din

ozellikle musluman olmayan bir yerde, musluman olmayan ve sizin gibi bazi seyleri sorgulamaya baslamis birisiyle konusmaya baslandiginda havada ucmaya baslayan kavram.

adam et yemiyor, alkol serbest; sende durum tam tersi. o kendisine bir aciklama getirmis senin bir aciklaman var. sen hala dunyanin ote ucundaki bir insani kurana bir sekilde erisebiliyor olmasindan dolayi sorumlu tutup musluman olmasi gerektigine inaniyorsun, oteki adam bambaska aciklamalar getirmis.

sorsan bana kurani ne duzunden ne turkcesinden aklimda kalacak sekilde okumusum. hani hayat sinav diyoruz ya, hadi cok kolay bir sinav olsun, mesela olsek de kuran'dan coktan secmeli bir sinava girsek, hani mesela, kacimiz gecerdi. gecemezdik, ve biz buna ragmen amazonun agaclarinda yasayan adami sorumlu tutariz.

mesela biz bir de guleriz adamlara, hristiyanlar isa'ya tanrinin oglu diyolar ne mal adamlar diyoruz, yahudiler kendini ustun goruyo, istesen mensubu bile olamiyorsun dinlerinin. muslumanlik diyorsun bir tane diyorsun ama hala cevaplayamadigin kocaman sorulari var. hala "dunya okuzun boynuzundadir" lafini kabul edemiyorum. hala adet gormemis kizlarin evlenmesi bana haksizlikmis gibi geliyor. hala cariye diye alinan kadinlarin istemeseler dahi cinsel iliskiye zorlanabilecegini hazmedemiyorum.

cok guzel diyor elin budisti: "sanki birseyler yanlis, icimde bir gibintisi var, ama birakamiyorum. belki cocuguma izin vericem hersey icin, ama ben yapamiyorum." aslinda bir anlamda dusunduklerime tercuman oluyor. bu, nasil buyudugumuzle alakali diyor, beynimizin o yaslarda kabul ettigi seyler su anda bize mutlak dogruymus gibi geliyor. kurallari kendi kafamizda kurdugumuz mantikla dogrulamaya calisiyoruz. kural kendini dogrulamak zorunda olmuyor, ve biz tikandigimiz yerde, herseyi anlamaya aklimiz ermez diyoruz.

ama biliyorum, dunya okuzun boynuzunda degil. biliyorum, bunu bir hristiyan demis olsa, adama demedigimi birakmazdim, ne mal adamlarsiniz hala boyle seylere mi inaniyorsunuz derdim. adamin birisi cikmis demis ki, o laf soylendiginde dunyada boga burcu hakimdi. astrolojide aylara hayvan isimleri ne zaman takildi o ayri bir mevzu, lafin hakkaten nisan/mayis aylarinda denmemis olma ihtimali ayri bir mevzu, bu adamin sirf kendi icini ve de insanlarin kafasini rahatlatmasi icin uydurup uydurmamis olmasi ayri bir mevzu. bilemiyorum, cok karigib anlicaginiz. icim rahat etmiyor.

peruya/alaskaya bir peygamber gelmemis olmasi zoruma gidiyor. daha din kelimesini duymamis bir insanin hesap verecek olmasini anlayamiyorum. bazen diyorum, "ulan ya aslinda ben yaniliyorsam, incili okudum mu? hayir. tevrat? hayir. budizm bilir miyim? alakam yok." ulan ya bizimkisi yanlissa diyorum. ben neden digerlerini okumuyorum. bunu bir muslumana desem, "sacmalama lan. tabi ki en dogrusu bizimki" diyor. tartisma acabilecek bir durum bile olusmuyor. sonra diyorum, ya aynisi hristiyan icin de gecerliyse? nasil bir adaletin icindeyiz?

ateist olmak geliyor bazen icimden ama herseyi reddetmenin de iyi bir sey oldugunu dusunmuyorum. inanilmaz guzel doktrinlerimiz var, sadece namaz bile inanilmaz birsey gibi geliyor bana. dusunuyorum, bir insan kendi kendine gunde minimum 5 kere yaratana/dogaya vs. tesekkur ediyor. sonra mesela kendi kendine diyor ki dedikodu yapma kotu birseydir; sabret ve dogru yoldan git, o zaman mutlulugu bulacaksin diyor; yetimin hakkini yeme sahip cik diyor vs. kaciniz anlamini bilerek okuyor sureleri bilmiyorum ama, gunde 5 kere kendi kendine boyle telkinler vermek mukemmel bir seymis gibi geliyor. yapamiyorum, ateistlik de isime gelmiyor.

ama yukarida saydigim nedenlerden oturu de, musluman olmayan birisine muslumanim derken, aklima yukaridaki mevzular geliyor, hani utanmiyorum belki ama, icimde bunu kabul etmeyen bir seyler beni rahatsiz ediyor. insanlar hayatimin merkezine koymami istedikleri seyin hakkinda fazla dusunmememi, yoksa kafayi yicegimi soyluyorlar. bense, hayatim hakkinda bu kadar kati bir karari dusunmeden almayi anlamiyorum. herseye yorumlar getirmeye calisiyorum kendimce. mesela evrimle yaratilis bana gore celismiyor, celisiyor diyen insanlarin dedikleri de tatmin etmiyor. adamin kafasinda bir yaratmak olayi var, bana onu anlatiyor. 3 kere soruyorum ardarda yaratmak ne diye. bana sihirli degnekli sihirbazlari anlatiyorlar resmen, bu benim tanrim degil diyorum icimden. yaratilis da gayet evrimle olmus olabilir diyorum. boyle bir sey tanriyi da cok mantikli ve tutarli kilarak yerini daha da yukarda tutardi diyorum.

din, su siralar anlamini yitirmek uzere bir kavram yani kisaca. peygamberlerin kesinlikle kotu niyetli olduklarini dusunmuyorum, hepsi bir duzen ve insanlarin toptan refahini saglamak icin belli kurallari reddedilemeyecek bir referans araciligiyla insanlara aktarmaya calismislar. dediklerine uyulsa, cidden de refah olacakmis gibi geliyor. ama iste oyle seyler var ki, nasil diyorum, neden diyorum kendime cevap veremiyorum. cevap verdigini sanan insanlari da, kor olmus gibi gormeye basladim.