tabii kızın dediğiyle birlikte defne'nin pişmanlığı birleşince..
defne tutulamaz bir hal aldı sevgisini göstermek için bana karşı.
gider gitmez bunlar direk ellerimi aldı avcunun arasına ve başladı konuşmaya:
-ben böyle olsun istemedim, ben seni çok sevisiyorum ben seni deliler gibi seviyorum
ne olur beni anla... senin için antalya'ya ikinci gelişim (bu harbi doğruydu)
+sence ben seni ne kadar seviyorum? diye sordum
-eminim sen de beni hala seviyosun, sevmesen buraya gelmezdin dimi?
+evet haklısın ben de seni seviyorum.
ben seni öyle bir seviyorum ki, bırak bir hafta sonra biriyle çıkmayı
ben evden çıkmadım o bir hafta
sürekli seni düşündüm
ve sen ne yaptın? bir haftalık mıydı bizim aşkımız defne??
evet bak nasıl biliyosun... dudaklarını oynatmana bakar benim ölümüm
ama bir haftalık değil ömürlük
burdan sonra bi süre karşılıklı ağladık.. ben de konuşcak hal kalmadı gene çünkü

daha sonra onun gözlerinde gerçekten pişmanlığı gördüm.
her insan hata yapabilirdi, onur kırabilirdi isteyerek ya da istemeyerek.
önemli olan bunu tekrarlamamasıydı..
ya da ben kendimi hep böyle inandırmıştım.
gözlerinden akan gözyaşına bakıyordum.. bir melek ağlıyordu, benim için.
biraz daha izledim... gözlerimiz birbirinden ayrılamadı bir türlü
sanki bir şey diyecekti bana bir şey daha bir şey daha... ama umudunu kaybediyordu..
o da şaşkındı kendine deliler gibi aşık olan çocuk nasıl olur da böyle davranırdı..
son sözlerini söylercesine söyledi..
-seni çok seviyorum ne olur beni affet.
boğazım düğümlendi. ben de diyemedim.
elimin tersiyle akan gözyaşlarını sildim. sağ kolumla kendime doğru çekip sardım onu...

https://www.youtube.com/watch?v=3-1hadSOhd4

o benim kollarımda, başını göğsüme yaslamış bir şekilde kalan dakikalarımızı geçirdik.
ah be defnem diyorum neden diyorum ne gerek vardı...
daha da uzatmıyorum zaten baya kötüyüz.
biz burada titanic'in son sahnesini yaşarken... bi tane dallama geldi:
-defne hanım ziyaretçi süreniz doldu
+tamam kardeşim gidiyodum ben de şimdi, dedim. ( o benim yanında konuşmaz saygıdan)
kalktık, sarmaş dolaş yürüdük biraz..
defne dedi ki taksi çağırıyım dur şimdi öyle git hava baya kötü..
diyemiyorum ki 18 liram var nereye zütürcek?...
çağır tabi dedim şuana kadar takıldığım elit havayı bozmayarak...
azıcık daha sarıldık birbirimize
huur çocuğu taksinin gelmesi en fazla 2 dakika sürmüştür...
geldik ayrılık vaktine

taksi geldi... döndü.. durdu önümüzde..
artık ayrılık vakti gelmişti ikimizde biliyorduk.
vedalaşmamız lazımdı ama vedalaşmak istemiyorduk.
acaba bir daha ne zaman buluşurduk?... buluşur muyduk??
koskoca aşkımız böyle mi bitecekti? iki aşık nasıl olur da bir arada olamaz?

başımı geriye çektim doya doya gözlerine baktım...
yaklaştım boynuna kokusunu derince içime çektim..
derin bir nefes aldım.
gözyaşlarının ilk kez bu kadar hızlı akabildiğini gördüm.
hoşça kal dedim ve taksiye yöneldim.

