Oyun da oynayın , ferre da izleyin , boş boş sırt üstü yatın yatakta..
ama bunların hiç biri sürekli hale gelmesin. Yaşınız daha gençken yorun kendinizi. Geliştirmeye çalışın bol bol. Hiç bir şey yapamıyorsanız bulduğunuz her kağıt parçasını okuyun.

Bugün yaşadığım bir olayı anlatayım sizlere.

Ben iki senelik üniversiteden dgs ile mühendisliğe geçiş yaptım.iki farklı okul deneyimim oldu, mezun olduk bitti gitti.
Programcılık okurken birlikte okuduğum bir arkadaşım vardı, niye bu bölüme dahi geldiğini bilmeyen ( okulu nasıl bitirdi ona da şaşırıyorum) birisiydi. Ailesinin durumu gayet iyi , okula daha ilk günden arabayla gelen tiplerden.iyi bir çocuktu, arkadaşlık ve dostluk konusunda hakikaten iyi birisi.
Neyse çok uzatmadan atlaya atlaya gideyim.
Ben iki senelik bitince farklı okula gittim sonra baya bi kopukluk oldu aramızda malum herkesle aynı şekilde görüşemiyorsun.
Mühendislikten mezun oldum , yüksek lisans yaptım.
Bugün şirkette sigara içme alanında sigara içerken uzaktan gördüm, tanıdım hemen. Hemen yanına gittim.
Görünce şaşırdı ufak bi okul muhabbeti çevirdik , kendisine kahve ısmarladım oturduk biraz dertleştik.
Okulu 3 sene de bitirmiş. Askere gitmemek için açık öğretimden devam ediyormuş. Okulu bitirdikten bir sene sonra babası iflas ediyor , mal varlıklarını kaybediyorlar ve zor duruma düşüyorlar.
Şimdi o günlerin pişmanlığı üzerinde şirkete okuduğu okul ile hiç alakası olmayan bir pozisyon ( maaşı gerçekten düşük) için görüşmeye gelmiş.
Beni okulunu bitirmiş , şirkette yönetici pozisyonuna geldiğimi görünce yüzünde ki pişmanlık daha da arttı. Bunu fark ettim.

Devdıbını yazıyorum altta. ( fotoğraf bugüne ait )

O günlere geri dönmek isterdim, keşke senin gibi mühendisliği bitirseydim , o zaman ailemin durumu gayet iyiydi ben de hayatı çok fazla umursamıyordum. Pişmanım dedi.
Hayat da karşımıza neler çıkacağını bilemeyiz, umudunu yitirme. Hala genciz , önümüze daha iyi fırsatlar çıkacaktır diyerek teselli etmeye çalıştım.
Kahvesini bitirdi, müsaade isteyip kalkarken
görüşmen kaçtaydı ve kimleydi ? diye sordum.
Görüşmem saat ..Neyse bunun bir önemi kalmadı artık , ben burada çalışmaktan vazgeçtim
Dur gel ben yardımcı olurum .i.K da ki kişilerin çoğunu tanıyorum.. desem de durduramadım.
Gitti.
Üzüldüm.
iyi bir çocuktu, iyi bir arkadaştı. Hayatının pişmanlığını yaşadı belli ki.

Rez almanıza gerek yok.
Olayı burada bitireceğim , ergen gibi 50 sayfa yazamam. saat geç oluyor. Yarın iş var.

Hayat oyunlar gibi değil ,
Kaybettiğiniz de daha bağlanasınız diye hırslandırıp baştan başlatmıyor.
Düşmenin de yükselmenin de sonu yok ,
Nerede kaldıysanız oradan devam ediyorsunuz. Bu yüzden aklınızı başınıza alın , ülke de bu kadar andaval varken birazcık kafanız çalışıyorsa o şans elbet bir gün sizin elinizde olur.
Türkiye de üniversite hayatı yannan gibi olmaya başlamış bunu gördüm, haklı yanlarınız var. Kampüsü olmayan üniversiteler , içerisinde profesör olamayan hocalar var.
Bu kişiler size hayatı öğretemez.
ama üniversitenizi ne yapın edin bitirin arkadaşlar. Meslek sahibi olun, işinizi sevmeye çalışın.
ilk yıllar da para için değil , kendinizi geliştirmek için çalışırsanız 3-4 sene içinde gerçekten güzel paralar kazanırsınız.
Bu da sizi hem iyi bir yönetici , hem de saygı duyulan bir insan yapar.

Eyvallah