Beyler beni çok bilmezsiniz. Zira okuyucuyumdur pek sözlükte yazmam. Size hayatımın kayışını anlatmak istedim.Tek ve uzun bir yazıyla bitireceğim.Özet isteyenler başlığı okusunlar yeter.

Ailem ben doğduğumda zengin olmasalarda.Çocukluğumda zenginliğe erişmiş bir aileydi. istediğim her şeye sahiptim.Bir insan çocukken zengin züppesi olabilirmi?Ben öyleydim beyler.En azından hayatımı karartan o olaylar olana kadar. Kendimi tanıtayım ilk önce. Hukuk öğrencisi, kumral,1.87 boylarında, estetik vücutlu ve suratı düzgün bir panpanızım. Küçüklüğümden itibaren spor yapmışımdır hep. Babam teşvik etti buna beni.Hep derdi hatırlarım Güçlü olursan herkese sözünü geçirirsin. diye. Hayatımda 13 yaşına kadar bir sorun yaşamadım. Kapımıza onlarca polisin dayandığı o güne kadar.O gün babamı aldılar zütürdüler benden.Çete lideri dediler babama. Dağ gibi babamı ilk defa o gün yıkılmış gördüm ben.2 küçük kız kardeşimi avutmaya çalıştım küçücük ellerimle.Ve annem. Biraz klişe olabilir ama benim cefakar annem.O kadar paranın bozamadığı hırçın laz kızı. Buralara fazla girmek istemiyorum panpalarım.O günden başladı benim batışım. Babam burdayken etrafımızda pervane olan insanların yerinde yeller esiyordu. Babamın ortakları, akrabalar malımızın hesabını yaparken ben ancak izlemekle yetiniyordum.Ne yapabilirdimki zaten. Ailemiz çöküş dönemine henüz girmemişti ama. Babamın görüşlerine gidip gelirken bir anda bir şokla karşılaştık ailecek. Babamın görüş memuru zaten eşinin yanında olduğunu benim öz annemin görüşe giremeyeceğini söylemişti. Benim idolüm.Örnek aldığım o güçlü adam annemi resmen aldatıyordu. Babama sevgim orada öldü benim. Çöküşümüz böyle başladı bizim.Bu olaydan sonraki 2 yılım annemin sinir krizleri yüzünden hastanede geçti. Annemin son krizi çok şiddetliydi.Ve o gün ben bir yemin ettim. Sadece kardeşlerim ve annem için yaşayacaktım. Kendimi geliştirmek için spora ve dil kurslarına başladım. Koruyacaktım ben ailemi. Sporla birlikte 100 kiloya varmıştım artık. Lise 2 çocuğuydum ama insan azmanı gibi görünüyordum.Ama parasızlık bir yerden sonra belimi burktu. Birgün eve geldim.Ve kapıdaki adam anneme bağırıyordu. Tanıdım hemen. Babamın ortaklarındandı. Para istiyordu annemden.Ama 3 yılda babamın bıraktığı para suyunu çekmişti.Ve 5 kuruşumuz yoktu. Annemi gözü yaşlı görünce gözüm döndü. Yıllarca amca dediğim adama var gücümle bir yumruk attım. Adamın duvardan sekip yere düşüşünü gördüm beyler.Ama hiç üzülmedim, korkmadım.Ben bir söz vermiştim ve bu sözü ne olursa olsun tutacaktım. Komşular aramış polisi. Adamı hastahaneye kaldırdılar. Benide kodese. Adamın elmacık kemiği çatlamış.Ve bu ağır suçmuş bunu öğrendim o gün. Mahkemeye çıktım. Canına yandığımın hakimi babacanlık yapıp toplum görevi verdi. Binbir türlüde nasihat eyledi bana.O adam sayesinde hukuk aşığı oldum. Biraz uzun oldu diyeceksiniz haklısınız ben bile yazarken insan okuyacak bunu dıbına koyayım dedim kendi kendime.Ama dayanın az kaldı kısa kesip bitiricem. Parasızlık demiştim dimi. Evet kardeşlerim parasızlık zor şey. Allah düşmanıma vermesin.Ev,okul, antreman,dershane 4 geninde sıkışmıştım son seneler. Parada yok cepte. Annemin verdiği parayı kardeşlerime bölüştürüp ben yürüyerek gidiyordum heryere. Aşk meşk işlerine girersem zaten çıkamayız. Birden en tepedeyken en dibe düşmüştüm hem maddi hem manevi.Bir gün eve geldim. Küçük kardeşim evde. Annem işte. Kardeşim abi açım diyor. Buzdolabını açtım beyler. Bomboş.Ama hiçbirşey yok. Cebimdeki son 1 lirayla kardeşime noodle yapıp Yedirmiştim o gün.Gel zaman git zaman babamın suçlamaları düştü. Babam dışarı çıktı.Ben 19 yaşımdaydım artık.Ama ruhum 40 olmuştu çoktan.Ve babam ne yaptı dersiniz. Bizim yanımıza gelmek yerine metresiyle yaşamaya karar verdi. Babamla tüm bağımı orda kopardım ben. Annem evi satıp bir iş kurdu.Ve allaha şükür durumunu düzeltti.Ben ise verdiğim sözü hala tutuyorum.Ve gücüm olduğu sürece tutacağım. Selamlar,saygılar.