dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

babam annem kardeşim babaannem dedem herkes masadaydı başladık yemeğe tipik konuşmalardan sonra nükleer biz seni en çok sevenleriz eğer herşeyi iyiliğin için deriz dediler evet edeim nükleer ankaraya taşınmanı istiyoruz ve seceneğin yok gidiyorsun dediler delirdim amk dede sende mi dedim burda neler olduğunu gördük oğlum dedi yapıcak başka birseyımız yok buna mecbursun her an seni koruyamam babanı bu işlerden hep uzak tuttum ama sen farklıydın soğuk kanlıydın bak sende değiştin gitmelisin dedi. anladım kaçarım yoktu bağırdım cağırdım annem eğer gitmezsen sana hakkımı helal etmem dedi daha diyecek bişe kalmamıştı bana. cıktım evden zeynep'i aradım meşguldu sürekli nese en sonunda actı nerdesın dedim evin altında ki mazadayım dedi hiç sevmezdim o cocuğu ne işi vardi orda neyse konumuz o değildi.

@446 hoş geldin panpa yazıyorum merak etmeyin

zeynep'e durumu anlattım üzülmedi hiç resmen yapmacık bir halde üzüldüğü belliydi ağlamadı bile ulan ben ağlıcam zor tutuyorum sen ota taka ağlayan kız buna ağlamıyorsun. nese kal de bana kalım zeynep dedim sorun değil dedim nasıl kalcan nükleer dedi dedene gidemezsin eve gidemezsin nasıl yasıcan dedi işe girerim dedim senin sigara içki masrafını karşılamaz hayal kurma nukleer dedi git dedi bende sene sonu gelicem temelli zaten dedi. tatıllerde gelirsin gelirim bişeyler yaparız ama gitmeni uygun gördülerse git nükleer dedi. zeynep kalbın ne diyor bana cevap ver dedim . ulan kal dese olduğum yere kazık cakardım ama git dedi tamam zeynep tamam dedi ne zaman gidersin dedi bilmiyorum bir kaç güne dedim seni çok özliyeceğim nükleer dedi.

@449 eyvallah panpa sağol bende sizin için zaten hızlı hızlı yazıyorum işte bile yazıyorum tatile çıktım iki üç gün yazmadım sonra plajda bile yazdım zaman buldukca

@451 tutması dert değil panpa hani yazdığıma deysin istiyorum zaten siz okuyorsunuz sağolasınız.

sinir beni boğmuştu ben kalkım eve geçtim babamlara sordum ne zaman gidicem diye onlarda şaşırmıstı itiraz etmeyişime ama yapcak bişeyim yoktu artık mecburdum. kalmakta istemiyordum. yarın gidelim dedi babam sen git ben ertesi gün otobusle gelim dedim ne desem tamam diyorlardı nese arkadaşlara haber vermiş zeynep gitcemi herkes gitme diyordu ulan zeynep sen gitme desen kalım bunlar değil sen de diye gözünün içine bakıyordum ama çıt yoktuk. nese iki günü zeyneple geçirdik bende kalıyordu gitmeden önceki akşam herkes terasta toplanmış bana veda gecesi yapıyorlardı bizim gruba eğlence olsun amk otuz kırk kişi varız epey eğlendik yarın akşam dokuzda yolcuydum bu şehirden ve anlıyordum artık eskisi gibi olmıyacakti hiç bişe... zeyneple eve geçtik takıldık falan sabah oldu hiç vakit kaybetmek istemiyordum arkadaşları aradım digiya gelin dedim pide yemem lazımdı özliyecektim çunku herkesi digida topladık ikiye üçe kadar digida takıldık.

@454 iyi yazıyorsundan çok iyi katlanmışın olcaktı be dostum o yinede sağolasın

zeynep harıcı herkes hala kal dıyorlardı nese kalktık eve geçtim annem valizilerimi hazırlamıştı kargoya verdim onları zeynep'e bi iki saat sonra dedemlerde buluşalım dedim tamam dedi bende otoparka cafeye abilerime akrabalarıma falan uğradım helallık aldım herkes gitme diyordu demesi gereken siz değisiniz amk diyordum içimden ama işte olmuyordu abi öyle gerekiyor gibi geçiştirici cumleler kullandım ağlamamak için kendimi zor tuttum ve kendimi arabaya attınca başladım ağlamaya gereksiz yere mi bilmiyorum ama deli gibi ağlıyordum nedense... dedemlere geldim elimi yüzümü sildim saat beş falandi zeynep yarım saat önceden gelmişti dedemlerle muhappet falan ettim epey konuştuk bana kredi kartı verdi gerek yok dede dedim olsun lazım olur dedi sen oğlumsun benim seni sildiğim yok güzel bir gelecel için gönderiyorum hala benim himayem altındasın dedi elini öptüm sarıldım babaannemin yanına geçtim onunda elini öptüm sarıldım dua okudu falan çıkarken dedeme tekrar sarıldım ağlamaya başladım ilk kez dedemin gözünden yaş süzüldüğünü gördüm ağlama dik dur kopilim ecel yokya dedi... sustum sarıldım sadece ağladım o benim yıkılmaz bildiğim adam benle ağladı... o evden çıkıyordum... konaktan çocukluğumun geçtiği yerden ilk sevgiyi nefretti kıskançlığı tattığım yerden ihanetti öğrendiğim yuvam bildiğim yer ikinci kez yıkılıyordu ben bu evden temellii ikinci kez ayrılıyordum bir annemle babam ayrılırken birde şimdi... kolum kanadım güvenim herşeyim kırılmıstı... ağlıyordum çocuk gibi evin kapısından cıktım taşlıktaytım artık bahçedeydim acıktaydım... hayat eskisi gibi olmıyacaktı dede ocağım o güvenim olmıycaktı farkındaydım o sevgi olmıyacaktı...

