RiAN DiYARI

MiRAS

insanların diyarında bir sorun var ama benim gitmeme gerek yok. Uandina ilgileniyor. Şu an daha önemli bir durum var. General Talong seferden geri döndü. Hem de 50 asker ile. Belki de anlaşma falan getirmiştir. Noz bir ziyafet hazırlığı başlamasını emretti. Son kazandığımız savaş için değil. Savaşların bittiğini söyledi. Ama nasıl bitti ki? Noz tahtında oturuyordu. Bütün geride kalan(Yani idam edilmemiş) soylular, halk, askerler hepsi toplanmıştı. Ben ve Kael ise kralın yanındaki koltuklarda oturuyorduk. Talong da kralın huzuruna çıktı:

Talong-“Kralım.”

Noz-“Dedem zamanında burada halkını toplar ve ejderhaları idam edermiş. Halk da her ejderha öldüğünde sevinç çığlıkları atarmış. Çünkü artık büyük sorunlarımızdan biri ölürmüş. Burada vereceğin haber bir ejderhanın ölümü kadar büyük bir etki yaratmalı halkta. Şimdi konuşabilirsin.”

Talong-“Kralım. Geansi Krallığı artık yok. Onların toprakları artık bizim yani Rian Krallığı topraklarına ait.” Halktan sevinç çığlıkları yükseldi. Şölen havası vardı. Çünkü iki ülke düşmüştü bile. Ve son ülkenin şartı da tüm ülkelerin düşmesiydi. Zaten küçük şehir devletleri de teslim olmuştu bile. Aldmir Krallığı’nın düşmesiyle gücümüz bayağı artmıştı. Bu da küçük devletleri korkutmuş ve pes ettirmişti. Zaten etmemiş olsalardı bile Aldmir ve Geansi düştüğü için artık kaynaklarını alacak yerleri kalmamıştı.

Noz-“Detayları toplantı salonunda konuşalım. 50 askerle bir krallığı işgal edebildiğin için seni tebrik ediyorum ve sana ‘Rian’ın Kahramanı’ ünvanını veriyorum.” Dedi ve tahtından kalkıp toplantı salonuna doğru yürümeye başladı. Ama çok zorlanıyordu yürürken. Belli etmemişti halkına. Ben anlıyordum. Artık acı bir yetişkin için bile dayanılmaz hale gelmeliyken bir çocuğun çoktan acı içinde ölmesi gerekiyordu. Ama o hala yaşıyordu. Son bir gayret.

Toplantı odasına vardık. Noz yerine oturunca bir rahatladı. Gerçekten yürümesi bile zorlaşmaya başlamıştı.

Noz-“Detayları anlat Talong”

Talong-“Biz krallığa gittiğimizde zaten oralar çoktan yıkılmıştı. Sanki işgal edilmiş gibiydi. Ve kurallara göre bir sorun olduğunda biz de karışma hakkına sahiptik ve karıştık da.” Noz zaten bildiği şeyi duyuyor gibi:

Noz-“Sonra?”

Talong-“ içeri girdiğimizde kalan tüm askerler ve halk önümüzde diz çöktüler. Ve krallığın yıkıldığını artık Rian Krallığına bağlı olduklarını söylediler. Ve ülkenin resmi belgesini yaktılar. Kralın kellesini de kazığa saplayıp ülkenin girişine koymuşlar. Siz onlara özgürlük verince halk da daha fazla dayanamayıp iç savaş çıkarmış. Kraldan o kadar zulüm görmüşler ki askerlerin çoğu bile bu isyana katılmış.”

Noz-“Anlıyorum. Teşekkür ederim yaptıkların için.”

Talong-“Ben bir şey yapmadık kralım. Siz başından beri bunu biliyordunuz. Onun için onlara bağımsızlık verdiniz.”

Noz-“Beni gözünde fazla büyültüyorsun Talong. Ben sadece normal bir Rian’ım. Lotus da birazdan buraya gelecek. Haftalar önce haber yolladım. Hatta çoktan şehrin girişinde olmalılar.” Ve dediği gibi de kraliyete ait at arabaları gelmişti. içinden Lotus indi. Ve onun Kael i ile birkaç asker.

