ışıkların başına gelince durmasını istedim taksiciden, sonra hesaplaşırız işareti yaptım.
defne şaşırdı, anlamadı sordu tanıdığın mıydı diye.. olayı anlattım gülümsedi..
bütün ışıkları el ele dolaştık.. arada arkadaşlarımı görüyorum kafa sallıyorum hafif...
defne konuş istersen diyo yok diyorum sen yanımdasın onlarla zaman kaybedemem...
bana sorduğu şeye bak..
nerde fake tshirtler bulunurmuş... vaaaaaaaaay dedim yaa senin o kadar paran olsun,
sen gel türkiye'den fake tshirt yeri sor vaaaaaaaaaaaay be defne hanım..
neyse dolaştık beğenmiyor zaten kolay kolay..
dolaşmadığımız oturmadığımız yer kalmadı..
en son gitme vakti geldi..
dedim ben bırakıcam taksiyle sonra ben geri dönücem senin otelinden..
bunu düşünürken taksiciyi de düşüüyorum kaç yazar lan acaba diye..
saçmalama çok para olur falan filan yaptı.. zaten gurbetçi konuşması bi komik..
dedim yok ben bırakır dönerim..
bindik taksiye yol boyunca değişik değişik şeyler yapıyoruz taksi koltuğunda eğleniyoruz..
taksici varmış yokmuş umrumuzda değil...
otelin önüne geldik bi yarım saat sonra..
abi dedim sen dur ben geliyorum..
aldım defneyi yolda yürüyoruz böyle salına salına kısa da sayılmaz bi yoldu otel yolu...
en son geldik otelin önüne..
taksici abi de yaslanmış taksiye bizi izliyor, gördüm.

çocuk telefonuyla oynuyor sıkıntıdan, çay aldık simit aldık yiyip içiyoruz...
defne mesaj attı yolun başındayız diye.. ben ayaklandım semih çocuk sana emanet ben geleceğim dedim. anladı o, tamam dedi.
ama bir sorun vardı defnenin arkadaşının annesi ya da babası beni görürse yarra yerdik ikimizde.. profesyonelce olmalıydı...
güllükte bi kompedan mağazası var.. oraya girdi bunlar.. koştura koştura içeri giriyodum ki, arkadaşının ailesinin de olduğunu görünce hızımı alamayıp beko bayisine daldım..
mağazadakiler telaşlandı, korktular..
sonra olayı anlattım. yenge vardı amcanın eşi
ben anlarım bu hallardan oğlum dedi saklanabilirsin sorun yok.. amca takıldı biraz bana, gülüştük..
yavaş yavaş siper aldım seyyar kestane satıcısının arkasına..

karşı kaldırımda uğruna ölebileceğim yarim salınaa salına gidiyorduu..
son günleriydi.. vedalaşamazsak bir daha göremezdim onu aramıza mesafe girerdi gene...
mesaj attım bir yerin tuvaletine gir diye... mağazaya girdi.. ailesi buraya girmez dedi sen de gir ama hızlı ol... koştum abi var ya zütüm başım ter içinde oldu koşa koşa...
bakın olay aynen şöyle oldu:
girdim,
defneyi gördüm,
sarıldım,
seni çok seviyorum, dedim
öptüm sımsıkı
15 saniye sürmeden çıktım gittim. mağaza elemanlarının şokunu sonr bana defne anlattı.
benii onu dövmeye geldiğimi sanmışlar.. giriş hızımı ve yaşananları görseydiniz
siz de yadırgamaz siz de gülerdiniz.. vay amk düşünüyorum da
benim mağazama öyle biri girecek tek el ateşle indiririm aq neyse

işte o an defne benim gözümdeki everestinden düşüsünü tamamlamıştı...
artık bana bu durumun açıklaması mümkün değildi.
günler, haftalar, aylar üzüntümü bitiremedi. ben ne kadar sildim desem de,
defne gibi bır kızın bunları yapabilmesi mümkün olamazdı.
hele sadece ben ayrıldıktan bir hafta sonra.. bitkisel hayatta gibiydim adeta.
bu emrah dallamasıyla çıkmaya başladığını gördükten 2-3 ay sonra..
kardeşi emre facebooktan bana mesaj attı.. açtım baktım
gelen mesaj:
-unuttun mu beni?...

