DiYARBAKIR da sene 1999 henuz 5 yaşlarındayım tam hatırlamıyorum ben kürdüm evet ama ne oldugumu bilmiyordum
kaos ortamıydı ama çocuktum dünya bumu diye etrafa bakarken

Asker konvoyu geçince hemen selam dururdum onlar beni görünce yüzlerinde gülümseme ile ile onlarda selam dururdu kırmızı şıgın geçmesini bekleyene kadar öyle beklerdik dakikaca

ne zaman görsem onları anneme
ANNE selam durabilirmiyim asker abilere derdim Annemde dur oglum derdi yine selam verirdim onlarda gülümseyerek gidene kadar karşılık verirrdi neden böyle sevindikelrini anlamıyordum onlar sevinince bende seviniyordum

bazıları bakmıyodu ama sanki sevmiyorlardı neden oldugunu bilmiyodum

sonra büyüdük tabi ama kürdüm sonuçta çünkü çocuk degilim artık kim kime nasıl bakıyor biliyorum

iyilerde var digerleride ama tek bi gerçek var

KiM KiMi SEVERSE SEVSiN
ONU SEVERSEN KAYBIN YOK
ALLAHA EMANET