Anlat kardesim, kendiminkini yazarken seni de okuyorum, ekleyeyim istersen hikayemin basına bkz koyup senin hikayeyi.

yok mu lan dinleyen, incici agzimi actirmayin

dinleyen yoksa uyuyayim yarin anlatayim beyler

bileti berline almıştım. babam ilk gittiğinde iki sene bir türk kafesinde çalışmış almanya'da. daha sonra kafenin sahibi dursun amcayla kardeş gibi olmuşlar, ortak olarak kruzbergde bir kafe açmış babam ama işleri pek iyi gitmemiş, ortaklıkları bozulmuş ama dostlukları devam etmiş. berlinde dursun amcanin oglu karsiladi beni. babasi bizden daha cok sey biliyordu ve oglu aliye anlatmis neden geldigimi. velhasil bende nasil ogrendigimi, nicin geldigimi vs. anlattim cocuga. yalniz cocuk cok soguk bir tipti, hic orali degildi yani. babasinin ricasiyla gelmisti ve beni bir hostele postaladi. ona ihtiyacim olan seylerden bahsettim, bana turk evinin adresini verdi berlinde buradakilerden yardim iste falan diye ve isinin oldugunu benim icin yapacak baska biseyi olmadigini soyledi. gibimde degildi acikcasi, o kadar isim varken onu takamazdim ama babamin dursun amca hakkinda anlattiklarindan sonra yakin bir ilgi beklerken o gunden sonra ne o cocugu, ne dursun amcayi gormemem benim icin uzucu olmustu beyler. yurtdisina veya yabanci bir yere gittiginizde tanidik birilerinin olmasi iyidir, sizi kollar yardimci olur, sizin kuramadiginiz iletisimi oradaki yerlilerle kurup islerinizi kolaylastirir. hasili 1 saatte halledebilecegim problemlerimi belki bir gunde hallettim ama boyle daha iyi olmustu. sonradan farkettim bunu. zira tahmin ettigimden daha uzun kalacaktim almanya'da ve en son duragim olan danimarka'da. cok karmagib gunler bekliyordu beyler. almanca rock dinleyen yan odadaki elemanlarin gurultusunu dinleyip, tavana bakarken korkuyordum.

tamam geldim beyler burda olanlar uplasin

15 dakika sonra aranizda olacagim ve hizli partlarla bitiricem beyler

emniyet genel mudurlugune gidip pasaportumu aldigimda babam neredeyse oluyordu beyler. facebooktan isim aramasi yaptigimda cikan sonuclardan bir sey bulamiyordum. annelerinin soyadlarini kullaniyor olabilirlerdi, yani her seyi denedim ama elimde babamin mathilde hakkinda onu yasiyorsa bulabilecegim bazi bilgiler, eski adresler, eski arkadaslar ve mathildenin doktor olan abisinin calistigi hastane bilgileri. en azindan hicbir sey bulamasamda onunla bir yerlere varabilirdim ama onu sona sakliyordum. adresine mektup ve mail gondermistim o zamana kadar ama cevap alamamistim. neyse beyler vize dahil ne varsa hallettim, avrupada bazi baglantilarda buldum ve havaalanina dogru yola koyuldum.

geldim beyler uzun bir partla devam ediyorum.

Acaba nerenle yazıon gardas

Ben dinliom sen yaz bacım

sigaram bitti beyler alip geliyorum

neyse ben devam ediyorum. tahmin edeceginiz gibi bu cocuklar benim kardeşimdi ve tahmini 87 88 dogumlu olmalilardi. cunku ben 93 dogumluydum. neyse ileridede anlatacagim benden 5 6 yas buyuk bir ablam bir abim varmış. hikayenin benim icin aci sonla bitmesinin sebeplerini simdiden yazmiyorum ama babam benden bir sey rica etmisti. Mathildeyi bulmaliydim ve o cocuklara babaniz ölüyor demeliydim. babam nedense benim yakin bir zamanda olecegimi bilmeliler diyordu. sasirmistim beyler. kizmamistim ama cok sasirmistim. babamin bunca yil boyle bir seyi nasil sakladigini dusundugumde babamdan uzaklasiyordum. engel olamiyordum malesef. babama bakarken kalbim soguyordu istemsiz. Ama cocuklarinin fotograflarina bakip aglamasi beni benden aldi beyler, soz verdim babama. cocuklarini bulacak, mathildenin mektuplasmayo neden kestigini babamin araliksiz mektuplarina neden cevap vermedigini bulacaktim.

burda misiniz beyler?

bir gün hastane dönüşü durumunun kötü olduğuna artık emin olmuş olacak ki bana bazı mektuplari gösterdi. mektuplar 1995li yillarda bitiyordu ve almancaydı. mektupların içinden bazı fotoğraflar cıkmisti. bazi cocuk resimleri ve sarısın gulec yuzlu bir kadin fotografi. kadınin adı mathilde idi. 5 6 yaslarinda sarisin iki cocukta vardi fotograflarda. bu arada babamin almancayi bu kadar iyi bildigini bilmiyordum. ogrenmesi dogaldi ama yillardir bize hic bu kadar iyi bildiginden bahsetmemisti. hatta babami ben tanimiyordum beyler.

sami adında yakın bir arkadaşı vardı babamın. sevimli bir adamdı sağolsun. her gün muhabbetine babamı ziyarete gelir, kızınada benimle arkadaşlık yapması için ricacı olurdu. daha sonra kızıyla yakın iki arkadaş olduk, sonradan söyledi bana, sağolsun. velhasıl günler böyle geçerken babam bana bir şeyler söylemeye başladı. kegib kegib, parça parça şeyler. ilk önce gurbetçi gittiği almanyada ki takribi on sene sürmüş, sonra turkiyeye gelmis ve annemle evlenmiş, ben doğmuşum. almanya'da yaşadiklarindan oradaki insanlardan olaylardan bazi anlatti. ilk başta muhabbet diye dinlediğim bu anılar, giderek beni biraz merak, biraz korku çemberine aldı.

annem yaşlı ve sağır bir kadındı erkenden göçtü rahmetli. huzur içinde yatsın buradanda anmış olayım. babam annemin aramızdan ayrılmasına müteakip pankreas kanseri oldu. varlıklı bir adamdı ve tedavisini ve bakımını ben olmadanda yapabiliyordu. ben o zamanlar yanında degildim cunku sehir dışında üniversite okuyordum. 2 haftada bir istanbula gelir babami ziyaret ederdim, her gördüğümde rahmetliyi daha da zayıflamış bulurdum. depresyonada girmişti babam. bu sebeple okulumu dondurdum, hocalarımla konuşup durumu anlattım ve istanbul'da babamla yaşamaya başladım.

YOK gibTiR GiT

Rezerved

bu babamla benim hikayem. ölmeden evvel benden hayatında belki ilk defa bir şey istedi. bunun için pasaport çıkarıp danimarka'ya gitmem ve birileri için onun adına bazı şeyler yapmam gerekiyordu.

Bu baslik altinda mi