o ana kadar duygusal hiçbir şey hissetmemiştim... ancak veda zamanı anlayabilirsiniz gerçek duygularınızı.. ben de orada öğrendim..
gittim resepsiyona kolamı aldım oturdum..
babam annem oradaydı.. defnelerin ailesinin gelmesini bekledik..
çok geçmeden annesi babası göründü.. ve arkadan defne suratı asık, ağladı ağlayacak karşımdan geliyordu... yapmaaaaaaa ulan ya zaten duygusalım.. ağlarsam rezil olurum...
yapma sakın ağlamaa...
zaman geldi çattı ve vedalaşmamız gerekti... teker teker defneyi sona bırakacak şekilde herkesle vedalaştım.. en sona defne kaldı...
o an.. hani bir cam fanus olur ya içindesiniz.. ses yok kulaklarım duymuyor...
gözleri hala aklımda.. geldi geldi önümde durdu... bir sarıldı bana..
ben hayatımda böyle bir sarılma yaşamadım... hatta dur lan noluyo dicektim
diyemedim oysa ki baya mutlu olmuştum.. sanki o bana karşı bir şeyler hissediyordu..
ney ben mii.. yooo yoooooooo demekle geçiştiriyorum kendimi...

adımlarını aldılar gitmek için..
arkasından bakakaldım... ne bir söz açtı ağzımı ne başka bir şey... baktım öylece..
baktım.. gidiyorlar..baktım.. gittiler.. ben hala bakıyorum..
nasıl ya arabadan bana el sallayan, suratından tebessüm ekgib olmayan kadınım
biraz sonra isveçe mi gidecekti???...
işte bunu kabullenemiyordum..
babam durumu hafiften çaktı gene.. adam exper amk..
-ne oldu lan hayırdır? yaptı, gülümsedi..
+iyi kızdı ya üzüldüm gitmesine
-tabii tabiii, hadi ben ofisteyim...
+tamam

Anlat kanka bekliyom

odama gittim. akşam yemeğine kadaar uyudum, hazırlandım çıktı..
onların ailesine yakın bir bar şefi vardı.. beni gördü restaurantta..
-defneyle baya iyi anlaşmışsınız haa babasına sürekli seni anlatmış arıdılar az önce benii
defne sana çok selam söylemiş emre de...
+...

o an ben sadece tebessüm ettim. boğazınız düğümlenir ya işte öyle oldu..
kafa sallayarak tebessüm edip lavabonun yolunu tuttum..
konuşmadım. çünkü biliyorum konuşsam ağlayacaktım.
tuvalete girdim kapıyı kapattım... sırtımı kapıya dayadım... yavaş yavaş aşağıya indim.. oturdum.
hüngür hüngür ağladım.. işte o an farketmiştim içimde büyük bir şeyler oluşmuştu..

bu olaydan ve o günden sonra her gün her saat onu düşündüm...
ama herhangi bir iletişim adresimiz yoktu.. almamıştım yanlış anlaşılmasın diye..
oysa ne salakmışım şimdi farkediyorum..
aradan 2 ay geçti 3 ay geçti başkaları selamlarını iletiyor bana
ben de ona söylemeleri istiyorum.. ama dahasını diyemiyorum.. hala çekiniyorum
bir gün evde olduğum gene
yurtseven kardeşlerden.. oldun muuu.. oldun mu.. sen hiç aşık oldun muuu
şarkısını dinliyorum.. o zamanlar ciddi ciddi dinliyordum. çok koymuştu bana bu olay..
bir anca facebooktan bir mesaj geldi
inanamıyorum
defne'ydiiiiiiiii deeeeeeeeeeeeefneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

bu aşk tane tane yaşandı seneler aldı.. hotel california hikayesinden çok daha uzun.. ona göre aceleci olmayın sabırla okuyun lütfen

