dibe vurdum

@60 panpa elimde olmayan bazı durumlardan dolayı uzun bi ara verdim, en kısa zamanda yazıcam söz

nerdesin dıbına soktuğum devamı nerde

panpalar pek moralim yerinde değil, buraya bilgi mesajı girmek için girdim, yarın gece devam ediyorum

devam et panpa duygulandırdın lan

geldim panpa bu akşam okucam maçtan sonra aklımdasın..

@55 panpa sana inanıyorum devam et la cidden bi üzüldüm sanki

@53 panpa uydurma değil, bizzat yaşadığım olaylara şimdi dönüp baktığımda gözlemlediklerim bunlar

Hayrina up

etkilendim panpa ama mantık hataları var ama uydurmadığına inanıyorum(istiyorum)

@51 panpa farkettiysen özet özet önemli detayları yazıyorum, bunalrıda çıakrtırsam olayın bağlayıcılığı kalmaz

rezerved, çok detaya girme panpa

sizi yarına kadar bu şarkıyla baş başa bırakıyorum: http://www.youtube.com/wa...dscreen&v=UQUA5rrGt48

beyler çok uykum geldi, devdıbını yarın gece aynı saatlerde gircem, ayrılmayın takipte kalın, birde hayrına uplayıp, yönetime bildirseniz olan bitene eklese hiç fena olmaz. şimdiden bana zaman ayırıp hayatımı okuduğunuz için size teşekkür ediyorum

ama hala tamamen dibe vurmuş değildim, üniversite sınavını bi şekilde verip gibko bir bölüme yerleşebildim. Hayat benim için yeni başlıyordu...

o hafta okula gitmemiştim, kendi karanlık yüzümü evde kontrol etmeye çalışarak geçirmeye başladım ki bu biraz etkilide oluyordu, toplum içeriisnde bulunmayıp, strese girmedikçe kendi karamsarlığım ve ona eşlik eden yanlızlığım içinde gayet dingindim.

lise4 üzerine; kendi suskunluğuma hiç beklemediğim bi hızla tekrar dönmüştüm. ummadığım şekilde, derinden gelişmeler yaşanmış şekilde.

bunu artık kontrol edemez hale gelmiştim. dışa vurumum yavaştan gözler önüne seriliyordu.

birgün edebiyat dersine girmeden tenefüste lisedeki çalışmalarımıza göre sıralamamız açıklandı ve ordada lise 2,3 çalışmalarımın yeterli olmadığını gördüm, birde ordan darbe aldım. Neyse içime atacak sindiricek yerim vardı, bunalra çocukluktan beri alışmıştım, ama artık kontrolun benden gittiği anlar oluyordu.
edebiyat dersine girmiştik, ben sıraya kafamı gömüp kendi halimde duruken, hoca ders dinlemem için beni uyardı ve ben aynen yatmamı sürdürürken, gelip kolumdan tutup kaldırmaya çalıştı.

Biraz direndim, ama artık içimdeki canavarın benim ona vurduğum zincirlere dayanacak sabrı yoktu. Ben ona bakmazken kendini geliştirmeyi başarmıştı. Ve o gün okul hayatımın, hatta hayatımın en şiddetli günüydü.

çekiştiren hocanın kolundan tutup geriye doğru ittim ve bbeni hala tutuyordu, bırak ya diye bağırdığımda, bütün sınıfı adeta bana kim olduğumu bilmezmiş gibi bakarken buldum.

ve bir kaç saniye duraksamadan sonra sınıfın kapısını çarparak çıktım.

o günden sonra eskisi gibi olmayacaktı hiçbirşey, içimdeki canavarın dışarı çıkıp etrafa nefretimi ve kinimi nasıl kustuğunu görmüştüm

son konuşmamızda, benimle yürütemyceğni ve burada bırakmamızın ikimiz içinde en iyisi olduğunu, kendisinden daha iyilere layık olduğumu söyledi ve sözü bana bıraktı ama benim söyleyecek bi kelimem bile kalmamıştı.

insan kendini rüyayla gerçeklik arasında sıkışır hisseder ya, ve hangisnin gerçek olduğunu kavrayamaz, işte ben o günden sonraki aylarda yaklaşık 1 sene o durumdan çıkamadım

artık sadece telefonlarda görüşür olduğumuz zamanlara geldik, yanımda olması bile yetmezken, sesini duymak nasıl yetebilirdi ki, karanlık tarafım yine gülümseyrek, beni yanlız bırakmadığını hissetiriyordu. http://www.youtube.com/watch?v=xwtdhWltSIg

lise 3 ün sonunda herkeste sınav telaşı başladı ve sevginle aramızda ister istemez bi uzaklaşma oldu ki, benim gibi düşünmeyen bi kız için bu yeni keşiflere çıkmanın başlangıcıydı

insan hedeflerine ulaşabilmesi için yaptığı bütün çabaların boşa çıkması sonucu nasıl tepki veriri sizce, bunu normal ailede yetişmiş çocuklar için sormuyorum, benim gibi olanlar için soruyorum