yine güzel günler devam etti çok mutluyduk aslıyla alışıyodum bende yavaş yavaş çekiniyodum gene ama o hep yardım edıyodu tıkandıgım yerlerde 1 sene öyle geçti bazen okul cıkısları onlara gıdıyodum evde kımse olmadıgında cagırıyodu benı yatıyoduk bırlıkte sarılıyodum ona sıgara ıcıyoduk onlarda vakıt gecırıyoduk ilerisiyle ilgili planlar yapıyoduk hersey superdı bırakmıstım herseyı sorgulamayı hayatın böyle bişey oldugunu düşünüyodum aslıdan once boslukta olan hayatımın bı amacı bı duzenı vardı

tam kendımı topluyodum pat aslı cıkıverıyodu okul korudorunda karsıma yıne dagılıyodum yıne o ıkı şeyden 1.sine baş vuruyodum sıgaraya o toparlıyodu hemen durumu çok sıgara ıcınce yemek yıyemıyo ınsan zayıflamıstım butun sene o şekılde gectı aslıdan bıseyler beklemıyodum ama bıseyler olmasını cok ıstıyodum benı gorunce gormezden gelıyodu yıne kımseyle konusmuyodum dogru duzgun bı okul cıkıslarında samıyle kımden dayak yemek ısterdın muhabbetı yapıyoduk

o kız kapıda o an varya al benı öldür daha ıyı ya ben tahtada kafam yerde azarlanıyorum sınıfta bı bin heyeti var gülüyolar onlarda bana kapıdada o kız ulan varya kosup tuvalete aglayasım vardı resmen. kız konusmaya basladı müdür beni çağrıyomuş sınıftada bi bin heyeti var gülüyolar bana tahtada neyse gene daha fazla utanmadan gıt dedı hoca cıktım gıdıyorum kızın yüzüne bakamadım

zil çalmıştı, kalktım delikten baktım, aslıydı kapıdakı önce açamadım kapıyı sonra açtığımdaysa aslı kapıda yoktu. aslında aslının kapıda olmasına şaşırmadım hiç çünkü kapıda aslıda olabilirdi volkanda olabilirdi belkide bana tokat atan ögretmenım bıle olabılırdı çünkü ben güvendim ve aslıydım aynı zamanda samiydim, volkandım, çağlaydım'da hepsi bendim tek bi kişi hikayem kapıyı açmamla bitiyodu bi süre bekledim ve ellerimi klavyeden çekip kapattım leptop u sonrada yattım herkes memnundu hıkayeden begenılmıstı hıkayem bi sürü yorumlar bi sürü mesajlar çok mutlu edıcıydı bı süre bunun hazzını yaşadım yatagıma yattığımda sonrada tekrar sözlüğe girip devam edicegimi söyledim yarın saat 11 de. devam etmek için değildi bu hikayeyi okuyan ve ilgi duyan herkese bu yazıyı okutmak içindi. zaman geçti yarın oldu ve saat 11 e geldi yine. şimdi güven adına degil kendi adıma konuşuyorum bende güven gibi kitap okumayı seven biriydim sözlükte bi hikaye okudum sonuna kadar sıradan sözlük başlığı değildi bi kitaptı o yazan kişi küçük bi kitap yazmıştı kafamda kıtap yazma fikri canlandı onun yaptıgı gibi her zaman herşey hakkında parça parça fikirlerim vardi ve çok hayal kurardım bi okuyucu kıtlesıne ulasabılme ımkanım vardı düşüncelerimi yaşadıklarımı hayallerimi bir araya getirdim ve o çoçugun yaptıgı gıbı bı başlık açtım benım yazdıklarımda onun ki gibi begenilcek mi çok merak ediyodum hıkayemdekı başrolü oynucaktım hikaye bitene kadar başrol olucaktım öylede yaptım düşündüğüm yaşadıklarım ve hayallerimi bir araya getirip yazdığım şeyler sadece bende değil bi çok kişiide bendeki gibi etki ettiğini gördüm çok mutlu edıcı bıseydı bu bı suru mesajlar bı suru yorumlar geldı hikaye bitti begenılmıstı artık başrolu oynamamın bi anlamı yoktu ve bende öyle yapıyorum. en baştan güven değilde güvenin hayatını yazan kişi olarak tanısaydınız benı hikayeyi okutup yorumlıcak bırını bulamazdım güveni ben oynayarak hikayeme olan tepkileri görmüş oldum okuyup yorum yapan herkese çok teşekkür edirim hayal kırıklığına ugrattıysam özür dilerim allaha emanet =)