@459 panpa ilk aşk de ilk düzenli ciks de ne bilim garip bişe

@460 işte am salaklık böyle bişe panpa birakılmıyor

@461 yazıyorum panpa tamam merak etmeyin sağolun

Konak sürlalarla cevriliydi demir büyük bir kapısı vardı o kapıya doğru ilerlemek istemedim hiç çocukluğum geldi aklıma izin alınca mahallede oynamak için o kapıdan nasıl fırlardım iki ellimle asılıp nasıl çekerdim şimdi ise birak çıkmayı o taşlıkta yatmak istiyordum şimdi ben nereliydim ? o demir kapıdan çıktım kendimi tutamadım ki şimdi bile gözümden bi kaç damla yaş süzülüyor deli gibi ağlıyordum kapıdan cıktım oturdum kapının önüne deli gibi ağlıyordum zeynep yapma kalk desede kalkamıyordum ki...

biraz sonra sakınleşmiştim kalktım arabaya oturdum saat yedi falandı. ne yapalım dedi dedemleri görcem helallık alıcam dedim anneannemlere doğru sürmeye başladım arabayı fidangörde cıcekcıde durdum anneannem çicekleri çok sever dayımdan sonra kendini çıceklere vermişti adını bilmediğim çok güzel bir çicek aldım anneaneme ve devam ettim hüner pastahanesinde durdum dedem şeker hastası olduğundan şeker hastaları için olan tatlıdan aldım onada dedemlere gittim. kapıyı açtı anneannem dedeme ismiyle hitap edip bak yavrumun yavrusu nükleer gelmiş dedi. oturduk dedem çok konuşamıyordu biraz oturup kalktık anneannem cok dua ettı bana sizden allah razı olsun iki oğlan çocuğu annenize hiç laf getirmediniz dedi sizden öyle gördük anneanne dedim elini öprüm dedemin elinide öpüp cıktım annem biz garajlardayız diye aradı daha erken anne dedim olsun bekliyoruz gel sende dedi tamam dedim garajlara doğru geçtim.

@469 sen bilirsin dostum

@467 birde bana sor panpa hatırladım eski zamanı yeniden.

@470 @471 eyvallah panpa bende yazarım biraz daha bi on part falan daha girerim sanırım.

okuyanlar arada şarkı atarsa makbule geçer panpalar

Garajara geldiğim şotaydım herkes ordaydı kuzenlerim akrabalarım arkadaşlarım abartısız 50 60 kişi vardı herkes bağarmaya başladı oooo geldi bizim deli diye sarılanlar öpenler çok farklıydı. gidesim gelmedi ağlıyorduk gülüyorduk arkadaşlarımla eski günleri konuşuyorduk falan sankı daha hiç birini göremiyecekmişim gibime geliyordu ama çok güldük o anlarda fotograflar çekildi vedalaşma zamanı geldi anneme sarıldım öptüm sonra zeynepe sarıldım arkadaşlarıma sarıldım süleyman abiler geldi yanıma uzaktan bizi izliyorlarmış abi dedim şimdi beni kim korıyacak kollıyacak oralarda kim sorun cıkarıp senin başını ağrıtcak dedim ölmüyorsun ya deli oğlan ankaraya gidiyorsun dedi haklıydı... otobuse binerken beni çektiler havaya attıp tutyorlardı lan askere değil gurbette gidiyorum birakın dedim yok epey atıp tutular benı zeynep sevgilimi bana birakın dedi beni öptü otobuse binerken işte gidiyorum diye bağırdım annemler ve zeynep size emant sizden bilirim bişe olursa dedim ve bindm... en arka iki koltuğu almıştım herkes el sallıyordu. otobus garaglardan cıkarken bizimkiler arabaya doluşmuslar konvoy yapıyorlardı...

@477 allah kabul etsin panpa

ordulular bilir o rihtim dediğimiz yerden otobus döndüğü anda içimden bişeyler kopmuştu ağlamaya başladım telefondan kazım koyuncudan işte gidiyorum mu dinliyordum..
http://www.youtube.com/watch?v=Yk-HfAN0Zq8
hayattımın geçtiği büyüdüğüm en güven duyduğum yerden gidiyordum. o rihtimdan otobus döndü ya işte içim paramparca oldu anlatamıyacak bira acı oturdu içime. sağdece ağlaya biliyordum ailemi sevdiğimi dedemi soyadımı sıfatımı herşeyimi orda birakmıştım... okumak için gurbette cıkmak başka birde zorunlu olmaktan cıkmak başka aklına anıların gelıyor daralıyorsun daha şimdiden özlüyorsun oraya ait tadlara acıkıyorsun ordakı arkadaşlarının sohpetine susuyorsun bir mucize olsun kalım diyorsun ama olmuyor. o otobus o rihtimdan dönünce şehirden uzaklaşıyor ya sende orda ki senden uzaklasıyorsun bilinmeze gidiyorsun... bomtak bır ruh halınde oluyorsun... kötü çok kötü anlatılmayacak bir his...