Miras-“isterseniz toplantı salonunda davet edelim. Misafir salonuna kadar yürümeyin.”

Noz-“Sanki ayaklarım tutmuyor gibi konuşuyorsun Miras. Misafirleri ağırlamak benim görevim.” Dedi ve ayağa kalkıp yürümeye başladı. Kendine acı çektirmekten neden zevk alıyor ki?

Halis-“Çok saçma. Dedem öldü. Nasıl gelir? Yalancı olmasın…”

Rıfat-“Yalan olabilir işte o yüzden çağırıyorum. Ama dedemin eski fotoğraflarına bire bir benziyor.”

Halis-“Bire bir mi benziyor?”

Rıfat-“Yaşlanmamış bile.”

Halis-“NE?” Fazla sesli söylemiştim. Ama yani NE? O da mı yaşlanamış? Eğer gerçekten öyleyse ciddi ciddi dedem olduğuna inanacağım.

Rıfat-“Hadi aşağıya inelim.”

Halis-“Tamam.” Aşağıya çekingen adımlarla iniyordum. Yani, dedem yaşıyor. Çok saçma. Hadi yaşıyordu diyelim babam neden öldü dedi? Peki neden şimdi geldi? Aşağıya inip kendim öğrensem daha iyi olur.

Aşağıya indiğimizde annem hala şaşkın şaşkın Rıfat dedemle ( Dede diyesim gelmiyor ama) konuşuyordu. Görünce gözlerime inanamadım. Gerçekten de tıpa tıp aynısı. Fotoğraftaki ile aynı. Biraz daha sakalı çıkmış sadece. Annem bizi görünce biraz gerildi. Ama hemen gizlemeye çalışarak:

Huriye-“Gelin de dedenize merhaba diyin.”

Rıfat-“Dedem mi? Babamdan birkaç yaş büyük duruyor sadece. Hem bize öldü demiştiniz.”

Huriye-“Rıfat. Ne kadar ayıp. Gel dedenin elini öp çabuk.” Annemin bu kadar hızlı dedemiz olduğunu kabullenmesi Rıfat’ın zoruna gitmiş olmalıydı. Çünkü yumruğunu sıkıyordu. Muhtemelen bir şey söylememek için kendini zor tutuyor. Anneme de bakıyorum, o da pek iyi değil gibi. Yani şaşkın hala. Ama gizlemeye çalışıyor ve başarıyor da. (Bb bir bine’nin babası. ikisinin de ismi Rıfat olduğundan karışıklık olmasın)

Bb-“O kadar yaşlı değiliz. Elimi öpmenize gerek yok. Geçin oturun bakalım karşıma.”

Rıfat-“Zaten planım da o. Sana sormam gereken sorular var.”

Bb-“Meraklı çocukları severim. Gelin bakalım. Hem size çikolata da aldım. Bir Bine’nin evlendiğini bile bilmiyordum. Geç öğrendiğim için anca çikolata alabildim.”

Rıfat-“O zaman evi nasıl buldun?”

Bb-“Atalarımızın bir sözü vardır. Sora sora Bağdat bulunur.”

Rıfat-“Genelde babamın yerini tarif ederken kumarhaneyi tarif ederler ama.”

Bb-“Babanız kumarhane mi işletiyor? Bak bunu bilmiyordum.”

Rıfat-“Evet. Sen yokken Süleyman dedem ilgilendi babam ile. Ve o hediye etmiş kumarhaneyi de.” Bunu biliyorum. Kızdırmaya çalışıyor. Genelde herkese yapar. Gerçek yüzünü ortaya çıkarmak amaçlı. Lakin kaşı bile oynamıyor.

Bb-“Süleyman beyin yanına gideyim de ona da teşekkür edeyim bari. Babanız ne zaman gelecek peki?”

Halis-“Babam bu gece eve geç gelecek. Toplantısı varmış.”

Bb-“Hmm. Şimdi düşündüm de bugün günlerden Çarşamba. Sizin okula olmanız gerekmiyor mu?”

