gelen mesaj:
-drfuuuuuuuuck sonunda seni burada da buldum hahahahhahahahahha
+oleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeey evde tur atıyorum
yasasiiiiiiiiin yasasiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin çılgınlar gibi seviniyorum...
şampiyonlar ligini bizzat kazanmışım sankii... drogba sevinci yaşıyorum salonumuzda...
o gece saatlerce konuştuk... abartıyorum en azz 6-7 saat.. soluksuz...
en sonunda konu söyleyemediklerimize geldi.. ben öyle bir şey demesini hiç beklemedim..
benden 3 yaş büyüktü.. oldukça zarif modern genç bir bayandı... istese istediği adamı tav edebilirdi...
-ne güzeldi ya hala unutamıyorum o günler
+ben de ben de burda kalmak daha acı seninle yaptığımız her şey aklıma geliyor
-benim de çok özledim
+ben de fazlasıyla
-yaniiiii... yaptı gülümsedi..
+benim mi oldun şimdi ne oldu, dedim..
neden böyle bir andavallık yaptım şuan bile kestiremiyorum ama iyi ki yapmışım
-sanırım, dedi.
o an var ya facebook mesajları mı göstersem keşke size.. evin halini görseniz keşke...
dağıttım gibtim ortalığı yoook böyle bir mutluluk.. yook böyle bir sevinç..
aklımın ucundan dahi geçmeyecek bir ilişkinin içindeydim artık...

https://www.youtube.com/watch?v=nVuw8fp3ZDI

o gün ne kadar birbirimize söyleyemesekte deliler gibi birbirimize aşık olmuştuk...
artık o benim olgun kadınım.. ben onun asil beyefendisi...
her gün messenger'da buluşma saatleri belirledik...
saatlerce camda konuştuk... bunu 1 gün aksatmadık yaklaşık 5 ay boyunca..
o isveçte..ben antalyada.. camdan birbirimizi gördüğümüz an dünyanın en mutlusu oluyorduk...
kolbastı oynuyorduk camda karşılıklı... öğretiyordum ona...
camda karşılıklı şarap içiyorduk.. gül veriyordum ağzımdan.. alıyormuş gibi yapıyordu..
yastığa sarılıp dans ediyorduk karşılıklı...
şarkılar söylüyorduk.. bizim dışımızda hiçbir şeyin farkında değildik...
zaman akmış gitmiş umrumuzda değildi..

5.ayımızın sonuna gelmiştik..
mutluyduk ama daha bir kere bile ellerimizin kavuşmamasının hüznü vardı üzerimizde..
defne'nin ailesi oldukça varlıklıydı..bir gece vakti... telefonum çaldı..
-sana sürpriz yapacaktım ama heyecandan duramadım. söylüyorum hazır mısın??
+ney söyle bakıyım ben de heyecanlandım...
-2 gün sonra yanındayım kundu'da bi otele rezervasyon yaptım.. ama seninleyim...

o an arka arkaya 5 evladım olsa böyle duygular hissedemezdim...
sevinç mutluluk karşılıklı ağlıyoruz... enfes anlardı... sabaha kadar konuştuk.
ama unutmamalıyım ki ben öğrenciydim.. param pek yoktu.
o benim için isveçlerden gelecek ben onu otobüse mi bindiricem.. yok dedim bu böyle olmaz..
aradım dayımı hemen
dayıma anlattım durumu.. çok parası olan bir adam değildi. ama böyle anlarda sorgu sual etmezdi... sordu ne kadar lazım diye.. söylerken içim acıdı çünkü bu onun için iyi paraydı..
tamam dedi kapattı telefonu.. kapattıktan hemen sonra yolladı parayı...
ohhh dedim şimdi gelsin işte.. hiçbir engel kalmadı

kadınım ve ben.. antalya'da

1 gün daha konuştuk telefondan.. gece vakti gelecek otele geçecek..
biz de sabah buluşacaktık..
geldi, gelir gelmez aradı... nasıl mutluyuz anlatamam artık aynı şehirdeyiz...
engel yooooooook aynı şehirdeyiiiiiiiiz.
gece 2-3 gibiydi.. otele geçti.. kararlaştırdık uyumuyoruz 7 gibi buluşuyoruz..
benim okulum var tabii 21 yaşında bir bayanın rahatlığı yok üzerimde..
normal okul kıyafetlerimi giydim.. çantama koydum asıl giyeceklerimi..
kısa zaradan aldığım krem rengi kısa şort üzerimde puma siyah tshirtüm...
parfümüm saatim...
-ben çıkıyorum hadi sen de gel dedeman carrefoursanın önünde buluşalım..
+beni almıcak mısın nasıl gelicem buradan, dedi..
-ney bi de taksiyle alıp gelirsem burdan düğün masrafımızı veririm, atla gel dedeman yazan otobüse..
+tamam( itiraz edercesine tamam değildi, sadece bana değer veren bir tamamdı)

mutluyduk artık sadece dakikalar kalmıştı..

