+2
Yaklaşık iki aydır mutlu olduğum bir ilişkim vardı, bugün itibarıyla bitti.
Kız arkadaşım ateist ve ben de cumadan cumaya camiye giden ve Ramazan'da oruç tutan ortalama bir müslümanım. Alkolle aram fena değil ve asıl önemlisi düşüncelerim yobazlıktan çok çok uzak ve inanmayanlara, farklı şeylere inananlara da karışmam, saygı duyarım. Kız arkadaşımın ailesi de inanmıyor ve ben bunu tanıştıktan sonra öğrendiğimde olumsuz hiçbir şey düşünmedim ve kabul ettim. Hatta abisinin eşinin de müslüman olduğundan ve bunu dert etmediklerinden ve birbirlerine saygı duyduklarından bahsettiğinde onun da böyle düşündüğünü sanarak sevinmiştim.
Birkaç gün önce ben Cuma'ya gittiğimden ve bir engel olmadığı sürece her hafta bunu tekrarladığımdan bahsettiğimde bana şaka yollu bu hafta gitme benim için dedi ve ben de bu konuda birbirimize saygı duymamız gerektiğini, nasıl ben sana kendi inancımla ilgili hiçbir şey dayatmaya çalışmıyor ve seni olduğun gibi kabul ediyorsam senden de aynı şeyi benim için yapmanı istiyorum dedim. Bir süre o kendi argümanlarıyla, ben kendiminkilerle tartıştıysak da bir yere varamadık ve konuyu kapatma kararı aldık.
Bu akşam attığım hiçbir mesaja cevap vermedi ve birkaç saat sonra beni aradı ve bu konuyu o günden beri düşündüğünü, bir türlü kabul edemediğini ve ayrılmamızın en doğru karar olacağını söyledi. Sesi oldukça kararlıydı ve benimle bir gelecek düşünemediğini, ilişkimiz birkaç ay ya da birkaç sene bile sürse biteceğinden %100 emin olduğunu ekledi. Bir müslümanla birlikte olmanın bir kediyi tekmeleyen bir adamla birlikte olmak kadar kendisini rahatsız edeceğini ve kabul edilemez olduğunu söyledi. Ben de beni yaklaşık 8 aydır tanıdığını ve herhangi bir rahatsız edici yanım olsa bu ilişkiye başlamayacağımızı, bu konu yüzünden ayrılmamızın ise ne kadar saçma ve yaralayıcı olduğunu ve bu konuyu uzun uzun konuşabileceğimizi söylediysem de kendisi ilişkiye başlamadan önce bunu bilseydim başlamazdım çünkü benim için çok önemli bir mesele dedi ve kararında ısrar etti. Birkaç cümlelik veda konuşmasının ardından da ayrıldık.
Sözlükte ya da haberlerde alevi, hıristiyan veya ateist olduğu için evlenmesine karşı çıkılanlara, ailesi tarafından zorla ilişkisi bitirilenlere denk geldiğimde ne sığ insanlar var derdim ama bu kez aile değil direkt sevdiğim ve beni sevdiğini de bildiğim kişi tarafından böyle bir sebeple terk edilmek bana çok koydu. ikna etmeye çalışsam hiçbir yararı olmayacak ve hatta daha kötü olacak ama böyle oturup bu durumu kabullenmek de hiç içimden gelmiyor ve dahası içimi parçalıyor.
