Devam ediyorum.

Evlerimize gittik. Ben onla konuşmaya devam etmek istiyorum. Ama arkadaşlara sordum facebooku yokmuş. Neyi var dedim instagram dediler. ilk işim instagram kurmak oldu. Sonra bi kaç kız arkadaşım buldu beni. Sordum instagrdıbını verir misin diye, o da söyledi. Ben konuşmalara devam ettim.ilk yazışmalarımız güzeldi iyiydi falan. Sonra ben ne aptallık ettiysem yanlış bir şey söyledim herhalde ama konuşmalarımızda onu üzecek bir şey söyledğimi fark etmedim ama sanırım çok ileri gittim konuşmalarımda. Sonraki gün karşılaştığımızda dediklerimi unutma dedim gülerek. O da 'Unutucam hatta unuttum bile' dedi. Ve bana çok soğuk davranıyor. Eve gidince mesaj attım bana 'O meseleler hakkında ise boşuna mesaj atma. Hatta hiç atma' dedi. Ben de bir şey diyemedim. Sonra onu aradım. Özür diledim. O da 'Tamam artık unutalım konuştuklarımızı.Ben yarısını unuttum. Sen de unut.' dedi. Ben 'Unutamam işte. Senden çok özür dilerim lütfen vicdanen çok rahatsızım affet beni barışalım. Benle barışmıyacaksın bilmiyorum ama en azından söyle' dedim. O da 'Tamam unutalım artık, barıştık, beni bir daha arama' dedi ve yeniden özür diledim. Sonra kapttım.

Hikayem bu sevgili panpalarım .Benim yüzümden birsinin kalbinin kırılması, üzülmesi beni çok derinden etkiler.En son konuşmayı yaptıktan sonra vicdanım biraz da olsa rahatladı. Ama ne yapsam bilemedim. Ondan her gün beni gerçekten affedene kadar özür dilesem mi ne yapsam bilemedim. Rahatlamak ve sizlerle paylaşıp dertleşmek için bunu yazıyorum.

Beni affetmesi için ne olur öneriler verin. Yoksa daha fazla dayanamam

Okuduğunuz için teşekkür ederim saygılarımla kırtasiyeci.

Devam edicem inşallah 5 dakikaya

Çok olmadı. 2 gün önce otobüsle seyehat ederken telefonumdan şarkı dinliyodum, Ebru Gündeş - Ölümsüz Aşklar ben bunu biraz sesli söylemişim onun için tanıdığım ama çok konuşmadığım bir kız. (arkadaşım diyebiliriz sanırım) 'içimizi baydın ha' dedi. Sonra telefonu uzatarak 'istediğin bi şarkı varsa seç aç' dedim. O da Sagopa açtı dinliyoruz. Muhabbet ediyoruz yani küçük diyaloglar falan. Sonra 'Bu şarkıları bana at' dedi ben de attım. Sonra telefonundan bir şarkı açtı. Rafet El Roman'ın - Bana Sen Lazımsın adlı bi parçasını açtı. Bende yıllardır dinlemem. Bunu açınca hüzünlendim 'Kapat şunu ağlatacaksın beni' dedim. Bu ayy tarzı bi şeyler söyledi.(Bu arada o şarkı bana çok şeyi anımsatır.Çok duygulandırır beni.) 'Ağlama' dedi 'Tamam kapatıyorum.' sonra işte otobüse binmeden önce birisi (Ben tanımıyorum ama o da çok tanımazmış yani kızlarla konuşurlarken. Yanındaki arkadaşlarına uğrarlarken falan görmüş) buna çıkma teklifi etmiş. O da reddetmiş ama giderken 'Bir daha düşün istiyosan' demiş. işte o sinirler falan dertleştik biraz. Ben de ona 'Bak şimdiki sevgilinden elbet ayrılacaksın bunu sende biliyosun.' dedim o da bana 'Hayır o beni bırakmaz' dedi bende ona, onun seni sevdiğini nereden biliyorsun dedim.O da 'Onu görünce ayakların titrer kalbin atışları hızlanır falan' dedi . Ben de 'Peki onun sadece seni çıkarları için kullanmadığını nereden biliyosun ? ' dedim. Gözleri doldu 'Tamama ağlatma ben kimseye kırtasiyeci birisini ağlattı dedirtmem' dedim. işte baya konuştuk ben buna 'Elbet ayırılacaksın, zaten acıların var bence insanlara çok fazla bağlanma. Üzülen sen olursun.' dedim. O da 'Keşke daha önce söyleseydin biz birbirimize çok bağlıyız' dedi. Bende artık orası sana kalmış dedim. Sohbet iyice koyulaştı falan sonra terminale yaklaşırken 'Söylediklerimi sakın unutma' dedim. O da 'Tamam' dedi. 3 defa söz mü dedim o da söz dedi. Sonra eve gittik.

Devdıbını getiricem birazcık mola veriyorum. Bu anım uzun değil bir sonraki parta biter dertleşmek istediğim konuyu anlarsınız.

Panpa derdimi son entry de açıkladım bunuda silicem kalabalık yapmasın diye

Anlat Panpa dinleriz biz