aşkımız büyük oldu..
dinleyen varsa selpak mendilleri stoklasın...
saat 23:40 buradayım.

iki aşık
çok büyük bir bağ
mesafe
çaresizlikler

rezerved anlat küçük enişte

Butun emrahlar o.cocugu amk emrahlardan nefret ediyorum

sözlük aşk forumuna döndü 2 günde amk..

o benim kollarımda, başını göğsüme yaslamış bir şekilde kalan dakikalarımızı geçirdik.
ah be defnem diyorum neden diyorum ne gerek vardı...
daha da uzatmıyorum zaten baya kötüyüz.
biz burada titanic'in son sahnesini yaşarken... bi tane dallama geldi:
-defne hanım ziyaretçi süreniz doldu
+tamam kardeşim gidiyodum ben de şimdi, dedim. ( o benim yanında konuşmaz saygıdan)
kalktık, sarmaş dolaş yürüdük biraz..
defne dedi ki taksi çağırıyım dur şimdi öyle git hava baya kötü..
diyemiyorum ki 18 liram var nereye zütürcek?...
çağır tabi dedim şuana kadar takıldığım elit havayı bozmayarak...
azıcık daha sarıldık birbirimize
huur çocuğu taksinin gelmesi en fazla 2 dakika sürmüştür...
geldik ayrılık vaktine

https://www.youtube.com/watch?v=VwDQwh7PvLY

yani ben o kadar saf bir aşıktım ki...
şimdi aklıma geldi facebook şifresi bi ara emrahdefne89 falan bişeydi..
arkadaşım dedi ısrar etti benim de adımı koy.. tamam dedik.. güveniyorum.. çünkü abi imkanı yok aklıma yalan söyleme ihtimali gelmiyor.. bu, bu şekilde biraz daha devam etti...
konuşuyoruz çoğu gece görüşememeye başladık...
8. ayımızdı bir cuma akşamıydı... üzerinde bir şal vardı siyah, saçlarını toplamıştı..
artık karşımda duygularını kaybettiğini farkettiğim bi defne vardı..

bir soru soruyorum, komik cevaplar veriyor aşağalarcasına..
bir şey diyorum dalga geçiyor..
benim uğruna ölebileceğim kadın benimle adeta taşak geçiyor... yapboz tamamlandı beynimde..
biraz daha konuştum çaktırmadan, sonuçta imkanı yok defne yapmaz ya diyorum...
aynı hareketleri devam etti...
o son 2 ayın patlamasını yaşadım.. laptobu kapattım çat diye suratına.
elime telefonu aldım ve şu mesajı yazdım.
bitti.

facebookumdan çat diye sildim çünkü artık onunla tek kelime bile etmeyecektim.
gururumu onurumu öyle bir kırmıştı ki..
bir mesajına daha katlanamazdım...
yaklaşık bir hafta ne aradım ne sordum. isterse dünyalar kadar değeri olsun,
bana yanlış yapan beni hiçe sayan bi kere bile olsa o an biter.
bir hafta sonra babam yanıma geldi.. anlat bakıyım ne oldu dedi..
sen nerden biliyosun, dedim.
defne 2 gün boyunca odasından çıkmamış hüngür hüngür ağlamış, babası beni aradı, konuştuk dedi.

aslında o an çok mutlu olmuştum, değerli olduğumu tekrar hissetmiştim.

https://www.youtube.com/watch?v=h0G1Ucw5HDg

ona yeniden şans vermeyi düşünüyordum..
çok pişmandı, bunu farketmesini sağlamak bile bana yetmişti...
birazcık daha bekleyip arıyacaktım..
ha yazdım ha yazıcam..
beni semih aradı o facebooktan arkadaştı defneyle
-noldu lan gördün mü
+neyi lan
-inanmayacaksın ama olm defne emrah diye biriyle çıkmaya başlamış
+(konuşamadım teli kapattım)

bunları yaparken benden izin alıyodu..
ben de izin veriyorum tabii. sonuçta onların yaşam tarzı bu diyorum annesiyle babasıyla gidiyolar diyorum.. şimdiyse gavatlık diyorum..
1-2 gün olmaya başladı bu çıkmalar.. bi tane de anasını avradını gibtiğimin
tam böyle ağız burun kırmalık bi kardeşim dediği bi eleman vardı.. adı emrahtı..
erkek adam erkek adamın niyetini bilir.. bu huur çocuğu için dedim ki defneye
bak dikkatli ol bi ters hareketi olursa kes dialogunu tamam dedi. güvenmeye devam ettim..

defne isveç'e gidecek uçağa binmeden önce beni aradı..
ağlıyoruz aq çocuk gibi karşılıklı..
kapattık ve o gitti..
bu son sevgili olarak buluşmamızmış farkında değildik ikimizde..

defne isveç'e döndü ve bizim muhabbetimiz 5 ay olduğu gibi messengar a döndü.
6. ayın sonuna kadar aynıydı her şey mutluyduk..
ondan sonra defne normalin dışında bazı geceler eğlenmek için dışarı çıkmalara başladı..
sonuçta büyüktü.. çıkabilirdi, benim güvenim defneye sonsuzdu..

