Beyler şuraya Alinin 8 günü adlı bir filmin sahnesinde geçen diyaloğu yazıcam. Benim çok hoşuma gitmişti. isteyen Alinin 8 günü yalnızlık yazıp youtubedan izlesin.Ama bu diyaloğu okumanızı istiyorum beyler, mutlaka okuyun yada açın izleyin.

"özür dilerim. size bir şey sorabilir miyim?

hayat neden bu kadar zalim? insanlar! insanlar neden bu kadar zalim? yaşamak neden bu kadar zor ve neden bu kadar güzel? ve vazgeçilmez? peki, insanların birbirini anlamamak için bu büyük çabası neden?

karım!
karım bana çok kızıyor. ona istediği gibi bir hayat sunamadığım için. istediği gibi bir adam olamadığım için.

çocuklarım!
çocuklarım da bana çok kızıyor. onlara bilgisayar, elbise, ayakkabı alamadığım için.

patronum.
patronum sürekli alaycı bakışlarla beni izleyerek ne kadar işe yaramaz bir adam olduğumu günün her saatinde bana hatırlatıyor. o da bana çok kızıyor. çünkü ona çok para kazandıramadığım için.

dostlarım, akrabalarım, arkadaşlarım! beni adam yerine bile koymuyorlar. onlar da bana kızıyor. onların istediği gibi bir adam olmadığım için. onları yemeğe zütürmediğim için, onlara borç veremediğim için. onlara ayak bağı olduğum için. onların eğlendiği gibi eğlenemediğim için.

devlet!
devlet de bana kızıyor. daha çok vergi veremediğim için. arada bir "ne oluyor?" diye sorduğum için. yanlış partiye oy verdiğim için.

biliyor musun? her tarafım kanıyor. acılar içindeyim. düşünüyorum, onların istediği gibi bir adam olmak istiyorum ama beceremiyorum.

dostlarıma, akrabalarıma, patronuma, karıma, çocuklarıma, "üzgünüm" diyorum, "sizin istediğiniz gibi bir adam olamadığım için özür dilerim" diyorum, duymuyorlar. acılarımı, sıkıntılarımı, kederlerimi anlatıyorum, dinlemiyorlar.

ben... ben, "bana yardım edin" diyorum, kaçıyorlar. "gelin biraz konuşalım" diyorum, masayı terk ediyorlar. "ölüyorum ben" diyorum, "ne zaman öleceksin" diye soruyorlar.

lütfen bana söyler misin? ne oldu? bize ne oldu? eskiden böyle değildi. şimdi ne oldu? neden insanların artık birtakım duygulara ve düşüncelere prim verecek zamanları yok? neden bu kadar hızla koşuyorlar? neden bir an bile olsun durup, hayatın, insanın, evrenin anlamı üzerine düşünmüyorlar? ben acılarımı, sıkıntılarımı, kederlerimi onlara anlatırken neden beni dinlemiyorlar? benim bütün bu düşlerim, arzularım, hayata dair imdat çığlığım onlara neden sahte geliyor? sahici gelmiyor, samimim gelmiyor, neden? neden? neden, söyle bana. neden? ne olur bana yardım et. yardım et bana. lütfen... lütfen...

neden beni bu halimle kabul edip, aralarına almıyorlar? neden beni sevmeleri için inanmadığım halde sürekli onların ilgisini çekip onlarla konuşmak zorundayım? neden onların arasında bencil olmak zorundayım? neden varolabilmek için rekabet etmek zorundayım?

lütfen... lütfen bana yardım et. bana hayatta yaşamın sırrını söyle. bak, biliyorsan o yolu, bana göster, lütfen. çünkü ben artık yalnız yaşamak istemiyorum. bana hayatta yaşayabilmem için güç ver. neden ben hayatta yaşamayı beceremiyorum, lütfen bana yardım et.

Bugun bir sey fark ettim beyler. Burdaki cogu adam (trolleri saymazsak) efendi ve aile cocugu olan adamlar. Ayni zamanda ara sıra ozguvensizlik ve asosyallikten yakinirlar. Ki bunlara ara sira ben de dahil oluyorum.

Simdi gelelim tespitime. Beyler ezik degil kimse. Ozguvensiz de degilsiniz. Efendi insanlarsiniz. Sosyal medyadan uzak duruyorsaniz insanların gittigi her yerde check in yapmasini periscopeu scorpu instagrami twitteri ve daha nicesini sacma ve gereksiz buluyorsaniz hayatinizda dostluklara onem veriyorsaniz kesinlikle diger insanlardan kendinizi soyutlamanizin sebebi asosyallik ve ozguvensizlik degil. Hani demiştim ya loser olmayan ama kendini loser sananlar diye işte olayın özü bu.