Rıfat-“Babam annemin yanında kalmamızı söyledi.”

Bb-“Hmm. Okula gitmek yerine evde kalmanızı söyledi öyle mi? Bu hiç Bir Bine’lik değil. Babalar…”

Rıfat-“Sen nereden bileceksin ki ne babama göre ne değil?” dediği anda annem Rıfat’a tokat attı. Hayatında hiç fiske yemeyen Rıfat ilk kez tokat yedi. Ben bile çekindim.

Huriye-“Nasıl konuşuyorsun dedenle sen? Terbiyesiz.” Bu bardağı taşıran son damla oldu.

Rıfat-“SiZ KAFAYI MI YEDiNiZ? Ne yaptığınızın farkında mısınız? Evimize girip çıkan yabancıların haddi hesabı yok. Biri geliyor gezgin diyorsunuz, biri geliyor dedeniz diyorsunuz. Herkes her şeyi biliyor tek biz bilmiyoruz. KiM BU ADAM? KiM BU GEZGiN?” dedi ve koşarak odaya çıktı. Ben de onu takip edecekken dedemle göz teması kurdum. Tam o anda zihnimde “Tik Tak. Tik Tak. Tik Tak” diye bir ses yankılandı. içimde bir boşluk, bir yalnızlık hissettim. Gerçekten hiç bu kadar kötü hissetmemiştim. Sonra zihnimde Alduin’nin sesi geldi

Alduin-“Sen de hissettin mi?” Şu an hiç konuşamam seninle. Odaya doğru koştum ve Rıfat’ın yanına gittim. Ben içeri girdikten sonra Rıfat kapıyı kilitledi. Çok sinirliydi. ilk kez onu böyle görüyordum. Sağa sola hızlı hızlı yürüyordu.

Yine saçma sapan bir rüya. Her uyandığımda gerçek mi diye sorguluyorum. Ama alışmaya başladım. Uyandığımda yataktaydım. Dün gece olanlar aklım geldi. Zaten hayal meyal hatırlıyorum. Babam eve bir yabancıyla geldi annemle babam bayağı tartıştılar ve sonuç olarak misafire ayrılan odada artık o kalıyor. ismi de Yuri’ydi herhalde. Susadım. Su içsem iyi olacak. Aşağıya indim ve mutfağa doğru yürümeye başladım. Arkamdan bir ses geldi:

-“Bakıyorum da bugün erkencisin.” Sesin kimden geldiğini hemen anladım.

Halis-“Sen de erkencisin Rıfat.”

Rıfat-“Hiç uyumadım ki.”

Halis-“Neden uyumadın?”

Rıfat-“Babamın getirdiği kişi… Yuri. Onda garip bir şeyler seziyorum.” Esnedim ve:

Halis-“Ben de öyle. Belki yabancı olduğundan bize öyle geliyordur.”

Rıfat-“Onu da düşündüm. Dün annem sinirlendi lakin babam o gezgin demesiyle direk sakinleşti. Bu gezgin ne Allah aşkına? Kafayı yemek üzereyim. Babam sabah gezgin akşam gezgin diye dolaşıyordu ortalıkta. Sonunda buldu bu sefer de eve getirdi. Anlamıyorum. Gerçekten anlamıyorum.”

Halis-“Gezginlik meselesinden canım sıkıldı artık. Rüyamda gezgin uyanıyorum gezgin…”

Rıfat-“Seni ilk kez sinirlenirken görüyorum.”

Halis-“Bu şeyler sinirimi bozuyor çünkü. Kaç gündür rüyamda bir sırrın çözümünü ararken buluyorum. Ve bizim dünyada bir gezgin mi ne varmış.” Ejderhadan bahsetmesem daha iyi. Dalga geçer. Geçen sefer geçmişti.

Rıfat-“Ne sırrı? Bilmece gibi mi?”

Halis-“Evet.”

Rıfat-“Bana da söylesene. Belki çözümünü bulursam rahat uyuyabilirsin.”

