din boşluğunda olanlar gelin

@1 şimdi sevgili yoldan çıkmaya yüz tutmuş kardeşim. inanıp inanmamak insana özgü bir şeydir.
allah sana akıl vermiş fikir vermiş.
birsürü peygamber göndermiş.
kitap yollamış.
iyiyi kötüyü doğruyu yanlışı tebliğ etmiş.
sen şimdi bütün bunlara rağmen işin kolayına kaçmak için inanmamak istiyorsan sonunu sen düşün.
ama şunuda unutma. allahın tövbe kapısı hergün açıktır.

hatta size bir gerçek bir şey anlatayım.
şeytanın krallığı olduğunu biliyormusunuz. şeytan hergün milyonlarca çocuklarını toplar onlara yapmaları gereken kötülükleri söyler tüm evrene yollarmış. şeytan bir şeyi söylemezmiş çocuklarına. allahın tövbe edici olduğunu ve herkezin tövbesini kabul edeceğini. allah kıyametin kopacağı ana kadar tövbe kapısını açık tutacaktır. fakat şeytan ne zaman kıyametin kopacağını bilmediğinden asla tövbe etme fırsatı bulamayacaktır.

birinci üflemede yüce allah i̇srafil’e emir verir. o da suru üfler.
yerde ve gökte ne varsa korku ve heyecana kapılır; sarsılır.
bu durum kur’an’da şöyle anlatılır:

”sura üflendiği gün, yerde ve gökte ne varsa sarsılır. ancak allah’ın dilediği hariç…” (neml:87)
yine o gün çocuklar birden yaşlanır.

bu mana şu ayete geçer:
“ey i̇nsanlar! kıyamet gününden korkunuz, kıyamet sarsıntısı büyük bir şeydir.o gün süt emziren analar, süt verdiklerini unuturlar. hamile kadınlar çocuklarını düşürürler. i̇nsanları sarhoş görürsün.ama onlar sarhoş değillerdir. ancak allah’ın azabı çetindir.” (hac: 1-2)

yüce allah’ın dilediği kadar o halde kalırlar.
i̇kinci üflemede allahu teala i̇srafil’e emir verir, ölüm üflemesini yaptırır. o zaman yüce allah’ın diledikleri hariç; yerde ve gökte ne varsa hepsi ölür.
bu durum şu ayetle sabittir:

“sura üflendiği zaman, göklerde ve yerde olan canlılar ölür. ancak allah’ın dilediği kalır. (neml: 87)
burada ölümden istisna edilenler, şehitlerin ruhudur.
denildi ki:

ölmeyenler dört büyük melektir. hepsine selat ve selam olsun.
yüceler yücesi zatı daha iyi bildiği halde azrail’e sorar:
“yarattıklarımdan canlı olarak kim kaldı?”

azrail şöyle der:
“ya rabbi, sen varsın, ölmezsin. yarattıklarından cebrail, mikail, i̇srafil, arşı taşıyan melekler ve birde ben kaldım.
bunun üzerine yüce allah emreder. kendisinden başka herkesin ruhunu alır.
ondan sonra yine sorar:

“ey azrail, şimdi kim kaldı?”
sen dirisin, hiç ölmezsin. bu aciz kulun kaldı.”
bunun üzerine yüceler yücesi şöyle buyurur:
”ey azrail!her nefs ölümü tadacaktır; emrimi duymadın mı? sende yarattıklarımdan birisin. seni de onlardan yazdım.”
bunun üzerine azrail kendi canını alarak ölür.
bir rivayete göre; azrail (as) cennetle cehennem arasında bir yere giderek kendi ruhunu orada alır. orada öyle bağırır ki, eğer kainat ve mahlukat hayatta olsa, o sesten hepsi de ölürdü.

o sırada azrail der ki:
“eğer ölümün bu kadar zor olduğunu bilseydim, mümin kulların ruhlarını daha şefkatle alırdım.”
ve…nihayet o da ölür. yaratılanlardan hiçbiri hayatta kalmaz.o zaman yüce allah bu dünyaya şöyle seslenir:
“nerede sultanlar? nerede sultan oğulları? zalimler! zorbalar? nerede nimetlerimden faydalanıp başkasına kul olanlar?”
bundan sonra şöyle der:

”bugün mülk kimin?”
bu soruya yanıt veren olmaz…
yüce allah kendi cevaplar:
”bugün mülk vahid ve kahhar olan allah’

olum okuyun herkes okusun...