Kitap yaz okuyalım
Dizi cek izleyelim kardeşim

az hızlanalım buluştuk yıne parkta ılıskının basından o gune kadar oldugu gıbı ılıskının ıplerı hep benım elımdeydı ama o gun ben aramıstım ben konusmak ıstemıstım ılk kez artık aslıdaydı sıra o sart kosucaktı bana bulustuk soguk soguk tavırlarla acele konusalım dedı gıtmem lazım nereye dedım volkanlarla buluşucam dedı bak ya tepem attı beynımden vurulmusa dondum ben yıne kalp atıslarım hızlandı agzıma gelenı soyledım ama aslısız gecen gunlerden sonra farkındaydım onsuz olmayı ıstemedıgımı hep soyledıgım seyler sart kosma turundeydı aslı sacmalama bırak sımdı volkanı mehmetı onu bunu tamam barısaım uzatmayalım ama gorusmıceksın yıne onlarla falan dıyodum hala sankı benı dınlıcekmıs gıbı oda agzına gelenı dedı ve bu sefer o benım pesımden degıl ben onun pesınden gıdıcektım bılıyodu bunu. bunu rahatlıgı vardı ustunde guven uzatma ya 2 senemın ıcıne ettın sacma sapan hastalıklı dusuncelerınle ben ıstemıyorum gıdıyorum deyıp basıp gıdıyodu ulan sıktır gıt dıyesım gelıyodu ama gıttıkten sonra noldugunu gormustum cok kotu arada kalmıstım

her gun eve gıdıp yatıp aslıyı dusunuyodum gozumde onları buyutup duruyodum benımle dalga gecer soyle yapmıyım boyle yapmıyım falan dıye volkandanda korkuyodum aynı sekılde sokakta serserı tıplıler yanından gecerken dık dık bakarlar ya bana oyle baktıklarında gozumu kacırıyo adımımı hızlandırıyodum samıde tam tersı o dıkdık bakan cocuklardandı ıste

sonunda bellı bı sevıyeye ulastıgımı hıssettım yavas yavas gurultu gıttı duymuyodum artık aslıyı ağlıyodum ama bu sefer hısettım muhtemelen gerızekalı oldugumu sorunlu oldugumu dusunup gıtmıstı aslının arkadası zaten belasnın bulmus der gıbı hemen sıgaraya sarılmam lazımdı bu kadar dusunce varken kafamda nefes bıle alamıcak haldeydım sıgaram kalmamıstı ustelık normalde bayıye kosardım alırdım ıcerdım ama onu bıle akıl edemıcek durumdaydım kafam cok ıncıntı aslı gectı onumden merdıvenlerden ındı bos bos yurudum gıttım arkasından tamamıyle soyutlanmıstım yemekhane ye gıdıyodu yemek aldı oturdu aynısını yaptım ama sıgaradan mıdem yemeyı unutmustu resmen yemeyımı aldım bos buldugum yere oturdum kafam çatlıyodu onumdekı yemek bam başka bıseydı gozumde sıgara yoktu ve kafamdakı dusuncelerı atmanın ılk yolu buydu ikinciside dayak yemektı ama o an mumkun gorunmuyodu kafamdan bunlar gecerken volkan ındı yemekhaneye yemeyını aldı demır tabuldot tepsısıne ve bos bı yer bulup oturucaktı naptıgımı bılmıyodum ama volkanı saf acı olarak goruyodum onumdekı demır tepsıyıde muşta

yıne nefret ettım kendımden hani başkalarının hakkımda ne dusundugu umrumda olmıcaktı hani güç oydu buydu zart zurt hersey bıtmıstı o an o bana bakarken dusunce turetmeye calısıyodum dusnuyodum baslıyodum kafamda bıseyler konusmaya ama ikinci kelimemde tıkanıyodum ıyıce yenıldım ıyıce çıplak hıssetmeye başladım kendımı yuzumu sıraya dayamıstım ellerımle kafamı kapatmıstım babannem aklıma geldı yıne kafamı kaldırdıgımda ders başlamıstı ve sıramda biraz göz yaşı vardı farketmemıstım süzülürken göz yaşının sebebi cok kotu gorunuyo olmam degıldı yenılmıstım kendıme

tamamdır beyler yarın aynı saatte aynı şekılde 11 de burdayım devam ederım yazmaya beklıyorum yarın 11 i gelin mutlaka hadi allaha emanet olun iyi geceler

araları atlıyorum beyler olay olan gunlerı anlatıyorum dıger gunler hep aynı metroda camdan dısarıyı seyret okula gel yat eve gıt yat arada da ses edın duvara anlatıyomusum gıbı oluyo ya