Halis-“ Bir şeyler geliyor. Unutulmuşlar yükseliyor. Güven zayıflara tutulmuş bir silahtır. Tik Tak. Tik Tak. Tik Tak.”

Rıfat-“Ne kadar garipmiş. Her rüyanda mı görüyorsun bunu?”

Halis-“Evet. Birkaç gündür çözmeye çalışıyorum.”

Rıfat-“Tamam o zaman. Sana yardım edeceğim. Öncelikle ‘bir şeyler geliyor’ kısmını ele alalım. ‘Bir şeyler’ dediğine göre canlı da olabilir, cansız da. Bir şeyler şifre gibi. Devamında şifrenin cevabı olabilir. ‘Unutulmuşlar yükseliyor.’ Hmm. Unutulmuşlar. Bir şeyler denen kısmı şu şekilde değiştirsek nasıl olur? ‘Unutulmuşlar geliyor ve yükseliyorlar.’ Burada önemli olan unutulmuşlar kim? Unutulmuşlar cepte. Güven zayıflara tutulmuş bir silahtır. Burayı da şu şekilde söyleyebiliriz herhalde. Unutulmuşlara güvenme. Sonu neydi?”

Halis-“Tik Tak. Tik Tak. Tik Tak.”

Rıfat-“Bu da süreyi belirtiyor olabilir. 3 kere tik tak denmiş. 3 saniye olabilir. Tik bir saniye tak bir saniyeyse 6 saniye. Burası çok karmaşık. Tik Tak ın birden fazla anlamı var. Süre belirtiyor olabilir, bir yavaş bir sert vuruş olabilir… Ne bileyim işte. Böyle bilmeceli rüyalar nasıl görebiliyorsun?”

Halis-“Sadece sordum. Ben de bilmiyorum.”

Rıfat-“Neyse. Saat daha erken. Biraz uyumak istiyorum. Su içip yatacağım.”

Halis-“Ben de su için kalkmıştım zaten. Yardımın için teşekkürler.”

Rıfat-“Önemli değil. Kardeşimsin tabi yardım edeceğim. Gezgin konusunu da çözmeye çalışacağım.”

Halis-“Ben de sana yardım ederim.”

Rıfat-“Sen ilk önce rüyanı çöz. Hahahaha. Yardım edecekmiş.” Dedi ve mutfağa girdi.

Halis-“Dalga geçmesene yaa” dedi ve arkasından mutfağa girdi. Bir Bine bu konuşmaya merdivenlerin üstünde gizlice dinleyerek kulak misafiri olmuştu.

Yuri’nin yanına gittim. Hemen Miras’a haber vermesi lazım.

b-“Yuri. Uyan.”

Yuri-“Ya budu spat\' men\'she “ Ne diyon amk.

b-“Ne diyorsun anlamıyorum.”

Yuri-“Diyorum ki biraz daha uyuyacağım. Rus’çan yok mu?”

b-“Yok. Çünkü Türkiye’desin.”

Yuri-“Haa… HAA” hemen ayağa dikildi.

b-“Bu kadar acele kalkmana gerek yoktu.”

Yuri-“iş saati mi geldi?”

b-“Hayır. Sadece senden bir iyilik isteyecektim.”

Yuri-“Sabah’ın bu saatinde ne iyiliği?”

b-“Miras’ın yanına gidip ona yanıma gelmesini söyler misin?”

Yuri-“Tanrıça Miras’ın yanına gitmem imkansız.”

b-“Neden?”

Yuri-“Çünkü şu an Rian Diyar’ında savaş var.”

b-“Savaş mı? Ne savaşı?”

Yuri-“Kim Styla krallarını öldürünce krallık 4 büyük devlete bölündü. Onun için de şehre girişler yasaklandı. Bizim için bile.”

b-“Peki Imdan Diyar’ından kargaya ulaşabilir misin?”

Yuri-“Karga mı? Oradakilerin hepsi karga gibi.”

b-“Oranın gezginine ulaş. Ağacı bana göndersin. Çok önemliymiş de.”

Yuri-“Karga dediğin Ountanis ve ağaç dediğin de Uandina mı?”

b-“Neyse ne işte. isimlerine dilim dönmüyor.”

