Şimdi 16 yaşına girecek olan bi kardeşiniz olarak tamamen dertli bir insanım. Anneannemi hiç görmedim zira annem 16 yaşında iken vefat etmiş. Dedem 3 yaşındayken yanımda beyin kanaması yüzünden vefat etti. Aynı şekilde dayım da 3 sene sonra vefat etti. Babam ben 4 yaşındayken hapise girdi ve 5 sene yattı. Nedenini halen bilmiyorum. Tabi geldikten sonra da annemi boşamak oldu işi. Onun nedenini de hala kavrayamadım. Küçüklüğümden beridir fakir bi aileyiz. Genelde giydiğim kıyafetler başkasının olur ki o kadar fazla kıyafet meraklısı bi insan da değilim. 2 gömlek, 2 pantolon, 5 tişört yetmiştir bana. Allahtan tek mal varlığım bilgisayarım ki onu da kendi paramla 2 sene çalışarak aldım ve makine tam anlamıyla çöp. Sözlüğe girebildiğime şükür. Okul hayatımda genelde geri planda kaldım. Allaha şükür liseye geçince bi kaç tane adam akıllı arkadaş edinebildim. Bi kızla tanıştım. Gayet eli yüzü düzgün, samimi, zeki ve çalışkan bi kız. 3 hafta sonra çıkmaya başladık. 5 Ocak 2015. Birlikte gayet güzel vakitler geçirdik. Eski okul çevremde abazan kişiler olduğundan genelde kızlara hep amlı tabiriyle bakan biriydim. Ama o kız bakış açımı değiştirdi. Ama nereden bakarsan bak beni her yönden değiştirdi. Derslerim gerideyken bi anda yüksek notlar almaya başladım. Yapamam dediğim şeylerden garip bi şekilde zevk alarak yapmaya başladım. Artık boş vakitlerimde ablamdan kalan telefonla kıza whatsapptan ders çalışır oldum. Hayat gayet güzel gidiyordu. Sonra ayrıldı. Terketti. Gipten bi sebepten dolayı hemde. Annesiyle babası öğrenmiş kızmışlar. O gidince hayatım alt üst oldu. Derslerim geriledi daha düşük notlar aldım. Derslere olan sevgimi yitirdim zira benimle ders çalışacak biri kalmamıştı. Okulu astım çünkü onun yüzünü gördükçe acım katlanıyordu. Devamsızlık hakkımı doldurana dek okulu astım. Sonuç olarak 9. sınıfta kaldım. O ve diğer bütün arkadaşlarım zütleriyle gülerek gittiler. 9. sınıfa tekrar başladım. Unutmaya çalıştım ama kadere bak ki yan sınıfıma düştü. Onu unutmak için bütün çabalarım geri tepti. Daha beter oldu düşüncelerim. Başkasını sevmeye çalışsamda gene onu sevdim. Olmayınca kendimi içmeye verdim. Daha kötü oldum. Her içtiğimde onu hatırladım ama alkol kafamı çalıştırdı. Onu hatırlatan her şeylerden vazgeçtim. Okulumdan, arkadaşlarımdan, eşyalarımdan her şeyden. Okulumu değiştirdim. Arkadaşlarımla ilişkiyi kestim. Evdeki onu hatırlatan eşyaları attım. Daha katlanılır oldu en azından içimdeki acı. Siz siz olun sevmeyin. Sevdikçe daha beter oluyo insan. Aslında biz suçluyuz. Bizden kastım bu postun altındaki kız yüzünden dertli olanlar. O kadar sevdik ki kendimizi unuttuk. Canımı veririm dediklerimizden vazgeçtik. Sonuç olarak talan olduk. Sevmeyin abi. Biriyle ilişki yaşamayın demiyorum. Ama fazla sevmeyin. Sevmek çok güzel değil zira. Beni dinleyen dertlerimi okuyan herkese çok teşekkür ederim. En azından birilerine anlatabilmenin rahatlığı var şuan üstümde.