ibrahim'e bii kaç yer daha gezdirdim. az ama öz gezdirdim yani.
çocuk zaten allah razı olsun çok iyi bi çocuktu. hiç sıkıntı yapmadı.
bana emanetti çocuk.. normalde 1 saat sonra teslim etmemiz gerekmiş.. biz geldik 1 saat önceden tabii bunu sonra öğrendim ben.. ibrahim ben beklerim dedi siz gidin.. beynim dönmüş o gün zaten.. normalde bırakmam tabii.
bıraktık döndük biz semihle evlere..
sonra müdür yardımcısı anamı gibecekti tabii... azar azar azar.. neyse öyle geçiştirdik..
zaten defne de isveç'e dönüyor moraller bozuk

son günleriydi zaten dediğim gibi oradan sonra de otele döndüler...
ben de gönül köprüsünde gezdirmek için aldığım çoğucun yanına gittim.. yola koyulduk çocuk, ben, semih..
ayıp oldu dedik bari bir şeyler yapalım.. zütürdüm dedemana
o zamanlar orada bowling salonu vardı yıktılar sonra şimdi bir şey yapmışlar
bakmadım bile ney diye..
gidelim bowling oynayalım bowling öğretelim bari dedik..
başladık oynamaya benim aklım defnede..
biz bu bine öğretmeye getirdik dıbına koyım bir top atışı var devirip devirip duruyor..
ibrahim dedik aq sen daha önce oynadın mı bunu van'da yok dedi...
cidden sormuştum çünkü iyi oynuyordu.. gibti attı bizi zütümüze baka baka yenildik..

https://www.youtube.com/watch?v=-nePm1qVfJQ

karşı kaldırımda uğruna ölebileceğim yarim salınaa salına gidiyorduu..
son günleriydi.. vedalaşamazsak bir daha göremezdim onu aramıza mesafe girerdi gene...
mesaj attım bir yerin tuvaletine gir diye... mağazaya girdi.. ailesi buraya girmez dedi sen de gir ama hızlı ol... koştum abi var ya zütüm başım ter içinde oldu koşa koşa...
bakın olay aynen şöyle oldu:
girdim,
defneyi gördüm,
sarıldım,
seni çok seviyorum, dedim
öptüm sımsıkı
15 saniye sürmeden çıktım gittim. mağaza elemanlarının şokunu sonr bana defne anlattı.
benii onu dövmeye geldiğimi sanmışlar.. giriş hızımı ve yaşananları görseydiniz
siz de yadırgamaz siz de gülerdiniz.. vay amk düşünüyorum da
benim mağazama öyle biri girecek tek el ateşle indiririm aq neyse

kestane mi ağbi dedi.. seyyar satıcı..
cevap veremedim o an konsantre olmuştum çok, ondan da özür dilerim..
sonra çıktılar defne beni gördü ama işaret etti. görüyosun gelemem diye.. bunlar birden durup bana doğru yürümeye başladılar... aha dedim sıçtık. karşıda banka var oraya siper aldım..
aslında beni görse tanımaz diyebilirsiniz ama defne herkese benden bahsedip fotoğraflarımızı gösterdiği için, durum sıkıntıydı...

çocuk telefonuyla oynuyor sıkıntıdan, çay aldık simit aldık yiyip içiyoruz...
defne mesaj attı yolun başındayız diye.. ben ayaklandım semih çocuk sana emanet ben geleceğim dedim. anladı o, tamam dedi.
ama bir sorun vardı defnenin arkadaşının annesi ya da babası beni görürse yarra yerdik ikimizde.. profesyonelce olmalıydı...
güllükte bi kompedan mağazası var.. oraya girdi bunlar.. koştura koştura içeri giriyodum ki, arkadaşının ailesinin de olduğunu görünce hızımı alamayıp beko bayisine daldım..
mağazadakiler telaşlandı, korktular..
sonra olayı anlattım. yenge vardı amcanın eşi
ben anlarım bu hallardan oğlum dedi saklanabilirsin sorun yok.. amca takıldı biraz bana, gülüştük..
yavaş yavaş siper aldım seyyar kestane satıcısının arkasına..

sonra kem oldu küm oldu bir buluşamadık..
arkadaşının ailesi çok sıkıntı bi aileydi...
zaten geldiği gün de defne hastayım demiş arkadaşı ayartmış odadan çıkmadığını söylemiş...
o şekilde sabahtan kaçmış gelmişti...
neyse bunlar son günden bi önceki gün güllükte alışveriş yapacakmış arkadaşının ailesi de onlarla geleceklerdi..
benim şansımın da taa dıbına koyım o gün doğudan gelen çocukları gezdirme projesine dahil olmuştum..
bi çocuk bana emanetti ben onu gezdirecektim.. napsam netsem düşündüm gün çattı geldi..
arkadaşım ama öz kardeşim olan semihi aradım.. böyle böyle sorgusuz sualsiz geldi.
aldık çocuğu, gittik güllükte simitçide oturmuş bizimkilerin önümüzden geçmesini bekliyoruz.
ben, semih ve gönül köprüsü projesiyle antalya'yı dolaşmak için gelen çocuk. yazarken bile gülüyorum aq çocuk burdaysa affetsin beni..