Yuri-“Emin ol seni efsane yapanlar ve tapanlar seni çok abartmışlar. Daha Imdan Diyarı’na bile gitmemişsin.”

b-“Sen de daha Ejderha Diyarı’na gitmedin. Hadi benim canımı sıkma da git haber ver.”

Yuri-“Tamam tamam. Hemen kızma.” Yarım saniye sonra “Tamam. Haber verdim. Şimdi uyuyabilir miyim?”

b-“Tamam. Sen orada ne kadar süre kaldın?”

Yuri-“Yarım saat kadar.”

b-“Tamam. Sen de yavaştan hazırlan. işe gideceğiz.”

Yuri-“Bu saatte mi?”

b-“Evet. Bu saatte. Beğenemedin mi? istersen beyimize özel öğleden sonra da gidebiliriz.” Lan iyice kaypağa benzemeye başladım amk.

Yuri-“Yok da ne bileyim saat daha 6.”

b-“Türkiye’ye hoş geldin. Şimdi hazırlan ve sana konum attığım yere git. işin saat 8 de başlıyor. Anca hazırlanır yemeğini yer çıkarsın.”

Yuri-“Sen arabayla atmaz mısın ya?”

b-“istersen tekme atayım sana? Oraya kadar gidersin.”

Yuri-“Ha hayır teşekkürler. Ben hemen giderim.”

b-“Sen üstünü giyinene kadar ben de sana bir şeyler hazırlarım.”

Yuri-“Seni anlamıyorum. Kötü biri misin, iyi biri mi?”

b-“Hadi hadi. Fazla konuşma da hazırlan. Yatağını da topla temiz bırak.” Dedim ve odadan çıktım. Mutfakta tam bir şeyler hazırlamaya gidecektim ki Huriye de mutfakta su içiyordu. Herkes susamış belli ki. Ben de susasam keşke.

Kahvaltıyı hazırladım. Saat çoktan 7.30 olmuş bile. Çocuklara seslendim. Yuri’ye seslenmeme bile gerek kalmadı. Çocuklara seslendim ilk o geldi. Hemen geldi. Çocuklar da Yuri de kahvaltıya oturdu. Sessiz bir kahvaltıydı. Bayağı sessiz. Ama bu sessizliği Rıfat bozdu.

Rıfat-“Annem yemiyor mu?”

b-“O bugün işe gitmeyecek. Kaç gündür bayağı yorulmuştu. Dinlenecek bugün. Siz de annenizi rahatsız etmeyin tamam mı?”

Rıfat-“Tamam sorun değil. Etmeyiz.” Esnedi.

b-“Sen dün gece uyumadın mı?” Uyumadığını biliyorum. Tüm gece bir sağda bir solda yürüdü, masasına oturup bir şeyler yazıp çizdi. Birkaç kere yanına gittim uyu diye de tamam deyip uyumadı. Ama bunları bildiğimi söyleyip korkutmak istemiyorum.

Rıfat-“Uyudum. Sadece biraz geç yattım.”

Yuri-“O değil de sanki diğer oğlun uykusunu alamamış gibi. Gözlerini zor açıyor.”

b-“O hep öyle. Durmadan uyuklar. Onun da sorununu çözemedik.”

Rıfat-“ismin Yuri’ydi değil mi?”

Yuri-“Evet.”

Rıfat-“Yuri. Benim ismim Rıfat. Bu da kardeşim Halis. Sana bir şey sormak istiyorum.”

b-“Ne soracak…”

Rıfat-“Bir dakika baba.”

Yuri-“Tamam. Sor.”

Rıfat-“Gezgin ne demek?”

Yuri-“Gezgin dünyayı gezip genellikle gezi yazısı yazanlara denmiyor mu?”

Rıfat-“Ondan bahsetmiyorum. Lafı çevirme. Senden bahsediyorum. Sen ne tür bir gezginsin?” Yuri gözleriyle bana söyleyeyim mi der gibi baktı. Ben de hafiften kaşlarımı hayır şeklinde kaldırdım. Onlara akşam ben söyleyeceğim.

