[12] SON Part
istanbula öğle vakitlerinde geldim. Otobüsten iner inmez kendimi bir taksiye atıp eve gittim. Evde ne kadar eşyam varsa toparladım. Yaşadıklarımdan sonra Muratla aynı evde kalamazdım. Hatta gittiğim gün bile o evde kalmadım. Yeni bir kiralık ev bulana kadar otelde kaldım.Çalıştığım bankaya uzak olmasına rağmen bulduğum yeni evi kiraladım. Kiraladığım günün akşamı eşyalarımı taşıyıp eve yerleştim. istanbula dönüşümden sonra günler geçti.Her gün Muratın banka kapısından içeri girmesini bekliyor, düğünün olup olmadığını ve ona sormadan evimi ayırdığım için bana ne gibi bir tepki vereceğini düşünüyordum. Fakat düşündüklerimin hiçbiri olmadı.

Aradan yıllar geçti. Artık evli ve 2 çocuk babası bir insandım. Evlendikten sonra istanbulda çalışmayı bırakmış artık izmirde bir bankada şube müdürlüğü yapıyordum. Eşimin anne ve babası Manisalıydı. Yıllık izine ayrıldığımız yaz ayında onları ziyarete gitmiştik. Trafik levhasında Muratın bulunduğu şehrin adını görünce birden kendimi ortamdan soyutlamış ve yıllar önce yaşadıklarımı tekrar yaşamış hissine kapılmıştım.Ben bu hisleri yaşarken eşimin uyarısıyla son anda kaza yapmaktan kurtulmuştuk. Aklımda tekrardan o köye gidip Murata neler olduğunu öğrenme fikri dolaşıyordu.Önce çocuklar ve eşimle gideceğimiz yere gittik.Bir gün sonra eşime çok samimi bir arkadaşımın bu civarlarda oturduğunu ve onu kısa süreli ziyaret etmem gerektiğini söyleyerek yanlarından ayrıldım.

Muratın köyüne yaklaştıkça arabanın içine nefes alıp verişim hızlandı. Kendimi kontrol etmeye çalışsamda kalbimin şiddetli çarpışına engel olamıyordum. Aradan geçen yıllar köyü oldukça değiştirmiş, yeni yeni evler yapılmıştı. Bilmeme rağmen Muratların evinin olduğu yeri zar zor buldum.Ben 3 katlı evle karşılaşmayı beklerken aynı noktada yapımı devam eden 2 katlı inşaat halinde bir ev buldum. Dışarıda 3-4 işçi sökülen kalıpları kamyona yüklüyordu. Yanlarına yaklaşıp kolay gelsin dedim. Ufak bi muhabbetten sonra konuya girdim. Fakat hiç birinin ne Murattan nede ibrahim amcadan haberi yoktu. inşaatın içinden bir adam çağırıp o daha iyi bilir dediler.
Çağırdıkları kişi yıllar önce köyden şehire nasıl gideceğimi sorduğum çocuktu. Oldukça değişmişti.Ben onu tanıdım fakat o beni tanıyamamıştı. Onunlada selamlaştıktan sonra Muratı aradığımı söyledim. Adamın suratı birden düştü. Yüzünü yere çevirip ‘Haberin yok öyle mi?’ dedi.Ben ‘Neyden haberim yok ?’ diye sordum. Adam oturabileceğimiz bir yer gösterdi. Oturduktan sonrada ‘Murat öldü.’ dedi.ilk duyduğumda aramızda birkaç saniye sessizlik oldu. Sonra kendimi toparlayıp ‘ Nasıl öldü’ dedim. Anlatmaya başladı: ‘Seneler evvel Muratın düğününe bir gün kaldığı geceydi.Çoban Ahmetin anlattığına göre Murat gece kalkıp babasının, annesinin ve ablasının odalarında uyuduğu bir zamanda evi ahırdan en üste kadar benzin döküp ateşe verdi. Yangın okadar büyüktü ki köylü yangını farkettiğinde ev yıkılmış kül olmuştu.Öncesinde yangını normal bir yangın sanıp Muratında ailesiyle birlikte öldüğünü sandık. Fakat yangında 1 hafta sonra köyün çocukları göl kıyısında simsiyah bir insan cesedi buldu.ilk bakmaya gidenler arasında bende vardım. Cesedin gözleri oyulmuş, dili kesilmişti. Kolları arasındada bebeğe benzeyen ama suratı insan suratında olmayan bir şey vardı. Hemen jandarmayı aradık.Bir kaç gün sonra cesedin Murata ait olduğunu söylediler. Muratın başına nasıl böyle bişeyin geldiğini kimse anlamadı. Cenazeden birkaç gün sonra köyde bir takım söylentiler dolaşmaya başladı. Söylenti şu şekildeydi. Güya Murat çocukluğunda dişi bir cinle gönül ilişkisi kurmuş ve bunuda sadece amca oğluna söylemişti. Zaten bu söylentinin kaynağıda Muratın amca oğluydu. Murat ne zamanki evlenme yaşına gelmiş,bu varlık Muratı esir almış onun bir başka kadınla evlenmesine izin vermemişti. Fakat Muratın evi yakmasını ve ailesini öldürmesine kimse anlam veremedi. Muratla beraber kucağında bulduğumuz tuhaf bebeğinde Muratın, o kadından bebeği olabileceğini düşündük.

Adam anlatmayı bitirdiğinde ben yaşadığım olayları kafama oturtmaya çalıştım.Bir kaç sorudan sonra adamla vedalaşıp arabayla eşimin yanına gittim. istanbula dönerken yıllar önce yaşadıklarımı ve canımdan öte kardeş gibi sevdiğim bir insanın nasıl bu hallere geldiğini düşünüyordum.

Zaman ayırıp okuduğunuz için eyvallah. ilerleyen zamanda başka olaylarda paylaşacam.
Diğer yazdıklarım burda > le hospital