gelen mesaj:
-drfuuuuuuuuck sonunda seni burada da buldum hahahahhahahahahha
+oleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeey evde tur atıyorum
yasasiiiiiiiiin yasasiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin çılgınlar gibi seviniyorum...
şampiyonlar ligini bizzat kazanmışım sankii... drogba sevinci yaşıyorum salonumuzda...
o gece saatlerce konuştuk... abartıyorum en azz 6-7 saat.. soluksuz...
en sonunda konu söyleyemediklerimize geldi.. ben öyle bir şey demesini hiç beklemedim..
benden 3 yaş büyüktü.. oldukça zarif modern genç bir bayandı... istese istediği adamı tav edebilirdi...
-ne güzeldi ya hala unutamıyorum o günler
+ben de ben de burda kalmak daha acı seninle yaptığımız her şey aklıma geliyor
-benim de çok özledim
+ben de fazlasıyla
-yaniiiii... yaptı gülümsedi..
+benim mi oldun şimdi ne oldu, dedim..
neden böyle bir andavallık yaptım şuan bile kestiremiyorum ama iyi ki yapmışım
-sanırım, dedi.
o an var ya facebook mesajları mı göstersem keşke size.. evin halini görseniz keşke...
dağıttım gibtim ortalığı yoook böyle bir mutluluk.. yook böyle bir sevinç..
aklımın ucundan dahi geçmeyecek bir ilişkinin içindeydim artık...

https://www.youtube.com/watch?v=nVuw8fp3ZDI

o gün ne kadar birbirimize söyleyemesekte deliler gibi birbirimize aşık olmuştuk...
artık o benim olgun kadınım.. ben onun asil beyefendisi...
her gün messenger'da buluşma saatleri belirledik...
saatlerce camda konuştuk... bunu 1 gün aksatmadık yaklaşık 5 ay boyunca..
o isveçte..ben antalyada.. camdan birbirimizi gördüğümüz an dünyanın en mutlusu oluyorduk...
kolbastı oynuyorduk camda karşılıklı... öğretiyordum ona...
camda karşılıklı şarap içiyorduk.. gül veriyordum ağzımdan.. alıyormuş gibi yapıyordu..
yastığa sarılıp dans ediyorduk karşılıklı...
şarkılar söylüyorduk.. bizim dışımızda hiçbir şeyin farkında değildik...
zaman akmış gitmiş umrumuzda değildi..

Dinliyorummmmmm

5.ayımızın sonuna gelmiştik..
mutluyduk ama daha bir kere bile ellerimizin kavuşmamasının hüznü vardı üzerimizde..
defne'nin ailesi oldukça varlıklıydı..bir gece vakti... telefonum çaldı..
-sana sürpriz yapacaktım ama heyecandan duramadım. söylüyorum hazır mısın??
+ney söyle bakıyım ben de heyecanlandım...
-2 gün sonra yanındayım kundu'da bi otele rezervasyon yaptım.. ama seninleyim...

o an arka arkaya 5 evladım olsa böyle duygular hissedemezdim...
sevinç mutluluk karşılıklı ağlıyoruz... enfes anlardı... sabaha kadar konuştuk.
ama unutmamalıyım ki ben öğrenciydim.. param pek yoktu.
o benim için isveçlerden gelecek ben onu otobüse mi bindiricem.. yok dedim bu böyle olmaz..
aradım dayımı hemen
dayıma anlattım durumu.. çok parası olan bir adam değildi. ama böyle anlarda sorgu sual etmezdi... sordu ne kadar lazım diye.. söylerken içim acıdı çünkü bu onun için iyi paraydı..
tamam dedi kapattı telefonu.. kapattıktan hemen sonra yolladı parayı...
ohhh dedim şimdi gelsin işte.. hiçbir engel kalmadı

kadınım ve ben.. antalya'da

1 gün daha konuştuk telefondan.. gece vakti gelecek otele geçecek..
biz de sabah buluşacaktık..
geldi, gelir gelmez aradı... nasıl mutluyuz anlatamam artık aynı şehirdeyiz...
engel yooooooook aynı şehirdeyiiiiiiiiz.
gece 2-3 gibiydi.. otele geçti.. kararlaştırdık uyumuyoruz 7 gibi buluşuyoruz..
benim okulum var tabii 21 yaşında bir bayanın rahatlığı yok üzerimde..
normal okul kıyafetlerimi giydim.. çantama koydum asıl giyeceklerimi..
kısa zaradan aldığım krem rengi kısa şort üzerimde puma siyah tshirtüm...
parfümüm saatim...
-ben çıkıyorum hadi sen de gel dedeman carrefoursanın önünde buluşalım..
+beni almıcak mısın nasıl gelicem buradan, dedi..
-ney bi de taksiyle alıp gelirsem burdan düğün masrafımızı veririm, atla gel dedeman yazan otobüse..
+tamam( itiraz edercesine tamam değildi, sadece bana değer veren bir tamamdı)

mutluyduk artık sadece dakikalar kalmıştı..

