o süre zarfında ara ara yazdı o..
soğuk soğuk cevaplar verdim, uzatmadım.
zaman öyle ya da böyle geçti ve gün gelecekleri güne geldi.
yine kundu taraflarında bir otel ama bu sefer yanında 4 tane hatunla geldi 5 kadın toplamda..
beni pek ilgilendirmiyor gibi düşünüyordum söyledikleri,
öyleydi, yaniii, sanırım.. diye diye kendimi avuturken...
geeeeeeeeldiiiiiiim telefonu beni eridi bitirdi arkadaş.
kalbim yeniden pır pır. ne yapsam ne etsem gene buluşucam.
ama bekliyorum böyle atlamak istemiyorum üstüne hemen.
2-3 gün geçti geldiklerinden ve bir gün telefonum tekrar çaldı.

Bekliyoruz panpa

Hacı bekliyoruz seriden yaz

Kim konusuyor lan

ne kadar cevap vermek istemesem de
içim içimi yedi ve ben de cevap verdim.
evet kabul gururumu ayaklar altına almıştım, ama inanmıyordum böyle yaşayamazdım.
aşkımızın onun için bu kadar mı değeri vardı konuştuk..
çok pişmanım ve çaresizdim anlatacağım dedi. anlat dedim.
bu emrah bini buna demiş ki bir gün benden ayrıldığını görünce defne'nin
-ben artık seninle arkadaş olamam ya benim sevgilim ol ya da bir daha benimle hayatın boyunca konuşma.
ee peki sen ne dedin bu huur çocuğuna dedim.
ben ona çok alışmıştım her yere birlikte gidiyorduk, onun gitmesini istemedim.
zor da kaldım, mecburdum. zaten bir hafta önce ayrıldık. hataydı, dedi.
hani böyle derin bir nefes alırsınız, kafa sola yatar da ağzınızla keşke yapmasaydın be artık çok geç yaparsınız ya..
çünkü benim artık bir şey diyecek halim kalmamış defne benim tanıdığım defne değildi..
her gün uğruna saatlerce düşündüğüm kadın bu kadın değildi..
konuşmamızın sonunda 1 aya antalya'ya gelmek istediğini söyledi.
pek bir şey demedim. veda ettim, kapattım laptobu..

işte o an defne benim gözümdeki everestinden düşüsünü tamamlamıştı...
artık bana bu durumun açıklaması mümkün değildi.
günler, haftalar, aylar üzüntümü bitiremedi. ben ne kadar sildim desem de,
defne gibi bır kızın bunları yapabilmesi mümkün olamazdı.
hele sadece ben ayrıldıktan bir hafta sonra.. bitkisel hayatta gibiydim adeta.
bu emrah dallamasıyla çıkmaya başladığını gördükten 2-3 ay sonra..
kardeşi emre facebooktan bana mesaj attı.. açtım baktım
gelen mesaj:
-unuttun mu beni?...

Tamam panpa yaz yeterki

beyler dışarıdaydım biraz daha yazıp sonrasında yatarım haberiniz ola...

Anlat kanka duygulandım fena

Devam panpa

ona yeniden şans vermeyi düşünüyordum..
çok pişmandı, bunu farketmesini sağlamak bile bana yetmişti...
birazcık daha bekleyip arıyacaktım..
ha yazdım ha yazıcam..
beni semih aradı o facebooktan arkadaştı defneyle
-noldu lan gördün mü
+neyi lan
-inanmayacaksın ama olm defne emrah diye biriyle çıkmaya başlamış
+(konuşamadım teli kapattım)

https://www.youtube.com/watch?v=h0G1Ucw5HDg

facebookumdan çat diye sildim çünkü artık onunla tek kelime bile etmeyecektim.
gururumu onurumu öyle bir kırmıştı ki..
bir mesajına daha katlanamazdım...
yaklaşık bir hafta ne aradım ne sordum. isterse dünyalar kadar değeri olsun,
bana yanlış yapan beni hiçe sayan bi kere bile olsa o an biter.
bir hafta sonra babam yanıma geldi.. anlat bakıyım ne oldu dedi..
sen nerden biliyosun, dedim.
defne 2 gün boyunca odasından çıkmamış hüngür hüngür ağlamış, babası beni aradı, konuştuk dedi.