oturdum taksiye.. tam kapıyı kapatacaktım ki...
son kez baktım defne'me... kadınıma.. her şeyime.. bir şey ekgibti
dayanamadım
kapıyı tuttuğum gibi tekrar çıktım.. gittim üstüne sımsıkı sarıldım..
ellerimle başını kavradım.
gözleri kapattım onun aşkının içimde ne kadar büyük olduğunu düşündüm..
ve bir veda busesi kondurdum dudaklarına..
geri taksiye yöneldim.
artık gitmek gerekti
gittim

bunu beni özlediği zamanlar atardı.
https://www.youtube.com/watch?v=-hLDVJcumSg

eve vardığım zaman
halimi az çok tahmin edebilirsiniz. tek kelime edecek haliniz olmaz
soluk soluk bakarsınız etrafa
tuvalete sık sık gitmemin sebebi tuvaletimin gelmesi değil
ağlayamayız kardeşim insanların önünde... delikanlıyız ya dıbına koyım
ne geldiyse başıma bu gururumdan geldi lan zaten
neyse gibilmiş zütün davası olmaz
o gün direk uyuduğumu hatırlarım saat 6-7 falandı akşamüstü
ertesi gün de zaten gideceklerdi
okulum da vardı
bitmişti artık hissediyordum
uyudum

https://www.youtube.com/watch?v=_EnHm22T70w

gece uyanmış, yataktan kalmadan 3-4 saat daha düşünmüştüm.
tekrar onu düşünerek uykuya dalmışım.
uyandığımda saat sabah 10 civarındaydı.
o gün deneme sınavı vardı ve huur çocuğu müdür yardımcısı gelmeyenleri disipline verecekti.
sınav 9'daydı.. geç kalmıştım. koştum apar topar hazırlandım otobüse atladım.
otobüsün en arka tarafının, kapı kısmının önüne oturdum.
defne'lerin son günüydü..
gibtiğimin sınavına geç kalmıştım.
daha hazırlanmadan bir şey yemeden evden çıkmıştım.
bir gün daha ne kadar kötü olabilirdi.
işte her şeyi unutturacak bir şey oldu o an..
telefonum çaldı. arayan defne'ydi...

bana efendim demeye bırakmadan:
+napıyosun
ulan bir insanın napıyosun demesi, nasıl olur da bir insanı suskunluğa boğar.
tamam moralim baya bozuktu ama bir napıyosun nasıl boğazımı düğümlerdi..
nefesimi aldım ve:
-hiç
sustuk karşılıklı konuşamadım bi 10-15 saniye
baktım benim gözler hafiften doluyor
aman oğlum in aşağıya dedim. yürürsün gerisini
bastım düğmeye.. bekle dedim defne'ye
indim otobüsten

indim. bir iki adım attıktan sonra başladım konuşmaya:
-dün yeterince düşündüm. sen benim için çok değerlisin
+sen benim için her şey
-defne zaten kötüyüm söyleme şöyle şeyler
+ne olacağız biz böyle?? sensiz yaşamak ne kötü alışamıyorum
-ben alıştım sanki. gururumdan her gün acı çekiyorum.
burada biraz mutlu olduğunu hissettim, beni dinlemek istiyordu.
+önümüzde tek engel mesafeler mi yani.. her zaman olduğu gibi?
-işte ben de bütün gece bunu düşündüm.
+nasıl yani?
-artık benim için tek engel mesafeler değil
+ne
-ben bunu uzun uzun düşündüm. beni iyi dinlemeni istiyorum.
+anlat dinliyorum..

-biz o günü yaşamadan önce, benim için ilişkimizin bir masaldan farkı yoktu.
çok güzeldi.. o kadar güzeldi kii, geceleri yatmadan önce dua ederdim bizim için.
seninle konuşurken dünyanın en mutlusu bendim. sen benim her şeyimdin ve hala da öylesin. bundan yıllar sonra da böyle kalacağına söz veriyorum.
ama senin için ben öyle miyim bundan artık emin olamıyorum.
ben her saat seni düşünürken sen nasıl olur da bir hafta sonra o huur çocuğuyla çıkarsın?
+saçmalıyosun
-saçmalayıp saçmalamadığımı göster bana
+nasıl?
-biz şimdi ayrıyız ya.. senden bir süre daha ayrı kalacağım
ama sürekli aslında yanında olacağım
biraz süre geçmesi ve senin bana sadakatini göstermen lazım defne..
+tamam ne kadar süre?
-belirli bir süre değil. sadece duruşunu göster bundan önce olduğu gibi
benim kadınım olduğum zamanlardaki gibi

sustu pek konuşamadı. yutkundu. öffledi.