ne kadar cevap vermek istemesem de
içim içimi yedi ve ben de cevap verdim.
evet kabul gururumu ayaklar altına almıştım, ama inanmıyordum böyle yaşayamazdım.
aşkımızın onun için bu kadar mı değeri vardı konuştuk..
çok pişmanım ve çaresizdim anlatacağım dedi. anlat dedim.
bu emrah bini buna demiş ki bir gün benden ayrıldığını görünce defne'nin
-ben artık seninle arkadaş olamam ya benim sevgilim ol ya da bir daha benimle hayatın boyunca konuşma.
ee peki sen ne dedin bu huur çocuğuna dedim.
ben ona çok alışmıştım her yere birlikte gidiyorduk, onun gitmesini istemedim.
zor da kaldım, mecburdum. zaten bir hafta önce ayrıldık. hataydı, dedi.
hani böyle derin bir nefes alırsınız, kafa sola yatar da ağzınızla keşke yapmasaydın be artık çok geç yaparsınız ya..
çünkü benim artık bir şey diyecek halim kalmamış defne benim tanıdığım defne değildi..
her gün uğruna saatlerce düşündüğüm kadın bu kadın değildi..
konuşmamızın sonunda 1 aya antalya'ya gelmek istediğini söyledi.
pek bir şey demedim. veda ettim, kapattım laptobu..

https://www.youtube.com/watch?v=_EnHm22T70w

eve vardığım zaman
halimi az çok tahmin edebilirsiniz. tek kelime edecek haliniz olmaz
soluk soluk bakarsınız etrafa
tuvalete sık sık gitmemin sebebi tuvaletimin gelmesi değil
ağlayamayız kardeşim insanların önünde... delikanlıyız ya dıbına koyım
ne geldiyse başıma bu gururumdan geldi lan zaten
neyse gibilmiş zütün davası olmaz
o gün direk uyuduğumu hatırlarım saat 6-7 falandı akşamüstü
ertesi gün de zaten gideceklerdi
okulum da vardı
bitmişti artık hissediyordum
uyudum

oturdum taksiye.. tam kapıyı kapatacaktım ki...
son kez baktım defne'me... kadınıma.. her şeyime.. bir şey ekgibti
dayanamadım
kapıyı tuttuğum gibi tekrar çıktım.. gittim üstüne sımsıkı sarıldım..
ellerimle başını kavradım.
gözleri kapattım onun aşkının içimde ne kadar büyük olduğunu düşündüm..
ve bir veda busesi kondurdum dudaklarına..
geri taksiye yöneldim.
artık gitmek gerekti
gittim

taksi geldi... döndü.. durdu önümüzde..
artık ayrılık vakti gelmişti ikimizde biliyorduk.
vedalaşmamız lazımdı ama vedalaşmak istemiyorduk.
acaba bir daha ne zaman buluşurduk?... buluşur muyduk??
koskoca aşkımız böyle mi bitecekti? iki aşık nasıl olur da bir arada olamaz?

başımı geriye çektim doya doya gözlerine baktım...
yaklaştım boynuna kokusunu derince içime çektim..
derin bir nefes aldım.
gözyaşlarının ilk kez bu kadar hızlı akabildiğini gördüm.
hoşça kal dedim ve taksiye yöneldim.