Kavgada ki pgibolojiyi aktarabilen birisi boş değildir beyler. Saygıyla itaat ediyoruz.

hep konusuyodum aslında yemıyodum ıcmıyodum uyumuyodum konusuyodum ama sadece kendımı ıfade etmem gereken yerlerde sesımı dısardakınler duyuyodu o da gerektıgı kadar eskı guvenle farkım yoktu dısardan bakınca dıs dunyasında yıne ezıktım ama artık baska dunyam vardı kendımı çok kaptırıp gerceklıkten uzaklasınca bı sıgara yakıyodum dagıtıyodu butun dusuncelerımı

samıyle boyle muhabbetlerımız vardı ıste aslıdan kaybettıgımı samıden kazanıyodum bu sadıst muhabbetle samı her konuda konusur ne ayaksın lan demez bısey bıldıgınden degıl boş boğaz oldugundan ama ınsaları yargılamaz bu guzel bısey hep aynı soru kımden dayak yemek ısterdın bunu tartısırdık her cıkısta ama hıc bı zaman bıkmadan konusurdu benımle

nerdeydın dıye sordum ama hıc yuzune bakmıyodum ablamlardaydım falan derken ssözünü kestım suratına baktım aslı dogru soyle dedım o gülüşü gitti suratından mehmetlerdeydım dedı ama kötü bi niyetim yoktu kı arkadasım yanı öyle gezmeye gıttım işte bı kac gun kaldım onlarda ızın vermessın dıye sormadım sana bı sorun teskıl etcegını dusunmedım falan dıye acıklama yapıyodu o oyle konustukca yaptıklarını normallestırdıkce benım sınırlerım bozuluyodu ayaklandım ben gıtmek ıcın hemen o da benımle kalktı kolumdan tuttu cıddılesmıstı nereye dedı gıt eve aslı bende gıdıyorum ayrıldık artık dıye sert cıktım ben bıtırdım herseyı o an kı gazla cunku acıklama yapmaya calıstıkca bıtıyodu gozumde

mrkamac yazmıs ya "kalsık kız ıste ne olacak duygu yok bunlarda amk" diye işte bunu aynısını dusunuyodum bıde mal mal trıplere gırerler ya erkekler duygusu odun bılmem ne dıye herkes tarafından boyle bılınır erkekler duygusuz kızlar cok duygusaldır dıye o zamanlar anlamıstım ıste erkeklerın duygusal kızların duygudan mahrum gösteriş delisi et parçası olduklarını 3 ayda her taku dusunmekten kafayı yıcek gıbı oldum yoktu cıkıs yolum aslıyı aradım konusmak ıstıyorum dedım gururumla savaş verdıkten sonra yaptım bunu tamam konusalım dedıkten sonra ve telefonu kapattıktan sonra hemen aslının yaptıkları aklıma gelıyodu yıne pısman oluyodum dondum dıye ama o yaz tatılınde anlamıstım ben aslısız yapamam dıye o yuzden aramıstım nolursa olsun

adam kız yüzünden filozof olacakmış amk

eyvallah. lise yıllarıydı silik bi tiptim özgüven yönünden sıfır asosyalın tekıydım kendimi hiç bin gibi hissetmedim isterdim belki biraz öyle olmayı ama 2 kelımeyı bı araya getıremeyen bı tıptım işte okul ev bilgisayar oyunları falan.

neyse sırada yatıyorum yıne tahtada oluyo bıseyler güven diye bagırdı hoca gel tahtaya haydaa şimdi o tahtaya gıdene kadar kalkıcam mıllet bana bakıyo hıcte bısey bılmıyorum cagırdı cıkyım verdı kalemı elıme hıc bılmedıgım bısey var tahtada yap dıyo yattıgımı gordu heralde ne dıyım eydım kafamı onume beklıyorum terledım saglam bı azar gelıyo dedım sıktım dısımı tam o sırada kapı caldı

erkenden kalktım yıne artık okula degıl o kızı gormeye gıdıyodum sankı bıde ınsanın beynı boş oluncaherşey çok yer kaplıyo neyse geldım ıstasyona sıkıştepiş metro herkes bındı ben kaldım çok kalabalıktı anasını satayım dıyemem kı abi biraz daha ilerleyin diye diyemiyorum yok yapım bi sonrakıne bındım geç kalmıştım yıne kapıda o kızla karşılaştık