-hani sen bana seni engellediğim için kardeşinden yazmıştın ya
+evet
-şimdi bütün aileni engelleyeceğim. telefon hattımı değiştireceğim.
ve sen bana bu süre içinde yazamayacaksın, konuşmayacağız.
+gerçekten saçma saçma şeyler yapıyosun, sen ne yapmaya çalışıyosun...
-bunları yapmaya beni sen zorladın defne.
+yeterince üzülmedim mi? yeterince çektim bu artık bitsin.
-o kadar kolay değil..
sana her şeyim üzerime yemin ediyorum ki..
senin sürekli yanındaymışım gibi olacağım. her hareketinden haberim olacak
sen sadece benim kadınım gibi olmaya devam et.
zamanı geldiğinde ben senin gerçekten yanında olacağım
o günden sonra artık hayat bizim hayatımız. sen sadece dediğime uy
+napayım ya... tamam o zaman söz veriyorum. çok bekletme beni ama olur mu?
-ben senin uğruna ölürken seni nasıl bekleteyim?

+seni çok seviyorum. ölene kadar da beklerim
-ben de
+ama gel haaa beni unutma(ağlamaklı gülümsemeli)
gözlerim doldu artık ben de ağlıyordum.
-her şeyin üzerine yemin ediyorum. bundan 1 sene sonra mı 3 mü 5 mi 10 mu
her neyse bilmiyorum ama
geleceğim ve sen benim sonsuza kadar kadınım olacaksın.
+inşallah
-olacak bana güven sen sadece dediğimi yap... ve artık birbirimize daha fazla acı çektirmeyelim. telefonu kapatıyorum sim kartımı kırıyorum. sadece dediklerime uymanı ve beni beklemeni istiyorum
+seni her zaman bekleyeceğim. seni çok seviyorum.
-seni çok seviyorum kadınım. bekle beni.. hoşça kal
+ölene kadar bekleyeceğim... her şeyim çok çok çok çok öpüyorum seni.. kokumu unutma
-unutamam ki.. daha fazla ağlatma beni... görüşeceğiz
+inşallah

telefonu kapattık. sim kartımı kırdım.

moralim cidden çok bozuktu.
ama ona birden dönecek kadar da gavat değildim.
bekleyecektim. o da bekleyecekti.
hem sonunda yeniden defne'ye kavuşacaktım. ona güvenim sonsuzdu.
bunu düşünerek kendimi mutlu ediyordum en azından.
okula gittim.
müdür yardımcısı çevirdi:
-nereye geliyosun sen
+sınava hocam geç kaldım biraz
yanındakilere beni göstererek
-sınava geliyormuş şuna bakın(güldüler ilk birden sinirlendi oç sonra)
sen burayı dingonun ahırı mı sanıyosun lan
sınavın bitmesine yarım saat kalmış sen sınava geliyosun vay paşam
yürü odama adını yazacağım
+peki hocam

disipline verecekti son anda babam devreye girdi. sonradan gibildi ebem tabi..
onu bunu gibtir et de artık defne yoktu hayatımda ne kadar bekleyecektim ki?
kendim de bilmiyordum.. ama uzun bir süre yoktu defne

bu hikaye hala bitmedi
ben burada nasıl bitireyim lan

tamam beyler cumartesi bitiriyorum burada buluşalım.

panpa kalbimi kırdın bu hikayeyi aslında bitirmek istemiyorum
yani benim için bitmemiş gibi avutuyorum kendimi
halden anla