aslında o an çok mutlu olmuştum, değerli olduğumu tekrar hissetmiştim.

bir soru soruyorum, komik cevaplar veriyor aşağalarcasına..
bir şey diyorum dalga geçiyor..
benim uğruna ölebileceğim kadın benimle adeta taşak geçiyor... yapboz tamamlandı beynimde..
biraz daha konuştum çaktırmadan, sonuçta imkanı yok defne yapmaz ya diyorum...
aynı hareketleri devam etti...
o son 2 ayın patlamasını yaşadım.. laptobu kapattım çat diye suratına.
elime telefonu aldım ve şu mesajı yazdım.
bitti.

Butun emrahlar o.cocugu amk emrahlardan nefret ediyorum

yani ben o kadar saf bir aşıktım ki...
şimdi aklıma geldi facebook şifresi bi ara emrahdefne89 falan bişeydi..
arkadaşım dedi ısrar etti benim de adımı koy.. tamam dedik.. güveniyorum.. çünkü abi imkanı yok aklıma yalan söyleme ihtimali gelmiyor.. bu, bu şekilde biraz daha devam etti...
konuşuyoruz çoğu gece görüşememeye başladık...
8. ayımızdı bir cuma akşamıydı... üzerinde bir şal vardı siyah, saçlarını toplamıştı..
artık karşımda duygularını kaybettiğini farkettiğim bi defne vardı..

https://www.youtube.com/watch?v=VwDQwh7PvLY

bunları yaparken benden izin alıyodu..
ben de izin veriyorum tabii. sonuçta onların yaşam tarzı bu diyorum annesiyle babasıyla gidiyolar diyorum.. şimdiyse gavatlık diyorum..
1-2 gün olmaya başladı bu çıkmalar.. bi tane de anasını avradını gibtiğimin
tam böyle ağız burun kırmalık bi kardeşim dediği bi eleman vardı.. adı emrahtı..
erkek adam erkek adamın niyetini bilir.. bu huur çocuğu için dedim ki defneye
bak dikkatli ol bi ters hareketi olursa kes dialogunu tamam dedi. güvenmeye devam ettim..

defne isveç'e gidecek uçağa binmeden önce beni aradı..
ağlıyoruz aq çocuk gibi karşılıklı..
kapattık ve o gitti..
bu son sevgili olarak buluşmamızmış farkında değildik ikimizde..

defne isveç'e döndü ve bizim muhabbetimiz 5 ay olduğu gibi messengar a döndü.
6. ayın sonuna kadar aynıydı her şey mutluyduk..
ondan sonra defne normalin dışında bazı geceler eğlenmek için dışarı çıkmalara başladı..
sonuçta büyüktü.. çıkabilirdi, benim güvenim defneye sonsuzdu..

ibrahim'e bii kaç yer daha gezdirdim. az ama öz gezdirdim yani.
çocuk zaten allah razı olsun çok iyi bi çocuktu. hiç sıkıntı yapmadı.
bana emanetti çocuk.. normalde 1 saat sonra teslim etmemiz gerekmiş.. biz geldik 1 saat önceden tabii bunu sonra öğrendim ben.. ibrahim ben beklerim dedi siz gidin.. beynim dönmüş o gün zaten.. normalde bırakmam tabii.
bıraktık döndük biz semihle evlere..
sonra müdür yardımcısı anamı gibecekti tabii... azar azar azar.. neyse öyle geçiştirdik..
zaten defne de isveç'e dönüyor moraller bozuk