@113 gazeteci öldü, cenaze bedelini ödüyelim dedik. daha neler neler be. o zaman gençsin kanın kaynıyor, örgütün çok hatası var onları da anlatırım.

eğitimden döndükten sonra 3 gün dinlenme verildi. o dönem uyuşturucuya ve yozlaşmaya karşı savaş alevlendi. mahallelerde uyuşturucu satışı arttı. bir gün arkadaşımla beni bir abi çağırdı.

bu abi bizi aldı ve örgütün bize sağladı evde kalmamız gerektiği ve uyuşturucuya karşı savaşta kocaelide aldığımız eğitimden yararlanarak savaşmamız gerektiğini, ajıtasyonlarla anlattı. tereddütsüz kabul ettik. mahalere afişler astık, torbacıları ifşa etmeye başladık.

ifşa ettiğimiz torbacıları dövüyor, uyuşturucularını yakıp, mahalleye ajitasyon çekiyorduk. muhakkak torbacı dövüldükten sonra topuklarına sıkılarak cezalandırılır, olduğu yerde bırakılır gidilirdi. bunun için halkta bu gösteriyi izlediğinden; gözünü kırpmadan vuracak milisler yapardı. biz hayatımızda hiç bir canlıyı vurmamıştık o güne kadar. ama vuracağımız günler de gelecekti.

yine bir gün torbacıyı ifşa ettik. sibel yalçın parkında satıyordu, en kutsal saydığımız yerlerden birinde. plana göre ben müşteri kılığında alıcı olacaktım. ticareti gerçekleştirirken yoldaşlar gelecek, torbacıyı halka teşhir edecektik. planın sonunda, topuklarına ilk defa sıkma sırası bana gelecekti. gözümü kırpmadan sıkıverdim şerefsize. halkım için yapıyordum, halkım..

yarın devam edicem.

burada olanlar bi yazsın bakalım