Yuri-“Sadece gezginim. O kadar. Tüm dünyayı köşe bucak gezerim.”

Rıfat-“Dün senin hakkında araştırma yaptım. Soyadın Golubiew. Soyadın bir tarihçinin soyadı ile aynı. Antoni Gołubiew. Akraban mı?”

Yuri-“Evet. Büyük babamın babası. Bir tarihçiydi.” Gece bunu mu araştırıyordu yoksa?

Rıfat-“Sen gezginden çok gamer gibisin. Genellikle nickin “zZProtivZz” oluyor. Protivin Türkçe anlamı da aykırı demek. Yanlış mıyım?”

b-“Sen ne zaman Rusça öğrendin ki?”

Rıfat-“Anldıbını bilmiyordum. Google çeviri diye bir şey var. Kelimeyi koyuyorsun sana Türkçesini veriyor. Peki cevap ver bakalım. Doğru mu?”

Yuri-“Doğru ama bunun gezginliğim ile ne alakası var?”

Rıfat-“Haklısın. Hobindir belki. Ama 4 senelik League of Legends, 6 senelik Cs go hatta beta testine bile katılmışsın, Dota da rankın çok iyi, hatta Dota 2 de oynuyormuşsun, Starcraft, Diablo 3 ün bilgisayar sıralaman 2 ay önce 42 imiş. Peki bu kadar iyi bir oyuncu nasıl oluyor da dünyayı gezebiliyor? Ve yanında bilgisayar da görmedim. Neredeyse bir aydır bilgisayar kullanmadığın için sofrada istemsizce elini fare tutar gibi koyuyorsun. Bu da demektir ki kendi isteğinle oyunu bırakmadın. Bir yere gitmek zorunda kaldın. O da tahmin ettiğim gibi Türkiye. Buraya geldin ve babam da seni eve getirdi. Ama o bir ay içinde ne yaptın? Orasını bilmiyorum.”

Yuri-“Wow wow wow. Sakin ol Sherlok.”

Rıfat-“Wow demişken aklıma geldi. Seni World of Warcraft’ta guildden atmışlar.”

Yuri-“NE? O kadar geri döneceğim dedim onlara!”

Rıfat-“Sadece şaka yaptım. Şimdi, gerçekte nesin sen?”

b-“RIFAT! Şu an evimizde misafir. Akşam size her şeyi anlatacağım dedim. Yuri. Yemeğini bitirdiysen çıkıyoruz.”

Yuri-“Tamam, bitirdim.” Dedi ve ayağa kalkıp evden dışarı çıktık. Çocuğun aklı cin gibi. O kadar kişinin onu üstün görmesine şaşmamalı.

RIFAT

Ne oldu? Neredeyim ben? Resmen donakalmıştım. Lanet olsun. Her zaman diğer insanlardan bir adım önde görüyordum kendimi. Ama en çok korkan ben oldum. Halis’in bile neredeyse kişiliği değişti. Farklı biri gibiydi ama belki de bizi korumak için kişiliğini bile değiştiriyordu. Omzum ağrıyor. Şu diken beni duvara asarken olmuş olmalı. O an öyle bir korktum ki acıyı bile hissetmedim. Ama ben neredeyim? Buranın havası farklı. Başka bir ülkede miyim? Bilmiyorum. O portal beni nereye zütürdü? Hiçbir fikrim yok. Sakinleş, sakinleş… Odaklan. Şimdi. Yerinden kalk ve etrafını tanı. Burası farklı bir yer. Önümde bir kale var. Kale değil. Sur gibi. Kale mi yoksa şehir mi? Orta çağda mıyım? Yola bakılırsa öyle. Arkamdan bir ses geldi ve yanımdan at arabası geçti. Bayağı hızlıydı. Neredeyse bizim otomobiller kadar. Atı tam göremedim ama şoförü gördüm. Teni kızıldı. Belki çok güneşin altında kalmıştır. Kulağı garipti. Yuvarlak gibiydi. Belki yanımdan hızlı geçtiği için yanlış görmüşümdür. Bilmiyorum. Ama en iyi seçenek oraya gitmek. O portal beni zamanda geri mi taşıdı? Bunu ancak oraya giderek öğrenebilirim.

