Olaya nereden yaklaşılırsa yaklaşılsın inançla alakalı problemler iki farklı kapıya çıkabilir ancak.

"Ya madde (varlık, tabiat); ebedi, sonsuz, aslidir ve ruh (düşünce, bilinç) türemedir.

Ya da ruh (düşünce, bilinç) ebedi, sonsuz, aslidir ve madde (varlık, tabiat) türemedir."

Eğer maddenin (evrenin) bekâsına inananlardansanız bir probleminiz var demektir. Çünkü "var olmaya başlayan" her şeyin bir sebebi olmak zorundadır. Evrenin bir başlangıcı olduğu ve bir sonu olacağı da bilimsel olarak tespit edilmiş durumda. Yani evrenin bir başlangıcı olduğuna göre (evrenden aşkın/yüce) bir sebebi de olması gerekir. Peki bu sebep nedir?

Bunu şu şekilde de düşünebiliriz. Kağıt veya ekran üzerindeki tek boyutlu bir noktayı ele alalım. Bu noktadan daha aşkın/yüce bir varlık sebep olmadan noktanın kendi kendini çizgiye dönüştürebilmesi mümkün değildir. Ancak boyut olarak ondan daha üstün olan insan ya da hayvan müdahale ettikten sonra o nokta çizgiye ya da geometrik bir şekle dönüştürülebilir.

Evrenden aşkın varlık ise (muhtemelen evrenden daha fazla boyuta sahip olması gerektiği için) şu özelliklere sahip olmalıdır:
- Mekansız.
- Zamansız.
- Materyal (maddi) olmayan.
- Nedensiz.
- Aklın alamayacağı derecede kudret sahibi.

O zaman din felsefesinin temel sorununa bu argüman eşliğinde yanıt bulmuş sayılabilir miyiz?

"Ruh sonsuzdur, çünkü maddi olan her şey varlığını gayrimaddi bir şeye(sebebe) borçludur," diyebilir miyiz?

Düşünün dostlarım.

Düşünün.

---
Edit
---
Özet isteyen kardeşlerim için:

"Ya madde (varlık, tabiat); ebedi, sonsuz, aslidir ve ruh (düşünce, bilinç) türemedir.

Ya da ruh (düşünce, bilinç) ebedi, sonsuz, aslidir ve madde (varlık, tabiat) türemedir."

Bence ruh asli, madde geçicidir. Siz ne dersiniz?

Bunun üzerine düşünün.
---