https://www.youtube.com/watch?v=nX1VeFBo9AQ

çıktım evden hemen yola koyuldum.. çok heyecanlıydım..
bu saatte üzerimi nerede değiştirebilirdim ki???
heyecandan bunu düşünmeyi unuttum.. etrafa bakınıyorum..
yeni kapıyı açmış bi kahveci abimizi gördüm.. 50 li yaşlarında bi abi..
girdim içeriye ardından:
-abi biliyorum çok saçma ama kız arkadaşımla buluşucaz üstümü değiştirmem lazım izin verirsen hemen şurada değiştireyim, dedim.
+tamam yeğen değiştir şurada...
o abiden allah razı olsun...
üzerimi değiştirdim çantamı sırtıma taktım carrefoursa dedemana yürüyorum..
ben zaten nerelere gideceğimizin, ne kadar harcayacağımın planını yapmıştım..
ama daha önce shakespeare'de kahvaltı yapmamıstım girdim içeriye fiyatları öğrendim.
normal bi paraya patlıcaktı kahvaltı.. tamam dedim buraya geliriz...
yolumuzun üstünde bir taksici buldum.. anlattım durumu abi böyle böyle..
bütün gün bizi sen dolaştır, ama bana uygun bi fiyat çıkar gün sonunda..
tamam dedi.. aldım telefon numarasını.. yemek yiyip gelecez yanına dedim.. çantamı atabilirim dimi bagaja dedim at dedi..
tabii başka ne diyecek amk antalya'yı onunla dolaşacaktık...
artık az zaman kalmıştı..
antalya'yı bilenler bilir.. carrefoursanın önünde bir bank var.. giriş tarafının önünde..
oturdum oraya onu beklemeye koyuldum..
şekilden şekile giriyorum gelirse böyle olıyım yok böyle olıyım...
başladım beklemeye...

https://www.youtube.com/watch?v=TH_YbBHVF4g

reserved panpa güzel gidiyor bozma

rezerved.

bir o otobüs geçiyor bir bu... bizimkisi hala gelmedi..
kafamı çevire çevire bir hal oldum...
ama geldiği zamanda cool bir şekilde duruş göstermek istiyordum...
çünkü o benim hep elit, herkesce tanınan... kendine sulanan kızlara bakmayan biri olarak tanıdı...
ki öyleydim de onunla olduğum zamanlar.. asla saygısızlık aklımızdan geçmezdii..

ve beklenen otobüs geldi biraz geride durdu durması gereken yerin...
beniiiim her şeyim o otobüsteydi, kapısının açılmasını bekledi, yavaşça basamaklardan indi..
bu anları ben salise salise yaşıyorum tabiii.
hepsi aklımda sanki az önceymiş gibi...
iner inmez göz göz geldik, koştu yanıma... bir sarıldık birbirimize ki... sanarsınız yeşilçam sahnesi.. aldım bunu kucakladım daireler çiziyoruz..
adımı sayıklayarak seni çooooooooooook özledim diyor..
ben de diyorum ben deeeeeee ulan...
hadi dedim zaten çok vaktimiz yok akşam dönmen lazımmış. zamanımızı iyi değerlendirelim.
dönmesi lazımın nedeni arkadaşlarının ailesiyle gelmiş beni görebilmek için yoksa ailesi izin vermiyormuş...
tamam dedik buna da şükür sen yanımdasın o bir saniyesi benim için cennet..
buna da şükür

https://www.youtube.com/watch?v=lvU-aTzXgh8

shaekespare' e geçelim dedim.. bizim taksicinin yanından geçerken göz kırptım.
gülümsedi o da bana.
gittik oturduk. ben tabi menü beynimde gelmiştim az önce zaten. direk çaktım
bilmem ne breakfast lütfen bayana da aynısından...
meyve suyumu elle sıkılmış mı portakal suyu istersin diye sordu garson..
defne yeter daha fazla masraf olmasın bakışı yaptı...
sıkılmış olsun lütfen iki tane dedim...
garson gitti siparişler için.
5 ay boyunca uğruna her gece dağlar deldiğim kadın karşımda, masamda.
oturduğu sandalyenin aynısına ben oturuyorum. ellerimiz masanın üzerinde, sımsıkı sarılı..
ayaklarımızla alttan oyunlar yapıyoruz.
neyse çok geçmeden kahvaltımız geldi..
ama biz o an yemin ederim alakamız yok yemekle..
yumurtayı aldık tokuşturma oynuyoruz.. ben yendim sen yendin yapıyoruz...
orada bile çocuklar gibi eğleniyoruz.. o kadar mutluyuz ki umrumuzda değil hiçbir şey..