https://www.youtube.com/watch?v=nX1VeFBo9AQ

çıktım evden hemen yola koyuldum.. çok heyecanlıydım..
bu saatte üzerimi nerede değiştirebilirdim ki???
heyecandan bunu düşünmeyi unuttum.. etrafa bakınıyorum..
yeni kapıyı açmış bi kahveci abimizi gördüm.. 50 li yaşlarında bi abi..
girdim içeriye ardından:
-abi biliyorum çok saçma ama kız arkadaşımla buluşucaz üstümü değiştirmem lazım izin verirsen hemen şurada değiştireyim, dedim.
+tamam yeğen değiştir şurada...
o abiden allah razı olsun...
üzerimi değiştirdim çantamı sırtıma taktım carrefoursa dedemana yürüyorum..
ben zaten nerelere gideceğimizin, ne kadar harcayacağımın planını yapmıştım..
ama daha önce shakespeare'de kahvaltı yapmamıstım girdim içeriye fiyatları öğrendim.
normal bi paraya patlıcaktı kahvaltı.. tamam dedim buraya geliriz...
yolumuzun üstünde bir taksici buldum.. anlattım durumu abi böyle böyle..
bütün gün bizi sen dolaştır, ama bana uygun bi fiyat çıkar gün sonunda..
tamam dedi.. aldım telefon numarasını.. yemek yiyip gelecez yanına dedim.. çantamı atabilirim dimi bagaja dedim at dedi..
tabii başka ne diyecek amk antalya'yı onunla dolaşacaktık...
artık az zaman kalmıştı..
antalya'yı bilenler bilir.. carrefoursanın önünde bir bank var.. giriş tarafının önünde..
oturdum oraya onu beklemeye koyuldum..
şekilden şekile giriyorum gelirse böyle olıyım yok böyle olıyım...
başladım beklemeye...

https://www.youtube.com/watch?v=TH_YbBHVF4g

bir o otobüs geçiyor bir bu... bizimkisi hala gelmedi..
kafamı çevire çevire bir hal oldum...
ama geldiği zamanda cool bir şekilde duruş göstermek istiyordum...
çünkü o benim hep elit, herkesce tanınan... kendine sulanan kızlara bakmayan biri olarak tanıdı...
ki öyleydim de onunla olduğum zamanlar.. asla saygısızlık aklımızdan geçmezdii..

ve beklenen otobüs geldi biraz geride durdu durması gereken yerin...
beniiiim her şeyim o otobüsteydi, kapısının açılmasını bekledi, yavaşça basamaklardan indi..
bu anları ben salise salise yaşıyorum tabiii.
hepsi aklımda sanki az önceymiş gibi...
iner inmez göz göz geldik, koştu yanıma... bir sarıldık birbirimize ki... sanarsınız yeşilçam sahnesi.. aldım bunu kucakladım daireler çiziyoruz..
adımı sayıklayarak seni çooooooooooook özledim diyor..
ben de diyorum ben deeeeeee ulan...
hadi dedim zaten çok vaktimiz yok akşam dönmen lazımmış. zamanımızı iyi değerlendirelim.
dönmesi lazımın nedeni arkadaşlarının ailesiyle gelmiş beni görebilmek için yoksa ailesi izin vermiyormuş...
tamam dedik buna da şükür sen yanımdasın o bir saniyesi benim için cennet..
buna da şükür

