evet beyler bu aralar çok üzgün panpalara denk geldım bu yüzden bu yazıyı yazma gereyı duydum geçen gün twitterde gezinirken hayırsever bı arkadaşımın çocuk esirgemede gönüllü abla abiliğe başladıgını duydum çocukların ne kadar masum oldugunu ne kadar sevgıye aç oldugunu bu hissi en iyi burdakiler bilir ve sadece hayatınızda bi kere olsun kendi dertlerinizi birakıpta bi günlüğüne yetimhaneye gidin bi yetime sarılın onu sevin sevindirin görün kim daha şanssiz sizin agziniza siçan kızların peşınde koşucagınıza bu nur yüzlü sizi asla incitemicek çocukları sevındırın size sevgi dolu gözlerle bidaha gel beni birakma hiç diye ağladıklarında kı bu gerçekten varmış o zaman ne kadar güçlü oldugunuzu ne kadar tasasız oldugunuzu anlıcaksınız