Merhabalar size bir sorunumu anlatma geregi duydum ben 17 yasimdayim ve ailemin en kucuk cocugu oldugm icin pek fazla ilgi ve sevgi goremedim hicbir zaman sorunlarimi anlayamadilar . cunku umursanmiyorum disari ciktigmda hep kendime soruyorum neden bu kadar yalnizim sanki gorulen ama konusulamayan bir hayaletim hayatimda kimse bana deger vermedi bazen sinir krizi bile geciriyorum bu yuzden aksamlari otobanin ustunde tren yoluna cikarak haykiriyorum yalnizligima ama kimse duymuyor olmasi her gecen gun beni daha kotuye goturuyor bu derdimi paylasmak istedim umarim burdada gorunmez gibi davranilmam. Ama kendime kizmiyorum cunku ben hep yalnizdim anaokulnda bile herkez bi erkek bi kiz dans ederdi ben tek kalirdim. ilkokulda herkez izcilige secilirdi ben kalirdim hep dislanildim haylada dislaniliyorum.