Her ne kadar yakında gözükse de 1 saatte oraya anca vardım. Kapıda nöbetçiler beni durdurdu. Kulakları yuvarlak bunların. Neden? Çok garip. Ten renkleri de kızıl. Kızıllığı anlarım da kulakları çok garip.

Nöbetçi-“Sen bir Rian değilsin. Nesin sen?” Rian mı? O da ne? (Bu arada Rıfat söylemeden edemeyeceğin düşeceğin diyarı gibeyim.)

Rıfat-“Rian da ne demek? Irk mısınız?” Hiçbir tarih kitabından da Rian ırkından bahsetmez. Acaba iran’dan mı geliyor?

Nöbetçi-“Miras Styla’nın öğrencilerine haber ver. Ne yapacağımıza onlar karar versin.”

Nöbetçi2-“Tamam.” Dedi ve koşmaya başladı. Gidip gelmesini bekleyeceğiz bir de.

Yarım saat sonra anca gelebildi. Yanında da rahibe kılıklı biri vardı lakin kıyafeti pembe ve yer yer açıklıklar vardı. Yani rahibeler gibi tamamen kapalı giyinmiyordu. Yanıma geldi ve:

Rahibe-“Hoş geldin gezgin.”

Rıfat-“Gezgin mi? Ben gezgin değilim. Hem gezgin de nedir? Hiçbir şey bilmiyorum.”

Rahibe-“Kafan karışmış olmalı. Gezginliğin ilk zamanında normaldir böyle şeyler. Lütfen. Beni takip et. Seni tanrıçamıza zütüreceğim.”

Rıfat-“Tanrıçanız mı?”

Rahibe-“Miras Styla bizim tanrıçamızdır. Kendisi ölümsüzdür. Her şeyi bilendir.” Bir de düşünsenize aşırı dindar birinin geldiğini. Kafirler deyip taşlardı herhalde. Yürümeye başladı ve ben de peşinden koşmaya başladım.

Rıfat-“Peki burası neresi?”

Rahibe-“Burası Rian diyarı olarak bilinir. Irkımız ve ülkemizin isminden dolayı diyarımıza da bu isim verilmiştir.” Hem ırk hem ülke ismi Rian mı yani? Ben de niye şaşırıyorsam. Türküm. Türkiye’de yaşıyorum. Yani.

Rıfat-“Peki sen nesin? Dindar mı? Rahibe falan mı?”

Rahibe-“Rahibe nedir bilmiyorum ama ben Miras Styla’nın öğrencisiyim. Biz ona sadece tapmayız. Ayrıca halka yardım da ederiz. Ama pek iyi bir zamanda gelmedin.”

Rıfat-“Neden?”

Rahibe-“Kralımızın yarım gün önce cenazesi düzenlendi. Şu an ülke yas halinde. Ve haliyle de şu an çok yoğunuz. Ama Tanrıça Miras sizinle ilgilenecektir. işte geldik.” Kiliseye benziyordu. Ama tek farkı bizim dünyada haç şekline iken onlarda iki göz şeklinde. Güneş vurunca anladım nedenini. Camlar mavi renkte ama güneş vurduğunda sanki binanın çevresini pembe bir ışık sarıyor. Ve camın rengi de pembe oluyor. Bunun nedeni ne acaba?

Rıfat-“Bina çok… Nasıl anlatsam… Garip.”

Rahibe-“Burası Tanrıça Miras Styla’nın tapınağıdır. Bütün öğrencileri burada ders alır ve halka yardım ederiz.”

Rıfat-“Peki para alıyor musunuz?”

Rahibe-“Hayır. Bizim para ile işimiz olmaz. Bize sadece giyecek kıyafet, yiyecek yemek ve içecek su yeterlidir. Zaten tapınakta yaşıyoruz.” Yani kısacası dünyadaki rahibeler gibi bütün arzularını susturmuşlar.