bunu beni özlediği zamanlar atardı.
https://www.youtube.com/watch?v=-hLDVJcumSg

https://www.youtube.com/watch?v=3-1hadSOhd4

daha sonra onun gözlerinde gerçekten pişmanlığı gördüm.
her insan hata yapabilirdi, onur kırabilirdi isteyerek ya da istemeyerek.
önemli olan bunu tekrarlamamasıydı..
ya da ben kendimi hep böyle inandırmıştım.
gözlerinden akan gözyaşına bakıyordum.. bir melek ağlıyordu, benim için.
biraz daha izledim... gözlerimiz birbirinden ayrılamadı bir türlü
sanki bir şey diyecekti bana bir şey daha bir şey daha... ama umudunu kaybediyordu..
o da şaşkındı kendine deliler gibi aşık olan çocuk nasıl olur da böyle davranırdı..
son sözlerini söylercesine söyledi..
-seni çok seviyorum ne olur beni affet.
boğazım düğümlendi. ben de diyemedim.
elimin tersiyle akan gözyaşlarını sildim. sağ kolumla kendime doğru çekip sardım onu...

tabii kızın dediğiyle birlikte defne'nin pişmanlığı birleşince..
defne tutulamaz bir hal aldı sevgisini göstermek için bana karşı.
gider gitmez bunlar direk ellerimi aldı avcunun arasına ve başladı konuşmaya:
-ben böyle olsun istemedim, ben seni çok sevisiyorum ben seni deliler gibi seviyorum
ne olur beni anla... senin için antalya'ya ikinci gelişim (bu harbi doğruydu)
+sence ben seni ne kadar seviyorum? diye sordum
-eminim sen de beni hala seviyosun, sevmesen buraya gelmezdin dimi?
+evet haklısın ben de seni seviyorum.
ben seni öyle bir seviyorum ki, bırak bir hafta sonra biriyle çıkmayı
ben evden çıkmadım o bir hafta
sürekli seni düşündüm
ve sen ne yaptın? bir haftalık mıydı bizim aşkımız defne??
evet bak nasıl biliyosun... dudaklarını oynatmana bakar benim ölümüm
ama bir haftalık değil ömürlük
burdan sonra bi süre karşılıklı ağladık.. ben de konuşcak hal kalmadı gene çünkü

Sözlükte okuduğum en sağlam hikayele ve en sağlam yazarlardan biri olma yolunda emin adımlarla ilerliyorsun.

ben de 4 tane taş gibi hatunu görünce otel playboyuna bağladım..
napııym aq kanımda var.
şakalar, salak salak hareketler yapıyorum. bunlar kahkaha atıyor.
bitanesi hafif türkçe biliyor onunla konuştuk.
sevdim seni dedi gurbetçi ağzıyla... teşekkür ettim.
devam ettim diğer sarışınları güldürmeye..
tam biri fena kahkaha attı kii defne geldi.
+hayırdır iyi anlaştınız galiba ( sadece bana bakarak atarlı)
-hiç ya normal konuştuk (gibtim ortalığın anasını)
+iyi bakalım
o sıra antalya'da yaşasa sümüğünü sildiği mendili vermeyecek isveçli bayan
defne'ye bir şeyler söyledi.
noluya yaptım.
+işte seni şimdi anlıyo musun neden kızlarla konuşturmuyorum çok tatlı bu çocuk diyo, dedi.
beyler orada öyle bir cool takıldım ki içimde burak yılmazlar atlıyor
tazemetalar takla açıyor... kızı görseniz belki ben bile inanmam..
bu muhabbetin üstüne defne kızları gönderdi...
yalnız kaldık...

defne benimle dalga geçiyo işte bu senin yaşında bak diyo..
yaşlarımızla hep dalga geçeriz birbirimizin... hepsi güzel ağa gibmişim yaşını diyorum..(içimden)
defne baktı üstüm sırılsıklam, fred perry ayakkabıları vardır sünger bilir giyenler,
ayakkabının amblemi dışında her şeyinin şaftı kaymış, yürümeye utandım onu görünce..
neyse dedim.. defne:
-bekle ben odamdan bir şeyler getiricem üstünü değiş
+nerde
-tuvalete girersin işte
+tamam da hızlı ol fazla vaktimiz yok zaten ( giblemiyordum haniiii noldu lan bana???)