https://www.youtube.com/watch?v=lvU-aTzXgh8

shaekespare' e geçelim dedim.. bizim taksicinin yanından geçerken göz kırptım.
gülümsedi o da bana.
gittik oturduk. ben tabi menü beynimde gelmiştim az önce zaten. direk çaktım
bilmem ne breakfast lütfen bayana da aynısından...
meyve suyumu elle sıkılmış mı portakal suyu istersin diye sordu garson..
defne yeter daha fazla masraf olmasın bakışı yaptı...
sıkılmış olsun lütfen iki tane dedim...
garson gitti siparişler için.
5 ay boyunca uğruna her gece dağlar deldiğim kadın karşımda, masamda.
oturduğu sandalyenin aynısına ben oturuyorum. ellerimiz masanın üzerinde, sımsıkı sarılı..
ayaklarımızla alttan oyunlar yapıyoruz.
neyse çok geçmeden kahvaltımız geldi..
ama biz o an yemin ederim alakamız yok yemekle..
yumurtayı aldık tokuşturma oynuyoruz.. ben yendim sen yendin yapıyoruz...
orada bile çocuklar gibi eğleniyoruz.. o kadar mutluyuz ki umrumuzda değil hiçbir şey..

orada yaklaşık 1 saat falan oturduktan sonra hesabı istedim.
45 lira gelmişti hesap uygun buldum o an..bütçeme göre..
50 lira koydum kalktım. beyinsiz garson yürüyen adama hesap kutusu mu getirilir aq salağı??
arkamdan koştu getirdi kutuyu.. defne al al dedi,yok dedim bahşişti o... al diye ısrar etti defne..
aldık mecbur aq rezil olduk biraz ama gibimde değildi..
telefon numarasını aldığım taksiciyi aradım hemen önümüze geldi.
bindik, nereye gidiyoruz diye sordu. defne birkaç şey alacaktı..
ışıklar, dedim.. kollarımın arasında defne.. sarıldım öptüm ellerinden

ışıkların başına gelince durmasını istedim taksiciden, sonra hesaplaşırız işareti yaptım.
defne şaşırdı, anlamadı sordu tanıdığın mıydı diye.. olayı anlattım gülümsedi..
bütün ışıkları el ele dolaştık.. arada arkadaşlarımı görüyorum kafa sallıyorum hafif...
defne konuş istersen diyo yok diyorum sen yanımdasın onlarla zaman kaybedemem...
bana sorduğu şeye bak..
nerde fake tshirtler bulunurmuş... vaaaaaaaaay dedim yaa senin o kadar paran olsun,
sen gel türkiye'den fake tshirt yeri sor vaaaaaaaaaaaay be defne hanım..
neyse dolaştık beğenmiyor zaten kolay kolay..
dolaşmadığımız oturmadığımız yer kalmadı..
en son gitme vakti geldi..
dedim ben bırakıcam taksiyle sonra ben geri dönücem senin otelinden..
bunu düşünürken taksiciyi de düşüüyorum kaç yazar lan acaba diye..
saçmalama çok para olur falan filan yaptı.. zaten gurbetçi konuşması bi komik..
dedim yok ben bırakır dönerim..
bindik taksiye yol boyunca değişik değişik şeyler yapıyoruz taksi koltuğunda eğleniyoruz..
taksici varmış yokmuş umrumuzda değil...
otelin önüne geldik bi yarım saat sonra..
abi dedim sen dur ben geliyorum..
aldım defneyi yolda yürüyoruz böyle salına salına kısa da sayılmaz bi yoldu otel yolu...
en son geldik otelin önüne..
taksici abi de yaslanmış taksiye bizi izliyor, gördüm.

bunla sımsıkı sarıldık, öpüştük. vedalaştık.. ama mutluluk vedalaşmasıydı.. buluşacağımızı sanıyordum daha buradaydı 4 gün daha çünkü..
ellerim cebimde tarkan gibi yerdeki taşlara tekme ata ata geldim taksiye..
dedemana dönelim abi dedim.. ben de triplere girmişim..
işte hayat böyle diyorum.. cart diyorum curt diyorum...
taksici he huu yapıyo ama binin aklı kaç para desem de...
yaklaştıkça açtı konuyu şu kadar şu kadar 120 den aşağısı kurtarmaz falan yaptı..
dedim abi bak bütün gün sen dolaştırdın yap bir güzellik..
mırın kırın mırın kırın.. en sonunda 90 da anlaştık ama uzakta bıraktı bin..
gibimde mi isterse şehri yürütsün koymaz bana..
okulumun bitmesine 1 saat vardı zaten azıcık takılıp eve kaydım sonra...
ohhhhhhhh çok mutluyuz elimde telefon defneyle konuşuyoruz...