Bizler digerleri gibi değiliz beyler. Suan gencligin cogu tek tip ve icimizde onlar gibi olmalıyız hissiyati var ama olamadigimiz icin kendimizi Ozguvensiz ve ezik goruyoruz-hissediyoruz. Bakın bir güruh var kendini instagramlarda pazarlayan günde yüzlerce snap atan her gittiği yerde check in yapan bir güruh.Şuan aklıma sadece sosyal medyayla ilgili örnek geliyor çok takılmayın. işte bu güruha özenen bir diğerleri var. Yani instagrama rahatça fotoğraf koyabilen ama takunu çıkarmayan rahatça dışarıda gezip eğlenen ama takunu çıkarmayan fakat ne kadar dengeli bir hayat gibi de olsa aslında içten gelen samimiyeti gizleyen yapmacık duygularıyla yaşayan birilerine özenen insanlar bunlar. Aslında onlarda bizim gibi ailelerden geldiler ancak bir yerde yollarımız ayrıldı biz böyle onlar öyle oldu.

Aslinda biz azınlığız. Genclik bozuldu gercekten bozuldu. Avuntu yapmiyorum. Sayica cogunluk onlar oldugu icin sanki genclik=bunlarin yasadiklari saniyoruz ve aslinda sacma düşündüğümüz seyleri yapmak istiyoruz biz de instagramda foto paylasmak check in yapmak tweetler satip popi olmak arkadas cevrende yirtik olmak kiz arkadaşların yanı sıra yanında sevgilin olması ama bu kizin da normal namuslu degilde kasar olmasi butun bunlar bize sacma geliyor. Ama milletin derdi bu oldugu icin ozenip arzuluyoruz. Yani evet biz de bunlar gibi düşünüyoruz ama diğerlerinden bizi ayıran da bu,onlar yapabiliyor biz yapamıyoruz içimize sinmiyor yapamadığımız için de kendimizi ezik hissediyoruz.

Yapilmasi gereken sey basit. Ben bu yazıdan sonra ciddi ozguven ekgibligi olanlar haric(hastalik boyutu) diger arkadaşların yani kismen de olsa ozguvensiz olduklarini dusundugum insanların bu sorununu cozecegini dusunuyorum.

Kendimiz olucaz olay bu. Ben bunu uzunca açıkladım yukarida. Sadece yapmamiz gereken kendimiz olmak. Icimizden nasil geliyorsa oyle davranmak. Cok bilindik seyleri soyledigimin farkındayım ama ayni seyi kast etmiyorum okuyanlar anlamistir ne demek istedigimi. Kendinizi bu sekilde kabul edeceksiniz. Yani aslinda sizin mizaciniz bu. Efendi insanlarsiniz sizin ruhunuzda afedersiniz p.c olmak yok. Mutlu olmak icin boyle olmak zorunda da degilsiniz. Bir duruşunuz olmali kendinize bir karakter cizin ve bilincaltiniz baskalarina ozendiginde benim kendi duruşum var diyebilmelisiniz. Bu karakteri oluşturmayı da anlatıcam acele etmeyin *

Durus derken acalim biraz. Mesela ben kendim icin soyle bir sey dusundum. Arkadas cevremi kendim gibi olan nadir insanlardan seçtim. Temiz bir insanim ve temiz kalacagim diyorum. Benim sınırlarım var. Bu sınırlara giremezsiniz.

Mesela birisi demez ama size sen niye sigara icmiyosun iste kizlarla arkadas olmuyosun gencligini harcama kafelerde barlarda takilmiyorsun niye twitter acmiyorsun vs. Gibi cahil muamelesi yapabilirler. Yakigibli oldugunuzu bile soyleyip niye kimseyle cikmiyorsun veya fotograf paylasmiyorsun da diyebilirler. Bunlari siradan insanlar soylemez de belki cok yakin arkadasiniz size degistiginizi soyleyip bunlari diyebilir.

Bu iste sizlerin sinirlari olacak. Vereceginiz cevap cok basit ben buyum. Herkesle ayni yöne gitmek yolun dogru yol oldugu anlamina gelmez.

Ciddi manada bugun kapitalizm ve bazi ahlaki cokertmeler herkesin ayni sekilde yasamak zorunda oldugu hissi uyandirmakta. Farkli oldugunuz icin eziklik duymayin cunku sunu bilin hicbir zaman onlar gibi olamayacaksınız bu hayat boyle yasanmaz. O yuzden kendinizi tanıyın ve kabul edin. Ekgibliginizden degil adamliginizdan ve efendiliginizden dolayi boylesiniz.

Ama tabiki yanlış olan bazı noktalar var öncelikle bu entryideki yazılanların farkındalığını yaşayın daha sonra yanlışların üzerine gidelim.

Bu arada eskiden yazdığım yazılardan kopyalıyorum bazı entryler böyle imla hatalı olabilir kusura bakmayın mobilden yazdığım oluyor bazen.