almanya ve fransa dahil), egemen olmayı gec bitme noktasına geldiği bi çağda ki ben buna barış çağı diyorum, diger ulkelerin bizim kuyumuzu kazdıgı dusuncesi (paranoyası) dunyadan ne kadar kopuk oldugunuzun gostergesidir. not: kuzey koreyi ulke yerine koymuyorum orası ustu acık tımarhane zaten.
tabi dunyayla entegre olan erasmus gibi ogrenci degisim programları zengin universitelerin ogrencileri bu durumun zaten farkında onları tenzil ederim. cunku kendileri gidip o ulkeleri gorup geliyo ve o ulkelerden gelen ogrencileri de burdakiler tanıyo zamanla.
bizde de yeni yeni boyle bi moda basladı (daha cok muhafazakar kesimde) yok butun dunya birlesmis akp'ye karsı muhaliflerin zaferini kutluyomus. şimdi oncelikle uluslararası arenada muhafazakar (islamcı, hristiyan, milliyetci veya ırkcı her neyse) örgütler birbirlerini cok fazla desteklemezler veya ilgilenmezler. yani ornek vermek gerekirse almanya'daki hristiyan demokrat parti akp veya chp secimi kazandı diye sevinmez. her ne kadar aynı ideolojiden olsalar da adı ustunde muhafazakar. bunlar alman değil banane der, bunlar hristiyan degil banane der veya her ne taksalar işte. ama acık fikirli veya yenilikci dedigimiz partiler (kuresellesmenin ve evrensel barısın, kulturlerin kaynasmasının aktorleri) ki bunlar genellikle liberaller ve demokratlardır (veya sosyalist vs. gibi daha radikal tipler ama bunlardan pek fazla yok) diger bi ulkede liberaller ve demokratlar iktidar olursa sevinirler. cunku bunlar daha fazla barıs ve ortak gelecek yanlısıdır.
bakın mesela amerikada baba bush (90ların basındaki) gelde korfezi savası vs ortadogunun dıbına koydu ve amerikadan herkes nefret etti. sonra clinton doneminde abd yine sevilen bı ulke olmaya baslamısken bush (ilk bush'un oglu) gelip ırak'a girince hepimiz nefret ettik amerikadan. yine aynı sekilde bush amerikayı Uluslararası Ceza Mahkemesine uyelikten cıkardı (yedigi takların gotunde patlıycagını biliyo cunku). sonra obama gelince amerika yine hard power'dan soft power veya smart power dedigimiz yonetim sekline donmeye basladı ve yine uluslararası kamuoyunda sevilen bi ulke olmaya basladı.
bu hemen hemen tum ulkelerde boyle muhafazakar iktidarlar genellikle rahat durmazlar ve genellikle yonetim bicmi olarak hard power kullanırlar. burda her ulkeden bu tarz ornekler versem yazı okunamayacak kadar uzun olur fakat elinizin altında google var arastırabilirsiniz bu tür konuları. eger uluslararası iliskiler ve siyaset alanında bilimsel makaleler okumak isterseniz pm atabilirsiniz bana ben de kucuk caplı bi arşiv var.

yani kısaca durum su ki 'insan bilmediginden korkar'. bu yuzden dunyayı tanımayan insanların ulke yonetmesi o ulkeleri hep bi takım sorunlara bogmustur.

abd israil ve avrupa birligi neden akp iktidardan dustu diye hala soracak olan varsa (bu yazıdan okuduktan sonra sanmıyorum ama) onu da detaylı cevaplamaya elimden geldigince cevaplamaya calısırım.