sonra kem oldu küm oldu bir buluşamadık..
arkadaşının ailesi çok sıkıntı bi aileydi...
zaten geldiği gün de defne hastayım demiş arkadaşı ayartmış odadan çıkmadığını söylemiş...
o şekilde sabahtan kaçmış gelmişti...
neyse bunlar son günden bi önceki gün güllükte alışveriş yapacakmış arkadaşının ailesi de onlarla geleceklerdi..
benim şansımın da taa dıbına koyım o gün doğudan gelen çocukları gezdirme projesine dahil olmuştum..
bi çocuk bana emanetti ben onu gezdirecektim.. napsam netsem düşündüm gün çattı geldi..
arkadaşım ama öz kardeşim olan semihi aradım.. böyle böyle sorgusuz sualsiz geldi.
aldık çocuğu, gittik güllükte simitçide oturmuş bizimkilerin önümüzden geçmesini bekliyoruz.
ben, semih ve gönül köprüsü projesiyle antalya'yı dolaşmak için gelen çocuk. yazarken bile gülüyorum aq çocuk burdaysa affetsin beni..

çocuk telefonuyla oynuyor sıkıntıdan, çay aldık simit aldık yiyip içiyoruz...
defne mesaj attı yolun başındayız diye.. ben ayaklandım semih çocuk sana emanet ben geleceğim dedim. anladı o, tamam dedi.
ama bir sorun vardı defnenin arkadaşının annesi ya da babası beni görürse yarra yerdik ikimizde.. profesyonelce olmalıydı...
güllükte bi kompedan mağazası var.. oraya girdi bunlar.. koştura koştura içeri giriyodum ki, arkadaşının ailesinin de olduğunu görünce hızımı alamayıp beko bayisine daldım..
mağazadakiler telaşlandı, korktular..
sonra olayı anlattım. yenge vardı amcanın eşi
ben anlarım bu hallardan oğlum dedi saklanabilirsin sorun yok.. amca takıldı biraz bana, gülüştük..
yavaş yavaş siper aldım seyyar kestane satıcısının arkasına..

kestane mi ağbi dedi.. seyyar satıcı..
cevap veremedim o an konsantre olmuştum çok, ondan da özür dilerim..
sonra çıktılar defne beni gördü ama işaret etti. görüyosun gelemem diye.. bunlar birden durup bana doğru yürümeye başladılar... aha dedim sıçtık. karşıda banka var oraya siper aldım..
aslında beni görse tanımaz diyebilirsiniz ama defne herkese benden bahsedip fotoğraflarımızı gösterdiği için, durum sıkıntıydı...

karşı kaldırımda uğruna ölebileceğim yarim salınaa salına gidiyorduu..
son günleriydi.. vedalaşamazsak bir daha göremezdim onu aramıza mesafe girerdi gene...
mesaj attım bir yerin tuvaletine gir diye... mağazaya girdi.. ailesi buraya girmez dedi sen de gir ama hızlı ol... koştum abi var ya zütüm başım ter içinde oldu koşa koşa...
bakın olay aynen şöyle oldu:
girdim,
defneyi gördüm,
sarıldım,
seni çok seviyorum, dedim
öptüm sımsıkı
15 saniye sürmeden çıktım gittim. mağaza elemanlarının şokunu sonr bana defne anlattı.
benii onu dövmeye geldiğimi sanmışlar.. giriş hızımı ve yaşananları görseydiniz
siz de yadırgamaz siz de gülerdiniz.. vay amk düşünüyorum da
benim mağazama öyle biri girecek tek el ateşle indiririm aq neyse

https://www.youtube.com/watch?v=-nePm1qVfJQ

son günleriydi zaten dediğim gibi oradan sonra de otele döndüler...
ben de gönül köprüsünde gezdirmek için aldığım çoğucun yanına gittim.. yola koyulduk çocuk, ben, semih..
ayıp oldu dedik bari bir şeyler yapalım.. zütürdüm dedemana
o zamanlar orada bowling salonu vardı yıktılar sonra şimdi bir şey yapmışlar
bakmadım bile ney diye..
gidelim bowling oynayalım bowling öğretelim bari dedik..
başladık oynamaya benim aklım defnede..
biz bu bine öğretmeye getirdik dıbına koyım bir top atışı var devirip devirip duruyor..
ibrahim dedik aq sen daha önce oynadın mı bunu van'da yok dedi...
cidden sormuştum çünkü iyi oynuyordu.. gibti attı bizi zütümüze baka baka yenildik..