beni meleklerle bıraktı ve odaya kıyafeti almaya gitti...

ben tepkisiz bir şekilde ilerliyorum..
bir yere kadar böyle oldu bu sonrasında ben de tutamadım kendimi gülümsedim.
dibine kadar yürüdüm. bana bir sarılışı var.. sıkıyor öldürecek...
hafiften ağlamaya başladı falan.. dur dedim ,hiç başlama. hadi resepsiyona gidelim, dedim. donuyorum zaten bari biraz ısınırım..ohh diyorum içimden.
otelle uğraşanlar bilir, ziyaretçiler en fazla 45 dk resepsiyonda durabilir.
defne ben konuştum çok rica ettim senin için 1 saat yaptım onu dedi.
bunu söylerken öyle bir anlatıyo ki sanki 2 gün kalıcam aq...
zaten bunu anlatırken 5 dksı gitti. böyle dediğime bakmayın o an çok duygusal anlardı, duygulanmıştım.
neyse geçtik oturduk hemen içeriye
karşımda 4 tane birbirinden güzel barbie bebeği gibi kızlar hepsiyle selamlaştım..

neyse biraz süre geçti otel çok uzakta değildi..
burda ineceksin aha da burada otel dedi arkadaki abi...
tamam abi eyvallah dedim indim orada.
kapı güvenliğe kadar yürüdüm..
-buyrun yardımcı olayım
+merhaba ben misafir ziyaretine gelmiştim
oda adı cart curt falan istedi.. verdim defnenin adını falan hallettik..
ne kadar kızgın olsamda bir zamanlar uğruna ölebileceğim ve hala duygularını
kaybetmediğim bir kadın sadece 100 metre ötemde resepsiyondaydı..
beni bekliyordu.
ama dıbına koyım beni bir görseni var ya berbatım tabii gibimde değildi o an
saçlar anasının amı gibi ıslanmış, pantolon suyu yansıtıyor... neyse defne göründü
iki eliyle bağdaş yapmış beni bekliyor, tebessüm var suratında.

bana bir deri ceket, bir de beyaz bildiğin atletten verdi.
üstüm deri ceket altım beyaz atlet aq dışarısı buz gibi donuyorum...
taksiciye sordum, 20 liraya zütürmem dedi hiçbiri..
aradım defneyi otelin adını söyle dedim.
çok mutlu oldu söyledi. bunca yıldır antalya'daydım böyle gibimsonik otel ismi duymamıştım.
neyse bindim otobüsün birine
abi prensus qualizeye gidiyor mu? dedim
buyur yaptı şöför, allahtan arkadan birisi ben biliyorum otur sen dedi.
ayaklarımın vıcık vıcık su dolu olduğuna mı
zütüm donuyor ona mıı
oteli bilmiyorum ona mı yanayım?? hangisine yanayım amk

bir gün semihle dışarı çıktık bu konuyu tartışıyoruz..
ne yapsam.. ne etsem..
hava var ya öyle böyle değil, sağnak yağışlı her yer yarım metre su olmuş.
cebimde 20 lira var. üstümdeki her şey sırılsıklam olmuş.
elimdeki birayı yağmurla karışık içiyorum.
semih farketti bazı şeyleri,
gitmek istediğimi ama gururumun el vermediğini doğrulattı bana, aynen öyleydi.
bana gitmem gerektiğini söyledi.
ben de biraz mırın kırın yaptıktan sonra kabul ettim gitmeyi.
kabul ettim de aqq üzerim sırılsıklamdı, semih bizde değiştir öyle gidersin dedi.
tamam dedim yöneldik semihlerin eve...